Bende gelemiyorum malesef. Zaten sinirlendiğim nokta bu.
Ben tek evladım ve bir annem var yalnız yaşıyor.
Ve ben anneme uzak bir semtte oturuyorum, tek şansımız annemin bizde kalmasıydı, bir noktaya kadar mantıklı ve düzgün yürüdü bir noktadan sonra malesef işler çığırından çıktı.
Mantıklı, düzenli ve doğru kararlar vermeye çalışan bir insanım (mükemmel değilim) ama benim de artık canıma yetti.
Sözlendiğimizden bu yana kayınvalidemin de kayınpederimin de herşeyine tahammül ettim sesimi çıkartmadım.
ama anneme yapılan hareketleri hazmedemiyorum, kızsam ne yazar.
Tükürsen yarabbi şükür diyen bir kayınvalidem var. Ama lafta kendisinden üstünü yok.
Hiç bir konuda kayınpederim sesini çıkartmaz karısının lafının üstüne laf söylemez.
Ama bize geldi mi "siz bir bize yakın oturun, ilerde gerekli durum olursa biz size söyleriz, taşınırsınız" diyen adam 2 buçuk sene annem bende gel git yaparken aklı nerdeydi.
biz taşınacaktık bir dönem sonra vazgeçtik masrafı çok olacak diye, o zaman kayınvalidemin dediği laf şuydu eşime ve annemde var evde "afferin oğlum, sen terk et anne babanı" ben yüzgöz olmam kayınvalidem ile ama kayınvalideme dediğim laf şuydu "ne demek terk et, ben tek evladım ben annemi terk mi etmiş oldum, hadi onu geçtim madem ayrılamayacaktınız niye evlendirdiniz oğlunuzu" o günden beri bu konuda laf söylemiyor.
Ben tartışmam kavga etmem ama lafımı da söylerim. Sorun da burada. Bana birşey diyemediği için yapıyor bütün bunları, ve ben bunaldım, yoruldum, psikolojim bozulma noktasına geldi... Artık yeter noktasındayım yani... Tüm sorun bu...
Derdimi paylaşarak yardım almak istedim sadece, niyetim ne kimseyi kırmak ne de üzmek.
Neler yaşadığını herkes bir çırpıda burada anlatamıyor malesef, bende anlatamıyorum, çok şey yaşandı, çok yıprandık... Anlatsam roman olur... Ama susmaktan sıkıldım.
İşi bırakmak en kolay çözüm.
Ama alt tarafı bir destek olacaklar, onu da çok görüyorlar bu benim zoruma gidiyor.
Bunca zamandır ekmek elden su gölden ben destek verdim onlara, annem destek verdi, yeri geldi annem yemek yaptı onlara hastalandıklarında aman iyi olsunlar diye, bu mu annemin mükafatı...
Bu mu benim mükafatım.
