• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bu zamanda Türkiye'ye dönmek mantıklı mı?

2 yıl önce master için yurtdışına gelmiştim. Amacım bir şekilde burda düzenli yaşama yolunu bulmaktı bir süre sonra. Ama pandemiydi falan derken çok zorlandım, iş bulamadım mezun olduktan sonra. Ama dayanmaya çalıştım ailemden destek rica ettim. Hadi 1 ay daha lütfen 1 ay daha lütfen diye diye 2 yılı devirdim. 3 yılın sonunda çalışma izni alma hakkı kazanacağım. Bu yılı da geçirmek için başka bir master programına kayıt olmuştum bi kaç ay önce.
Şimdi de 6 aylık bir staj buldum. Ama tahmin edeceğiniz üzere çok ödemiyorlar. Yine fazlaca sefil yaşıyorum.
Bilmiyorum, sabretmeli mi 1 yıl daha ( çünkü şu an önümde ki tek engel çalışma izni, çok iyi firmalarla çok iyi pozisyonlar için görüşmeler yaptım Apple, Amazon gibi olumlu geçmesine rağmen çalışma izni sorunundan bir şekilde olmadı ), yoksa dönmeli miyim.

Buraya gelmeden önce Tr de ailemden ayrı bir şehirde(İzmir) 4 yıl çalıştım. Son yıl ki maaşım (2018) aylık 5800tl idi. Bu maaş ile şehrin en iyi semtinde 1+1 bir dairede kira faturalar ev alışverişimi herşeyimi rahatça ödeyebiliyordum. Neredeyse hergün dışarda yemek yiyordum. Her haftasonu yakınlardaki kasabalara, yaz mevsimi ise çeşmeye vs. gidebiliyor, hem yeme içme hem eğlence karşılayabiliyordum. Aylık 2-3 parça kozmetik ürünlerimi, kıyafetlerimi iyi markalardan (sephora, mango, zara, wakkorama vb. ) alabiliyordum. Bir de üstüne para bile biriktirebildim ki buraya gelme fırsatı buldum. O zamanlar euro sanırım 4 falandı, hatta ilk işe başladığım sıralar daha da düşüktü (2014-2017), o zamanlar benim zaten altın çağım:).

Bu arada piyasayı ölçmek için türkiyede de remote pozisyonlara başvuru yapıyorum, şimdiye kadar minimum 40-50 başvuru yapmışımdır. Mülakata bile çağırılmadım hiç 🙄 Belki sadece uzaktan çalışma modüllü işlere başvurduğum içindir bilmiyorum.. Burada daha çok iş imkanı var gibi ama ben çalışamıyorum sorun orada

Şimdi gelsem oraya, iş buldum diyelim ne kadar kazanabilirim bu yaşam standardıma ulaşabilir miyim tekrar?🙄 Biliyorum ne kadar kazandığına bağlı diyeceksiniz ama, mesleğim aslında top nokta bir meslek değil, yazılım, web tasarım vb gibi bir meslek değil. O yüzden çok yüksekten başlayamayabilirim.

Yukarıda yazdığım standardla şimdi türkiye'de yaşamak için ne kadar bir gelir gerekir?
Sizce dönmek mi, burada sabretmek mi mantıklı?
Türkiye'de hayat git gide zorlaşıyor. He şey çok pahalandı. Gelirler gittikçe eriyor. Ben şahsen gelir seviyemizin düştüğünü alım gücümüzün düşmesinden anlıyorum. Ekonomik durum 2018 dekinden çok farklı. Şimdilerde 5800 ile vasat bir ev tutup ancak karnınızı doyurursunuz. O kadar söyleyeyim. Gerisini siz düşünün.
 
2 yıl önce master için yurtdışına gelmiştim. Amacım bir şekilde burda düzenli yaşama yolunu bulmaktı bir süre sonra. Ama pandemiydi falan derken çok zorlandım, iş bulamadım mezun olduktan sonra. Ama dayanmaya çalıştım ailemden destek rica ettim. Hadi 1 ay daha lütfen 1 ay daha lütfen diye diye 2 yılı devirdim. 3 yılın sonunda çalışma izni alma hakkı kazanacağım. Bu yılı da geçirmek için başka bir master programına kayıt olmuştum bi kaç ay önce.
Şimdi de 6 aylık bir staj buldum. Ama tahmin edeceğiniz üzere çok ödemiyorlar. Yine fazlaca sefil yaşıyorum.
Bilmiyorum, sabretmeli mi 1 yıl daha ( çünkü şu an önümde ki tek engel çalışma izni, çok iyi firmalarla çok iyi pozisyonlar için görüşmeler yaptım Apple, Amazon gibi olumlu geçmesine rağmen çalışma izni sorunundan bir şekilde olmadı ), yoksa dönmeli miyim.

Buraya gelmeden önce Tr de ailemden ayrı bir şehirde(İzmir) 4 yıl çalıştım. Son yıl ki maaşım (2018) aylık 5800tl idi. Bu maaş ile şehrin en iyi semtinde 1+1 bir dairede kira faturalar ev alışverişimi herşeyimi rahatça ödeyebiliyordum. Neredeyse hergün dışarda yemek yiyordum. Her haftasonu yakınlardaki kasabalara, yaz mevsimi ise çeşmeye vs. gidebiliyor, hem yeme içme hem eğlence karşılayabiliyordum. Aylık 2-3 parça kozmetik ürünlerimi, kıyafetlerimi iyi markalardan (sephora, mango, zara, wakkorama vb. ) alabiliyordum. Bir de üstüne para bile biriktirebildim ki buraya gelme fırsatı buldum. O zamanlar euro sanırım 4 falandı, hatta ilk işe başladığım sıralar daha da düşüktü (2014-2017), o zamanlar benim zaten altın çağım:).

Bu arada piyasayı ölçmek için türkiyede de remote pozisyonlara başvuru yapıyorum, şimdiye kadar minimum 40-50 başvuru yapmışımdır. Mülakata bile çağırılmadım hiç 🙄 Belki sadece uzaktan çalışma modüllü işlere başvurduğum içindir bilmiyorum.. Burada daha çok iş imkanı var gibi ama ben çalışamıyorum sorun orada

Şimdi gelsem oraya, iş buldum diyelim ne kadar kazanabilirim bu yaşam standardıma ulaşabilir miyim tekrar?🙄 Biliyorum ne kadar kazandığına bağlı diyeceksiniz ama, mesleğim aslında top nokta bir meslek değil, yazılım, web tasarım vb gibi bir meslek değil. O yüzden çok yüksekten başlayamayabilirim.

Yukarıda yazdığım standardla şimdi türkiye'de yaşamak için ne kadar bir gelir gerekir?
Sizce dönmek mi, burada sabretmek mi mantıklı?
Aynen gel mutlaka çok eğleniyoruz
 
Yurtdisinda adam gibi gelir olmadan yaşamak büyük eziyet anliorum seni. Böyle yurtdisinin da guzelligini anlayamiosun. Limboda gibisin kafan trye donmekte bedenin orda. Ben de 20lerimde amerikada yasadim orda yuksek yaparken ve asiri zorlandim. Ailemi de karsima alarak gitmistim çünkü. Yeri geldi yarı ciplak halde pastadan ciktim dogum günlerinde😁 en son yıldım döndüm. Dondukten sonra bi 5 sene rahattim ama son 5senedir felaket her yer, pandemi de eklenince geri gelmemek umidiyle kactim artik. Beni en cok laf anlamayan insanlar yoruodu. Ayni dili konusuoruz guya.
Merhaba ben de au pair programi ile gidip bi yandan parami kazanip bir yandan da program bitince daha ucuz diye community college a gecmeyi dusunuyorum. Ocak ayinda Amerikaya gidiyorum ben de kalmaya calisacagim. Sizce yasal olarak mezun olduktan sonra is bulma durumu nedir bir fikriniz var midir?
 
bu bahsettiklerin taş çatlasa 2-3 sene öncesi ama ülkede bir yılın öncesine kıyasla bile çok fazla fark var. hep de olumsuz yönde. euro 4 liraydı diyorsun. şimdi dolar 9 küsür, euro da 10'u geçmiş durumda. o 1+1 evler de eskisi gibi ucuz değil. en dandik yerlerde bile kiralar en az 1500 tl oldu. paranın alım gücü çok düştü.
 
Ben de Almanya’ya gitmiştim, güzel de gidiyordu, babamın hastalığı ciddileştiği için döndüm. Babam söz konusuysa dünyayı karşıma alırım, ama böyle özel durumlarınız yoksa gerekirse sefil sefil parklarda yatın ama dönmeyin. Aklı olan bir şekilde kendini yurtdışına attıysa dönmesin arkadaşlar. Pişman olursunuz.
 
Ben de Almanya’ya gitmiştim, güzel de gidiyordu, babamın hastalığı ciddileştiği için döndüm. Babam söz konusuysa dünyayı karşıma alırım, ama böyle özel durumlarınız yoksa gerekirse sefil sefil parklarda yatın ama dönmeyin. Aklı olan bir şekilde kendini yurtdışına attıysa dönmesin arkadaşlar. Pişman olursunuz.
Aslında benimde ailemde sağlık problemleri var. Şu an ciddi seviyelerde değil çok şükür. Babam kalpten rahatsız. 1 buçuk yıl önce kalbi durmuş aniden yığılmış yere. Şans eseri o an zaten hastanede olduğu için ilk dakikadan itibaren müdahale edip tekrar hayata döndürmüşler. Şuan kalbinde pil var ama normal yaşıyor, ilaçlarla beraber. Tabi ben bunu sonra türkiyeye gittiğimde hikaye gibi dinledim, hiç bir şeyden haberim yoktu. Kardeşim bu yıl Türkiyede iyi bir üniversitenin İktisat bölümünden mezun oldu. Güncel ekonomik durumdan ötürü, o kadar ümitsiz ve moralsizki aylardır evde gece uyanık gündüz uyuyan bir şekilde odasından hiç çıkmadan bir nevi depresyonda yaşıyor, iş başvurusu yapmaya bile yeltenmiyor. Annem 4 yıl önce kanser tedavisi görmüştü (çok şükür şimdi iyi) . O sıralarda İzmir de olduğum için ameliyatından ve hastalığından haberim yoktu. Bir sonraki gidişimde hikaye dinler gibi dinlemiştim.

Uzakta olmak bu açıdanda çok zor, aklım sıkça onlarda, bir şey olsa, bir zora düşseler haberim bile olmuyor, gurbetteyim diye anlatmıyorlar. Oysa söyleseler, benim bilet param hep kenardadır, atlar gelirim yanlarında olurum.

Bu beni zorlayan en büyük etkenlerden birisi.
Bi de hayalim, belki 1 yıl sonra çalışma iznimi de alıp, gelirimi oturtabilirsem, sık sık onları yanıma getiririm, onlarada moral olur orada bunalmazlar, çünkü bizsiz gezemiyorlar pek. Ya da bende çok sık gidebilirim nasıl olsa euro kazanacağım. Kardeşim yurtdışı isterse ben ona isterse master okutur, başka birşey istersede maddi olarak destek olurum o zamana.

Bilmiyorum burda gelir elde edebilir duruma geldiğimde onlarada derman olurum gibi geliyor.

Ama bir yandan da diyorum ki bir sürü sağlık problemi yaşadık ya bişey olursa ben burdayken, burda kalmayı kafaya bu kadar takmışken, türkiyeye dönmediğime değilde, ya buna pişman olursam bir gün?
 
Sefillik konusuna da gelince. Yurtdışına sadece bir şekilde kendi mesleğinde iş imkanı ile göçebilenler rahat ediyor öyle söyleyeyim. Bazen firmalar çok başarılı yazılım mühendisi, grafik tasarımcısı, kod yazmayı bilen, en iyi üniversitelerden mezun olmuş ve TR de de en iyi firmalarda deneyim kazanmış bu tarz profilleri ülkelerine kendi şirketlerinde çalışmaları için çağırıyorlar, ve ilk gittikleri andan itibaren maaşları iyi oluyor.

Benim durumum için bu geçerli değil. Benimde iyi bir kariyerim vardı türkiyedeyken, iyi bir üniversiteden mezun oldum, birkaç dil biliyorum, kendi ülkelerinde iyi bir okulda master yaptım, dillerini öğrendim. Ama yetmiyor yukarıda yazdığım şartları bana sağlamaları için. Çok çok spesifik özelliklere sahip olman gerekiyor.
Ben burada yanıldım buraya gelirken. Orada başarılı olduğum için burada da beni kaparlar ve bana çalışma vizesi sponsorluğu yapan bir firma rahat bulurum diye düşünmüştüm. Ama olmuyor. Asla toz pembe değil yani 🥲 Ha sonrası için değer mi değer.

İlk geldiğimde buraya 66 kilo idim, şimdi ise 54 kiloyum, (ha memnunum bundan şu an çıtır oldum ☺️ ), spor ya da diyet yapmadım. Nedenini tahmin edersiniz. İyi beslenemiyorum.

Buranın tam tadını çıkaramadım henüz, avrupa ülkeleri arasında seyahat etmek 10-15 euro gibi komik rakamlar iken buradakilere, ben onunla karnımı doyurdum. Henüz birşey yapmadım. Çünkü ailem destek yolluyor şu an ve keyfim için onlardan 1 kuruş fazla isteyemem.

Kültürel açıdan hiçbir problem yaşamadım. Yabancı kültür/din/karakterler ile iletişim kurmak çok hoşuma gidiyor ve türkiyedekinden daha fazla arkadaşım var burada. Irkçılık, aşağılama asla yaşamadım, çünkü çok iyi adapta olabiliyorum onlara, çıkıntı değilim yani.

tek sorunum para, ve aile özlemi (onuda para ile çözebilirim, burda kazanabilirsem, istediğimde gidebilirim)
 
Bugun vakkoramadan kazak baktim 2395 tl idi.
Dumduz gri salaş kazak. Ince iscilik vs yok.

Sonra 2 cocuk bi de ben yemek yedik. Avmde yani ne kadar lüks olabilir? 218 tl tuttu. Pilav ustu döner, ayran, sutlu tatli...

Gelirseniz asla eski hayatinizi beklemeyin. Belki 3te 1i.
 
Son düzenleme:
Aslında benimde ailemde sağlık problemleri var. Şu an ciddi seviyelerde değil çok şükür. Babam kalpten rahatsız. 1 buçuk yıl önce kalbi durmuş aniden yığılmış yere. Şans eseri o an zaten hastanede olduğu için ilk dakikadan itibaren müdahale edip tekrar hayata döndürmüşler. Şuan kalbinde pil var ama normal yaşıyor, ilaçlarla beraber. Tabi ben bunu sonra türkiyeye gittiğimde hikaye gibi dinledim, hiç bir şeyden haberim yoktu. Kardeşim bu yıl Türkiyede iyi bir üniversitenin İktisat bölümünden mezun oldu. Güncel ekonomik durumdan ötürü, o kadar ümitsiz ve moralsizki aylardır evde gece uyanık gündüz uyuyan bir şekilde odasından hiç çıkmadan bir nevi depresyonda yaşıyor, iş başvurusu yapmaya bile yeltenmiyor. Annem 4 yıl önce kanser tedavisi görmüştü (çok şükür şimdi iyi) . O sıralarda İzmir de olduğum için ameliyatından ve hastalığından haberim yoktu. Bir sonraki gidişimde hikaye dinler gibi dinlemiştim.

Uzakta olmak bu açıdanda çok zor, aklım sıkça onlarda, bir şey olsa, bir zora düşseler haberim bile olmuyor, gurbetteyim diye anlatmıyorlar. Oysa söyleseler, benim bilet param hep kenardadır, atlar gelirim yanlarında olurum.

Bu beni zorlayan en büyük etkenlerden birisi.
Bi de hayalim, belki 1 yıl sonra çalışma iznimi de alıp, gelirimi oturtabilirsem, sık sık onları yanıma getiririm, onlarada moral olur orada bunalmazlar, çünkü bizsiz gezemiyorlar pek. Ya da bende çok sık gidebilirim nasıl olsa euro kazanacağım. Kardeşim yurtdışı isterse ben ona isterse master okutur, başka birşey istersede maddi olarak destek olurum o zamana.

Bilmiyorum burda gelir elde edebilir duruma geldiğimde onlarada derman olurum gibi geliyor.

Ama bir yandan da diyorum ki bir sürü sağlık problemi yaşadık ya bişey olursa ben burdayken, burda kalmayı kafaya bu kadar takmışken, türkiyeye dönmediğime değilde, ya buna pişman olursam bir gün?
anneniz kanserken siz İzmir'deymişsiniz yine haberiniz olmamış, ki kanser bu yani 1 günde ameliyatı radyoterapisi kemoterapisi olup bitecek bir şey değil ki...demek ki aileniz bir şekilde söylememeyi başarıyor. ki ben buna hayret ettim bizim ailede grip olsa biri herkesin haberi olur. neyse yani Türkiye'de olsanız ailenizle aynı şehirde hattta anı evde yaşayıp iş bulup çalışabilecekseniz hadi neyse ama öyle bile olsa o 1 sene olur 2 sene olur...sonra illa ki yine hayatlar ayrışır. evlenirsiniz. aile evinde kalmaktan sıkılırsınız...vs.

uzaktayken sanki türkiye'de olanlar 7/24 aile yanında herkes biririni kollayıp gözetiyormuş gibi bir kafaya geliyor insan bi böyle hassaslaşıyor... ama öyle bir dünya yok ki..kendiniz diyorsunuz kanserken haberiniz olmamış.

daha kötüsü var, anne-babanız yaşlanıyorlar. hepimizin başında var bu dert. benim de aklım gidiyor elden ayaktan düşecekler, sağlıkları bozulacak diye... ancak Allah uzun ömür verisn daha belki 20 see belki 30 sene yaşayacaklar..bilemeyiz ki. [hani Allah korusun son dönem hasta olur birisi, dönün gelin tabi son günlerinde yanlarında olun denir, ama öyle bir durum yok ki] sizin çok sıkıldığınız için 6 ay 1 sene dönüp yanlarında olmanızdan daha sağlam olanı anne babanızın "mimoza zorlandı etti ama şimdi istediğini lde etti, mutlu" lafını 20 sene 30 sene etmeleri.
 
Sefillik konusuna da gelince. Yurtdışına sadece bir şekilde kendi mesleğinde iş imkanı ile göçebilenler rahat ediyor öyle söyleyeyim. Bazen firmalar çok başarılı yazılım mühendisi, grafik tasarımcısı, kod yazmayı bilen, en iyi üniversitelerden mezun olmuş ve TR de de en iyi firmalarda deneyim kazanmış bu tarz profilleri ülkelerine kendi şirketlerinde çalışmaları için çağırıyorlar, ve ilk gittikleri andan itibaren maaşları iyi oluyor.

Benim durumum için bu geçerli değil. Benimde iyi bir kariyerim vardı türkiyedeyken, iyi bir üniversiteden mezun oldum, birkaç dil biliyorum, kendi ülkelerinde iyi bir okulda master yaptım, dillerini öğrendim. Ama yetmiyor yukarıda yazdığım şartları bana sağlamaları için. Çok çok spesifik özelliklere sahip olman gerekiyor.
Ben burada yanıldım buraya gelirken. Orada başarılı olduğum için burada da beni kaparlar ve bana çalışma vizesi sponsorluğu yapan bir firma rahat bulurum diye düşünmüştüm. Ama olmuyor. Asla toz pembe değil yani 🥲 Ha sonrası için değer mi değer.

İlk geldiğimde buraya 66 kilo idim, şimdi ise 54 kiloyum, (ha memnunum bundan şu an çıtır oldum ☺️ ), spor ya da diyet yapmadım. Nedenini tahmin edersiniz. İyi beslenemiyorum.

Buranın tam tadını çıkaramadım henüz, avrupa ülkeleri arasında seyahat etmek 10-15 euro gibi komik rakamlar iken buradakilere, ben onunla karnımı doyurdum. Henüz birşey yapmadım. Çünkü ailem destek yolluyor şu an ve keyfim için onlardan 1 kuruş fazla isteyemem.

Kültürel açıdan hiçbir problem yaşamadım. Yabancı kültür/din/karakterler ile iletişim kurmak çok hoşuma gidiyor ve türkiyedekinden daha fazla arkadaşım var burada. Irkçılık, aşağılama asla yaşamadım, çünkü çok iyi adapta olabiliyorum onlara, çıkıntı değilim yani.

tek sorunum para, ve aile özlemi (onuda para ile çözebilirim, burda kazanabilirsem, istediğimde gidebilirim)
Şartlar böyleyken siz yurtdışında bir sene sonra işe girseniz bile türkiyede yaşadığınız hayatı yaşayamasınız. Çok kalifiye eleman olmadığınız için alacağınız maaş fazla lüks yaşamaya müsade etmez. Ama şu durumda türkiyeye dönsensizde eski hayatınıza ulaşmanız zor. Aynı pozisyonda iş bulsanız bile maaşı sizi tatmin etmez, ozamanın 6000 bini şuan için 20 bine yakın almanız gerekirki aynı hayatı süresiniz. Ama sizin dediğiniz gibi 20 bin kazansanız bile günden güne gelen zamlar ile o maaş eriyecek ve siz o özlediğiniz hayatı yaşamayacaksınız bu seferde keşke dönmeseydim diyeceksiniz. Ben yerinizde olsam dönmem. Özel ders, bakıcılık, temizlik gibi işlerle bir seneyi kurtarın. Ondan sonrası Allah kerim.
 
2018 in 5800 maaşı iyi şartlarda yaşamaya yetiyormuş ama 2021 sonu bizler 15 bin tl gelirle geçinemiyoruz bilesinizzz.defacto dan lcw den giyinmeye başladık bilesiniz.arada iyi markadan 300 e 400 e ürün alınca içimize oturuyor bilesiniz.ona göre karar verirsiniz artık
 
Öğrenci olarak oturum ve stajerlik yapma iznim var. Kardeşiniz muhtemelen kaçak çalışabileceği biryer bulabilmiştir. Çünkü öğrenci olarak geldiğinde, ya belli bir süre burada yaşamış olman gerek normal haklarla çalışabilmen için (3 yıl) ya da seni kaçak çalıştıracak bir yer bulabilmen gerek. Ya da son ve en zor opsiyon, işi bulduğun firma sana çalışma vizesi çıkması için sponsor olmalı. Başka yolu yok. bunların üçüde zor
Almanya’da büyük bir otelde çalışıyor sanırım onlar davet etti o şekilde oldu. Çalışma yeri bu kadar zor mu onu bilmiyorum.
 
Off beni çok iyi anlıyorsunuz... Aynen öyle. Benim gelirim burada ki arkadaşlarımın gelirinin belkide 3te 1i. . Hal böyle olunca kiralık bir kutu odada yaşıyorum. Çok nadiren sosyalleşiyorum. Buluştuğumuzda akşam yemeğine gidiliyosa ben hep tok gidiyorum bir bardak bişey içiyim yeter önemli olan insanlarla beraber olup biraz nefes almak diye düşünüyorum. En son ne zaman pasta yedim en son ne zaman kendime birşey aldım hatırlamıyorum bile. 1 euro bile çok değerli benim için. Ben İspanya'dayım, Amerika da çalışma izni olmadan bile iş yağdığını duyuyorum. Öğrenci oturum izni ile burada sadece stajyer kontratı ile ve okuduğun bölümle alakalı bir alanda çalışabilirsin yasal olarak. Bende herhangi bir iş bulsam, oto yıkama olur, otel temizlik olur, bulaşık yıkama olur, herşeye okey cidden bu dönemde. Ama burada çok çok çok zor. Kontroller çok sıkı. Daha geçen yaz bir yasa çıkmış. Eğer burada 2 yıldır kalıyorsan ve min. 6 ay bir yerde kaçak çalıştıysan, seni kaçak çalıştıran işvereni ihbar etmek ve bu şekilde çalıştığını kanıtlamak kaydı ile sana 1 yıllık çalışma izni veriyorlar..Böylece her alanda iş verenler artık korkuyor sadece yasal çalıştırıyorlar.. Falan filan. Tek avantajı İspanya diğer avrupa ülkelerine nazaran ucuz bir ülke. İngiltere Almanya da falan olsaydım sanırım bu kadar uzun süre tutunamazdım
Oo ispanyada o kadar sıkı olduğunu bilmiodum. Ben londrayim burda turkler diger turkleri kaçak calistirio hep :) üstelik asgariden az ücrete. Kontroller burda da artti ama oyle hala sıkı degil. Ve pandemi sonrasi acayip bi enflasyon olustu devlet uretim olmadan insanlara para dağıtinca, cidden pound kazanmiosan cok cok zor yasamak. O yuzden sen daha sansli bi yerdesin evet. Dayanmaya calis bence dayanabildigin noktaya kadar.
Merhaba ben de au pair programi ile gidip bi yandan parami kazanip bir yandan da program bitince daha ucuz diye community college a gecmeyi dusunuyorum. Ocak ayinda Amerikaya gidiyorum ben de kalmaya calisacagim. Sizce yasal olarak mezun olduktan sonra is bulma durumu nedir bir fikriniz var midir?
Amerikada daha kolay avrupadan. Güncel durumdan %100 emin olmamakla birlikte ylisansinin son yilini takiben 1yil staj hakkin +2yil uzatma hakkin olsa gerek calisma vizeni.
 
Herkesin bakış açısı farklı tabikii ama yaşam standartım alışkanlıklarım ve konforum benim içim çok önemli. Eğer kötü şartlarda yaşıyorsanız Türkiyede daha iyi yaşayacaksınız psikolojinizi kalıp gerçekler yüzünden yıpratmanıza gerek yok. Evet Türkiyede yaşanmaz, yaşanamayacak hale geldi. Tamamda bence bu kadar net kesin kalıpta olmamak lazım yaşam kaliteniz düşükse neden çekesiniz ?.
 
Sefillik konusuna da gelince. Yurtdışına sadece bir şekilde kendi mesleğinde iş imkanı ile göçebilenler rahat ediyor öyle söyleyeyim. Bazen firmalar çok başarılı yazılım mühendisi, grafik tasarımcısı, kod yazmayı bilen, en iyi üniversitelerden mezun olmuş ve TR de de en iyi firmalarda deneyim kazanmış bu tarz profilleri ülkelerine kendi şirketlerinde çalışmaları için çağırıyorlar, ve ilk gittikleri andan itibaren maaşları iyi oluyor.

Benim durumum için bu geçerli değil. Benimde iyi bir kariyerim vardı türkiyedeyken, iyi bir üniversiteden mezun oldum, birkaç dil biliyorum, kendi ülkelerinde iyi bir okulda master yaptım, dillerini öğrendim. Ama yetmiyor yukarıda yazdığım şartları bana sağlamaları için. Çok çok spesifik özelliklere sahip olman gerekiyor.
Ben burada yanıldım buraya gelirken. Orada başarılı olduğum için burada da beni kaparlar ve bana çalışma vizesi sponsorluğu yapan bir firma rahat bulurum diye düşünmüştüm. Ama olmuyor. Asla toz pembe değil yani 🥲 Ha sonrası için değer mi değer.

İlk geldiğimde buraya 66 kilo idim, şimdi ise 54 kiloyum, (ha memnunum bundan şu an çıtır oldum ☺️ ), spor ya da diyet yapmadım. Nedenini tahmin edersiniz. İyi beslenemiyorum.

Buranın tam tadını çıkaramadım henüz, avrupa ülkeleri arasında seyahat etmek 10-15 euro gibi komik rakamlar iken buradakilere, ben onunla karnımı doyurdum. Henüz birşey yapmadım. Çünkü ailem destek yolluyor şu an ve keyfim için onlardan 1 kuruş fazla isteyemem.

Kültürel açıdan hiçbir problem yaşamadım. Yabancı kültür/din/karakterler ile iletişim kurmak çok hoşuma gidiyor ve türkiyedekinden daha fazla arkadaşım var burada. Irkçılık, aşağılama asla yaşamadım, çünkü çok iyi adapta olabiliyorum onlara, çıkıntı değilim yani.

tek sorunum para, ve aile özlemi (onuda para ile çözebilirim, burda kazanabilirsem, istediğimde gidebilirim)
Gerçek anlamda aç kalıyorsunuz yani. Ben abartı sandım. Hiç değilse temizlik işi falan yapsanız olmaz mı?
 
Kardeşim Polonya da iyi bir otelde çalışıyor. İlk yıl hep burdan babam ve ben destek çıktık,cikmasaydik açtı yani. Donmek istiyorum yapamıyorum dedi karşı çıktık. Şimdi 3. Yılını doldurup Ocak ayında İspanya'ya gidiyor. Sizi çok iyi anlıyorum fakat sanırım 1 yıl daha sigortasız olarak merdiven siler yine de buraya geri donmezdim. Avrupa'da böyle yaşamanız çok kötü evet,tadını cikaramiyorsunuz fakat bunu bir süreç gibi düşünüp 1 yılı tamamlamaya bakın.
 
2 yıl önce master için yurtdışına gelmiştim. Amacım bir şekilde burda düzenli yaşama yolunu bulmaktı bir süre sonra. Ama pandemiydi falan derken çok zorlandım, iş bulamadım mezun olduktan sonra. Ama dayanmaya çalıştım ailemden destek rica ettim. Hadi 1 ay daha lütfen 1 ay daha lütfen diye diye 2 yılı devirdim. 3 yılın sonunda çalışma izni alma hakkı kazanacağım. Bu yılı da geçirmek için başka bir master programına kayıt olmuştum bi kaç ay önce.
Şimdi de 6 aylık bir staj buldum. Ama tahmin edeceğiniz üzere çok ödemiyorlar. Yine fazlaca sefil yaşıyorum.
Bilmiyorum, sabretmeli mi 1 yıl daha ( çünkü şu an önümde ki tek engel çalışma izni, çok iyi firmalarla çok iyi pozisyonlar için görüşmeler yaptım Apple, Amazon gibi olumlu geçmesine rağmen çalışma izni sorunundan bir şekilde olmadı ), yoksa dönmeli miyim.

Buraya gelmeden önce Tr de ailemden ayrı bir şehirde(İzmir) 4 yıl çalıştım. Son yıl ki maaşım (2018) aylık 5800tl idi. Bu maaş ile şehrin en iyi semtinde 1+1 bir dairede kira faturalar ev alışverişimi herşeyimi rahatça ödeyebiliyordum. Neredeyse hergün dışarda yemek yiyordum. Her haftasonu yakınlardaki kasabalara, yaz mevsimi ise çeşmeye vs. gidebiliyor, hem yeme içme hem eğlence karşılayabiliyordum. Aylık 2-3 parça kozmetik ürünlerimi, kıyafetlerimi iyi markalardan (sephora, mango, zara, wakkorama vb. ) alabiliyordum. Bir de üstüne para bile biriktirebildim ki buraya gelme fırsatı buldum. O zamanlar euro sanırım 4 falandı, hatta ilk işe başladığım sıralar daha da düşüktü (2014-2017), o zamanlar benim zaten altın çağım:).

Bu arada piyasayı ölçmek için türkiyede de remote pozisyonlara başvuru yapıyorum, şimdiye kadar minimum 40-50 başvuru yapmışımdır. Mülakata bile çağırılmadım hiç 🙄 Belki sadece uzaktan çalışma modüllü işlere başvurduğum içindir bilmiyorum.. Burada daha çok iş imkanı var gibi ama ben çalışamıyorum sorun orada

Şimdi gelsem oraya, iş buldum diyelim ne kadar kazanabilirim bu yaşam standardıma ulaşabilir miyim tekrar?🙄 Biliyorum ne kadar kazandığına bağlı diyeceksiniz ama, mesleğim aslında top nokta bir meslek değil, yazılım, web tasarım vb gibi bir meslek değil. O yüzden çok yüksekten başlayamayabilirim.

Yukarıda yazdığım standardla şimdi türkiye'de yaşamak için ne kadar bir gelir gerekir?
Sizce dönmek mi, burada sabretmek mi mantıklı?
Bence dönme biraz daha sabret
 
2 yıl önce master için yurtdışına gelmiştim. Amacım bir şekilde burda düzenli yaşama yolunu bulmaktı bir süre sonra. Ama pandemiydi falan derken çok zorlandım, iş bulamadım mezun olduktan sonra. Ama dayanmaya çalıştım ailemden destek rica ettim. Hadi 1 ay daha lütfen 1 ay daha lütfen diye diye 2 yılı devirdim. 3 yılın sonunda çalışma izni alma hakkı kazanacağım. Bu yılı da geçirmek için başka bir master programına kayıt olmuştum bi kaç ay önce.
Şimdi de 6 aylık bir staj buldum. Ama tahmin edeceğiniz üzere çok ödemiyorlar. Yine fazlaca sefil yaşıyorum.
Bilmiyorum, sabretmeli mi 1 yıl daha ( çünkü şu an önümde ki tek engel çalışma izni, çok iyi firmalarla çok iyi pozisyonlar için görüşmeler yaptım Apple, Amazon gibi olumlu geçmesine rağmen çalışma izni sorunundan bir şekilde olmadı ), yoksa dönmeli miyim.

Buraya gelmeden önce Tr de ailemden ayrı bir şehirde(İzmir) 4 yıl çalıştım. Son yıl ki maaşım (2018) aylık 5800tl idi. Bu maaş ile şehrin en iyi semtinde 1+1 bir dairede kira faturalar ev alışverişimi herşeyimi rahatça ödeyebiliyordum. Neredeyse hergün dışarda yemek yiyordum. Her haftasonu yakınlardaki kasabalara, yaz mevsimi ise çeşmeye vs. gidebiliyor, hem yeme içme hem eğlence karşılayabiliyordum. Aylık 2-3 parça kozmetik ürünlerimi, kıyafetlerimi iyi markalardan (sephora, mango, zara, wakkorama vb. ) alabiliyordum. Bir de üstüne para bile biriktirebildim ki buraya gelme fırsatı buldum. O zamanlar euro sanırım 4 falandı, hatta ilk işe başladığım sıralar daha da düşüktü (2014-2017), o zamanlar benim zaten altın çağım:).

Bu arada piyasayı ölçmek için türkiyede de remote pozisyonlara başvuru yapıyorum, şimdiye kadar minimum 40-50 başvuru yapmışımdır. Mülakata bile çağırılmadım hiç 🙄 Belki sadece uzaktan çalışma modüllü işlere başvurduğum içindir bilmiyorum.. Burada daha çok iş imkanı var gibi ama ben çalışamıyorum sorun orada

Şimdi gelsem oraya, iş buldum diyelim ne kadar kazanabilirim bu yaşam standardıma ulaşabilir miyim tekrar?🙄 Biliyorum ne kadar kazandığına bağlı diyeceksiniz ama, mesleğim aslında top nokta bir meslek değil, yazılım, web tasarım vb gibi bir meslek değil. O yüzden çok yüksekten başlayamayabilirim.

Yukarıda yazdığım standardla şimdi türkiye'de yaşamak için ne kadar bir gelir gerekir?
Sizce dönmek mi, burada sabretmek mi mantıklı?
Hiç okumama bile gerek yok başlığa göre cevapliyorum hiç bı koşulda hiç bir zaman Türkiye mantıklı değil 😅 tatil yapmaya gelirsin yeter
 
Bugun vakkoramadan kazak baktim 2395 tl idi.
Dumduz gri salaş kazak. Ince iscilik vs yok.

Sonra 2 cocuk bi de ben yemek yedik. Avmde yani ne kadar lüks olabilir? 218 tl tuttu. Pilav ustu döner, ayran, sutlu tatli...

Gelirseniz asla eski hayatinizi beklemeyin. Belki 3te 1i.
Yuuh.. Bende bi tane pantolon vardı Wakkoramadan geriye kalan, az giyiyimde eskitmiyim bari. Max. 200tl ye almışımdır
 
Bende seviyorum yurdumu hele İzmir'e aşığım ama son zamanlarda artan ekonomik buhran, işsizlik, gelir seviyesindeki adaletsizlik, maaşların yetmemesi, her şeye yığınla gelen zamlar bıktırdı.
Elektriğe 10 ay içinde 8 kez zam gelmiş toplam da %48.
100 tl lik elektriğin 48 lirası direkt devletin kasasına gidiyor, daha kullanmadan.
Şuan her yerde insan çokluğu, başka devletlerden gelenler mi dersin ne ararsan var.
Evler çok pahalı buca da 450 bine ev yok şuan.
Maaşlar kuş kadar kaldı.
İzmir de zaten iş bulmak sorun, maaşlar diğer büyük şehirlere göre düşük kalıyor.

Kısacası gelme :KK70:
Yine buca iyi.
Adamlar torbaliui bile yükseltmisler
Sen torbalisin ya Kendine gel diyemedim 😅 her ay 3000 kira ödedik durduk zaten KArsiyaka da da
 
Back