- 8 Ekim 2009
- 2.428
- 20
- 358
Kızlar günaydın..
Bugün sebebsiz bir mutsuzluk var üzerimde , aslında tam olarakta sebebsiz değil..
Dün akşam albümlere bakıyordum herkes ne güzel nişanını yapıyor düğününü yapıyor o gün özel olsun diye uğraşıyor.. Birde kendimi düşündüm, birşeye sahip olmak için diğerinden vazgeçmem gerekiyor.. Nişan desen evde aile arasında , düğün zaten yapamıyorum.. Nikahtan evlenip gidicez :çok üzgünüm: Hep içimde bir ukte kalıcak biliyorum :çok üzgünüm: Ne zormuş Allahım bu günler.. mafoldumben
Bakıyorum herkesin ailesinin yüzünde bir gülümseme bir tebessüm.. ınsanların gözlerinin içi gülüyor kızları evleniyor diye..
Ben ise tek başımayım.. kimse hiçbirşeye karışmıyor.. destek olmuyor.. ailemin tek yaptığı benimle dalga geçmek..
Kimse evlenicem diye mutlu olmuyor ''aman bir an önce gitte... '' diye bitiyor her konuşma.. Emanet bırakılmış mal gibi hissediyorum kendimi başına bir iş gelmeden sahibine teslim edilmeye çalışan eşya muamelesi görüyorum sanki..
Hayatımın en güzel günlerini bu şekilde üzgün geçiriyorum ben.. Gelinlik felan umrumda değil o kadar sıkılmışım bıkmışım ki artık hiçbirşey ile uğraşmak istemiyorum.. Önümüzde bir nişan var ama gram hevesim yok elbisemi bile o beğendi diye artık uğraşmak istemiyorum diye tamam dedim aldım.. O bari üzülmesin diye sahte mutluluk havalarındayım, ama içim parça parça kan ağlıyor.. Haketmediğim şeyleri yaşıyorum, yaşarken içimde gizli bir nefret büyüyor... Artık gözlerimin içi gülmüyor..
Bugün sebebsiz bir mutsuzluk var üzerimde , aslında tam olarakta sebebsiz değil..
Dün akşam albümlere bakıyordum herkes ne güzel nişanını yapıyor düğününü yapıyor o gün özel olsun diye uğraşıyor.. Birde kendimi düşündüm, birşeye sahip olmak için diğerinden vazgeçmem gerekiyor.. Nişan desen evde aile arasında , düğün zaten yapamıyorum.. Nikahtan evlenip gidicez :çok üzgünüm: Hep içimde bir ukte kalıcak biliyorum :çok üzgünüm: Ne zormuş Allahım bu günler.. mafoldumben
Bakıyorum herkesin ailesinin yüzünde bir gülümseme bir tebessüm.. ınsanların gözlerinin içi gülüyor kızları evleniyor diye..
Ben ise tek başımayım.. kimse hiçbirşeye karışmıyor.. destek olmuyor.. ailemin tek yaptığı benimle dalga geçmek..
Kimse evlenicem diye mutlu olmuyor ''aman bir an önce gitte... '' diye bitiyor her konuşma.. Emanet bırakılmış mal gibi hissediyorum kendimi başına bir iş gelmeden sahibine teslim edilmeye çalışan eşya muamelesi görüyorum sanki..
Hayatımın en güzel günlerini bu şekilde üzgün geçiriyorum ben.. Gelinlik felan umrumda değil o kadar sıkılmışım bıkmışım ki artık hiçbirşey ile uğraşmak istemiyorum.. Önümüzde bir nişan var ama gram hevesim yok elbisemi bile o beğendi diye artık uğraşmak istemiyorum diye tamam dedim aldım.. O bari üzülmesin diye sahte mutluluk havalarındayım, ama içim parça parça kan ağlıyor.. Haketmediğim şeyleri yaşıyorum, yaşarken içimde gizli bir nefret büyüyor... Artık gözlerimin içi gülmüyor..
Son düzenleme: