- 16 Mart 2020
- 1.235
- 2.194
- 53
- 31
- Konu Sahibi Cokokuyanbilir
-
- #1
Iyi geceler dilerim
Biraz içimi dökmek ve rahatlamak istedim. Çünkü bu aralar hayatı çok fazla sorgular oldum.Biraz uzun olacak.
Hayatımda 5 yıldır biri var. 27 yaşındayım mühendisim 3 senedir de özel bir firmada çalışıyorum. Sevgilimin 3 sene okulunu bitirmesini bekledim. Yaklaşık 1.5 sene önce ise mezun oldu.Dil eğitimi aldı bir süre ve şu son 5 6 aydır iş bakıyor. Kendisi de mühendis. Kariyer.net gibi platformlara başvurduğunu söylüyor. Açıkçası babasının referanslarına güveniyordu. Bu konuda ise benim anlamadığım bazı durumlar var. Bir yer ile konuşuluyor yaklaşık 1 ay haber bekleniyor daha sonra başka bir firma ile irtibata geçiliyor. Her bir firma için bunu yapmaktansa birkaç firma aynı anda aranıp sans denemek daha verimli olmaz mı ? Ben bu durumu anlayamıyorum. Böyle iş aramak çok enteresan değil mi ?
Benim kafamı kurcalayan konu ise 5 yıllık bir ilişki olmasına rağmen evlilik konuşamıyor olmak.. önceden gerçekten çok hevesli idim bu konuda fakat artık olursa mutlu olurum olmazsa da delisi değilim derken buldum kendimi. Bu durum da sağlıksız geliyor. Kendisi evlenmek istediğini defalarca belirtti fakat ne zamanı ne de hangi şekilde olacağını konuşamadık.
Benim babam bu tarz konularda çok modern bir insan değildir. Annem 3 yıldır babam ise 1.5 yıldır haberdar ve sesini çıkarmıyor. Bana bi kez olsun neden uzatıyorsun demediler. Babamla bu konuyu açıkça hiç konuşamadık. Fakat aile yapımın bu olduğunu bile bile acele etmek adına tek bir adım atmadı sevgilim. Bir an önce hayatıma çeki düzen vereyim karşı tarafı zor durumda bırakmayayım demedi. Ve ben bu zamana dek ailem karşısında cevabı olmayan hiç birşey yapmadım, her zaman dimdik durup kendimi savundum. Fakat ben böyle bir olay karşısında bu soruların muhattabı olduğumda verilecek bir cevap bilmiyorum.
Kendim konusunda da objektifim. Iliskinin ilk 3 yılında gerçekten zor bir insandım. Tahammül eşiği oldukça düşük, fazlaca kıskanç ve sinirli bir yapım vardı. Yılların getirdiği olgunluk mu bilmiyorum ama son derece tahammüllü ve sabırlı, dozajında kıskançlık yapan ve sakin bir insana dönüştüm. Çünkü insan böyle yapabilmeli. Sevdikleri insanlar için en önemlisi kendi iç huzuru için sivri köşelerinden kurtulmalı..
Ama ben artık ne kadar bu duruma sabır göstermeliyim bilmiyorum. Çok hassas bir yapıya sahibim. Insanları hayatımdan çok zor çıkartıyorum. Çok az ve öz bir çevreye sahibim. Hala beklemeye devam edip aynı sonucu alır isem benim bunu atlatmam çok uzun bir zamana denk gelebilir. Ve sevgilime karşı gerçekten çok kırgınım.
Incinmis hissediyorum çünkü ben 27 yaşında evlenip 30 yaşına kadar gezmek tozmak 30 yaşında anne olmak isterdim. Ve beklentilerimin hiç biri büyük çapta değildi. Kendileri maddi olarak gayet iyi durumda olmalarına rağmen hiç bir beklentim olmadı. Çevremdeki insanlar yapmak zorundalar deyip türlü türlü taleplerde bulunurken ben sade bir nikah, kutu gibi bir ev bekledim. Fakat görüyorum ki o insanlar böyle olmalarına rağmen gayet mutlular iken benim şuncacık beklentim olamadı. Bundan önce 2 yıl kadar önce biz ne olacağız bir planımız olsun dediğimde okul bitsin dili halledeyim iş bulayım hemen istiyorum demişti fakat 3 yıl önce de aynı cevapları aldığımdan artık sormayı bıraktım. Inanın okul hayatı süresince her konuda destek oldum. Sınavlarına çalışsın diye bitirme projesinin tezini dahi ben hazırladım. Bu kadar uzatmasına rağmen bir kez olsun yargılamadım çalıştığını görüyorum canin sağolsun dedim. Yurtdışına dil eğitimine gitmek istedi benim böyle bir imkanım olmadı dedim sevindim asla bu duruma engel olacak bir davranışta bulunmadım. Ama görüyorum ki artık yoruldum.
Kendimle bazen konuşuyorum diyorum pandemi dönemi işsizlik had safhada sabret ve bekle.. Ama sonra soruyorum nereye kadar ?
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Çok seviyorum, düzgün ve merhametli. Sadakatine güvenim sonsuz.. Ama butun bunlar 5 yilda ancak buraya kadar getirebildi beni
Sizlere soruyorum biraz daha sabır göstermeli miyim ?
Biraz içimi dökmek ve rahatlamak istedim. Çünkü bu aralar hayatı çok fazla sorgular oldum.Biraz uzun olacak.
Hayatımda 5 yıldır biri var. 27 yaşındayım mühendisim 3 senedir de özel bir firmada çalışıyorum. Sevgilimin 3 sene okulunu bitirmesini bekledim. Yaklaşık 1.5 sene önce ise mezun oldu.Dil eğitimi aldı bir süre ve şu son 5 6 aydır iş bakıyor. Kendisi de mühendis. Kariyer.net gibi platformlara başvurduğunu söylüyor. Açıkçası babasının referanslarına güveniyordu. Bu konuda ise benim anlamadığım bazı durumlar var. Bir yer ile konuşuluyor yaklaşık 1 ay haber bekleniyor daha sonra başka bir firma ile irtibata geçiliyor. Her bir firma için bunu yapmaktansa birkaç firma aynı anda aranıp sans denemek daha verimli olmaz mı ? Ben bu durumu anlayamıyorum. Böyle iş aramak çok enteresan değil mi ?
Benim kafamı kurcalayan konu ise 5 yıllık bir ilişki olmasına rağmen evlilik konuşamıyor olmak.. önceden gerçekten çok hevesli idim bu konuda fakat artık olursa mutlu olurum olmazsa da delisi değilim derken buldum kendimi. Bu durum da sağlıksız geliyor. Kendisi evlenmek istediğini defalarca belirtti fakat ne zamanı ne de hangi şekilde olacağını konuşamadık.
Benim babam bu tarz konularda çok modern bir insan değildir. Annem 3 yıldır babam ise 1.5 yıldır haberdar ve sesini çıkarmıyor. Bana bi kez olsun neden uzatıyorsun demediler. Babamla bu konuyu açıkça hiç konuşamadık. Fakat aile yapımın bu olduğunu bile bile acele etmek adına tek bir adım atmadı sevgilim. Bir an önce hayatıma çeki düzen vereyim karşı tarafı zor durumda bırakmayayım demedi. Ve ben bu zamana dek ailem karşısında cevabı olmayan hiç birşey yapmadım, her zaman dimdik durup kendimi savundum. Fakat ben böyle bir olay karşısında bu soruların muhattabı olduğumda verilecek bir cevap bilmiyorum.
Kendim konusunda da objektifim. Iliskinin ilk 3 yılında gerçekten zor bir insandım. Tahammül eşiği oldukça düşük, fazlaca kıskanç ve sinirli bir yapım vardı. Yılların getirdiği olgunluk mu bilmiyorum ama son derece tahammüllü ve sabırlı, dozajında kıskançlık yapan ve sakin bir insana dönüştüm. Çünkü insan böyle yapabilmeli. Sevdikleri insanlar için en önemlisi kendi iç huzuru için sivri köşelerinden kurtulmalı..
Ama ben artık ne kadar bu duruma sabır göstermeliyim bilmiyorum. Çok hassas bir yapıya sahibim. Insanları hayatımdan çok zor çıkartıyorum. Çok az ve öz bir çevreye sahibim. Hala beklemeye devam edip aynı sonucu alır isem benim bunu atlatmam çok uzun bir zamana denk gelebilir. Ve sevgilime karşı gerçekten çok kırgınım.
Incinmis hissediyorum çünkü ben 27 yaşında evlenip 30 yaşına kadar gezmek tozmak 30 yaşında anne olmak isterdim. Ve beklentilerimin hiç biri büyük çapta değildi. Kendileri maddi olarak gayet iyi durumda olmalarına rağmen hiç bir beklentim olmadı. Çevremdeki insanlar yapmak zorundalar deyip türlü türlü taleplerde bulunurken ben sade bir nikah, kutu gibi bir ev bekledim. Fakat görüyorum ki o insanlar böyle olmalarına rağmen gayet mutlular iken benim şuncacık beklentim olamadı. Bundan önce 2 yıl kadar önce biz ne olacağız bir planımız olsun dediğimde okul bitsin dili halledeyim iş bulayım hemen istiyorum demişti fakat 3 yıl önce de aynı cevapları aldığımdan artık sormayı bıraktım. Inanın okul hayatı süresince her konuda destek oldum. Sınavlarına çalışsın diye bitirme projesinin tezini dahi ben hazırladım. Bu kadar uzatmasına rağmen bir kez olsun yargılamadım çalıştığını görüyorum canin sağolsun dedim. Yurtdışına dil eğitimine gitmek istedi benim böyle bir imkanım olmadı dedim sevindim asla bu duruma engel olacak bir davranışta bulunmadım. Ama görüyorum ki artık yoruldum.
Kendimle bazen konuşuyorum diyorum pandemi dönemi işsizlik had safhada sabret ve bekle.. Ama sonra soruyorum nereye kadar ?
Ne yapmalıyım bilmiyorum. Çok seviyorum, düzgün ve merhametli. Sadakatine güvenim sonsuz.. Ama butun bunlar 5 yilda ancak buraya kadar getirebildi beni
Sizlere soruyorum biraz daha sabır göstermeli miyim ?