yani gidecek yerim olsa alıp başımı gidicem
herkes kendini düşünüyor
bende biliyorum boşanmak zor ve hoş olmayan bir durum ama umudum yok
uhde haklısın bir araya gelsek bile bi süre sonra bu konular açılacak tartışmalar yaşanacak ayrıyken şunu yaptın bunu söyledin muhabbetleri olacak..
bıktım usandım bu belirsizlikten 2 ay oldu alıştım onsuzluğa böyle mutluyum ben çok iyiyim ama onunla olacağımı düşündükçe ağlama krizlerine giriyorum bana bunları yaşatmaya kimsenin hakkı yok
ailemden de soğudum uzaklaştım
çok kötü hissediyorum
Uzaklaşınca herkesten biraz daha sakin kafayla düşündüm
ve gördüm ki ben bu evliliği kafamda bitirmişim
onunla olma fikri bana çok uzak canım
uhdecim söylediklerin beni kırmadı aksine duygularıma tercüman oldun
bende senin gibi düşünüyorum..
haftalarca arayıp sormayan insanlar birden arar oldu hele eşim hiç rahat vermiyor yeni numaramıda bulmuş sık sık arıyor mektup gönderiyor falan ama ben bırak etkilenmeyi daha çok tiksiniyorum aklı neredeydi neler neler çektirdi 8 ay boyunca hayatımın en mutsuz günlerini yaşadım.hiç bir şekilde barışmak istemiyorum ama sonrasında düşündükçe korkuyorum yaa ileride pişmanlık duyarsam yeniden evlenip daha da mutsuz olursam bir şans vermediğime içerlersem diye karmakarışığım..
zaten etrafımdakilerin amacıda bu kafamı karıştırmak
eşimin ailesi hep babamı arıyor yalvarıyor eşim keza
dün aradım bağırdım çağırdım git davayı aç dedim hakaretler ettim
tamam dedi notere gitti kimlik bilgilerimi vs. verdim veda konuşması bile yaptı ama 2 saat sonra mesaj attı ben senden vazgeçmem dedi..,
bunlarıda geçtim babamla aram çok kötü istemediğimi söyleyince bana tavır alıyor kızıyor..
annem,babam eşim ve eşimin ailesi tarafından çok baskı görüyorum yeniden başlayalım diye
ama olmuyor yapamıyorum ısınamıyorum bu fikre
hala borçları maaşında ki haciz duruyor ailesi ödeyecekmiş öyle söylemişler babama ama tek sorun o değil ki
sadece para değildi bizim sorunlarımız eşim beni hep ezdi hiç sevgi vermedi eziyet etti bir mutlu gün yaşamadım onunla beraberken..
araftayım kızlar o kadar çaresizim ki bi tarafta ailem bi tarafta da eşim ve ailesi
beni anlayan düşüncelerime saygı duyan yok!!
yani gidecek yerim olsa alıp başımı gidicem
herkes kendini düşünüyor
bende biliyorum boşanmak zor ve hoş olmayan bir durum ama umudum yok
uhde haklısın bir araya gelsek bile bi süre sonra bu konular açılacak tartışmalar yaşanacak ayrıyken şunu yaptın bunu söyledin muhabbetleri olacak..
bıktım usandım bu belirsizlikten 2 ay oldu alıştım onsuzluğa böyle mutluyum ben çok iyiyim ama onunla olacağımı düşündükçe ağlama krizlerine giriyorum bana bunları yaşatmaya kimsenin hakkı yok
ailemden de soğudum uzaklaştım
çok kötü hissediyorum
Uzaklaşınca herkesten biraz daha sakin kafayla düşündüm
ve gördüm ki ben bu evliliği kafamda bitirmişim
onunla olma fikri bana çok uzak canım
kızlar eğer kendi kararlarımı uygulayabilme özgürlüğüne sahip olsaydım şimdiye çoktan davayı açmıştım..
ama babamın gözünde arkamdan iş çeviriyorsun beni takmıyorsun pozisyonuna düşmek istemiyorum o yüzden bişey diyemiyorum ya zaten..
evet benim hayatım benim kararım ama kararıma saygı duyan yok
ben eşimi istemiyorum ona karşı sevgim bitti
aklımda hep bana yaşattığı sıkıntılar var
çok yeminler ediyor göz yaşları döküyor ama inandırıcı gelmiyor.
çevremde ki insanların bana acıyarak bakmasından aylardır ağlamaktan bıktım
elimden gelen hiç bişey yok bende kalbimden geleni yapıyorum dua ediyorum..
rabbim hakkımda hayırlısını versin..
onunla beraberken bana ara sıra aşkım demesi bile içimi titretirdi mutlu olurdum
şimdiyse hiç bişey ifade etmiyor..
bugünde konuştuk telde
kestirip attım son sözleri söyledim en sonunda tamam bi daha asla aramam sen arasanda bitti bu iş ailem borçlarımı bitiripte hadi bir araya gelin dediği zamanda da bende oda istemiyoruz diyecem dedi..
beni en çok yoranda kendi ailemle zıt düşünmem düşüncemi kararlarımı kabul ettiremem..
zorla mı gönderecekler anlamıyorum nasıl bir zihniyettir bu
canım babamla 3,4 defa bu konuda konuştum her defasında azarladı benineden ailen bu kadar birleşmeni istiyor ki anlamıyorum doğrusu senin yaşadıklarını nasıl gözardı ederler bilemiyorum..
babanı al karşına konuş sen istemedikten sonra seni zorla göndercek değiller yaaa....
bilmiyolarmı ki boşanma kararı zaten çok zor verilen bir karardır evlilik çocuk oyuncagı değildir kii hadi evlenelim boşanalım diyelim.
bir şekilde onlarda ikna olacaklardır bence..
Allah yardımcın olsun canım
Artık sorunların benden kaynaklandığını düşünmeye başladım..
eski konularımı okuyanlar bilir tamamen yanlış bir evliklik sonrasında gelen sıkıntı,yalanlar, gözyaşları vs..
bütün bunlara rağmen' birgün evliliğim biter 'diye hiç düşünmemiştim..
çok fedakarlık yaptım,çok emek verdim ama olmadı yaşananları engellemeye yetmedi yaptıklarım..
8 ay dayanabildim yaşatılanlara bütün hayatını kumara adamış bir insana bu kadar dayanabildim..
1,5 aydır ayrıyız baba evindeyim haftalarca hiç bir şekilde ailesi yada kendisi aramamıştı taa ki bi kaç hafta önce tüm eşyalarımı çeyizlerimi evden alıncaya kadar..sonradan ne olduysa aramalar sormalar yalvarmalar daha neler neler..
Başta babam olmak üzere ilk haftalarda ağlayınca( ki haliyle yuva yıkılmış) tepki gösteriyordu ailem,bu işin bittiğini bir daha onunla olmayacağımı söyleyip durdular..çok acı çektim çok ağladım yediremedim kendime ama bana yaşattığı sıkıntıları düşündükçe dahada az ağlamaya üzülmeye başladım..
evi terketmeme neden olan son olayda yine tüm maaşıyla artı çantamdan aldığı kredi kartımla kumar oynaması
kira,aidat,faturalar vs. hiç birini ödememesi
sıkışınca her zaman yaptığı gibi başını alıp gitmesi ve bardağı taşıran son damlada ona nasihat veren birazda tehdit eden abimi karakola şikayet etmesi oldu.onun yüzünden karakolluk olduk bu son nokta oldu işte..
kendimi ayrılık fikrine alıştırdım hergün daha az canım yanmaya başlamıştı atmıştım o bunalımı üzerimden
dilediğimce gezip tozuyordum eğleniyordum para hesabı yok kumar oynayan koca yok deyip mutlu ediyordum kendi mi
taa ki ailesi birden bire ne olduysa aramaya sormaya başladı.kendiside 2 haftadır peşimi bırakmıyor yalvarıyor ağlıyor..'kıymetini bilemedim,evet seni kullandım ne desen haklısın affet yıkılmasın yuvamız' diyor..'başımızı alıp bambaşka bir şehire gidelim'diyor..kumar borçlarımı ailem ödeyecek,tövbe ettim namaza başladım falan filan..
benim yinede kararım kesindi ayrılacaktım avukata vekalet bile vermiştim.numaramı değiştirmiştim..
ama şimdi beni zora sokan annem ve babam var
bir şans daha ver diyorlar beni anlamıyorlar.benim düzeleceğine dair inancım kalmadı..yapamam bununla olmaz diyorum..
bana 'sen çocuksun,küçüksün anlayamazsın senin kararların 3 günlük ileride pişman olursun' diyorlar..
o kadar çaresizim ki arada kaldım kafam allak bullak
fikir verin bana kızlar sağlıklı düşünemiyorum..
canım babamla 3,4 defa bu konuda konuştum her defasında azarladı beni
düşüncelerimi önemsemiyor sanki ben değil onlar yaşadı herşeyi
tek başımayım destek olabilecek kimsem yok
o kadar zor durumdayım ki anlatamam
bak sen en azından karar verebiliyorsun
benim kararlarımı umursayan kimse yok
ailesi bizim gelinimiz bizim namusumuz atacak halimiz yok diyormuş
neden bahsediyorlar yaa aylarca nerdelerdi
kumar parası verip owner sende evi geçindir borçları öde derken nerdeydi bunlar
herkes bişey söylüyor her kafadan bir ses çıkıyor en sonunda bana istemediğim şeyler yaptıracaklar
zorla yaptırırlar mı artık ondan bile emin değilim ama ailem zorla gönderirse bi daha yüzlerine bakmam silerim onları bu kadar net yani
adam istemiyorsan hiç dönme diyor gönül rızanla gel diyor defalarca istemiyorum dedim ama boşanma davasıda açmıyor bu ne perhiz bu ne lahana turşusu misali
herşeyi yalan baştan ayağa sahtekarlık bu bi dediği ötekini tutmuyor buna mı güvenip gidicem de çocuk yapıcam bide
canım ben kararımı verdim şöyleki ben herkesten uzakta iki bebeğimle yanlız yaşıyorum belkide bu yüzden ailem fazla ısrar etmedi hoş bir süre ısrarları devam etti fakat kesin ve net tavrımı koydum diyecek birşey bulamadılar..canım babamla 3,4 defa bu konuda konuştum her defasında azarladı beni
düşüncelerimi önemsemiyor sanki ben değil onlar yaşadı herşeyi
tek başımayım destek olabilecek kimsem yok
o kadar zor durumdayım ki anlatamam
bak sen en azından karar verebiliyorsun
benim kararlarımı umursayan kimse yok
ailesi bizim gelinimiz bizim namusumuz atacak halimiz yok diyormuş
neden bahsediyorlar yaa aylarca nerdelerdi
kumar parası verip owner sende evi geçindir borçları öde derken nerdeydi bunlar
herkes bişey söylüyor her kafadan bir ses çıkıyor en sonunda bana istemediğim şeyler yaptıracaklar
zorla yaptırırlar mı artık ondan bile emin değilim ama ailem zorla gönderirse bi daha yüzlerine bakmam silerim onları bu kadar net yani
adam istemiyorsan hiç dönme diyor gönül rızanla gel diyor defalarca istemiyorum dedim ama boşanma davasıda açmıyor bu ne perhiz bu ne lahana turşusu misali
herşeyi yalan baştan ayağa sahtekarlık bu bi dediği ötekini tutmuyor buna mı güvenip gidicem de çocuk yapıcam bide
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?