- 13 Haziran 2022
- 1.313
- 2.409
- 63
- 29
- Konu Sahibi Canangul133
-
- #21
Aynen öyle, baba sadece görev gibi bakıyor, mesela kitap aldım oku diyorum çocuklara okumuyor, küçüğüm için eğitici etkinlik kartları aldım, oynatmıyor çocuğu,sıkılıyorlar diyor. yemek hazırlayıp dolaba koyuyorum, bakıyorum başka birşey yedirmiş çocuklara, sinir oluyorum.Ben de çalışan anne çocuğuydum. Bende travması olmuştu. vardiyalı çalışırdı onun için evde olduğu her vakit yatağında uyurdu sadece işe gideceği zaman hazırlanırlen yüzünü görürdük. Sonra da bu yaşam biçiminden dolayı ilerleyen yaşlarda kanser oldu. Baba da çocuklarla görev olarak ilgilenen biriyse hem ana hem baba eksikligi hissedilir. Ben özbakım nedir kadın olmak nedir çok ilerleyen yaşlarda öğrendim. Sosyal devletlerde bu yüzden çocuk maaşı bağlanır. Burdakiler de haline şükrededursun
Bende çalısan anne çocuguyum annem kariyeri yüksek olan bi kadındı. Okulda hep basariliydim özguvenli bir cocuktum. Özbecerilerim ev hanimi annesi olan arkadaslarima göre yuksekti. Ortaokulda bile ayakkabisini baglayamayan arkadaslarim vardi. Annem evdeyken cok ilgiliydi sinema oyun beraber aktiviteler yapardik. Bu ilgiyle ilgili bir sey cok yakin arkadasim annesi ev hanimi fakat daha annesiyle karsilikli kahve icip konusamaz cunku oyle bir ortami yok. Annesi tum gun el isi yapip komsularla sohbet ederdi.size birsey daha sorayım, annesi çalışan çocukların psikoljik durumunu nasıl sınıfta, yada okul başarı durumları nasıl, gözlemleriniz nelerdir bu konuda.
Bence bu sıradan bir çocuk şımarıklığı olmayabilir. cocukların gerçekten ilgilenen bi ebeveyne ihtiyacı var gibi duruyor. Hele de benim babam agresif bir tipti yanında eğlenemezdim oyun oynayamazdım stresten yeme bozukluğu yaşardım ki zaten güzel güzel yemekler hazırlamazdı koca dilim ekmeğe tereyağı sürüp yememi beklerdi. Yedikçe de midem bulanırdı iyice istahım kesilirdi sonra da zayıf bir genç olduğumda şımarıkşığından böyleymişim gibi herkese söylenirdi. Kocanız iş seçiyosa direkt ne iş olsa yaparım diyip bi işe girmeli yoksa hem verici olan siz olursunuz hem de çocuklarınızı psikolojik olarakvyıpratmış olursunuz.Aynen öyle, baba sadece görev gibi bakıyor, mesela kitap aldım oku diyorum çocuklara okumuyor, küçüğüm için eğitici etkinlik kartları aldım, oynatmıyor çocuğu,sıkılıyorlar diyor. yemek hazırlayıp dolaba koyuyorum, bakıyorum başka birşey yedirmiş çocuklara, sinir oluyorum.
aslında çalışmak iyi gelmiyor, maddi nedenlerden dolayı çalışıyorum. Böylesi daha çok üzüyor beniEsimle benim cok esnek saatli islerimiz var. Pandemi yuzunden zaten evden calistim. Simdi de deprem yuzunden evdeyim. Haftasonlarim, resmi tatillerim var. Esimin de oyle. Sabah krese ben goturuyorum. Eve geliyor, evdeyim. Surekli beraberiz. Bu donem 3 aksam kursa gidiyorum sadece. Babasi uyutuyor. Babasiyla da guzel zaman geciriyor ama yetmiyor ona. Benim uyuttugum gunler bana diyor ki anne sen kursa gitme baba gitsin. Ya da senin calismani istemiyorum diyor. 4 yasinda olacak yakinda. Benim psikiyatrim da cocuk psikologumuz da hep babayla daha cok vakit gecirsin diye oneride bulunuyor. Siz anlatin giderken diyor. Anlatiyorum, biliyor da ama hala beni istiyor. Yani diyecegim cocuklar anneye bir turlu doymuyor ama kontrollu ayrilik yasamalari sart bir noktadan sonra. Gittigim kurs bana cok iyi geliyor, nefes aldiriyor resmen. Ama cocugum diyor ki anne sen beni galiba artik sevmiyorsun, birakip gidiyorsunCalismak da size iyi geliyorsa birakmayin bence.
İş bulamadı değil bulmak gibi gayreti yok konudan onu anlamıştım zaten.Bence bırakın işi eşiniz arasın bulsun çalışsınbaşka gelirimiz yok şu anda, ama eşim kaynakçı ustası, iş arasa bu zamana kadar bulurdu fakat oda saldı kendini, evde olmak ona da cazip geldi galiba.
aslında amacım prim tamamlamaktı ama, vicdanen çok kötü bir süreçten geçiyorum.
Ahah ben annesi çalışan bir çocuktum. Çocuklarım sizinkilerden büyükler. Herhangi bir kaybımız olmadı. Bazı insanlar lepiska saçlı, boylu poslu. Ben kısa boylu kumralım mesela. Herkes kendi gerçeğini kabullenmek zorunda. Ben olaya böyle bakıyorum. Hastanede doktor kadınlar, fabrikada işçi kadınlar her sabah işbaşı yapıyorlar ve hepsinin evlatları var… buradan yola çıkarak gerekli açıklamaları çocullarınıza yapınsize birsey daha sorayım, annesi çalışan çocukların psikoljik durumunu nasıl sınıfta, yada okul başarı durumları nasıl, gözlemleriniz nelerdir bu konuda.
Vicdan yapacak bişey yok okula da gidiyorlarmış. AlışırlarHerkese merhaba,
Asgari ücret ile özel sektörde çalışıyorum. 4,5 ve 2,5 yaşında çocuklarım var. Eşim emekli olduktan sonra iş bulamadı, şu anda evde çocuklara o bakıyor. Ara sıra kv geliyor. O şekilde idare ediyoruz.
Fakat çocuklarım her sabah ben çıkarken ağlıyorlar anne gitme diye,
4,5 yaşındaki oğlum, okula sen beni götürsen olmazmı, yada sen beni alsan olmazmı diyor. inanın her seferinde çok üzülüyorum.
Birinci sınıfa başlayınca işten çıkmak istiyorum. çünkü eşim 2 çocuğa bakamaz, hemde çocuğumun yanında olmak istiyorum. maddi olarak belki yıpranacağız, fakat bu şekilde vicdanen kendimi çok kötü hissediyorum.
Çalışan anneler, birinci sınıf süreceni nasıl atlatınız. Kaç günde çocuğunuz alıştı. Neler yaptınız.
yorumlarınıza ihtiyacım var. Çok kararsız ve üzgünüm.
Çalışan anneyim. 2 -4 yaş arası kızıma bakıcı baktı. Hiç tanımadığım bir kadın. Babası mi bakamayacak ? Hayat git gide daha pahalı. Marketten geliyorum. salça 120 tl şok oldum. A101 in uyduruk markası bir de.. çocuklarınızın iyiliğini düşünüyorsanız çalışın bence.Herkese merhaba,
Asgari ücret ile özel sektörde çalışıyorum. 4,5 ve 2,5 yaşında çocuklarım var. Eşim emekli olduktan sonra iş bulamadı, şu anda evde çocuklara o bakıyor. Ara sıra kv geliyor. O şekilde idare ediyoruz.
Fakat çocuklarım her sabah ben çıkarken ağlıyorlar anne gitme diye,
4,5 yaşındaki oğlum, okula sen beni götürsen olmazmı, yada sen beni alsan olmazmı diyor. inanın her seferinde çok üzülüyorum.
Birinci sınıfa başlayınca işten çıkmak istiyorum. çünkü eşim 2 çocuğa bakamaz, hemde çocuğumun yanında olmak istiyorum. maddi olarak belki yıpranacağız, fakat bu şekilde vicdanen kendimi çok kötü hissediyorum.
Çalışan anneler, birinci sınıf süreceni nasıl atlatınız. Kaç günde çocuğunuz alıştı. Neler yaptınız.
yorumlarınıza ihtiyacım var. Çok kararsız ve üzgünüm.
Üzülmeyin en azından babaları yanında.yabanci bakmıyor. Bn ucretsize ayrilmadim ilk cocugumda .biraz yaşına fln girince ağlamaya başladı Bn evden çıkarken.esim benden sonra çıkıyordu evden bakıcı bakıyordu.sonucta onun için gidiyorum dye kendimi teselli ettim.szde öyle düşünün maddiyata önemli bu devirde ve sznkiler daha büyük.herseyi isticekler istedikleri olmadığında arkadaşlarından geri kaldıklarında vs maddi yetersizlik bnce dahada üzer.szide onlarida. Babaları yanında çalışın bnce ztn kres ve okula gderlerHerkese merhaba,
Asgari ücret ile özel sektörde çalışıyorum. 4,5 ve 2,5 yaşında çocuklarım var. Eşim emekli olduktan sonra iş bulamadı, şu anda evde çocuklara o bakıyor. Ara sıra kv geliyor. O şekilde idare ediyoruz.
Fakat çocuklarım her sabah ben çıkarken ağlıyorlar anne gitme diye,
4,5 yaşındaki oğlum, okula sen beni götürsen olmazmı, yada sen beni alsan olmazmı diyor. inanın her seferinde çok üzülüyorum.
Birinci sınıfa başlayınca işten çıkmak istiyorum. çünkü eşim 2 çocuğa bakamaz, hemde çocuğumun yanında olmak istiyorum. maddi olarak belki yıpranacağız, fakat bu şekilde vicdanen kendimi çok kötü hissediyorum.
Çalışan anneler, birinci sınıf süreceni nasıl atlatınız. Kaç günde çocuğunuz alıştı. Neler yaptınız.
yorumlarınıza ihtiyacım var. Çok kararsız ve üzgünüm.
Ne güzel babasi bakiyormus. Başkasının bakmasindansa babasının bakması süper birşey bence. Sürekli siz okula götürüp getirseniz biraz da babam alsın derlerdi emin olun. Çalışmıyorum , eşim izinliyse ve oglumu alırsa ondan mutlusu yok. Yani boşa üzmeyin kendinizi. Onlar için calisiyorsunuzaslında amacım prim tamamlamaktı ama, vicdanen çok kötü bir süreçten geçiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?