Sizin adınıza çok sevindim. Çok benziyor annelerimiz. Benim annemin de sinir yapan hastalığı var. Hatta en son kanser atlattı. Bir şey diyemiyorum bu yüzden. Sinirlenmesin diye huyuna gidiyorum. Yaşım büyüdükçe kavgaların arası açılıdı. Belki 6 ayda bire düştü. Ancak daha 3 gün önce olduğu için canım bu konuda sıkkın. Konu sahibi olsun, siz olsun okuyunca yalnız olmadığımı bilerek rahatlatıyorum. Umarım biz de huzuru buluruz.Bu dediğinin tek bir cozumu var ...
Benim annem de 'kendince' sinirli bir insan..bir de hastalığı var sinir yapan,ona da sığınıp ağzına geleni düşünmeden söyler. Yılda bir kere falan düzenli olarak büyük bir kavga ederdik, genelde evlatlıktan reddederdi,salak salak sözler. Yok 'ölüme de gelme', yok 'senin gibi çocugum artık yok' falan filan... En son kavgamiz mart 2019 yilinda bir seçim günündeydi. Sebebi de; Normalde kavga etmemek için asla siyaset vs vs konusu acmayiz evde,beraber haber falan da asla izlemeyiz. Hatta seçim günleri de sayım bitene kadar eşimle dostumla takılırim,evde olmam. Ama o gün gece yarısına kadar bitmeyen bir sayım vardı, heyecanlı olduğu için TV karşısından takip ediyordum. İste sırf o gün ağzım kulaklarimda izliyorum diye beni terörist ilan etmişti, onun sütü mü bozukmus da nasıl onun gibi bir insandan benim gibi şerefsiz bir terörist doğmuş falan filan. Tekrar ediyorum, evde kavga çıkmasın diye asla siyaset konuşmam, herhangi bir laf falan da atmadım. Sadece TV dibinde izlerken çok mutluymusum!
O gün çok buyuk bir kavga ettik, yine evlatlıktan reddedildiğim.
Sonrasında iki aydan fazla bir süre annemle bir cümle bile konuşmadım. Normalde çok neşeli ve cıvıl cıvıl konuşan biriyimdir, kapıdan yüzümü askıtıp girip doğru odama gittim, evi otel gibi kullandım,karnımı doyurup geldim, karnım açsa evdeki bana ayrılan yemeği yemeyip kendime iki yumurta kırdım,akşamları çay içmedim,odamdan cikmadim,kirli camasirlarimi odamda biriktirip kendi makinami kendim actim... Yani beni nasıl reddettiyse işte öyle,evde yokmuşum gibi davrandım. İki ayın sonunda babama onu çok sevdiğim için hala bu evde kaldığımı ama bunları hak etmedigimi, eve ayaklarımın geri geri geldiğini, hiç bir arkadasimin- ilişkimin bana asla en ufak hakaret bile edemeyeceği bir hayat yaşarken/kendim bir insana asla bagirmazken ve en ufak saygisizlikta on yıllık arkadaşlarımı bile hayatımdan çıkarırken evde bunlari isitmeyi hak etmedigimi,kenarda köşede kaporayi eşyaları ve birkaç aylık kirayı odeyebilecek kadar param olduğunu, şimdilik sadece babamın huzuru kaçmasın diye aynı evde durduğumu ama bir sonraki büyük kavgada kesinlikle (zaten çok istediğim ve uni yıllarında yaptığım gibi) kendi evime cikacagimi,bunun da tek sebebinin annem olacağını söyledim... ev içi hakarete bugün 'ay nasıl olacak,ay babam üzülecek' vs diye karşı çıkip kendimi koruyamazsam yarın evlenince 'ay nasıl olacak,ay çocuğum uzulecek' vs diye ev içi hakarette pusup oturacağımi , bunu kendime yakistiramayacagimi da ekledim. O da annemle konuştu,aynı konuşma bir kere de onla gecti,annem özür diledi,konustuk- ateşkes imzaladık, sarıldık barıştık.
Sonuç olarak bak,Mart 2019 / Ağustos 2021...
Bunca sene bir kavga bile etmedik. O kendini tutamayan, sinir yapan hastalığı olan, burç ikizler yükselen aslan insan artık bana karşı Kendini tutabiliyor. Ağzından laf çıkmadan önce düşünüyor, ne kadar sinirlenecegi ve endiselenecegi bir şey yapsam da (mesela bu satırları kendi çadırımda evimden epey uzakta bir yerde yaziyorum) "ne halin varsa gör" diyor:))
Yani böyle insanlara yapılması gereken budur bence.
senin sessiz olman,özür dilemen falan anca olumlu pekistirec olur ona, yapmaya devam eder.
bence isyan bayraklarını aç.
değil annenin babanın,kocanın,çocuğunun bile yüzüne tükürmeye hakkı yok.. sana bunu yapmalarına izin verme lütfen
Sizin çevreniz bu şekil insanlarla dolu olduğundan bayaa etkilenmişsiniz eee tabi nedemişler hacı hacıyı mekkede ……. Anladınız sizOfff bu ne yaaa.. Ben de anneyim. Anneler de insan. Onlar da hata yapar. Sırf anne diye hataları söylenmeyecek mi?
Evet annelik zor çok emek istiyor hakları ödenmez ama bu onlara sınırsız hak vermez çocukları üzerinde.
Çocuğunu doğurup sokağa atan çöpe bırakan hatta çocuğunun taciz edilişine göz yuman anneler de var! Onlar da doğurmuş onlar da anne. Ne diyelim onlara da ama onlar anne mi diyelim?
Çocuğunuz var mı bilmiyorum ama kendisi için üzüldüm. Belli ki ileride aman sütüm helal etmem ben senin annenin gibi konuşup her istediğiniz olsun diye uğraşacak bir annesiniz.
Mesajınızı iğrenerek okudum. Bitmeniz dileğiyle.Sizin çevreniz bu şekil insanlarla dolu olduğundan bayaa etkilenmişsiniz eee tabi nedemişler hacı hacıyı mekkede ……. Anladınız sizSevgiler
Ne kadar küçük bir dünyanız var, bodrum kat gibi, dışarı açılan küçük bir pencere yetip artıyor. Orda mutlu olun.Sizin çevreniz bu şekil insanlarla dolu olduğundan bayaa etkilenmişsiniz eee tabi nedemişler hacı hacıyı mekkede ……. Anladınız sizSevgiler
Verecek cevap bulamadım, bel altı vurayım da seviyem belli olsun temalı mesaj.Sizin çevreniz bu şekil insanlarla dolu olduğundan bayaa etkilenmişsiniz eee tabi nedemişler hacı hacıyı mekkede ……. Anladınız sizSevgiler
ıyyySizin çevreniz bu şekil insanlarla dolu olduğundan bayaa etkilenmişsiniz eee tabi nedemişler hacı hacıyı mekkede ……. Anladınız sizSevgiler
Hayır olur mu öyle şey?Tatlım evet son 15 yıldır durumlar çok fena, daha da kötüye gidiyor hepimiz farkındayız hepimiz önlem alıyoruz ama çocuklarımızı kısıtlamak bu önlemlerden biri değil . Senin örneğinden yola çıkarak ben de kızımın güvende olması için şehir veya ülke dışında okuması ihtimaline karşı doğduğundan beri birikim yapıyorum ,çocuk 13 yaşında daha güvenli ve nitelikli olduğu için özel okula gidiyor şu anda 18 yaşına gelince kullanılmak üzere deli birikimi var, ister ev alır, ister yurtdışında kimseye minnet etmeden okur, doğduğundan beri ağır dil eğitimleri, spor eğitimleri aldırıyorum kendine yetebilsin diye, herşeyden önemlisi de ne olursa olsun biz seninleyiz duygusuyla yetiştiriyorum....ha tabi bütün bunları yaparken 2. Çocuktan vazgeçmek ve kendi lukslerimizi ertelemek zorunda kaldık ama annelik bu değil mi? Yoksa Çocuğa hiçbir extra beceri kazandırmadan ve geleceğini güvence altına almadan sadece eve kapatmak mi annelik?
'' Belki ben de onu kullanıyorum anneğğ? . '' de, bi ambale olsun ahahahahah.Ha birde
Cogu yorumlar cok dogru. Bu sekilde yalan söylemeye itiliyoruz.
Ben genel olarak söylerim herseyimi gizlim saklim yoktur pek. Ama bakiyorum ailelerine yalan soyleyen arkadaslarim var o tatil bu tatile giden, onlara hayat daha güzel.
Nedense kiz arkadaslarimla ciktigimda hersey iyi hos ama erkek arkadas dedigimde hemen bir panik kontrolculuk suclamalar, o seni kullanacak, adini koymadan ne gezmesi, seninle bu saate kadar gezen seninle ciddi düsünmez vsvs gibi cümleler. Acikcasi Bazen bu laflardan etkilenmiyorda degilim. Sorguluyorum, acaba bir bildigi varmidir, haklimidir ki acaba diye. Ee haliyle iliskiye yansiyor
Off inanin kafam okadar karisik ki
Yalan soylemek istemiyorum ama buna itiliyorum resmen..
Evlenmeden önce benzer bir saat takıntısı bizimkilerde de vardı. Baktım olacak gibi değil, zamanı delmeye başladım, önce yarım saat, sonra 1 saat… Yaz aylarında 00:00 gibi, kış aylarında 23:00 gibi evde olacak şekilde kendime göre revize ettim. Başlarda babam surat astı vs, ama kafaya takmadım. Onlar da haklı, kadınların başına gelenleri izliyorlar korkuyorlar haliyle. Ama ciddi kısıtlamalar psikolojinizi olumsuz etkiliyorsa kendinize göre esnetmekten başka çözüm yok.Merhaba herkese,
Ben 29 yasinda calisan ve kimseye muhtac olmayan biriyim.
Sorunum su
Annemle yasiyorum ve her disari ciktigimda eve gelecegim saate karisiyor. Bana kural koymus saat 10da evde olmam lazim.
Mesela saat 9.30 oldugunda mutlaka telefonum calmaya baslar mesajlar atilir artik gel saatini bil diye.
Ha gecikmem olursa telefon terörü yapiyor arka arkaya aramalar mesajlarda tehtitler. Ee eve geldigimde halimi siz düsünün bir sürü laf isitiyorum agir laflar ediyor yüzüme tükürüyor. Bende kendimi savunuyorum ve tartisma cikiyor günlerce benimle konusmuyor.
Ha kural olmasi güzel tabi ama bu yasda gerek varmi gercekten? Sonucta bu zamana kadar hic bir yanlis yapmadim esek gibi calisiyorum, arabam var yani genelde arabayla cikarim disari zaten.
Baska kiyafetlerime vs hic karismaz, sadece eve gelme saati iste.
Buarada erkek arkadasimda var. Bazen istiyoruz aksam yemegine cikmayi hatta sartlar bazen oyle gerektiriyor ikimiz calistigimiz icin. Rahat rahat yemek yiyemiyorum iste hep icimde bir baski var, aha saatim yaklasti yada her an telefonum calabilir küfür yiyebilirim diye.
Pskolojim bozuldu artik. Her disari ciktigimda saat 9 oldumu telefonu elimden düsürmüyorum huzursuzlasiyorum ve o an ortama konsantre olamiyorum.
Inanin ne yapacagimi bilmiyorum, güzel dille oturup kac kez konusmaya calistim, olmuyor. Ha hergün sabahlara kadar gezicek halim yok, istedigimde bu degil.
Ama bazi özel durumlarda insan bir kutlama olsun yemek olsun bu tür yerlere rahat kafayla gitmek istiyor. Bilmiyorum kendimi ifade edebildim mi
Bu durum normal mi sizce?
Fikirlerinize ihtiyacim var lütfen..
Normal degil.. yuze tükürmek de ne yahuuu. Psik siddetin alası. Arabam vardi 12 yi gecmeden eve gelirdim. Gec gelme olayindan ziyade yüze tükürmek asagilamaktir..Merhaba herkese,
Ben 29 yasinda calisan ve kimseye muhtac olmayan biriyim.
Sorunum su
Annemle yasiyorum ve her disari ciktigimda eve gelecegim saate karisiyor. Bana kural koymus saat 10da evde olmam lazim.
Mesela saat 9.30 oldugunda mutlaka telefonum calmaya baslar mesajlar atilir artik gel saatini bil diye.
Ha gecikmem olursa telefon terörü yapiyor arka arkaya aramalar mesajlarda tehtitler. Ee eve geldigimde halimi siz düsünün bir sürü laf isitiyorum agir laflar ediyor yüzüme tükürüyor. Bende kendimi savunuyorum ve tartisma cikiyor günlerce benimle konusmuyor.
Ha kural olmasi güzel tabi ama bu yasda gerek varmi gercekten? Sonucta bu zamana kadar hic bir yanlis yapmadim esek gibi calisiyorum, arabam var yani genelde arabayla cikarim disari zaten.
Baska kiyafetlerime vs hic karismaz, sadece eve gelme saati iste.
Buarada erkek arkadasimda var. Bazen istiyoruz aksam yemegine cikmayi hatta sartlar bazen oyle gerektiriyor ikimiz calistigimiz icin. Rahat rahat yemek yiyemiyorum iste hep icimde bir baski var, aha saatim yaklasti yada her an telefonum calabilir küfür yiyebilirim diye.
Pskolojim bozuldu artik. Her disari ciktigimda saat 9 oldumu telefonu elimden düsürmüyorum huzursuzlasiyorum ve o an ortama konsantre olamiyorum.
Inanin ne yapacagimi bilmiyorum, güzel dille oturup kac kez konusmaya calistim, olmuyor. Ha hergün sabahlara kadar gezicek halim yok, istedigimde bu degil.
Ama bazi özel durumlarda insan bir kutlama olsun yemek olsun bu tür yerlere rahat kafayla gitmek istiyor. Bilmiyorum kendimi ifade edebildim mi
Bu durum normal mi sizce?
Fikirlerinize ihtiyacim var lütfen..
Bu tamamen sevgilinizin bakış açısı ve karakterine bağlı.Ha birde
Cogu yorumlar cok dogru. Bu sekilde yalan söylemeye itiliyoruz.
Ben genel olarak söylerim herseyimi gizlim saklim yoktur pek. Ama bakiyorum ailelerine yalan soyleyen arkadaslarim var o tatil bu tatile giden, onlara hayat daha güzel.
Nedense kiz arkadaslarimla ciktigimda hersey iyi hos ama erkek arkadas dedigimde hemen bir panik kontrolculuk suclamalar, o seni kullanacak, adini koymadan ne gezmesi, seninle bu saate kadar gezen seninle ciddi düsünmez vsvs gibi cümleler. Acikcasi Bazen bu laflardan etkilenmiyorda degilim. Sorguluyorum, acaba bir bildigi varmidir, haklimidir ki acaba diye. Ee haliyle iliskiye yansiyor
Off inanin kafam okadar karisik ki
Yalan soylemek istemiyorum ama buna itiliyorum resmen..
Kesinlikle normal bir anne davranisi, tükürme ve hakaret haric. Hic sormasin etmesin demiyorum ve asla kin gitmiyorum.Bazen yorumları hayretle okuyorum.
Karşınızdaki anneniz! Evet yüzünüze tükürme kısmı dısında ben normal bir anne davranışı gördüm ortada.
Ben anneme o kadar çok yalan söylerdim ki
Çünkü doğru söylenmiyordu:)
Tavsıyem; annenizle düzgünce konusun
Bir akşam iş çıkışı evden alın ara sıra yemeğe götürün.
Yine anlamıyorsa cok takmayın. Bırakın eve döndüğünüzde biraz söylensin
Takmayın yani sözlerini. Takmadığınız zaman emin olun bir müddet sonra siz de iyi hissedeceksiniz kendinizi.
Evlenmeden önce benzer bir saat takıntısı bizimkilerde de vardı. Baktım olacak gibi değil, zamanı delmeye başladım, önce yarım saat, sonra 1 saat… Yaz aylarında 00:00 gibi, kış aylarında 23:00 gibi evde olacak şekilde kendime göre revize ettim. Başlarda babam surat astı vs, ama kafaya takmadım. Onlar da haklı, kadınların başına gelenleri izliyorlar korkuyorlar haliyle. Ama ciddi kısıtlamalar psikolojinizi olumsuz etkiliyorsa kendinize göre esnetmekten başka çözüm yok.