Merhaba biraz olsun birileriyle aymı fikirleri paylaşmak yada belki birgün bir başkasına fikir olmak için girdim buraya ve birazda konuşabilmek için çünkü yalnızım uzun yıllardır 5 yıllık evliyim 3,5 yasında bir oğlum var eşimle severek evlendik benim ailemin maddi durumu iyi eşim ise maaşla çalışan biriydi ama zorlansamda artık onun seviyesinde yaşayan biriyim ve bundan rahatsızda değilim alıştım eşim iki karakterli biriymiş bunu yeni anlamaya başladım beni el üstünde tutardı hep saygıyı sevgiyi bana öğretti yaşattı desem yeridir tek bir kere bile kavga etmedik biz evlenene kadar ailesi yok karmaşık bir aile yapısı var bir nevi kendi kendine büyümüş biri benim aileme kendi ailesi gibi davranırdı hep ve zaman geçti babam bize maddi olarak hep destekledi halada destekler bize bi iş kurdu bi süre çakıştık sonra devam edemedik sebeplerden ötürü eşim ayrıyeten baska yerdede çalışıyordu orayıda bıraktı tazminatını alsın diye hersey iyi güzel sonra araba falan aldı vs babamda arada sırada iş verirdi parayı da bol tutardı kızı torunu var diye sonucta ama pandemiden dolayı işler durgunlaşınca verememeye başladı eşim 2 seneden fazla oldu hiç bir işe girmiyor araba alıyım satıyım dedi iyi güzel ama maddi manevi herseyi ben düşünmek zorundayım bu evde ( evide babam aldı ) ama ben hiç ezmedim maddi anlamda cebinde para bittimi askım para bitti der cekilir kenarı hiç bir caba göstermz bende tutumluyum hep bi sonraki ayı düşünürüm yatırımlar vs herseyi ben düşşnüyorum cocuk ev işi vs vsvs gidiyo böyle hep evde olmasına tahammül edemiyorum hiç birsey yapmadan sürekli yatıyor evde yeni düşük yaptım ilk 2 gün bana sadece birgün corba bigün makarna yaptı bulaşıgı makineye koydu diye ki ben elimden geldiğince gidip yardım ettim bana şaka yaptı sabah güya kahvaltıda hiç güzel olmamış sevgimi katmamısım kaç gündür yatıyomusum zaten cok ama cok zoruma gitti zaten biz haftada en az birkere gürültülü bir kavga ederiz sudan sebep bile olsa ve yeni fatkettim ben onu yücelttikçe o beni ezip aşağılıyormus ben özgüvenimi yitirmişim kavga ederken hep aklıma boşanmak gelir ama sevdiğim için hep yapamazdım her kavgamızdada 2 3 gün küs kalırız sonda gelir tamam yapmıcam der cok gıcık oluncak tarzda sessizdir evdede varken yok gibi hep telefonda ama ben 2 gün düşük yaptım zaten iyi değilim yattım diye güya şakası benim cok zpruma gitti ve acaba artık boşanma vaktimi demeye başladım cocugu olup boşananlar yada benim gibi gidip gelenler bana bir yardım edin cok yalnızım yalnızlıgımla boğuluyorum resmen