çalışmak istemiyorum çözüm bulamıyorum

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
başkalarını bilemem ama ben sizi anlıyorum bazı insanın fıtratına uygun değil çalışmak. kaldı ki 22 yaşından beri çalışan bu süreçte yüksek yapmış kendi çalışıp arabasını almış bir kadınım aktif olarak spora da gidiyorum ama deseler artık paranı biz verelim katiyen gitmem işe filan. maalesef benim ailem senin gibi değil çalışmazsam evde sadece pişen yemeği yerim ot gibi yaşarım kaldı ki ailem baya varlıklı
 
Sıfır iromi içerir.Her kadın çalışacak ,iş kadını olacak diye bir şey yok.Evlenecekmişsiniz de.Evinizi cekip çevirir birkac seneye çocuk vs derken vakit geçer.
Ben sizde calisma potansiyeli görmedim.
 
benim ailem o konuda iyi annem oldukça hakkını yiyemem. ne yapalım bir kapı açılır diyor. bir de den evde otur inan 2 ay sonra kafayı yersin. asla iyi Bir şey değil
 
Benim böyle bir kuzenim var.Universiteyi falan da maymun istahiyla bitiremedi.Kac defa girip farkli bölüm denedi hatirlamiyorum.Sonra part time islere girdigi gibi istifa ederdi.BIr ara dugun fotografciligi yapti sonra tiyatroya sardi da ünlü isimlerden ders falan aldı.Bir ara dogum gunu organizasyonu yapayim derken evlendi.Elini etegini cekti.Bir de cocuk yaptı.Mis gibi anne oldu.Kizi da buyudu simdi artik.Butun gun evde takiliyor.Hic te sikayetci degil hayatindan.Siz de calismayin.
 
Sıfır iromi içerir.Her kadın çalışacak ,iş kadını olacak diye bir şey yok.Evlenecekmişsiniz de.Evinizi cekip çevirir birkac seneye çocuk vs derken vakit geçer.
Ben sizde calisma potansiyeli görmedim.
Bence de öyle. Hatta her insan çalışmak zorunda değil diye artırıyorum. Ama çalışmasa dahi başka sorumluluklar almalı insan. Evi çekip çevirmek gibi mesela. Konu sahibi onu da istemiyor. Hiçbir şey yapmadan yaşamak istiyor. Ama hiçbir şey yapmazken konforundan, gereksiz harcamalarından da kısmak istemiyor. Bu hayatta kimse (anne bana dahil) kimseye sponsor olmak zorunda değil.
 
5 aydır böyle evet. ilk zamanlar kazancım daha iyiydi tabii borcum da yoktu.simdi hem işim yok hem iş korkusu var hem de borcum. çalışırken kazandım gayet güzel oluyor. ama ben asla mutlu olamıyorum bir türlü istediğim işi bulamadım. gencim diye diye bu hale geldim. ailem de ne yapsın özellikle annem durumuma çok üzülüyor. bir tane evladım var ne yapayım çöpe mi atayım diyor. bana abartma düşünme takma evlen tez bitsin bir şekilde düzene girer diyor. bir de alan değiştirmeye çalışıyorum. onun eğitimleri o bu. mahvetti
 
en azından annen ve nişanlın ben sana bakarım diyor. benim annemler kafamı yiyor işi bırakma diye… Kaldı ki benim borcum harcım da yok hiç. Böyle bir aile ve sevgiliye sahip olduğun için çok şanslısın.

Ben de işi bırakmak istiyorum senelerdir. Burn out yaşadım ben. Hala da var üzerimde. Ama benim arkamda kimsem yok bırakırsam bana destek olacak. Berbat bir ruh haliyle 14 senedir çalışıyorum. Ha bunun bana katkısı oldu mu? Tek katkısı bu sene hak kazandığım yeşil pasaport. Eğer işi bırakırsam o pasaportu da kullanamam. Çünkü param olmaz pasaport yatar orada

Benim de mutsuzluktan harcayarak yaptığım çook borcum vardı 2018’de hepsini kapadım.
Seni çok iyi anlıyorum. Yaşamayan bilmez. Fakat önce borçlarını kapaman gerekiyor. Ailene/nişanlına borcu yıkma bari. Sonra zaten arkanda insanlar var bırak gitsin. Kimse psikolojinden değerli değil. Maddi olarak sıkışırsanız yeniden çalışmaya başlarsın.

Ayrıca bence mesleğini sevmiyorsun ve ait hissetmiyorsun. Öyle mi? Ben senin de ağır depresyon ve tükenmişlik sendromu yaşadığını düşünüyorum.

Çünkü benim öyle. Sevdiğim alanlarda da çalışmak için ağır torpil gerekiyor

Bu arada benim rahatsızlığımdan ötürü erken emeklilik şansım var zorlarsam olur.Prim gün sayım yetiyor. Fakat şimdilik o yola girmek istemiyorum. Girebilirim de yakında. Lakin emeklilik maaşları ortada :/
 
Son düzenleme:
ne kadar önyargılı davranıyorsun ya. 5 aydır yaşadığım durum tüm hayatı çöpe mi atacak. zaten yeterince kötüyüm. benim de en büyük korkum çalışmamak. evde oturmak. o kadar emek verdim. 1. sınıfta kimsenin derdi değilken ben staj kovaladım.
 
Ben güneydoğunun en ücra köyüne atandım . Gidiş geliş yapıyordum ama dağlık , uçurum yollar , asfalt yok 2 saat yolda geçiyor . Okulun tuvaleti dışarda , soba yakıyoruz , catismalar desen o biçim . Oralı arkadaşlarım hep diyormuş ki cedric Yıl bitmeden istifa eder. Her gece ağlıyordum , okulda su bile içmezdim her yer kir içindeydi . 10 kilo verdim ama çalışmak zorundaydım başka şansım asla yoktu . Siz ailenize güvendiğiniz için çalışmıyorsunuz , çalışmayıp kuaföre günde 8 bin harcamak akıl kari değil . Siz çalışmayım ama para konusunda rahat olayim istiyorsunuz . Nişanlısınız sorun çıkarmıyorsa ne den olmasın , herkes çalışacak diye birsey yok . Çok yakın arkadaşım Boğaziçi mezunu çalışmıyor ama durumları çok iyi eşi de sıkıntı çıkarmıyor , tam tersi destekliyor calismamasini .
Hayatta tek doğru yoktur, belki de bizler bir defa geldiğimiz dünya da kendimizi yipratiyoruzdur .
 
ben mezuna bile kalmadan iyi bir sıralama yapıp son anda tıp fakültesini silip mühendislik yazdım onu da uzatmadan bitirdim. okurken de stajlarımı yaptım. boş beleş durmadım bu yaşıma kadar. o çektiğim acılara üzülüyorum
 
Sizin anlattıklarınıza göre yorum yapıyoruz ama. Üç ay beş ay beş yıl bilmem ben. Kendiniz dediniz temizlik yemek yapmak istemiyorum zor geliyor, çalışmak istemiyorum zor geliyor, yüksek lisans yapıyorum ama o da zor geliyor. Ben de size sordum bu hayatta size zor gelmeyen bir şey var mı diye, cevap vermediniz. Bunun neresi önyargı? Tamamen sizin cümleleriniz.

Çalışıp çalışmamak değil ki mesele. İnsan çalışmamayı tercih edebilir. Karısı/kocası, ailesi yükü sırtlanmayı kabul eder hiç problem değil. Ama maaşlı bir işte çalışmıyorsa da prenses falan değilse sorumluluk alır insan. Sıfır sorumlulukla hayatınızı idame ettirmeniz mümkün değil.
 
depresyonda konu sahibi…
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…