Aileni,eşinin ailesini,oğlunu bir an için bir tarafa bırak.
SEN bu adamla birlikte yaşamak,onunla birlikte yaşlanmak istiyor musun ?
Önemli olan bu.
Şiddet meselesi çözülürse,eşin iyi bir koca olacak mı ?
Eşin terapiye sıcak bakıyor mu ?
1-2 gidişten sonra sıkılıp bırakır mı ?
Uğraşmaya değer mi değmez mi,kararı sen vereceksin.Ama kararını kendine göre ve kendin için vermeye çalış.O ne der,bu ne yapar gibi düşüncelere girme.
bunlar çok etkili ama ben seviyorum onu hala nasıl seviyorum bütün bunlara rağmen bilmiyorum ama kaybetmek istemiyorum
öncelikle allah yardımcınız olsun demek istiyorum...
söylerken utanıyorum demişsiniz ama bu sizin ayıbınız değil bunu unutmayın.
şiddet gördüğü için utanması gereken siz değilsiniz...
ANCAK bile bile her defasında buna göz yumar sessiz kalırsanız asıl o zaman utanın kendinizden...
işte o zaman bu sizin ayıbınız da olur...
annesinin babası tarafından şiddete maruz kaldığını gören bir çocuğun psikolojisini düşünün...
o çocuğun gelecekte bundan nasıl etkileneceğini düşünün...
kendinize saygınız zamanla kaybolduğunu düşünün...
kim hakederki bunları...
yazık günah değilmi size ...
insanın kendi anası babası bile evladına vurmaya
kıyamazken...
önce bi silkelenip kendinize gelin..
önünüzdeki seçenekler belli
kendiniz ve evladınız için en doğrusunu yine siz bilirsiniz...
ama size tavsiyem biran önce toparlanın ve doğru olan neyse onu yapın...
sonuna kadar haklısın ama kolay verilmiyor boşanma kararı özellikle geceler çok zor geçiyor onu özlüyorum eksikliğini hissediyorum desteğini arıyorum