bunaldım çıldıracağım....

Bu sizi ilgilendirmiyor cocuk benim karar benim bizde gobek atarak vermiyoruz heralde ama sartlar bunu gerektirdi haftada 2 gun gidiyor
bir yas cok kucuk kiyamadim sizin cocugunuz tabiki ama kiyamiyorum cocuklara.napayim..annesine bagli oldugu anlarda yabancilarin icinde..bi onceki mesajim sizi kirdiysa kusuruma bakmayin kirmak istemem..
 
bir yas cok kucuk kiyamadim sizin cocugunuz tabiki ama kiyamiyorum cocuklara.napayim..annesine bagli oldugu anlarda yabancilarin icinde..bi onceki mesajim sizi kirdiysa kusuruma bakmayin kirmak istemem..

Onemli degil bizde kiyamiyoruz her goturdugumde ben agliyorum ama cok asiri derecede bagli ve simarik bi kizim var. 7 aya yaklasan bi hamilelik ve 6 gune yakin okul/is hayatim var. Anneanne ve babanne zaten bakiyor ama oraya gondermemin sebebi biraz daha ozgur olabilmesi icin. Yani aslinda disardan goruldugu kadar acimasiz bi sekilde sabahtan aksama kadar hergun birakmiyorum. Sosyal acidan baska cocuklarla kaynasmasida kardesi gelince yardimci olur diye dusunuyorum. Yurtdisindayim burda oyle bakici filan bulunmuyor yada cok pahali. Artik doguma kadar boyle bende cocugumla birlikle olmak istiyorum ama inan biri gobegimde biri kucagimda yasiyoruz haftasonlari vucudum gitmiyor
 
zor durumunuz o zaman Allah yardimciniz olsun bende anne oldugumdanmidir nedir nerde cocugun biri uzulse hele bebekse agliyorum uzuluyorum.saglicakla guzel guzel buyutun insaallah ikisinide..
 

Annem baktığı dönemlerde beraber yiyoruz diye ve ben çok yoruluyorum diye annem illa bir ana yemek yapardı. Bende eve gidince ya çorba yapardım ya da z.yağlı, pilav/makarna gibi yan yemekleri hazırlardım. Bu şekilde bir düzen oturmuştu.
Şimdi kayınvalidem bakıyor ve bir kap yemek dahi koymuyor. Bir ara evde dolap tam takır kuru bakırdı, eşim ile daire bakma koşturmacasına girmiştik, işten çıkıp daire bakmaya gidiyorduk haliyle benim de yemek yapmaya vaktim olmuyordu, ama yok... Ben yapmadığım sürece kimsenin yemek yaptığı yok açıkçası...

Bana da saçma geliyor, yapsın beraber yiyelim, ben her daim onlara sofra hazırladım, hizmette kusur etmedim, hala etmem... Ama insanın birşeyler içinden gelecek... gecenin 2sine kadar yemek yapıp ertesi sabah 6 da kalktığımı bilirim...



Dönüşümlü olması için çok uğraştık fakat her seferinde kayınvalidemin "gezecek" bir kapısı çıktı, ya bunu duyunca gitti kardeşinde kaldı bir kaç gün, ya da bitmek tükenmek bilmez misafirler baş gösterdi vs. vs. bahane yaratıldı yani.


Bende uyarıyorum tabii ki davranışları ve hareketleri konusunda.
Fakat dinleyecek insan sence bu noktaya getirir mi herşeyi?
Ben daha kayınvalideme bir kere "sensin" demedim ya, azarlamadım sesimi yükseltmedim...
karşılığında anneme bu muamele çok ağır.



1. si hiç kimse kayınvalidesinden yaşadığı bu muamele karşısında benim kadar naif olamaz. Her akşam giderlerken "sağolun çok yoruldunuz sizde, Allah razı olsun" gibi deyimlerde bulunurum. Her eve geldiğimde "gününüz nasıl geçti, çok yordu mu sizi" diye sorarım.

Kaç sefer kayınvalideme "eğer bir şey lazım ise bana sor, eşim bilmez... Sen bana danış bu mevzuları" diye uyardım. Kayınpederime de dedim beraber bakıyorlar çocuğa çünkü, gerektiğinde beni arayın bana danışın dedim... Fakat yok ben ne kadar güzellikle davrandımsa bugüne kadar hep ters tepti. Kısaca ben dal uzattıkça o kırdı diyelim... Hala da bu davranış devam ediyor.

2.si eşime dedim zaten, ben işi bırakacağım. Fakat iş konusu öyle hemen "bıçak" gibi birşeyleri kesemiyorsun. Belirli sorumluluklarım var. Bir kaç ay idare etsinler söylersin dedim. Benim derdim işi bırakmamak değil ki zaten, bana kalsa bugün bırakayım... Fakat kirada oturuyorum ben, kendi evimiz değil ve ilerde bir ev sahibi olma düşüncemiz var. Bir noktada "eşim düşünsün ben niye düşünüyorum" diyorum.
 

Annem benim evimde çamaşır hiç yıkamadı, haftasonları evine gider kendi işini kendisi görürdü.
Benim derdim kayınvalidem benim evimde çamaşır yıkamış yıkamamış değil.
Yıkasın dilerse günde 5 sefer makinayı çalıştırsın, benim derdim benim makinam müsait mi değil mi onu bana sormayı akıl etsin. Benim iç çamaşırlarım çamaşır makinasının içerisindeydi, ben nerden bileyim kayınvalidemin çamaşır getirip yıkayacağını? Müneccim değilim herhalde, fakat bana haber verseydi ben de makinamı ona göre müsait bırakırdım.

Herkes demiş "yatak odana girse nolur" tamam girsin, ben girmesin demiyorum ki kapıya kilitte vurmuyorum. Fakat girdin madem benim mahremimi karıştırma! benim derdim bu. Benim nevresimimden yastığımdan sanane? gardrobumdan sana ne? Ben niye gidip kayınvalidemin evini karıştırmıyorum? annem 2 buçuk seneye yakın bende kaldı, bir kere karıştırmadı hiç bir yerimi... Tamam anne farklı kayınvalide farklı. Ama herşeyin de bir sınırı var... Ben evlendim evleneli bu böyle...

Beni anlamayan kişilere diyorum, iyi ki anlamıyorsunuz. Allah başınıza vermesin!
 

Derdim paradan kısmak değil...
Tamam bul bana bir bakıcı, bende baktırayım çocuğuma!
Herşey keşke yazıldığı kadar kolay olsa...

Bazen o kadar acımasız eleştiriyorsunuz ki, insan kendi derdine mi üzülsün yoksa sizlerin bu kadar katı davranışlarına mı üzülsün. Destek alacağına bin pişman ediyorsunuz insanı...
Empati kurmak bu kadar mı zor?

Eğitmen arkadaşlara yazıyorum... "Böyle veliler" derken?
Benim derdim çocuğumu anlatmak değildi veya çocuğum ile alakalı bir problemi paylaşmıyorum burada, benim anlatmaya çalıştığım tipik bir kayınvalide sorunsalı... Fakat geldiği nokta çok farklı. Demekki herkesin anladığı kendi algısıyla sınırlı...
 
SouvveniR Günaydın , nasılsın
Var mı bi gelişme ?

Benim annem bakıyor şükür, sabah bırakıp akşam alıyoruz
Ne onun düzeni benimki bozulmasın istedim

Ama eşime de söyledim
Bir gün annem bakamazsa ya bakıcı tutarım ya kendim bakarım diye
Ben kayınvalidemle yapamam, o derece eminim

Kişisel hiç bir sorunumuz yok yanlış anlaşılmasın ama çocuk konusunda pek düşünceli değil
Mesela kızım daha uyanır uyanmaz alır balkona çıkartır koşa koşa, ben eşime söylerim yeni uyandı bi yelek giydirsek ? diye.
O da annesini içeri çağırır.

Kahvaltıya gideriz, kızım yumurta yese. İkinciyi de verelim yiyo nasılsa der.
İkinci olmaz bebek o daha derdik, olsun sağlıklı Canan Karatay bile çok yiyin diyo der
O yetişkinler için diyo deriz ama bunlar sadece küçük birer örnek

Sende olmuyorsa zorlama bence, zaten gönüllü değilmiş
Bakıcı , kreş ya da sen bak.
Çocuk bakmak zor iş of pof ede ede büyütmek çocuğa zarar bence, sevildiğini hissetmeli
 
Bu kısımda haklısın
Ben olsam bende sorun ederdim
Tek kayınvalide değil annem de karıştırmamalı
Millette ne merak var anlamadım
Bana para verseler, başkasının yatak odasını çamaşırlarını filan ne merak ederim ne ellerim
 

İşte ben bu yapıda bir insan değilim.
O kadar sinirliydim Cuma akşamı, eve gittim kayınvalidem bacakları uzatmış oturuyor telefonda kardeşi ile konuşuyor.
Ben mi eve gelmişim kim gelmiş kimsenin umru değil, Kayınpederde ayrı havada.
Ben yine tavrımı değiştirmedim, "merhaba nasılsınız, yordu mu sizi ufaklık" ve oğlumla ilgilenmeye başladım.
Sonra her zamanki gibi "üstümü değiştireyim geliyorum hemen" dedim gittim odama değiştirdim üstümü, geldim içeri oturdum biraz, sohbet etmeye çalıştım ama yok karşı taraftan bir verim alamıyorum oğlumla ilgilendim.
Sonra mutfağa girdim misafirim gelecek akşama, bir gece önceden hazırlamıştım yemeklerimi, pilav yapmaya giriştim. Onu ateşe koyduktan sonra diğer hazırlayacaklarıma girişip mutfakta geçirdim zamanı tabii bu süreç içerisinde hiç tepki yok karşı tarafdan. Kayınvalideme durmadan kayınpederim "hadi çıkalım konuşursun yolda giderken" diye söyleniyor. Kayınvalidemde tepki yok telefonda konuşmaya devam ediyor. Ben sofranın her ihtiyacını mutfakta hazırladım bıraktım, tekrar geçtim içeriye.

Bu sahne hep yaşanıyor. Her eve gittiğimde naber nasılsınız faslından sonra üstümü değiştirmeye gidiyorum diyerek giderim bazen içeri döndüğümde kapıya çıkmış olurlar bende şaşırırım "ya otursaydınız iki laflardık, ne aceleniz var" ama tepki almam, gidelim biz dışında. Hayır hor görsem horlasam tamam çekip gitsinler veya sohbet etmesinler. Ben bu kadar sevecen davranırken bana böyle davranılması beni ifrit ediyor. Eve giderken hep telkin ettim kendime sakin ol, ne olursa olsun sen olma onlar gibi... Benim en büyük sorunum bu, etmediğim yapmadığım halde gördüğüm davranışlar.

Beni taktıkları yok, o evin bir kadını mı var, o çocuğun bir annesi mi var belli değil.
Oğlumu geçende dışarı çıkartmışlar, bana sorma gereği bile duymadılar, çıkartalım mı diye.
Neyse, sorun değil hava almış çocuk. Yakınlarda bir cami var, onun avlusuna götürmüşler, zaten farklı yere götürmeleri zor, koşar ellerinden kaçar diye onlarda korkuyordur eminim.
Ve oğlum düşmüş, alnı ve burnun üstü sıyrılmış kanamış vs. Ağzımı açıp birşey demedim.
Eşim beni aradı dedi ki "çocuk düşmüş akşam eve gidince şok olma yüzünde sıyrıklar var" dedim tamam sorun değil, biz de çıkarttığımızda düşebilir, çocuk bu koşacak düşecek büyüyecek...
Eve gittim kayınvalidemlerde surat 5 karış, dedim noldu "düşürdük çocuğu" ya dedim taktığınız şeye bakın, krem süreriz, dezenfekte ederiz geçer. Böyle büyüyecek evde bile kaç sefer düşüyor, Allah koruyor onu.

Ben gerçekten böyle davranıyorum kayınvalideme de kayınpederime de.
Evde onların sevdiği bir yemek pişirsem içim durmaz eşime derdim ara gelsinler severler hep beraber yensin, hem de torunlarını sevsinler.
Kendi annem bu kadar iyi niyetli olmasına rağmen "kızım yapma böyle tepene çıkacaklar bak, çok yüz veriyorsun sen" demişliği var. Ki annemden beklenmeyecek bir söz. Ve ben anneme hep dedim "haliki bilmezse maliki bilir, oğullarının evi oğullarının çocuğu, gelsinler tabii..." annem de bi daha bu sözü söylemedi zaten benim bu lafımın üstüne.

Yapım bu, elimde değil!
 
merhaba, ben 1 bucuk yasinda baslattim. cok iyi egitmenler oldugu icin gozum hic arkada kalmadi. eger ki guvenme cocugunuzu emanet edeceginize dair iciniz rahat ise kuruma, hic sikinti yapmayin.

Ne güzel sizin adınıza sevindim.
Fakat benim çevremde böyle bir kurum yok.
En son araştırdığım yerde bir eğitmen çocuklara toplu iğne ile işkence yapıyordu.
Hadi gel buyur sen evladı emanet et.
 
Ne güzel sizin adınıza sevindim.
Fakat benim çevremde böyle bir kurum yok.
En son araştırdığım yerde bir eğitmen çocuklara toplu iğne ile işkence yapıyordu.
Hadi gel buyur sen evladı emanet et.


toplum olarak cigirdan ciktigimiz su gunlerde elde avucta ne varsa cocugun gelecegine yonlendirmek iste bu sebeple onem kazaniyor. insallah kosullariniz gonlunuzce okula yollayabileceginiz bir yerde ikamet etmeye ve orada cok iyi okullara yavrunuzun baslamasina el verir.
 

Siz artniyetli bir kadınsınız. Elinizden geldiğince annenizi melek, kayınvalidenizi de şeytan yapıyorsunuz.

Kadın evinizde kalıyor, çocuğunuza bakıyor, yok odama girdi de, yastığımı havalandırdı. KADIN YARDIM ETSE SUÇ, ETMESE DAHA BÜYÜK SUÇ!

Algımın sizinkinden açık, yüreğimin de sizinkinden oldukça büyük olduğunu farkettim. Hadi size iyi günler.
 

Bende aynı düşüncedeyim, çocuk sevildiğini hissetmeli...
Maşallah bizim de hiç yemek problemimiz olmadı, o anlamda kayınvalidem de bilinçli. Gereksiz hiç birşey vermez çocuğuma. Hatta tam tersine sağlıklı besler, o anlamda gözüm arkada değil.

Davranışsal problemleri olabilir sadece, bazen o beni korkutuyor.
Mesela bana kızsa oğluma tepki gösterebilir (örneklerini eltimde çok gördüm, eltime kızar torununa tavır alırdı, sevmezdi torununu, gözümle görmesem inanmazdım ama yapısı böyle, enteresan bir kadın).
Bunun haricinde çok problem yaşanacak bir durum yok.

Konuştuk haftasonu eşimle.
Kayınvalidem idare edebildiği kadar edecek, edemediği noktada ben istifa edeceğim.
Son karar bu, çünkü ben bakıcıya veremem.
Dili daha çözülmediği için çocuğun, derdini anlatamayacağı için de kreşe henüz veremem.
1-2 sene idare ederse kayınvalidem, o zaman kreşe veririm.

Eltimin bakma ihtimali de söz konusu olabilir, fakat onunda bir tane oğlu var ve okula götürüp getiriyor zaten koşturmacalı bir durumda bu ara. Ona da teklif etmedim açıkçası ama istisnai durumlarda idare eder bir - iki gün o kadar. Devamlı bakma konusunda çok destek olabilecek bir hayat düzeni yok malesef. Onun derdi benim derdimden daha çok zaten...

Hayırlısı bakalım, şimdilik gelinen son nokta bu...
Bana kalsa bugün bırakacağım işi..
 

Anladım
İnşallah güzellikle nokta konur
1-2 sene kayınvalide idare ederse şayet

Bana kalsa derken ? İşi bırakmamanda ne gibi etkenler var
 

Maşallah...
Allah daim etsin inşallah...
Size de iyi günler.
 
Anladım
İnşallah güzellikle nokta konur
1-2 sene kayınvalide idare ederse şayet

Bana kalsa derken ? İşi bırakmamanda ne gibi etkenler var

Maddi anlamda biraz çalışmam gerek, bir kaç ödememiz var bitmesi gereken.
Bir de eşim istemiyor, kirada oturuyoruz ve her ay belli bir mebla kiraya gidiyor.
Eşimin işi yeni yeni yapılandı (çalıştığı firma ikiye ayrıldı ve yeni yapılanma sürecinde), bir aksilik çıkarsa boşta kalmamak adına benim biraz daha dişimi sıkmam gerekiyor.

Kayınvalidem ve kayınpederim bu durumların farkında zaten.
Sanırım biraz daha idare edecekler. Eşimin demesi bu yönde ama bakalım yaşayıp göreceğiz...
 
Anladım
Allah ödeme kolaylığı versin

Kayınvaliden zaten yakın oturuyormuş
Sabah bırakıp akşam alsanız çocuğu ?
 

Yok benim de niyetim işi bırakmak.
Haftasonu evde etraflıca düşündüm, çocuğumun benim evde olduğum zamanlardaki sevincini iyice bir gözden geçirdim.
Biz hafta arası eve gittiğimizde çok huysuzluk yapıyor mesela, devamlı bizimle yanımızda olmak istediğinden wc'ye dahi gidemiyoruz ve bu dönemsel olarak değişkenlik gösteriyor.
Ama biz haftasonları evdeyken daha sakin, daha uyumlu, uslu bir çocuk ve yemeklerini de çok güzel yiyor.
Bize hasret evladım... Bir de bu var.
Hem evde olsam, daha çok onunla eğitsel anlamda da ilgilenebilirim gibi geliyor.
Hayırlısı bakalım, az bir zaman daha sabretmem gerekecek sanki...
 
Anladım
Allah ödeme kolaylığı versin

Kayınvaliden zaten yakın oturuyormuş
Sabah bırakıp akşam alsanız çocuğu ?

Kabul etmiyor ki :)
Evi müsait değilmiş, tehlikeliymiş vs.
Çocuğun bütün düzeni, eşyaları herşeyi bizdeymiş.

Eşimde kabul etmiyor, sıcak yatağından çocuğu alıp çıkartmak mantıklı değilmiş.
Hem bizim ev daha rahatmış çocuk için.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…