Çalışan annelerden yorum alabilirmiyim.

Ben de çalışan anne çocuğuydum. Bende travması olmuştu. vardiyalı çalışırdı onun için evde olduğu her vakit yatağında uyurdu sadece işe gideceği zaman hazırlanırlen yüzünü görürdük. Sonra da bu yaşam biçiminden dolayı ilerleyen yaşlarda kanser oldu. Baba da çocuklarla görev olarak ilgilenen biriyse hem ana hem baba eksikligi hissedilir. Ben özbakım nedir kadın olmak nedir çok ilerleyen yaşlarda öğrendim. Sosyal devletlerde bu yüzden çocuk maaşı bağlanır. Burdakiler de haline şükrededursun

kosantembelhayvan .!.:

Ben de çalışan anne çocuğuydum. Bende travması olmuştu. vardiyalı çalışırdı onun için evde olduğu her vakit yatağında uyurdu sadece işe gideceği zaman hazırlanırlen yüzünü görürdük. Sonra da bu yaşam biçiminden dolayı ilerleyen yaşlarda kanser oldu. Baba da çocuklarla görev olarak ilgilenen biriyse hem ana hem baba eksikligi hissedilir. Ben özbakım nedir kadın olmak nedir çok ilerleyen yaşlarda öğrendim. Sosyal devletlerde bu yüzden çocuk maaşı bağlanır. Burdakiler de haline şükrededursun

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle, baba sadece görev gibi bakıyor, mesela kitap aldım oku diyorum çocuklara okumuyor, küçüğüm için eğitici etkinlik kartları aldım, oynatmıyor çocuğu,sıkılıyorlar diyor. yemek hazırlayıp dolaba koyuyorum, bakıyorum başka birşey yedirmiş çocuklara, sinir oluyorum.

Canangul133 .!.:

size birsey daha sorayım, annesi çalışan çocukların psikoljik durumunu nasıl sınıfta, yada okul başarı durumları nasıl, gözlemleriniz nelerdir bu konuda.

Genişletmek için tıkla...

Bende çalısan anne çocuguyum annem kariyeri yüksek olan bi kadındı. Okulda hep basariliydim özguvenli bir cocuktum. Özbecerilerim ev hanimi annesi olan arkadaslarima göre yuksekti. Ortaokulda bile ayakkabisini baglayamayan arkadaslarim vardi. Annem evdeyken cok ilgiliydi sinema oyun beraber aktiviteler yapardik. Bu ilgiyle ilgili bir sey cok yakin arkadasim annesi ev hanimi fakat daha annesiyle karsilikli kahve icip konusamaz cunku oyle bir ortami yok. Annesi tum gun el isi yapip komsularla sohbet ederdi.

Canangul133 .!.:

Aynen öyle, baba sadece görev gibi bakıyor, mesela kitap aldım oku diyorum çocuklara okumuyor, küçüğüm için eğitici etkinlik kartları aldım, oynatmıyor çocuğu,sıkılıyorlar diyor. yemek hazırlayıp dolaba koyuyorum, bakıyorum başka birşey yedirmiş çocuklara, sinir oluyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bence bu sıradan bir çocuk şımarıklığı olmayabilir. cocukların gerçekten ilgilenen bi ebeveyne ihtiyacı var gibi duruyor. Hele de benim babam agresif bir tipti yanında eğlenemezdim oyun oynayamazdım stresten yeme bozukluğu yaşardım ki zaten güzel güzel yemekler hazırlamazdı koca dilim ekmeğe tereyağı sürüp yememi beklerdi. Yedikçe de midem bulanırdı iyice istahım kesilirdi sonra da zayıf bir genç olduğumda şımarıkşığından böyleymişim gibi herkese söylenirdi. Kocanız iş seçiyosa direkt ne iş olsa yaparım diyip bi işe girmeli yoksa hem verici olan siz olursunuz hem de çocuklarınızı psikolojik olarakvyıpratmış olursunuz.

Bu arada özgüven ve beceriler konusunda bencde başarılıydım zaten bu olayın tek avantajı bu oluyor. Böyle biri olunca büyüyünce ana babayı pek özleyen ihtiyaç duyan biri olmuyosunuz

Esimle benim cok esnek saatli islerimiz var. Pandemi yuzunden zaten evden calistim. Simdi de deprem yuzunden evdeyim. Haftasonlarim, resmi tatillerim var. Esimin de oyle. Sabah krese ben goturuyorum. Eve geliyor, evdeyim. Surekli beraberiz. Bu donem 3 aksam kursa gidiyorum sadece. Babasi uyutuyor. Babasiyla da guzel zaman geciriyor ama yetmiyor ona. Benim uyuttugum gunler bana diyor ki anne sen kursa gitme baba gitsin. Ya da senin calismani istemiyorum diyor. 4 yasinda olacak yakinda. Benim psikiyatrim da cocuk psikologumuz da hep babayla daha cok vakit gecirsin diye oneride bulunuyor. Siz anlatin giderken diyor. Anlatiyorum, biliyor da ama hala beni istiyor. Yani diyecegim cocuklar anneye bir turlu doymuyor ama kontrollu ayrilik yasamalari sart bir noktadan sonra. Gittigim kurs bana cok iyi geliyor, nefes aldiriyor resmen. Ama cocugum diyor ki anne sen beni galiba artik sevmiyorsun, birakip gidiyorsun Calismak da size iyi geliyorsa birakmayin bence.

-EarthLing- .!.:

Esimle benim cok esnek saatli islerimiz var. Pandemi yuzunden zaten evden calistim. Simdi de deprem yuzunden evdeyim. Haftasonlarim, resmi tatillerim var. Esimin de oyle. Sabah krese ben goturuyorum. Eve geliyor, evdeyim. Surekli beraberiz. Bu donem 3 aksam kursa gidiyorum sadece. Babasi uyutuyor. Babasiyla da guzel zaman geciriyor ama yetmiyor ona. Benim uyuttugum gunler bana diyor ki anne sen kursa gitme baba gitsin. Ya da senin calismani istemiyorum diyor. 4 yasinda olacak yakinda. Benim psikiyatrim da cocuk psikologumuz da hep babayla daha cok vakit gecirsin diye oneride bulunuyor. Siz anlatin giderken diyor. Anlatiyorum, biliyor da ama hala beni istiyor. Yani diyecegim cocuklar anneye bir turlu doymuyor ama kontrollu ayrilik yasamalari sart bir noktadan sonra. Gittigim kurs bana cok iyi geliyor, nefes aldiriyor resmen. Ama cocugum diyor ki anne sen beni galiba artik sevmiyorsun, birakip gidiyorsun Calismak da size iyi geliyorsa birakmayin bence.

Genişletmek için tıkla...

aslında çalışmak iyi gelmiyor, maddi nedenlerden dolayı çalışıyorum. Böylesi daha çok üzüyor beni

Z zxshermine

Canangul133 .!.:

başka gelirimiz yok şu anda, ama eşim kaynakçı ustası, iş arasa bu zamana kadar bulurdu fakat oda saldı kendini, evde olmak ona da cazip geldi galiba.

Genişletmek için tıkla...

İş bulamadı değil bulmak gibi gayreti yok konudan onu anlamıştım zaten.Bence bırakın işi eşiniz arasın bulsun çalışsın

Canangul133 .!.:

aslında amacım prim tamamlamaktı ama, vicdanen çok kötü bir süreçten geçiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Yani benimki daha 2 yaşında o yaşlarına çok var ama hepimiz çalışıyoruz çocuklarımızı bırakıyoruz. Çocuğun bunu size karşı kullanmasına izin vermemek lazım. Ben de bilinçlenmeye başladıkça ne yaşarım bilmiyorum ama. Etraftan etkileniyor muhtemelen çocuklar. Ben çalışan anne babalarının okuduğu bir devlet okuluna gidiyordum ilkokulda. Tam gündü o yüzden annenin çalışıyor olma şartı vardı. Annemler de bir şekilde yazdırmış beni. Herkesin annesi çalışıyor benimki çalışmıyor diye utanıyordum. Herkes birbirine annesinin ne iş yaptığını anlatıyordu. Benimki ezilmiş gibi geliyordu. Çocuklar bir şekilde arkadaşlarından çok etkileniyor.

Canangul133 .!.:

size birsey daha sorayım, annesi çalışan çocukların psikoljik durumunu nasıl sınıfta, yada okul başarı durumları nasıl, gözlemleriniz nelerdir bu konuda.

Genişletmek için tıkla...

Ahah ben annesi çalışan bir çocuktum. Çocuklarım sizinkilerden büyükler. Herhangi bir kaybımız olmadı. Bazı insanlar lepiska saçlı, boylu poslu. Ben kısa boylu kumralım mesela. Herkes kendi gerçeğini kabullenmek zorunda. Ben olaya böyle bakıyorum. Hastanede doktor kadınlar, fabrikada işçi kadınlar her sabah işbaşı yapıyorlar ve hepsinin evlatları var… buradan yola çıkarak gerekli açıklamaları çocullarınıza yapın

Canangul133 .!.:

Herkese merhaba,

Asgari ücret ile özel sektörde çalışıyorum. 4,5 ve 2,5 yaşında çocuklarım var. Eşim emekli olduktan sonra iş bulamadı, şu anda evde çocuklara o bakıyor. Ara sıra kv geliyor. O şekilde idare ediyoruz.

Fakat çocuklarım her sabah ben çıkarken ağlıyorlar anne gitme diye,

4,5 yaşındaki oğlum, okula sen beni götürsen olmazmı, yada sen beni alsan olmazmı diyor. inanın her seferinde çok üzülüyorum.

Birinci sınıfa başlayınca işten çıkmak istiyorum. çünkü eşim 2 çocuğa bakamaz, hemde çocuğumun yanında olmak istiyorum. maddi olarak belki yıpranacağız, fakat bu şekilde vicdanen kendimi çok kötü hissediyorum.

Çalışan anneler, birinci sınıf süreceni nasıl atlatınız. Kaç günde çocuğunuz alıştı. Neler yaptınız.

yorumlarınıza ihtiyacım var. Çok kararsız ve üzgünüm.

Genişletmek için tıkla...

Vicdan yapacak bişey yok okula da gidiyorlarmış. Alışırlar

Akademik kariyer yaptigi icin surekli okuyan/calisan bir annenin cocuguyum. Bizim kardesimle normalimiz buydu o yuzden hic kendimi eksik falan hissettigimi hatirlamiyorum. Zaten ozel okulda okuduk hep hemen herkesin annesi calisiyordu, oyle okula gelen anne falan olamazdi zaten kampusten iceri almazlar.

Ama sizin durumunuzda esiniz asgari ucretli bir is bulursa sanirim durumunuzda bir degisiklik olmayacak maddi olarak, goze alabiliyorsunuz isi birakabilirsiniz. Cocuklarin okul donemi cok masrafli oluyor en ideali iki ebeveynin de calismasi aslinda, cocuk zaten gunun cogunu okulda ve kurslarda geciriyor.

Canangul133 .!.:

Herkese merhaba,

Asgari ücret ile özel sektörde çalışıyorum. 4,5 ve 2,5 yaşında çocuklarım var. Eşim emekli olduktan sonra iş bulamadı, şu anda evde çocuklara o bakıyor. Ara sıra kv geliyor. O şekilde idare ediyoruz.

Fakat çocuklarım her sabah ben çıkarken ağlıyorlar anne gitme diye,

4,5 yaşındaki oğlum, okula sen beni götürsen olmazmı, yada sen beni alsan olmazmı diyor. inanın her seferinde çok üzülüyorum.

Birinci sınıfa başlayınca işten çıkmak istiyorum. çünkü eşim 2 çocuğa bakamaz, hemde çocuğumun yanında olmak istiyorum. maddi olarak belki yıpranacağız, fakat bu şekilde vicdanen kendimi çok kötü hissediyorum.

Çalışan anneler, birinci sınıf süreceni nasıl atlatınız. Kaç günde çocuğunuz alıştı. Neler yaptınız.

yorumlarınıza ihtiyacım var. Çok kararsız ve üzgünüm.

Genişletmek için tıkla...

Çalışan anneyim. 2 -4 yaş arası kızıma bakıcı baktı. Hiç tanımadığım bir kadın. Babası mi bakamayacak ? Hayat git gide daha pahalı. Marketten geliyorum. salça 120 tl şok oldum. A101 in uyduruk markası bir de.. çocuklarınızın iyiliğini düşünüyorsanız çalışın bence.

Canangul133 .!.:

Herkese merhaba,

Asgari ücret ile özel sektörde çalışıyorum. 4,5 ve 2,5 yaşında çocuklarım var. Eşim emekli olduktan sonra iş bulamadı, şu anda evde çocuklara o bakıyor. Ara sıra kv geliyor. O şekilde idare ediyoruz.

Fakat çocuklarım her sabah ben çıkarken ağlıyorlar anne gitme diye,

4,5 yaşındaki oğlum, okula sen beni götürsen olmazmı, yada sen beni alsan olmazmı diyor. inanın her seferinde çok üzülüyorum.

Birinci sınıfa başlayınca işten çıkmak istiyorum. çünkü eşim 2 çocuğa bakamaz, hemde çocuğumun yanında olmak istiyorum. maddi olarak belki yıpranacağız, fakat bu şekilde vicdanen kendimi çok kötü hissediyorum.

Çalışan anneler, birinci sınıf süreceni nasıl atlatınız. Kaç günde çocuğunuz alıştı. Neler yaptınız.

yorumlarınıza ihtiyacım var. Çok kararsız ve üzgünüm.

Genişletmek için tıkla...

Üzülmeyin en azından babaları yanında.yabanci bakmıyor. Bn ucretsize ayrilmadim ilk cocugumda .biraz yaşına fln girince ağlamaya başladı Bn evden çıkarken.esim benden sonra çıkıyordu evden bakıcı bakıyordu.sonucta onun için gidiyorum dye kendimi teselli ettim.szde öyle düşünün maddiyata önemli bu devirde ve sznkiler daha büyük.herseyi isticekler istedikleri olmadığında arkadaşlarından geri kaldıklarında vs maddi yetersizlik bnce dahada üzer.szide onlarida. Babaları yanında çalışın bnce ztn kres ve okula gderler

Duygusallığınızı anlıyorum ama işten çıkma isteğinize hak veremiyorum maalesef. Tek emekli maaşı ile geçinemezsiniz, iki küçük çocuk varken evde oturmak istemeniz hiç mantıklı bir karar değil. Çocuklar zamanla alışırlar. Ben hem kendim çalışan anneyim hem çalışan anne çocuğuyum. Küçükken anlamıyordum annemi kızıyordum beni bırakıp işe gidiyor diye yaşım büyüyünce çok iyi anladım, hatta iyi ki de çalışmış diyorum. Eşiniz gayet iki çocuğa bakar. Siz anneyseniz o da baba. Asıl çocuklarınızı düşünüyorsanız çalışmanız lazım günümüz ekonomisinde çocuk büyütmek çok zor

Bence bu durumda duygusal davranmayın. Her ne olursa olsun ben bir kadının çalışması taraftarıyım. Hem çocuklarınızın hem de kendi geleceğiniz için işinizi bırakmayın. Ayrıca dünya halı her an her şey olabilir ayrılık gibi Allah korusun ölüm gibi eşinizin emekli maaşına yada bulduğu işe güvenmeyin

Canangul133 .!.:

aslında amacım prim tamamlamaktı ama, vicdanen çok kötü bir süreçten geçiyorum.

Genişletmek için tıkla...

Ne güzel babasi bakiyormus. Başkasının bakmasindansa babasının bakması süper birşey bence. Sürekli siz okula götürüp getirseniz biraz da babam alsın derlerdi emin olun. Çalışmıyorum , eşim izinliyse ve oglumu alırsa ondan mutlusu yok. Yani boşa üzmeyin kendinizi. Onlar için calisiyorsunuz

Siz annesisiniz, o babası.
Şartlarınız böyle.
Üzülmek yerine çocuğunuza da bunun gayet normal olduğunu açıklayın.
Kızımı bazen babası okuldan alıyor, bazen ben. O arada diğerimiz evde yemek yapıyor oluyor. Bu düzende büyümesine rağmen geçen gün sordu "rolleri mi değiştiniz babamla?" Diye.
Bizim evimizde yemek yapmak bir kişinin sorumluluğu değil diye oturup açıkladım.
Okul gezisine katılan tek baba da benim eşimdi, o kadar anne varken ve ben evden kendi işimi yapıyorum izin vs durumum yok ama o gitti. Çünkü benim kafam 20 tane çocuğun gürültüsünü kaldırmaz sonrasında 1 ay yatardım muhtemelen.
Sorumluluk bölüşmüşsünüz eşinizle. Normal olan da bu. Herkesin şartı bir değil.

Sevgili konu sahibi biri 10 yasinda biri 3 aylik bir bebegim var ve yeniden ise basladim.10 yasindaki cocuguma babasi bakarken ben calisiyordum siddet gördüğünü farkettim hemen aldim anaokuluna verdim kendim birakip alamadığımda ogretmenine bir miktar para karsiligi almasini rica ettim. Is cikisi onun evinden aldim.Akabinde esimden ayrildik.Okul cagina kadar anaokulu ve bakicilarla büyüdü. simdi ikinci evliligim ve yine ise basladim sut kuzusu bebegimi bakiciya birakarak.Demem o ki vicdan yapacak ekonomide degiliz hepsi onlar icin gelecekleri icin.haftada bir izin gunumu tamamen cocuklarima ayirip en istedikleri aktiviteleri yaparim.Hergun zaman ayırırım buyum olan cocugumla konuşur sabah yine ilgilenirim.kucuk bebeğime isyerinde sut sagar ama en iyi bezi mamayi almak icinde calisirim.buyuk olan cocugum kendi kendine yetinmeyi erken ogrendi dusunu alir odasini toparlar salona yardim eder bazen kendine bana minik sandvic hazirlar.baba evde oturup cocuk bakmasin ise girsin sizde ya birini bulun ya da aileden bir kadın baksın munkun degilse krese verin.ama esiniz bence cocuk bakmamali siz de esiniz de calismalisiniz.çocuklarınıza da ise gitmek zorunda olduğunuzu aksam geri geleceginizi hergun söyleyin. Buyuk hediyelee oyuncaklar ile o vicdan azabını kapatmaya çalışmayın. Kaliteli zaman geçirin. Ama yine söylüyorum babasi evde oturup cocuk bakmamali egee tek kisi çalışmak zorunda ise yine baba olmalı

Imkan varsa arada bir ise gec giderek cocugunuzu okula birakin gonlu olsun.

Bu sebeple is birakmak dogru gelmedi bana. Neticede cocuklara babalari bakiyor, gozunu arkada kalmaz, bir cok kisiden bu acidan daha sanslisiniz.