Yahu ne kadar büyütmüşsünüz, ne kadar sıkmışsınız üzmüşsünüz kendinizi, hayretler içinde okudum.
Çalışmayın efendim, ne var bunda ?
İlk girişte şahane bir okul kazanmışsınız, benim kuzenimin 7 senede ıkınarak bitirdiği okulu gecikmeden bitirmişsiniz, öğrenciliğinizde stajlar yapmışsınız, belli ki tembel değilsiniz belli ki sorumsuz değilsiniz, sadece yolda bir şeyler olmuş, sizi bir şeyler ürkütmüş, yormuş, korkutmuş, her ne ise artık... Ayaklarınız bir süre hayattan geri geri kaçıyor bu ara. Olabilir, pek çok insana da olmuştur. Madem durum bu, biraz şefkat gösterin kendinize, bir huzur verin.
Bir süre çalışmayıverin... Aile böyle zamanlarda ne güzel işe yarar; üstünüzde bir çatı var, anneniz arkanızda dağ gibi, nişanlınız anlayışlı, şu an halâ borçlarınızı ödeyebiliyorsunuz.. Çalışmıyorsanız çalışmayın, ne var bunda ... Hırsızlık mı yapıyorsunuz, uğursuzluk mu yapıyorsunuz, siz 5 ay çalışmadınız diye tüyü bitmedik yetimin hakkını mı yemiş oluyorsunuz, ne var, ne olmuş ??? Ana babanın evinde daha 26 yaşında bekar bir genç kız olarak, yatıyorsunuz altı üstü, üstelik yatıyor olduğunuz için de kendinizi yiyip duruyorsunuz... Deli misiniz siz ? Değer mi canınızı bu derece üzmeye, üzüntünüzle anneciğinizi üzmeye ? Kadın, bakarım kızım ben sana diyor, ki yerden göğe doğru, aslanlar gibi de bakar. Ben de kızıma bakarım, ne yapacağım parayı, kızıma üç kuruşu harcamayınca, başıma altın taç mı takacağım o parayla ?
Şunu da bilin, hayatta hiç bir hal, hiç bir durum sonsuza dek sürmüyor, böyle inişli çıkışlı dönemleri var insan hayatının. Salın biraz yahu, bu ara böyleyse, işe güce isteğiniz gücünüz takatiniz yoksa, yoktur, bir huzur verin kendinize, bir sarın sarmalayın kendinizi, kendinize diyin ki, sen neler yaptın, illâ ki yine yaparsın, dinlen biraz şimdi.
Ama dışardan yemek söylemeyin, pek sağlıklı değil onlar.
