- 8 Mart 2016
- 7.911
- 13.032
Niye evi müze mi
Benimde annem kendi evinde bakıyor
Bir iki çocuk kilidi, priz kapatıcı dışında bişey yapmadık
Hani dedim hem kendi de yemeğini çamaşırını rahat paklar
Ama istemiyosa kendi bilir
Niye evi müze miKabul etmiyor ki :)
Evi müsait değilmiş, tehlikeliymiş vs.
Çocuğun bütün düzeni, eşyaları herşeyi bizdeymiş.
Eşimde kabul etmiyor, sıcak yatağından çocuğu alıp çıkartmak mantıklı değilmiş.
Hem bizim ev daha rahatmış çocuk için.
Tamda bunu yazacaktim ki neyse ki biri yazmis bu neyin kafasi ya 2 yasinda ve mavi gozlu sarisinPardon mavi gözlü sarışın çocuklar kreşe verilmiyor mu??
Arkadaşım benimde 1 yasinda oglum var ve izne isi birakma kararı aldim. Psikolojok danismanim bende. En azindan 2 yillik ücretsiz izin alacagim inşallah. Oglumun bana ihtiyaci var parama degil..Yok benim de niyetim işi bırakmak.
Haftasonu evde etraflıca düşündüm, çocuğumun benim evde olduğum zamanlardaki sevincini iyice bir gözden geçirdim.
Biz hafta arası eve gittiğimizde çok huysuzluk yapıyor mesela, devamlı bizimle yanımızda olmak istediğinden wc'ye dahi gidemiyoruz ve bu dönemsel olarak değişkenlik gösteriyor.
Ama biz haftasonları evdeyken daha sakin, daha uyumlu, uslu bir çocuk ve yemeklerini de çok güzel yiyor.
Bize hasret evladım... Bir de bu var.
Hem evde olsam, daha çok onunla eğitsel anlamda da ilgilenebilirim gibi geliyor.
Hayırlısı bakalım, az bir zaman daha sabretmem gerekecek sanki...
Siz artniyetli bir kadınsınız. Elinizden geldiğince annenizi melek, kayınvalidenizi de şeytan yapıyorsunuz.
Kadın evinizde kalıyor, çocuğunuza bakıyor, yok odama girdi de, yastığımı havalandırdı. KADIN YARDIM ETSE SUÇ, ETMESE DAHA BÜYÜK SUÇ!
Algımın sizinkinden açık, yüreğimin de sizinkinden oldukça büyük olduğunu farkettim. Hadi size iyi günler.
Kabul etmiyor ki :)
Evi müsait değilmiş, tehlikeliymiş vs.
Çocuğun bütün düzeni, eşyaları herşeyi bizdeymiş.
Eşimde kabul etmiyor, sıcak yatağından çocuğu alıp çıkartmak mantıklı değilmiş.
Hem bizim ev daha rahatmış çocuk için.
Kreş olmayacaksa iş bırakma kararı isabetli olmuş,konuyu tenzih ederim ama çok var kv yi hem sevmeyip hem ille çocuğuma baksın diyen, bir kere çocuğuma kv baksın diyosan yapacağın çocuk sayısını da ona danışacaksın,kadının bir de 2 3 evladı varsa Allaaaah herkes diyo ki anne çocuğumuza bak anneanneler babanneler bölünüyor 3e 5e evlat ayrımı diye konular görüyoruz sonra burda
Benim de annem bakıyor sağ olsunKesinlikle katılıyorum maleseff kayınvaldem bakar diye düşünen çok var ben ikinci çocuğumu yapmaya karar vermeden danıştım kayınvaldeme çocuk düşünüyoruz sen ne dersin dedim sonuçta işi bırakamicamı biliyorlar tek maaş yetmiyor çünkü oda sağolsun bakarız dedi yoksa erteleyecektik mecburr ananeler ve babanneler bakmaya mecbur değil yani.
Pess kadının onca yazdıklarından bunumu çıkardınız, size göre normal olan şeyler hanfendiye göre ,normal değil demekki bana görede normal değil, yatak odamda ne işi var havalandırmak ayrı dolaparı karıştırmak ayrı bu kadar basitmi allah aşkına sırf yorum yazmak adına yazıyorsunuz.
Kimin yüreği ve algısı daha açık bunun kararını siz veremezsiniz size de iyi günler
Ben 4.olarak çok ayıp diyorum3. kişi olarak size .............
İşte ben bu yapıda bir insan değilim.
O kadar sinirliydim Cuma akşamı, eve gittim kayınvalidem bacakları uzatmış oturuyor telefonda kardeşi ile konuşuyor.
Ben mi eve gelmişim kim gelmiş kimsenin umru değil, Kayınpederde ayrı havada.
Ben yine tavrımı değiştirmedim, "merhaba nasılsınız, yordu mu sizi ufaklık" ve oğlumla ilgilenmeye başladım.
Sonra her zamanki gibi "üstümü değiştireyim geliyorum hemen" dedim gittim odama değiştirdim üstümü, geldim içeri oturdum biraz, sohbet etmeye çalıştım ama yok karşı taraftan bir verim alamıyorum oğlumla ilgilendim.
Sonra mutfağa girdim misafirim gelecek akşama, bir gece önceden hazırlamıştım yemeklerimi, pilav yapmaya giriştim. Onu ateşe koyduktan sonra diğer hazırlayacaklarıma girişip mutfakta geçirdim zamanı tabii bu süreç içerisinde hiç tepki yok karşı tarafdan. Kayınvalideme durmadan kayınpederim "hadi çıkalım konuşursun yolda giderken" diye söyleniyor. Kayınvalidemde tepki yok telefonda konuşmaya devam ediyor. Ben sofranın her ihtiyacını mutfakta hazırladım bıraktım, tekrar geçtim içeriye.
Bu sahne hep yaşanıyor. Her eve gittiğimde naber nasılsınız faslından sonra üstümü değiştirmeye gidiyorum diyerek giderim bazen içeri döndüğümde kapıya çıkmış olurlar bende şaşırırım "ya otursaydınız iki laflardık, ne aceleniz var" ama tepki almam, gidelim biz dışında. Hayır hor görsem horlasam tamam çekip gitsinler veya sohbet etmesinler. Ben bu kadar sevecen davranırken bana böyle davranılması beni ifrit ediyor. Eve giderken hep telkin ettim kendime sakin ol, ne olursa olsun sen olma onlar gibi... Benim en büyük sorunum bu, etmediğim yapmadığım halde gördüğüm davranışlar.
Beni taktıkları yok, o evin bir kadını mı var, o çocuğun bir annesi mi var belli değil.
Oğlumu geçende dışarı çıkartmışlar, bana sorma gereği bile duymadılar, çıkartalım mı diye.
Neyse, sorun değil hava almış çocuk. Yakınlarda bir cami var, onun avlusuna götürmüşler, zaten farklı yere götürmeleri zor, koşar ellerinden kaçar diye onlarda korkuyordur eminim.
Ve oğlum düşmüş, alnı ve burnun üstü sıyrılmış kanamış vs. Ağzımı açıp birşey demedim.
Eşim beni aradı dedi ki "çocuk düşmüş akşam eve gidince şok olma yüzünde sıyrıklar var" dedim tamam sorun değil, biz de çıkarttığımızda düşebilir, çocuk bu koşacak düşecek büyüyecek...
Eve gittim kayınvalidemlerde surat 5 karış, dedim noldu "düşürdük çocuğu" ya dedim taktığınız şeye bakın, krem süreriz, dezenfekte ederiz geçer. Böyle büyüyecek evde bile kaç sefer düşüyor, Allah koruyor onu.
Ben gerçekten böyle davranıyorum kayınvalideme de kayınpederime de.
Evde onların sevdiği bir yemek pişirsem içim durmaz eşime derdim ara gelsinler severler hep beraber yensin, hem de torunlarını sevsinler.
Kendi annem bu kadar iyi niyetli olmasına rağmen "kızım yapma böyle tepene çıkacaklar bak, çok yüz veriyorsun sen" demişliği var. Ki annemden beklenmeyecek bir söz. Ve ben anneme hep dedim "haliki bilmezse maliki bilir, oğullarının evi oğullarının çocuğu, gelsinler tabii..." annem de bi daha bu sözü söylemedi zaten benim bu lafımın üstüne.
Yapım bu, elimde değil!
Detayli bilmeyince yazdim.siz elinizden geleni yapmissiniz.Rabbim kolaylik versin.kimse oz anne gibi olamiyor.onceki yorumlarda dusunmedigini gordum ama krese versen cok rahatlarsin.benim bi arkadasta benzer sıkintilar yasadi en son ise girip cocugunu okula verdi.cok rahat simdi.kimseye gebe kalmiyorum diyor.dusunun bunu..kayonvalide sizi yipratmaya devam edecek yoksa.isi birakmanizda sizin maddiyatinizi etkileyecek.Annem baktığı dönemlerde beraber yiyoruz diye ve ben çok yoruluyorum diye annem illa bir ana yemek yapardı. Bende eve gidince ya çorba yapardım ya da z.yağlı, pilav/makarna gibi yan yemekleri hazırlardım. Bu şekilde bir düzen oturmuştu.
Şimdi kayınvalidem bakıyor ve bir kap yemek dahi koymuyor. Bir ara evde dolap tam takır kuru bakırdı, eşim ile daire bakma koşturmacasına girmiştik, işten çıkıp daire bakmaya gidiyorduk haliyle benim de yemek yapmaya vaktim olmuyordu, ama yok... Ben yapmadığım sürece kimsenin yemek yaptığı yok açıkçası...
Bana da saçma geliyor, yapsın beraber yiyelim, ben her daim onlara sofra hazırladım, hizmette kusur etmedim, hala etmem... Ama insanın birşeyler içinden gelecek... gecenin 2sine kadar yemek yapıp ertesi sabah 6 da kalktığımı bilirim...
Dönüşümlü olması için çok uğraştık fakat her seferinde kayınvalidemin "gezecek" bir kapısı çıktı, ya bunu duyunca gitti kardeşinde kaldı bir kaç gün, ya da bitmek tükenmek bilmez misafirler baş gösterdi vs. vs. bahane yaratıldı yani.
Bende uyarıyorum tabii ki davranışları ve hareketleri konusunda.
Fakat dinleyecek insan sence bu noktaya getirir mi herşeyi?
Ben daha kayınvalideme bir kere "sensin" demedim ya, azarlamadım sesimi yükseltmedim...
karşılığında anneme bu muamele çok ağır.
1. si hiç kimse kayınvalidesinden yaşadığı bu muamele karşısında benim kadar naif olamaz. Her akşam giderlerken "sağolun çok yoruldunuz sizde, Allah razı olsun" gibi deyimlerde bulunurum. Her eve geldiğimde "gününüz nasıl geçti, çok yordu mu sizi" diye sorarım.
Kaç sefer kayınvalideme "eğer bir şey lazım ise bana sor, eşim bilmez... Sen bana danış bu mevzuları" diye uyardım. Kayınpederime de dedim beraber bakıyorlar çocuğa çünkü, gerektiğinde beni arayın bana danışın dedim... Fakat yok ben ne kadar güzellikle davrandımsa bugüne kadar hep ters tepti. Kısaca ben dal uzattıkça o kırdı diyelim... Hala da bu davranış devam ediyor.
2.si eşime dedim zaten, ben işi bırakacağım. Fakat iş konusu öyle hemen "bıçak" gibi birşeyleri kesemiyorsun. Belirli sorumluluklarım var. Bir kaç ay idare etsinler söylersin dedim. Benim derdim işi bırakmamak değil ki zaten, bana kalsa bugün bırakayım... Fakat kirada oturuyorum ben, kendi evimiz değil ve ilerde bir ev sahibi olma düşüncemiz var. Bir noktada "eşim düşünsün ben niye düşünüyorum" diyorum.
Detayli bilmeyince yazdim.siz elinizden geleni yapmissiniz.Rabbim kolaylik versin.kimse oz anne gibi olamiyor.onceki yorumlarda dusunmedigini gordum ama krese versen cok rahatlarsin.benim bi arkadasta benzer sıkintilar yasadi en son ise girip cocugunu okula verdi.cok rahat simdi.kimseye gebe kalmiyorum diyor.dusunun bunu..kayonvalide sizi yipratmaya devam edecek yoksa.isi birakmanizda sizin maddiyatinizi etkileyecek.
Doğru söylüyorsun aslında, ben lafını esirgemeyen söyleyen bir insandım nasıl bu hale geldim bende şaşırıyorum.Bak canım yapım bu deyıp otrrsan bu sekıkde devam edersen ıste grdugun gıbı etrafndakı herkes ama herkes senı ezer ezecektr ve adam yerıne kymaz . ıyı bı ınsansn bu yuzyılın adamı degılsın 100 sene oncesnde yasıyor olsydın herkes tarafndan daygı gren melek gıbı bur ınsan szleryle anılan bı kadın olrdn emın ol ama artık devır degıstı aman kırmayım aman uzmeyım dedıgın herkes senı uzer laf syler bu devran byle gtmez Allah krusun ıcıne ata ata kanser olrsn butun hastalıkların bası stres ve tedavısı de sevgıdır byle yasayarak anca kendı hayatını tuketrsın yahu bende lıse son sınıfa kadar aynı senın gıbıydım kımseyı kırmayayım uzmeyeyım laf skmayayım kırılsamda bellı etmezdım kendı kendıme aglardım kımseye bısı bellı etmezdm ne var kı hep terbıyem ve saygım suıstımal edıldı bır kere bas kaldırdım dıklendım ve ogunum cok mutlu gectı halbukı herzamankı gıbı sessızce kırılıp sussaydım o olay kafamı gınlerce mesgul edecektı ıcıme dert olacaktı snra grdumkı bas kaldırdıgım kısı benımle ıyı gecnmeye calıstı suyuma gıttı ıste o gun anladım ınsanlara ıyı nıyet yaramyr lafını cekmıyeceksın aklna ne gelyrsa syleceksın zaten bır kere byle bı gırısmde bulunursan devamı gelıyr napcaksın bılıyn mu ıcerı gırıp dgru odana gtceksn ustunu degstrp oglunu kucagına alcaksn onlara Allah ın selamndan baska bısı deme snrada onlar ykmus gıbı davran bu ılk adım sana kendını mukembel hıssettrecek emın ol ve byle davranrsan kıymete bınersın
mavi gözlü sarışın olunca kreşe verilmiyor mu??????Daha 2 yaşında mavi gözlü sarışın, ben nasıl vereyim bu evladı kreşe?
Zaten babaannesi yeri geldimi çekiştiriyor çocuğu, ben dokunmaya kıyamıyorum evladıma...
Annem baktığı dönemlerde hem yemeklerini titizlikle verirdi hem de gül gibi bakıyordu evladıma.
Ona rağmen yaranamadı kadın ya... Anneme yapılanlara mı üzüleyim, bana yapılan saygısızlıklara mı...
Hakikaten çok bunaldım...
Doğru söylüyorsun aslında, ben lafını esirgemeyen söyleyen bir insandım nasıl bu hale geldim bende şaşırıyorum.
Yıprandım resmen şu geçen 2 senede.
Yaşadıklarımı bir ben bir Allah bilir.
Kim ister kendi annesi hayatının her noktasına şahit olsun?
En ufak imalı sözden en büyük lafa kadar ailesinde yaşananı duysun?
Mecburiyetler söz konusu olunca elden birşey gelmiyor.
Gün 1 den itibaren mecbur bırakıldığım için bazı şeylere, bugünlere geldik.
Fazla birikimde insanda mutsuzluk, negatiflik yaratıyor ve bunu ister istemez etrafına da yayıyor.
İnşallah düzelecek birşeyler.
Dediğini deneyeceğim bu akşam bakalım.
Zaten eskisi gibi iletişim kurmuyorum, detaylara girmiyorum "merhaba-merhaba" şekline çevirdim muhabbetimi.
Yoksa ben çok isterdim kayınvalidem + kayınpederim ile güzel ilişkiler içerisinde olmayı.
Hoş bugüne kadar yüzgöz olmadık, fakat hadlerini bilmiyorlar, dur noktaları yok.
Sınırları hiç yok zaten. O canımı sıkıyor.
Geçenlerde bir gün eltim bana gelmişti, işten erken çıkmak zorunda kaldığım bir gün, kayınvalidemler bakıyor oğluma, eltim şöyle bir yorumda yaptı oturma odam hakkında "ya souvvenir yanlış anlamazsan şu koltuğu şu tarafa mı koysan acaba, daha mı güzel durur oda, biraz sanki kalabalık kalmış oda" dedi.
Kayınpeder hemen atladı "yok olmaz öyle, biz her yönü denedik o koltuk oradan hariç hiç bir yerde düzgün durmuyor, odanın şekli bu, değişmez."
Yani öyle bir tavır sergiliyorlar ki "biz biliriz, biz onaylarız, onaylamadığımız zaman olmaz o iş" ne alaka ise.
Güler misin ağlar mısın. Bende haftasonu evin düzenini değiştirdim, ne eltimin dediği gibi oldu ne kayınpederimin direttiği gibi. Kendi kafama göre yaptım birşeyler.