bunaldım çıldıracağım....

Aklima iki sevenek geliyor ua cocuga kendi evleri de baksinlar aksam alin sabah verin.yada isi birakip kendin bak.
Anneninizin babakmamasi cok yerinde karar olmus.

Ilk olarak anneni ezdirme bence. Iyi yapmis bakmayarak cocuga. Benim annem 7 sene bakti yaranamadik kimseye.. Emin ol annen ne yaparsa yapsın yaranamaz, begenilmez.

Ya kayinvaliden kendi evinde baksin ya da krese ver. Cok cok calismak zorunda degilsen birak isi kendin bak hatta cocuga.

Annen başlangıçta sizde fazla kalmış.40 gün bana çok fazla geldi.Aynı şehirdeyseniz 3 gün hadi bilemedin 1 hafta yeterdi.
Sonrasında da sen çalışana kadarki kalışları gereksiz yüklenme olmuş.
Sen belki samimiyetinden annene getir götür yap et demiş olabilirsin.Eşin bu yüzden anneni hizmetçi veya bakıcı gibi görmeye başlamış galiba.O aradaki mesafeyi saygı çerçevesini sen belirlemeliydin.
Annen küsmüş,yakında kayınvalidenle tartışırsın o da küser.Siz en iyisi bakıcı veya kreş düşünün.

souvvenir .!.:

Nerden başlasam nasıl anlatsam bilmiyorum. Bir oğlum var 2 yaşında ve sorunlu bir hamilelik geçirdim. Bu dönemde annem bende kalmak zorunda kaldı. Doğum yaptıktan sonra 40 gün bilfiil bende kaldı sonra birkaç günlüğününe evine gitmişti. Bu arada babam yurtdışında olduğu için bende kalması çok problem yaratmıyordu. Ama annem bir gün bile oflanıp puflanmadı bu durumdan. Anne sonuçta, başında olanlar bilir, fedakarlıkta sınır tanımıyorlar... Sonra doğum mevlüdü vs. derken tekrar yanımda kalmaya başladı. Bir süre evine döndü arada bana geldi kaldı böyle teker yuvar hallediyorduk. İhtiyaç duydukça anneme başvuruyorduk kısaca.

Sonrasında annem niye işe girmiyorsun ben hazır çocuğa bakıyorum dedi. Ben de zaten normalde çalışan biri olduğum için mantıklı geldi, eşimle de değerlendirdik maddi anlamda bizi rahatlatacağı için bu yönde olumlu karar aldık. Oğlum 6 aylıkken iş başvurularında bulunmaya başladım. Tabii iş görüşmelerine gittiğim süreç boyunca annem gel-git yapmamak için (farklı semtte oturuyor) bende kalıyordu. Ve oğlum 1 yaşına girdiğinde ben işe başlamıştım. Artık annem full-time bende kalmak durumunda kaldı ve sadece Cumartesi-Pazar evine gidebilir hale geldi. Bazı durumlarda evine bile gidemiyordu.

Eşimin bu konudaki düşüncesini merak ederseniz eğer, ben hep dedim ona bak böyle olmaz annem için de senin içinde zor taşınalım anneme yakın bir yere, bizde rahat edelim annem de rahat etsin... Eşimin tepkisi "ne gerek var, ben seviyorum anneni, sorun değil kadın da yalnız zaten biz ona nefes oluyoruz o bize destek oluyor" dedi hep. Ben "taşınalım" dedikçe "hayır ne gerek var" dedi.

Ben annemden herhangi bir iş, yemek vs. talep etmediğim halde anne yüreği herhalde, hem çalışıyorum hem eve koşturuyorum diye elinden geleni ardına koymuyor bana çok destek oluyordu.

Fakat bu süreç içerisinde kayınvalidemler ellerini kollarını sallaya sallaya torun sevmeye gelip, akşam yemeklerine kalmalar, yemeler içmeler misafirler derken günler geçti tabii ki annem bu süreç içerisinde yıprandı. Oğlum yemek yemediği zamanlar “niye yemiyor ki acaba?”lar. Hastalandığında “üşüttü mü”’ler, annem yemek yapar “onun tuzunu o kadar koyma, yağını şu kadar”lar, ben elimden geldiğince “yapmayın etmeyin karışmayın gelmeyin” desemde hiç umursamadılar ne eşim ne de anne-babası. Onlara göre hayat güllük gülistanlık, ama gelin bana sorun..

Kayınvalidem torun sevmeye gelirken (gündüz saatlerinde) kayınpederim ile beraber gelip seviyordu “ne hikmetse”! annem sonuçta tek bir kadın ve o kadarda yaşlı bir kadın değil bu durumlardan rahatsız oluyordu. Sebebi ise kayınpederim biraz destursuzdur, kötü niyetli değildir ona şüphem yok, ama annemi umursamadan bacaklarını uzatır, utanmadan annemden kahve ister (kendi karısından niye istemez anlamadım), dan-dun konuşur. Halbuki sen torunu sevmeye biz gelince gel veya bizim geleceğimiz saate yakın bir zamanda gel, bırak eşini git. annemle kayınvalidem beraber otursunlar işte, sen niye onların arasında bütün gün oturuyorsun. Böyle tuhaf durumlara ve anlatamadığım bir çok şeylere sebep oldular.

Annemin bende kalış süreci boyunca ne annem ne de eşim rahat edebildi. En son yaşadığımız olaylardan bir tanesi misafirliğe gittiğimizde eşimin annemi azarlaması oldu ve çok ciddi bir kavga ettik eşimle. Anneme aynen şöyle demiş “ben sana demedim mi bu çocuğu çok uyutmayacaksın diye, sonra geceleri biz zorlanıyoruz bütün gece uyumuyor ve gece uykusunda uyanıyor, sabah 6 da kalkıyoruz biz, kaç kere söyledik sana…”

Ben bunu duyduğumda beynimden kaynar sular döküldü zaten… Sen nasıl böyle davranırsın benim anneme, ben senin ailene daha “sensin” demiş insan değilim, nasıl bu şekilde ve insan içinde davranırsın diye kıyametleri koparttım. Bu arada konuyu annem bana anlatmadı, o odada bulunan birinden duydum ben o sıra odada değildim. Anneme sorduğumda da "birşey yok kızım, bana birşey demedi, kötü niyetle dememiştir sen yanlış anlamışsındır." oldu.
Nitekim özür diledi annemden, gönlünü almaya çalıştı vs. Fakat anne kız arasında olan o samimi durumlarda annem bana söyledi ki “hakkımı helal etmeyeceğim çok kırıldım”… dedi sonunda. Çünkü eşime ben böyle hiddetlenince ilk yaptığı şey "sağol anne hemen gidip yetiştirmişsin kızına, sağol yani" demişti. Haklı kadın, sesini çıkartmadan hiçbir işimize karışmadan onca zamandır idare etti bizi. Eşimin annemi el üstünde tutacağı yerde, kalkıp böyle davranması hiç doğru değildi. Bu bir seferlik olan bir mevzu değil, insan içinde ilk oldu ama evde bazen bu tarz söylemleri olduğunda ben kızıyordum eşime “anneme bu şekilde davranmanı onaylamıyorum” diye.

Nihayetinde geldiğimiz son nokta: annem artık oğluma bakmıyor, ben hala çalışmaktayım ve kayınvalidemler bakıyor artık oğluma. Bu dedim süreç ise 2 haftalık yeni olan bir şey. Annem biraz sağlıksal anlamda rahatsızlandı, beli ağrıyor ve yorgun hissediyor kendisini ve artık kayınvalidem-kayınpederimden bunalmış vaziyette. Ben anneme hiç bir şey demedim çünkü yaşadıklarını biliyorum “yerden göğe” kadar haklı. Bakmasın zaten, dinlensin artık.

Kayınvalidemler ile aynı muhitte oturuyoruz bana yürüme mesafesinde oturuyorlar, hadi bunu geçtim sabah gelip akşam gidebilme gibi bir rahatlıkları var. Bu da eşim ile bana ailece kaliteli vakit geçirme imkanı sunuyor. Amma velakin kayınvalidem o kadar mutsuz ve isteksiz ki anlatamam. Her akşam eve gittiğimde oflanıp puflanmalar, eşine “hadi eve gitmemiz lazım daha yemek yapacağım çok yorgunum zaten, belim ağrıyor, kolum ağrıyor” diye sızlanmalar.

Ama beni deli eden son nokta bugün yaşadıklarım. Eşim beni aradı ve annesinin bizim eve yıkamak için kendi çamaşırlarını getirdiğini ve deterjanın nerede olduğunu bulamadığını (deterjan kutum boşalmıştı doldurma fırsatım olmadı) evden de deterjan getirmeyi unuttuğunu söylemiş. Eşimde bir güzel deterjan yeri tarif etmiş.

Benim sinirlendiğim nokta bunu ilk kez yapmıyor. Benim makinada iç çamaşırlarım vardı, bana ait olan çamaşırlarım. Bu güne kadar beni bir kere arayıp “kızım bu çocuğun çorbası kalmamış filanca vereyim… veya şunu versem mi? Dışarı çıkarta bilir miyiz? Veya makinanda çamaşır yıkayacağım müsait mi? Gibi sormadı hep eşimi arar eşime sorar. Bende hiddetlenip eşime dedim “sor bakalım annene o evin kadını sen miymişsin? Gözlerimden alev çıkıyordu resmen telefonda konuştuğumuzda.

Evimin düzenini altüst etmeye bayılır, tencerelerimi düzenler (kendine göre) benim eşyalarımı kendi kafasına göre dizer, vitrinimi kendi kafasına göre düzenler, benim yaptığımı beğenmez kendi istediği gibi düzenlemeye çalışır evi. Benim yatak odamda cirit atmaya bayılır, en son gardrobumu kırmıştı. Ne yaparken kırdıysa artık (raylı dolabın kapağı yerinden çıkmıştı). Yatağımdaki baş yastıklarımızı alıp havalandırır mesela…


Ya daha ne anlatayım bunaldım resmen. Anlatmak istedim, içimden atmak istedim. daha çok şey var, niye çocuğun ayak tırnaklarını kesmediğimden tutunda, niye bu çocuğa bu ayakkabıları giydiriyorsun gürültü yapıyorlar... ay yeter noktasına geldim artık... Çıldıracak gibiyim…

Genişletmek için tıkla...

eşinizin annenize yaptığı büyük saygısızlık keyfini bozupta annenizin oturduğu yerede gitmiyor aman bırak kalsın kadının canın çıkmış nerdeyse siz iyi olun diye.k.pederinde gerçekten saygısız k.valdeniz o kadar evi karıştıyorsa eşinede kahve yapabilirim sanırım.oğlumu kreşe vermeye kıyamıyorum diyorsunuz ama başka yol ne peki?ya devam edicekseniz sizin hayatınıza karıştırmaya yadaa kreş başka yol yok.

Yazık annenize üzüldüm o kadar baktı etti o adamı paralarm valla anneme öyle davranacak he bırakırım işi felan eşek gibi çalış bak bize derim iyilikden Maraz doğar zaten. Sizde hem bırakmam krese diyorsunuz o zaman işi bırakın kV bakarken memnun deme Eşiniz şu adamları varya görüp kanıyorz en başta sonra bi farklı oluyolar sinir oluyorum bu gibi konulara . Annenızin hakkını ödeyemezsiniz Eşiniz çok günaha girmiş helallesmëleri lazım siz de arayı bulun para daha mı önemli işte annenizn kırgınlgi bi ömür sürecek. Kw de övün sun artık ben büyüttüm diye ben olsam ya benim annem yada hiç hem onu beğenmedin bende onun bakmasını istemiyorum işi bırakıyorum derdim.

annenize yada kayınvalidenize güvenerek mi yaptınız çocuğunuzu.

kayınvalideniz oflayıp puflayabilir torunu diye bakma yükümlülüğü yok ki kadının.

eşinize en büyük cevapta işten ayrılıp evinizde çocuğunuzla sizin ilgilenmeniz olur.

çalışsın ödesin evin gelirlerini madem annenizi beğenmiyor. sizde çocuğunuzla ilgilenirsiniz kayınvalide derdi de ortadan kalkmış olur.

souvvenir .!.:

Nerden başlasam nasıl anlatsam bilmiyorum. Bir oğlum var 2 yaşında ve sorunlu bir hamilelik geçirdim. Bu dönemde annem bende kalmak zorunda kaldı. Doğum yaptıktan sonra 40 gün bilfiil bende kaldı sonra birkaç günlüğününe evine gitmişti. Bu arada babam yurtdışında olduğu için bende kalması çok problem yaratmıyordu. Ama annem bir gün bile oflanıp puflanmadı bu durumdan. Anne sonuçta, başında olanlar bilir, fedakarlıkta sınır tanımıyorlar... Sonra doğum mevlüdü vs. derken tekrar yanımda kalmaya başladı. Bir süre evine döndü arada bana geldi kaldı böyle teker yuvar hallediyorduk. İhtiyaç duydukça anneme başvuruyorduk kısaca.

Sonrasında annem niye işe girmiyorsun ben hazır çocuğa bakıyorum dedi. Ben de zaten normalde çalışan biri olduğum için mantıklı geldi, eşimle de değerlendirdik maddi anlamda bizi rahatlatacağı için bu yönde olumlu karar aldık. Oğlum 6 aylıkken iş başvurularında bulunmaya başladım. Tabii iş görüşmelerine gittiğim süreç boyunca annem gel-git yapmamak için (farklı semtte oturuyor) bende kalıyordu. Ve oğlum 1 yaşına girdiğinde ben işe başlamıştım. Artık annem full-time bende kalmak durumunda kaldı ve sadece Cumartesi-Pazar evine gidebilir hale geldi. Bazı durumlarda evine bile gidemiyordu.

Eşimin bu konudaki düşüncesini merak ederseniz eğer, ben hep dedim ona bak böyle olmaz annem için de senin içinde zor taşınalım anneme yakın bir yere, bizde rahat edelim annem de rahat etsin... Eşimin tepkisi "ne gerek var, ben seviyorum anneni, sorun değil kadın da yalnız zaten biz ona nefes oluyoruz o bize destek oluyor" dedi hep. Ben "taşınalım" dedikçe "hayır ne gerek var" dedi.

Ben annemden herhangi bir iş, yemek vs. talep etmediğim halde anne yüreği herhalde, hem çalışıyorum hem eve koşturuyorum diye elinden geleni ardına koymuyor bana çok destek oluyordu.

Fakat bu süreç içerisinde kayınvalidemler ellerini kollarını sallaya sallaya torun sevmeye gelip, akşam yemeklerine kalmalar, yemeler içmeler misafirler derken günler geçti tabii ki annem bu süreç içerisinde yıprandı. Oğlum yemek yemediği zamanlar “niye yemiyor ki acaba?”lar. Hastalandığında “üşüttü mü”’ler, annem yemek yapar “onun tuzunu o kadar koyma, yağını şu kadar”lar, ben elimden geldiğince “yapmayın etmeyin karışmayın gelmeyin” desemde hiç umursamadılar ne eşim ne de anne-babası. Onlara göre hayat güllük gülistanlık, ama gelin bana sorun..

Kayınvalidem torun sevmeye gelirken (gündüz saatlerinde) kayınpederim ile beraber gelip seviyordu “ne hikmetse”! annem sonuçta tek bir kadın ve o kadarda yaşlı bir kadın değil bu durumlardan rahatsız oluyordu. Sebebi ise kayınpederim biraz destursuzdur, kötü niyetli değildir ona şüphem yok, ama annemi umursamadan bacaklarını uzatır, utanmadan annemden kahve ister (kendi karısından niye istemez anlamadım), dan-dun konuşur. Halbuki sen torunu sevmeye biz gelince gel veya bizim geleceğimiz saate yakın bir zamanda gel, bırak eşini git. annemle kayınvalidem beraber otursunlar işte, sen niye onların arasında bütün gün oturuyorsun. Böyle tuhaf durumlara ve anlatamadığım bir çok şeylere sebep oldular.

Annemin bende kalış süreci boyunca ne annem ne de eşim rahat edebildi. En son yaşadığımız olaylardan bir tanesi misafirliğe gittiğimizde eşimin annemi azarlaması oldu ve çok ciddi bir kavga ettik eşimle. Anneme aynen şöyle demiş “ben sana demedim mi bu çocuğu çok uyutmayacaksın diye, sonra geceleri biz zorlanıyoruz bütün gece uyumuyor ve gece uykusunda uyanıyor, sabah 6 da kalkıyoruz biz, kaç kere söyledik sana…”

Ben bunu duyduğumda beynimden kaynar sular döküldü zaten… Sen nasıl böyle davranırsın benim anneme, ben senin ailene daha “sensin” demiş insan değilim, nasıl bu şekilde ve insan içinde davranırsın diye kıyametleri koparttım. Bu arada konuyu annem bana anlatmadı, o odada bulunan birinden duydum ben o sıra odada değildim. Anneme sorduğumda da "birşey yok kızım, bana birşey demedi, kötü niyetle dememiştir sen yanlış anlamışsındır." oldu.
Nitekim özür diledi annemden, gönlünü almaya çalıştı vs. Fakat anne kız arasında olan o samimi durumlarda annem bana söyledi ki “hakkımı helal etmeyeceğim çok kırıldım”… dedi sonunda. Çünkü eşime ben böyle hiddetlenince ilk yaptığı şey "sağol anne hemen gidip yetiştirmişsin kızına, sağol yani" demişti. Haklı kadın, sesini çıkartmadan hiçbir işimize karışmadan onca zamandır idare etti bizi. Eşimin annemi el üstünde tutacağı yerde, kalkıp böyle davranması hiç doğru değildi. Bu bir seferlik olan bir mevzu değil, insan içinde ilk oldu ama evde bazen bu tarz söylemleri olduğunda ben kızıyordum eşime “anneme bu şekilde davranmanı onaylamıyorum” diye.

Nihayetinde geldiğimiz son nokta: annem artık oğluma bakmıyor, ben hala çalışmaktayım ve kayınvalidemler bakıyor artık oğluma. Bu dedim süreç ise 2 haftalık yeni olan bir şey. Annem biraz sağlıksal anlamda rahatsızlandı, beli ağrıyor ve yorgun hissediyor kendisini ve artık kayınvalidem-kayınpederimden bunalmış vaziyette. Ben anneme hiç bir şey demedim çünkü yaşadıklarını biliyorum “yerden göğe” kadar haklı. Bakmasın zaten, dinlensin artık.

Kayınvalidemler ile aynı muhitte oturuyoruz bana yürüme mesafesinde oturuyorlar, hadi bunu geçtim sabah gelip akşam gidebilme gibi bir rahatlıkları var. Bu da eşim ile bana ailece kaliteli vakit geçirme imkanı sunuyor. Amma velakin kayınvalidem o kadar mutsuz ve isteksiz ki anlatamam. Her akşam eve gittiğimde oflanıp puflanmalar, eşine “hadi eve gitmemiz lazım daha yemek yapacağım çok yorgunum zaten, belim ağrıyor, kolum ağrıyor” diye sızlanmalar.

Ama beni deli eden son nokta bugün yaşadıklarım. Eşim beni aradı ve annesinin bizim eve yıkamak için kendi çamaşırlarını getirdiğini ve deterjanın nerede olduğunu bulamadığını (deterjan kutum boşalmıştı doldurma fırsatım olmadı) evden de deterjan getirmeyi unuttuğunu söylemiş. Eşimde bir güzel deterjan yeri tarif etmiş.

Benim sinirlendiğim nokta bunu ilk kez yapmıyor. Benim makinada iç çamaşırlarım vardı, bana ait olan çamaşırlarım. Bu güne kadar beni bir kere arayıp “kızım bu çocuğun çorbası kalmamış filanca vereyim… veya şunu versem mi? Dışarı çıkarta bilir miyiz? Veya makinanda çamaşır yıkayacağım müsait mi? Gibi sormadı hep eşimi arar eşime sorar. Bende hiddetlenip eşime dedim “sor bakalım annene o evin kadını sen miymişsin? Gözlerimden alev çıkıyordu resmen telefonda konuştuğumuzda.

Evimin düzenini altüst etmeye bayılır, tencerelerimi düzenler (kendine göre) benim eşyalarımı kendi kafasına göre dizer, vitrinimi kendi kafasına göre düzenler, benim yaptığımı beğenmez kendi istediği gibi düzenlemeye çalışır evi. Benim yatak odamda cirit atmaya bayılır, en son gardrobumu kırmıştı. Ne yaparken kırdıysa artık (raylı dolabın kapağı yerinden çıkmıştı). Yatağımdaki baş yastıklarımızı alıp havalandırır mesela…


Ya daha ne anlatayım bunaldım resmen. Anlatmak istedim, içimden atmak istedim. daha çok şey var, niye çocuğun ayak tırnaklarını kesmediğimden tutunda, niye bu çocuğa bu ayakkabıları giydiriyorsun gürültü yapıyorlar... ay yeter noktasına geldim artık... Çıldıracak gibiyim…

Genişletmek için tıkla...

Ayni benim kaynvaldm biktirdi beni biktirdi Allah yardim etsin canim

Allahını seven çocuğu kaynanadan alıp kreşe versin.Tililililililiililililililililil konunun sonunda kafamda huni belirdi ayol bu ne böyle.Vallahi kreşe ver arkadaşıııııııııımmmm kreşe ver.Evin yakınlarında güzel bir kreş bul kreşe ver.Bahanesi hazır ''çocuğum gelişme çağında arkadaşı paylaşmayı bilsin arkadaşları olsun'' vs. Yoksa ben okurken huniyi taktım senin çıldırman çok normal gözün döner kesiverirsin kaynanayı.Gerçi bunları dinleyen hakim sana ceza vermez zaten bence.Hey gidi be.

Mavi gözlü sarışın çocuklar kreşe verilmiyor mu

souvvenir .!.:

Daha 2 yaşında mavi gözlü sarışın, ben nasıl vereyim bu evladı kreşe?
Zaten babaannesi yeri geldimi çekiştiriyor çocuğu, ben dokunmaya kıyamıyorum evladıma...
Annem baktığı dönemlerde hem yemeklerini titizlikle verirdi hem de gül gibi bakıyordu evladıma.
Ona rağmen yaranamadı kadın ya... Anneme yapılanlara mı üzüleyim, bana yapılan saygısızlıklara mı...
Hakikaten çok bunaldım...

Genişletmek için tıkla...

Mavi gozlu sarisin ne alaka? Esmer olsa gonderirdin galiba..
Buyuk krizler yok ortada; can sıkıcı durumlar olsa da

Annenizin bu kadar yıpranmasına müsade etmemeliydiniz kesinlikle, o ne kadar isterse istesin bu kadar uzun süre sizde kalmasına izin vermicektiniz. Onın yorulmasına yıpranmasına müsade etmişsiniz resmen, yani sizde kalırsa yemekte yapar temizlikde.. çocuğu ona bırakıp almalıydınız uzak bile olsa, 1 hafta sizde kalıyosa 1 haftada çocuğu alıp bırakın.. Ayrıca kimse sizin çocuğunuza bakmak zorundada değil, anneniz baktı diye kv bakmak zorunda değil.

Bi yaştan sonra zaten kafa kaldırmaz, ofluyo pufluyo yoruldum oram buram ağrıyo dedi diye alınganlık yapmaya hakkınız yok bence. Çünkü gerçekten yoruluyodur, bazı şeyleri görmezden gelmek zorundasınız. Çamaşır atma olayıda abartı geldi bana, anne bi daha beni ara dersiniz olur biter, nolurki sizde yıkasa, zaten çocuğa bakıyo vakit kalmıyo olabilir yıkayıp kurutmaya. Aileleri bu kadar içinize sokmanız yanlış. Çocuğu kreşe verin kimseye bu kadar yük olmayın.

Eşinizin yaptığı çok büyük terbiyesizlik, hazmedilir cinsten değil.

Ya ben her şeyi geçtim de kayınpeder benim anneme kahve emri verecek ya o fincanları tek tek geçiririm boğazından. (Büyük konuşmuş olmayayım da)
Sonuçta anneniz de o evde misafir. Karısından istesin kahveyi.
Yine çok sinirlendim.
Eşinize de sayardım da neyse.
Siz de çok sabırlıymışsınız vesselam.

sarisin mavi gozluleri krese almiyorlar mi?
tamam esin annene terbiyesizlik yapmis ama sende onun annesine yapmissin. kadin çocuğuna bakiyor makineni deterjanini kullanmasina bile laf etmissin birak cocugunun hatrina tenceren tabagin baska yerde duruversin oglunun yasi gelmis. krese ver niye bu kadar karsisin krese anlamadim. ii bir kres bulursan. hem profesyenelce cocuguna bakarlar hem faaliyet yaptirirlar.

Anneniz gercekten cok iyi birisi onun kiymetini bilin ve hakkini verin. Esinizin öyle davranmasi benide cok üzerdi...
Maddi durumunuz iyise cocugu kreşe verin ya da calismayin. Böyle kv cekilmez annenize bile kaynanalik yapmis. Hele öyle kp düsman basina gercekten cok saygisizlar

Calisan bi kadin icin ciddi zor segler en kotusude ev duzeninin bozulmasi sana onerim kres...cocugunun yasi kac bilmiyorm ama eger uc yasnda falansa yolla cok raht edersin kimsede karisamaz ewine fln

SouvveniR

benim oglum 2 yasinda sabah 8.30 aksam 18.30 arasi krese gitti, hafta ici her gun. ne yaz ne de kis tatili olmadi, cunku benim bayram gunleri dair mesaim vardi. cocugumda hicbir negatif davranis gozlemlemedim. "cocugu nasil yuvaya-krese vereyim" hirkasini cikarip atin uzerinizden evvela...

sonrasinda da anneniz ile kayyum valideyi de mukayese etmekten vazgecin. su bir gercek ki ayni eylemi anneniz yapsa vereceginiz tepki ile kayyum valide yapsa vereceginiz tepki bambaska olacaktir. ki bunda abes bir durum yoktur, cogumuz boyle davraniriz. dolayisiyla elma ile armut arasi islem yapmak gibi oluyor bu mukayese. vazgecin.

benim evime ben yokken kimse giremez. esimin annesi giremez. cocuk bakiyorsa, benim yatak odamda bakmiyor ya, yatak odama da giremez. en basta kurallarinizi - sinirlarinizi hissettirseydiniz butun bunlar olmazdi.

ve ayrica.

esiniz tam bir terbiyesiz. benim esim anneme "siz" disinda bir hitapta bulunmamistir daha. baskalarinin yaninda azarlamak ne demek? insan cocugunun dadisiyla bile saygi cercevesinde iletisim kuruyor... ancak dunurune hizmetci muamelesi yapan babasini gorunce yadirgamamak lazim esinizi. yazik. yerinizde olsam cocugumu bu insanlardan mumkun oldukca uzak tutardim mezhepleri-mesrepleri benzemesin diye.

Sarışın mavi gözlü olunca kreşe almıyorlar mı
Yaşadıklarınız büyük sabır gerektiriyor gerçekten. Ben sizin kadar katlanamazdım herhalde.
Ya kreşe vereceksiniz ya da işten çıkıp kendiniz bakacaksınız. Ya da bu şekilde devam edecek.
Rahatsız olduğunuz yerleri söyleyin bence kv ye.
En başta yatak odasını kilitleyip işe gidin mesela girmek isterse giremesin
Eşiniz de çok saygısızmış. Benim anneme o şekilde davranacak kv ile postalamıştım onu da.

Tüm kvsevmezler ilk mesajımı beğenmiş

ya tamam yatak odasi ozeldir falan ama cocuguma bakan bir kadin yatak oda girse noluyo ki. yatagini ortersin tamam. dolaplari acsa baka nolur ki. ben gercekten bunu anlayamiyorum. biri bana anlatsin. tamam orada isi olmayabilir ama kapi kitlemek bunun icin cingar cikarmak falan bana cok abarti geliyor. bizim bakiciya 1000 tl gibi bir para verdigimiz, bu kadinin bedava baktigida dusunulunce evi bu kadar sakinmak gercekten abarti.

Tek bir şey sorayım
Anneniz kendi evinde vakit bulamadığı için çamaşırlarını sizde yıkamaz istese kvalidenize davrandığınız gibi mi davranırdınız, yoksa aaa tabi anne yıka mı derdiniz ?

Biraz taraflı yazmışsınız sanki