insan neleri istemiyorki dediğin gibi ben cumartesi full çalışıyordum.Bana sabah 8:30-akşam 6 cumartesi 12-1 arası yeterdi, fazlasında gözüm yok..
Şaka bir yana gönül neler istemez ki?
Babam iflas ettikten sonra şu 1 sene içinde o kadar yerler gördüm ki, sabah 07:00' de iş başı diyen, cumartesi tam gün, hemde bugünün asgari ücretine, 2 yıl deneyimli, şu muhasebe programını iyi derecede bilen bir de! İnsanlar şaşırmış resmen..
bende muhasebeciyim tatlım senin gibi.Tam yanımda, ekranımı görüyor masasında iken, yani oyalanma şansım olmuyor ki..
Hiç bilmiyorum şimdi de cari mutabakatlara başla dedi. Sadece müşterimiz olan 166 tane firma var bunun bir de müşterisi olduklarımız var. Daha 3 kişiyi aradım bakiye de tutmuyoruz, bir de yazılı mutabakat yapmamı istiyor. Muhasebeciler bilir, mutabakatı yapsan forma cevap alamadığın, tekrar tekrar sadece 1 şirketi aradığın çok olur, ki ben şirket sayısını söyledim, ayrıca güncel işler de cabası, sonra nasıl erken çıkabilirim ki?
Bir de burada çalışan bir arkadaş 5 senelik eleman, kendini küçük patron ilan etmiş. Muhasebe müdürü alınınca o da operasyon müdürü olmuş :)
Açıkçası bir yarış halindeler, ben muhasebe bölümüne alınınca şirketin sekreterini özel elemanı olarak sahiplendi. Onun elemanıymış öyle ki bana hiç işin var mı demeden onun biraz işi var telefonu çekersin dedi geçti, yani ben her işe bakan, koşan, yeten ortalık malı..
Sabrım kalmadı artık gerçekten..
Merhaba arkadaşlar, nasıl şartlarda, nasıl yerlerde çalışıyorsunuz? Ne şartlar da çalışamaz, kaldıramazdınız gerçekten merak ediyorum?
Kendi durumumdan bahsetmem gerekirse;
Müdürüm 29 yaşında genç bir mali müşavir çalıştığım yerde 2 şirket var biri inşaat malzemeleri, biri medikal ürünlerin satışı üzerine 4 patronum var anlayacağınız. Müdür olacak adam her şeyi bana yıktı resmen, hem ön, hem genel muhasebe de etkin bir rolüm var.
İnanın hiç oturmuyorum şu konuyu bile parça parça yazdım. Diğer şirketin patronu geliyor başka bir şey istiyor. Şantiye ustaları geliyor işe giriş var işten çıkış var. Pazarlamacısı geliyor ona ekstre buna ekstre ve benim şuan da Ba Bs formlarını yetiştirmem gerek. Daha bir de 6 klasör faturanın tek tek mahsup fişlerini yazdıracağım. Güya entegreli çalışacaktık, onun entegre anlayışı onu yap, şuna başla, şunu 2 günde bitir, bunları kaldır, tak ve ver' den ibaretmiş...
Hal böyle olunca benim bir günüm değil her günüm koşturmaca. Bir diğer sıkıntı giriş saatlerim belli ama çıkışım hafta içi 7-8 bir de 40 dk yol sürüyor eğer trafik yoksa! Cumartesi 2 demişti hiç 2 de çıkmadım. Genel de 3- 4 civarı çıkabiliyorum. Hatta bir kere 6 da çıktım ağlaya ağlaya eve geldim. Ev temizlik bekliyor, ben dinlenmek istiyorum..
Diyeceksiniz ki baştan kabul etmeseydin. Böyle konuşmamıştık ama, akşam 6, cumartesi 2 demişti. Birlikte, entegreli çalışacağız demişti. Ama onun entegre anlayışı sırada şu var, bundan sonra bunu yapacaksın' dan ibaretmiş. Hiç bir şey konuştuğumuz gibi değil.
Diğer taraftan para kazanmak kolay mı diyorum? Ben mi beceremiyorum diye kendime kızıyorum ama sabah 9 akşam 6, cumartesi günleri tatil olan eşimi görünce, yok benim dayanamamam gayet normal diyorum..
Baştan tüm işleri bir kere yaptinmi bitti Bide saatte taviz vermissin benim de çok başıma geldi ayni seyler kurumsal olmayinca cok zor özel sektör yedi bitirdi bizi konusmayi deneyin kim yetkiliyse alsinlar 1 eleman daha ses cikarmazsan isin zor
2 KİŞİNİN İŞİNİ YAPIYORSUNUZ SUANBana koyan aslında 1 senedir hep şansımın kötü gitmesi. Bir yere girdim olmadı, 2. yer iyidi iflas etti. 3. şirket aynı böyle sabah 7:30 akşam 6:30-7 gibi. Cumartesi tam çıkacağım dersin patron bir iş kitler akşama zor çıkarsın. Zaten ben oradan sonra çok inceledim, çok iş görüşmesine gittim iyisini, şartlarıma uyanı bulabilmek için.
Burası da bana baştan saati bu da oluyor, şu da oluyor deseydi kabul etmezdim ki? İlk gün eve baş ağrısıyla gittim, gelir gelmez takılması gereken bir yığın evrak yıktı önüme, işlemiş sadece o sabah 8:30' dan 12:00 ye kadar sadece evrak ayırdım gideri ayrı, şantiyesi ayrı, alışı ayrı. Hadi dedim birikmiş, e sonuçta onu da tanımaya başladım artık, al ver yap getir, işle, bunları dosyaya kaldır, işe giriş gelmiş yap, çıkış gelmiş yap, bana şu evrağı bul, tara, bu çekin fotokopisini al. 3 klasör alışı da ben işleyeceğim bunu da öğrendikten sonra bunun arkası gelmez, ben bir şekilde yetiştirdikçe, altından kalkmaya çalıştıkça daha fazlasını yükleyecek diye düşünüyorum..
2 KİŞİNİN İŞİNİ YAPIYORSUNUZ SUAN
Tam yanımda, ekranımı görüyor masasında iken, yani oyalanma şansım olmuyor ki..
Hiç bilmiyorum şimdi de cari mutabakatlara başla dedi. Sadece müşterimiz olan 166 tane firma var bunun bir de müşterisi olduklarımız var. Daha 3 kişiyi aradım bakiye de tutmuyoruz, bir de yazılı mutabakat yapmamı istiyor. Muhasebeciler bilir, mutabakatı yapsan forma cevap alamadığın, tekrar tekrar sadece 1 şirketi aradığın çok olur, ki ben şirket sayısını söyledim, ayrıca güncel işler de cabası, sonra nasıl erken çıkabilirim ki?
Bir de burada çalışan bir arkadaş 5 senelik eleman, kendini küçük patron ilan etmiş. Muhasebe müdürü alınınca o da operasyon müdürü olmuş :)
Açıkçası bir yarış halindeler, ben muhasebe bölümüne alınınca şirketin sekreterini özel elemanı olarak sahiplendi. Onun elemanıymış öyle ki bana hiç işin var mı demeden onun biraz işi var telefonu çekersin dedi geçti, yani ben her işe bakan, koşan, yeten ortalık malı..
Sabrım kalmadı artık gerçekten..
Tecrübeliysen daha iyi şartlarda iş bulurusn ama değişimden korkuyor gibisin cesur olman gerek
Evet ama bir kaç mesaj yukarıda bahsetmiştim eşim! Hep böyle şeylere beni mecbur eden maalesef, iş bulamadıkça gel diyene gitseydin diyor. Hoş, burada yaşadıklarım konuşulanlarla alakasız yani bir kabul etme durumu yok ama, girdikten sonra da çıkmamı değil, bir şekilde idare etmemi istiyor. Bende çok iş değiştirdiğim için kendimi kötü hissediyorum bu sefer, sanki problem bendeymiş gibi hissetmeye başlıyorum.
Kendisi işletme mezunu, 6 senedir aynı firmada daha yeni maaşına eh işte denebilecek iyileştirme yapıldı. Orada kalmasının sebebi ise kimse fazla vermiyor, 200 lira fazlası için köpek gibi çalıştıracaklar, buraya alıştım, rahatım diyordu. Saatleri de belli cumartesi günleri de çalışmıyorlar.
Ama bana gelince maalesef böyle oluyor. Kendisi rahatını düşünürken bana gelince kolay iş yok, her yer böyle oluyor. Profesyonel olmadığımı söylüyor işi işte bırakmıyor muşum. Böyle yani, ne yapacağımı şaşırmış durumdayım..
Eşinlede bu iş durumlarını konuşma o seni suçlayacak çözüm için odaklan
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?