- 6 Mart 2007
- 2.549
- 115
-
- Konu Sahibi BEYAZ MELEK
- #1.561
yok kaderim sor canım zaten birtek burda rahatlıyorum. yakınımındaki insanlara şu şöyle diyemem çünkü zmanında en yakın gördüğüm insanlardan bile çok büyük darbeler yedim o yüzden konuşmam anlatmam.
canım annem kardeşimin ölümünden sonra kısa süreli bir felç durumu yaşamış beden tamir olmuş ama içerisi kalmış. o dönem göütrüldüğü rahmet psikolog Rüştü Burlu bu kadarına şükredin bundan sonra böyle idare ediceksiniz demiş. annem de artık huy mu denir sorunmu bilemem şöyle bi durum var. bir tane bardağı eline aldımı onu raha koyması en az 3 saatini alır. buda babamı çileden çıkarıyo babam hastalığına kadar hiç evde durmadı hep çalışıyodu doğal olarak görmüyodu bunlarıda ve bi şekilde idae ediliyodu ama emekli olupta evde kalınca görmeye söylenmeye başladı ve zamanla iişler iyice büyüdü. bide üzerine onun sinirlilik ve çocukluk halleri geldiki sorma gitsin. bi tutturur bunar ne zaman yıkancak diye annemde topu bana atar çünkü annem için o çamaşırları mainadan çıkarıp asmak 2 günlük iştir. yada bulaşık makinasını boşaltmak bu seferde babam söylenir sen bırak o yapsın diye hal böyle oluncada herşey bana kalıyo. Devrim doğana kadar hır gür içinde en azından yemği ona bırakıyodum. ama çocuğun belli bi saate ihtiyacı var ve ben evlenene kadar akşam 7-8 de yemek yediğimi bilmem.mutfağa sabahta girse akşam üstüde o yemek en erken 10da hazır olur.
babama gelince o ayrı bi konu diyorum ya iyice çocuk gibi oldu. daha bu akşam yeni örgü başlıyorum ilmek saymaya çalışıyorum ben sıradan gittikçe o arkamda 5-23-1 saçmalayıp duruyo baba diyorum yapma kafam karışıyo sanki duvara söylüyon şımarık veletler gibi yüzüme bakıp gülüyo
yaaa yardımları yokmu var tabi Allah razı olsun arada bir çocuğu bırakıp uyuyabiliyorum işe gidiyorum bakıcı parası vermeden. ama emin ol başkası olsa başında aklım daha arkada olmaz. daha bu gün hastahaneden geldim dışarı kadar geliyo devrimin sesi yukarı nasıl çıktım bilmiyom mama sandalyesinden düşmüş. peki nasıl kemerini bağlamak ikisinede zor geldiği için. hiç bişey demedim aldım kucağıma girdim içeri babam arkamdan söyleniyo hem bakarsın hem suçlu olursun diye.
kısacası kaderim bir söyle bin ahh işit durumundayım aslında.neyse yinede sağlar başmızdalar ya bunada şükür.
canım annem kardeşimin ölümünden sonra kısa süreli bir felç durumu yaşamış beden tamir olmuş ama içerisi kalmış. o dönem göütrüldüğü rahmet psikolog Rüştü Burlu bu kadarına şükredin bundan sonra böyle idare ediceksiniz demiş. annem de artık huy mu denir sorunmu bilemem şöyle bi durum var. bir tane bardağı eline aldımı onu raha koyması en az 3 saatini alır. buda babamı çileden çıkarıyo babam hastalığına kadar hiç evde durmadı hep çalışıyodu doğal olarak görmüyodu bunlarıda ve bi şekilde idae ediliyodu ama emekli olupta evde kalınca görmeye söylenmeye başladı ve zamanla iişler iyice büyüdü. bide üzerine onun sinirlilik ve çocukluk halleri geldiki sorma gitsin. bi tutturur bunar ne zaman yıkancak diye annemde topu bana atar çünkü annem için o çamaşırları mainadan çıkarıp asmak 2 günlük iştir. yada bulaşık makinasını boşaltmak bu seferde babam söylenir sen bırak o yapsın diye hal böyle oluncada herşey bana kalıyo. Devrim doğana kadar hır gür içinde en azından yemği ona bırakıyodum. ama çocuğun belli bi saate ihtiyacı var ve ben evlenene kadar akşam 7-8 de yemek yediğimi bilmem.mutfağa sabahta girse akşam üstüde o yemek en erken 10da hazır olur.
babama gelince o ayrı bi konu diyorum ya iyice çocuk gibi oldu. daha bu akşam yeni örgü başlıyorum ilmek saymaya çalışıyorum ben sıradan gittikçe o arkamda 5-23-1 saçmalayıp duruyo baba diyorum yapma kafam karışıyo sanki duvara söylüyon şımarık veletler gibi yüzüme bakıp gülüyo
yaaa yardımları yokmu var tabi Allah razı olsun arada bir çocuğu bırakıp uyuyabiliyorum işe gidiyorum bakıcı parası vermeden. ama emin ol başkası olsa başında aklım daha arkada olmaz. daha bu gün hastahaneden geldim dışarı kadar geliyo devrimin sesi yukarı nasıl çıktım bilmiyom mama sandalyesinden düşmüş. peki nasıl kemerini bağlamak ikisinede zor geldiği için. hiç bişey demedim aldım kucağıma girdim içeri babam arkamdan söyleniyo hem bakarsın hem suçlu olursun diye.
kısacası kaderim bir söyle bin ahh işit durumundayım aslında.neyse yinede sağlar başmızdalar ya bunada şükür.