Benim çocuğum yok ama benzer şekilde boşanmak istediğimde seni seviyorum, sen benim karımsın, boşanmak istemiyorum diye diretti. Ama artık sevgim, saygım hiç kalmamıştı. Ha sokakta yürüyen herhangi bir adam ha o olmuştu. Ben evliliği yürütmeye çalışırken umrunda olmayan adam, boşanmaya gelince beni sever oldu. Ne sevgisi yahu, sevmiyorlar, sadece boşanmamak için sallıyorlar, vicdanımıza oynuyorlar. Sevmediğim bir insanlar evli kalmak zulüm dedim ben, sevgimi bitirdin, bana dokunmanı istemiyorum( zaten öncesinde dokunduğu söylenemez ya neyse) diye diye anlaşmalı boşandık. Sonunda anladı o da beni zorla tutamayacağını.İnan verdiği tepkilere asla sessiz kalmadım , saçım için myle söylediğinde , senin için boyatmadım zaten ben beğendiysem sana laf düşmez dedim . Yani tartışmalarda altta kalan bir insan değilim ama çöm profesyonel çok gözü açık ve baş edemiyorum çoğu zaman kendisiyle . Şu an boşanmamak için diretiyor , seni seviyorum falan diyor , çocukları öne sürüyor , yanlış mı yapıyorum acaba , hissi geliyor bir an bana . Ama sonra diyorum sevmediğim bir insanla nasıl yaşayabilirim ?
Sanırım konu sahibi daha içinde bitirememis acabalari var boşanmaya cesaret edemiyor.onu çok iyi anlıyorum.o süreci ben de çok yaşadım içimdeki acabalar bitince gidip çekişmeli açtım davayıneden ısrarla eşinizi ikna etmek zorunda olduğunuzu söylüyorsunuz? boşanma, iki kişinin rızası ile gerçekleşmek zorunda değildir.
evet, çekişmeli bir dava sürecine girmeniz gerekir bu süreçte fakat çekişmeli dava her ne kadar sürecekse o kadar zaman evde kalıp ikna etmeye çalışmaktan çok daha iyi bir opsiyon. en azından o adamın yüzünü görmek, onun işlerini yapmak ve hatta onunla sevişmekten kendinizi sıyırmış olursunuz.
Ortak 2 çocuğunuz var; karı koca olarak ayrılsanız da bir ömür yüz yüze geleceksiniz. Bu aşamada haklarınızı eksiksiz olarak alın ki çocuklarınız mağdur olmasın.Öyle bir şey varsa da inan peşine düşmeyecek kadar yorgun ve bıkmış durumdayım . Kendisinin olsun yeter ki beni bundan sonraki hayatımda rahat bıraksın istiyorum
Sanırım konu sahibi daha içinde bitirememis acabalari var boşanmaya cesaret edemiyor.onu çok iyi anlıyorum.o süreci ben de çok yaşadım içimdeki acabalar bitince gidip çekişmeli açtım davayı
Benim ailem boşanmaya çok karşıydi biraz da onlar karşı gelir diye cesaret edemiyordum ama onlara bile haber vermeden gittim konu sahibinin içinde tamamen bitirmesi lazım ama davayı açtıktan sonra eşimin tavirlarindaki degisikliklerini görünce kendileri dediler iyi ki dava açmışsın diye
Sevmiyor yalan söylüyor, yine derdi paradır malları bölüşmektir emin olun. Sakın kanmayınİnan verdiği tepkilere asla sessiz kalmadım , saçım için myle söylediğinde , senin için boyatmadım zaten ben beğendiysem sana laf düşmez dedim . Yani tartışmalarda altta kalan bir insan değilim ama çöm profesyonel çok gözü açık ve baş edemiyorum çoğu zaman kendisiyle . Şu an boşanmamak için diretiyor , seni seviyorum falan diyor , çocukları öne sürüyor , yanlış mı yapıyorum acaba , hissi geliyor bir an bana . Ama sonra diyorum sevmediğim bir insanla nasıl yaşayabilirim ?
Terbiyesiz, insan çocuklarının annesine eşine şu lafı demeye utanır yaÖyle bir kararlılık var ki içimde , bana diyor ki sana büyü mü yapıldı , sonra dedi senin aklını çelen başka bir adam mı var . Bu laflara rağmen çok kararlıyım ,
Yoo ben de çalışıyorum bahane filan değil ayrıca konu sahibi 2 çocuk annesi boşanmak en son çare olmalı her yol denenmeliaslında Türkçesi konfor alanından çıkmamak için bahaneler uyduruyorsunuz. sizin durumunuzu bilemem ama konuyu açan hanım, çalışan bir kadın. ekonomik özgürlüğü olduğundan ailesinin evine dönmeye mecbur değil. "öyle mi? böyle mi?" derken saygıyı yitiriyorsunuz. eşinizin size olan saygısını da geçtim; kendinize olan saygınızı onarılamaz şekilde yitiriyorsunuz.
Ev ve arabadan mecbur alacağım , bi maaşla iki çocuk ve kirada yapamam . Ama birikim kendisinin olsun . Evin eşyaları da kendisinin olsun . Birikimden şimdi almak istersem diyeceği ilk cümle şu olacak çünkü “ sen ne verdin ki ne almak istiyorsun “
Yoo ben de çalışıyorum bahane filan değil ayrıca konu sahibi 2 çocuk annesi boşanmak en son çare olmalı her yol denenmeli
Eşim şans istedi ben de verdim ergenlik döneminde olan 2 çocuğum var ve babalarını seviyorlar
Gerçekten çok doğruymuş bekara karı boşamak kolay diye
Evli olabilirsiniz bilmiyorum ama o kadar net konuşuyorsunuz ki eşinin sana saygısı yok bahane uyduruyorsun ben de diyorum ki şans istedi verdim iki çocuk varbekar olduğumu nereden çıkardınız? :)
Bu arada af dilemesinin sebebi muhtemelen delilllerle birlikte canına okuyacağınza emin olması (maddi anlamda). Affedip dönerseniz tüm kozu eline alıp delilsiz, zararsız boşanacak. Aman dikkat, kanmayın dünyanın tek akıllısını kendisi sanan şu adama..Merhaba hanımlar . Ben 31 yaşında 2 çocuklu (3ve 6 yaş ) bir öğretmenim . Eşimle tam 10 yıldır evliyiz . Üni son sınıfta hangi akılla bilmiyorum ama evlendim , son birkaç yıldır da aşırı anlaşmazlıklarımız var. Kendisi sürekli beni eleştiren bir insan , ne anneliğimi beğenir ne ev hanımlığımı, ne dw yaptığım işi önemser. Küçüklü büyüklü bir sürü sıkıntılarımız var aslında ama insan bazen anlatmaya bile yoruluyor . Bir kaç tanesinden bahsetmek gerekirse , en büyük sorunlardan biri maaş olayı . Sürekli benden daha çok bekler benim maaş günümü . Kendisi se memur , parayı savurmaz öyle ama istiyor ki sürekli elde avuçta ne varsa biriktirelim . Çok şükür evimiz var arabamız var birikim de var ama hee maaş günü ne kadar fazla verirsem kendisine o kadar iyiyim . Atıyorum 40 bin maaş yatmıştır , ben ödemeleri yaptıktan sonra kendime 3-4 bin ayırıyorum kendisine de 20 bin falan gönderiyorum , direk tepkisi şu oluyor :” sadece bu kadar mı atacaksın , daha fazla atsana , ne yaptın ki bu ay “ falan filan . 9 yıllık memurum kendi paramın o ay cebimde kaldığını hiç görmedim . Sürekli kendisine hesap vermem gerekiyor . Zaten okurken ne sıkıntılarla okudum, insan istiyor ki rahat edeyim biraz maaşımla ama yok , koca evi de seni sıkıyor . En son geçen ay dedim ki bu ay maaşım bende kalsın , ben kendim biriktireceğim dedim . Adam kafayı yedi , hopladı zıpladı , “paramı vereceksin , banane “ dedi. Ben şok oldum sözüne . Sanki birey değil de kendisinin kölesiyim . Bir başka problem de acayip eleştirir beni , antidepresan da kullanıyorum onun yüzünden , son aylarda ilacın bende güzel etkileri olmuştu , kendimle inanılmaz barışık biri olmuştum . İşte diyetisyene , lazere , cilt bakımlarına falan gitmeye başladım , saçlarımı boyadım (ki sadece evlenirken boyamıştım ) , ev içindeki giyimime daha dikkat ettim ve kendisini cinsel olarak çok daha arzuladım . Ona göre gecelikler vs aldım . Ancak kendisinin tepkisi çok farklı oldu bunlara . Her gittiğim yerde direk arkamdan Arar:” yine mi oraya gittin , çabuk eve gel , bugün gidemezsin , ne zaman bitecek bu saçmalıklar “ gibi gibi laflar etti durdu . Saç boyama ettiği ilk laf şu oldu : “ bk gibi olmuş “. Hee sabah uykumdan feragat edip yürüyüşe çıkardım o bile kendisine batmaya başladı . Kısaca istiyor ki sürekli evde oturayım bir şey yapmayayım . Ama ben 30 yıldır ilk defa bu kadar iyi hissetmiştim kendimi . O halim de zatwn uzun sürmedi kendisinin yüzünden , eski depresif halime döndüm tekrar . Kendisine bakan kadın öldü gitti , içimde bir şey koptu artık. Özgüvenimi düşürüyor , anlaşamıyoruz ve içimde kendisine karşı zerre kadar yine sevgi , muhabbet yok. Kaç gündür düşündüm taşındım , beynim sulandı resmen ama sonunda kararımı verdim boşanmak istiyorum dedim kendisine . Ki daha önce boşanma mevzuları çok geçti aramızda bizim . Şimdi de kendisi kabul etmek istemiyor . Ben iyi anlaşarak boşanmak derdindeyim çünkü arada ortak noktamız olan çocuklar var. İletişimimiz olacak mecbur . Ama dünden beridir 10 tane öneriyle gelip gidiyor bana . Bir şans daha versem bile inanın içimde zerre sevgi yok hatta tiksinti var. Ben nasıl devam edebilirim ki diyorum sonra. Hele cinsel anlamda şu an benim için ızdırap . Bunu nereye kadar sürdürebilirim ki diyorum . Yuvamın yıkılmasını ben de istemem ama yıllardır zaten çocuklarım için hep istemediğim bir evliliğe katlandım . Birkaç defa şiddet de oldu hatta . Yazmadığım çok şey var . Ama özünde ben kendisinden fazlasıyla soğumuş bir insanım artık. Çocuklarım ara ara bende ara ara onda kalsın siye düşündüm , kendisi şimdiki evde oturmaya devam etsin eşyalarla , ben yemi eve çıkıp her şeyi sıfırdan alıp düzenimi oluştururum diye düşünüyorum. Kendisine ve okuluma yakın bir ev olacak zaten . Yeter ki kafam rahat etsin artık diyorum . Çok uzun yazdım hakkınızı helal edin , ben bu süreci yaşamış hanımlardan destek istiyorum , acaba büyük bir pişmanlık yaşar mıyım ileride ? Çocuklarım çok etkilenir mi bu süreçten ? (Pedagoga da götüreceğim zaten süreci kolay atlatmaları için ). Lütfen bana akıl verin , bir çıkmazdayım, ayrılmayı çok istiyorum ama pişman olmaktan korkuyorum .
Evli olabilirsiniz bilmiyorum ama o kadar net konuşuyorsunuz ki eşinin sana saygısı yok bahane uyduruyorsun ben de diyorum ki şans istedi verdim iki çocuk var
eşim 3 aydır bana karşı ağzını dahi açmıyor ailesiyle bile benim yanımda konuşmuyor ailesi uzakta sanırım gündüz işte iken görüşüyor
Ailesini ben kurban bayramında dahi aramadim adam böyle dikkat ederken ben bosanacagim dersem demeyecek mi ben söz verdim sen niye böyle yaptın diye
Haa eski haline döner acımam ki burada bunu da söyledim
Konu sahibinin içinde acabalari var icinde kendini bı güçlendirmesi lazım evliliğini illa devam ettirsin demiyorum bosandiginda pişman olmasın içinde acabasi olmasin
Teşekkür ederim konu sahibi ben değil isem benim yorumuma cevap vermeniz de ironi"eşinin sana saygısı yok" demedim. ayrıca farkında mısınız? konu sahibi siz değilsiniz.
ama bu denli dediklerimden yara alıyorsanız geçmiş olsun. :)
Teşekkür ederim konu sahibi ben değil isem benim yorumuma cevap vermeniz de ironi
Adam kafayı yedi , hopladı zıpladı , “paramı vereceksin , banane “ dedi.
Çekişmeliye bindirmeme sebeplerimden ilki arada çocuklar olacak ve bazen onda bazen bende kalacaklar . Aramızın iyi olarak kalması çocuklarımın psikolojik sağlığı açısından da en iyisi olacak . İkincisi ise eşim gerçekten öfkelendiği zaman saçma sapan hareketler yapıyor . Evde silah olması , beni bu konuda ürkütüyor . Mesela bugün dedi ki sen başkasıyla evlenirsen ben çıldırırım falan dedi . Ben de sinirlendim kendisine kimse kimsenin hayatına ayrıldıktan sonra karışamaz falan diye. Sonra düşünüyorum bu adamla en yumuşak nasıl ayrılırsam o kadar iyi . Gurur yapıp işi çekişmeliye dökersem ne yapacağı belli olmaz . Yıllar önce şiddetli tartışmıştık silahını kendi kafasına götürüyordu , inan hangi boku alırsa alsın yeter ki beni normal bir şekilde bıraksın havasındayım. İçimde hee şeyi bitirdim hiçbir şey kalmadı , sadece içimde korku var , her odaya girdiğinde eline bakıyorum bir şey var mı diye , o derece paronayak oldum .neden ısrarla eşinizi ikna etmek zorunda olduğunuzu söylüyorsunuz? boşanma, iki kişinin rızası ile gerçekleşmek zorunda değildir.
evet, çekişmeli bir dava sürecine girmeniz gerekir bu süreçte fakat çekişmeli dava her ne kadar sürecekse o kadar zaman evde kalıp ikna etmeye çalışmaktan çok daha iyi bir opsiyon. en azından o adamın yüzünü görmek, onun işlerini yapmak ve hatta onunla sevişmekten kendinizi sıyırmış olursunuz.