- 17 Mayıs 2020
- 50
- -20
- 31
-
- Konu Sahibi azranur5556
- #1
Yaşadıklarınıza çok üzüldüm : (Merhabalar , çok zor bir anımda buraya üye olmaya ve size derdimi açmaya karar verdim. Genelde okurdum buradaki konuları kendi sıkıntılarıma benzer insanlar neler yapmış uzaktan okurdum sadece, ama artık karar vermeliyim bende..
Kısa anlatmaya çalışacağım harika bir aileye sahibim annem babam çok özeller gerçi herkes için öyledir yani evlenmeden önce ben herkesin annesi babası benimkiler gibi sanıyordum en azından.. eşimin ailesi ve dengesizlikleriyle tanışmadan önce!
ailem bana 24yaşıma kadar hep destek oldu en güzel eğitimleri almamısağladılar üniversiteyi bitirip mühendis oldum. Sonra eşimle tanıştım 1yol kadar görüştük sonrasında evlendik. Sevgiliyken ve nişanlıylen herşey güzeldi, en azından bana göre çünkü annem ve anne tarafım eşimi baştan veri istemiyorlardı ama ben Üzülmeyeyim diye çokta müdahale etmediler. Annemle aramızda anne kız bağından da öte bir bağ Var bende annem benim evlenmemi istemiyor aslında eşimde bir sorun yok diye düşünüyordum.. taa kii kına günümüze kadar.O gün eşimin daha önce evlenip boşandığını öğrendim ama kendimi o an evlenmeye mecbr hissettim bu onun suçu değildi herkesin başına gelebilirdi diye düşündüm onuyarı yolda bırakmak istemedim ve çok seviyordum..
evlendik ilk gün bana şiddet uygulamaya başladı. Babamın ağzından küfür duymayan ben türlü küfürler duymaya başladım. Sonrasında özür diledi düğün stresi dedi ve barıştık.. ve hemen hamile kaldım lütfen buna rağmen neden hamile kaldın demeyin hayat tecrübem yoktu bilmiyordum şiddetin küfrün devam edeceğini o ilk ve sondu diye düşündüm..
hamileyken sudan sebeplerle (neden bıçağı yıkamadın, neden bana soru soruyorsun, veya kavga ederken neden bana cevap veriyorsun) diye diye dayak yedim ( ona göre bu dayak değil o beni dçvse ben yaşayamazmışım)
Kızım doğdu bu arasa ben şehir dışına evlenmiştim tayinimiz çıktı iyice uzağa geldik eşim sözleşmeli kamu personeli
Kızım doğmadan önce çalışıyordum o doğunca işten de çıktım yapayalnız kaldım..
kalabalıklarla arkadaşlarla akrabalarla dolu hayatımdan eser kalmadı sadece kızım var şuan gerçi onun tek tırnağı herkese bedel..
Bu arada eşimin evlenmeden önce yaptığı 70-80 bin TL kredi borcu varmış bunu da evlenince öğrendim 3 yoldur borç ödüyoruz yeni bitti. Yeri geldi ekmekle gün geçirdik ama bunlar için asla ağzımı açmadım bu arada güzel günlerimiz de olmadı değil, bende evden satış yapmaya başladım maddi olarak biraz toparladık birikim yapmaya başladık biz zordaylen bize asla yanaşmayan eşimin ailesi şuan internetten kendileri için hediyeler beğenip bize link atıyorlar bende korktuğum için alıyorum.. hayatım korkuyla geçiyor eski özgüvenli hakimden eser yok. Aile de bana kim ne derse desin ağzımı açamıyorum eşim birşey der diye
Çok uzun oldu farkındayım ama bunu da yazmak istiyorum bi gün paramızın olmadığı zamanlar kızımın bezi bitti kv deydik o gün 20 TL para verdi bize bez alalım diye bende çocukla ilgilenirken düşürmüşüm onu eşim eve gelip beni tekme tokat dövdü herkesim yanında onlar ayırmaya çalıştı ama.. gözüm hifema diye birşey oldu 2 hafta görmedim kör oldum.. yani anlayacağınız iyiken iyi (ben salağa yatıp herieyr tamam dersem o sürekli görümcelerimle sabahtan akşama kadar abartmıyorum telefonla konuşurken ben buna laf yapmazsam ailemi pek aramaz ve her saniye evi temizlersem ) çok iyiyiz . Yoksa dayak ve küfür
Yazmakla bitiremem sanırım olanları sürekli ama sürekli sudan sebeplerle dayak yiyorum küfür zaten eksil olmuyor sanırım artık yetti çünkü kızım büyüdü ve ben onun karşısında dayak yemek istemiyorum çünkü ben artık anneyim!
eşimden de soğudumhatta nefret ediyorum ve pişmanım evlendiğim için,ona belli etmeye çalışıyorum ayrılmak istediğimi ama korkuyorum da ailemin yanına gidersem onlara zarar verir ya kızımı alırsa benden çünkü bazen öyle söylüyor kadın sığınmaya da gitmek istemiyorum. Dua ediyorum allaha sürekli nolur bana akıl verin ben artık eski ben değilim hayatımla ilgili karar bile veremeyecek durumdayım3 yıldır cehenneöi yaşıyorum
Eşim buna da izin vermedi ben ben olmaktan çıktım 3 4 ay öncesine kadar onun robotu gibiydim.. en son annemin arkasından çok küfürler edince ben kendime geldim ne oluyor yeter artık diye..Her şeyi anladim da su kk de cocuk yapınca isten ayrıldım olayına katlanamıyorum ücretsiz izne ciktim da değil işten ayrildim maddi özgürlüğünüz olmazsa böyle ezerler işte sizi. Boşanın tabii ki arkanizda dağ gibi aileniz varmış iste bulursunuz bir yerden baslarsiniz
Bir gün aniden kaçıp gidin boşanma davasini ailenizin evinden açarsınız.Eşim buna da izin vermedi ben ben olmaktan çıktım 3 4 ay öncesine kadar onun robotu gibiydim.. en son annemin arkasından çok küfürler edince ben kendime geldim ne oluyor yeter artık diye..
Çok korkuyorum ya habersizce gideceğim evden ya insan gibi konuşmaya çalışacağım.. 3.sayfa haberlerindeki kadınlar gibi olmak istemiyorum..Yaşadıklarınıza çok üzüldüm : (
Umarım darp raporu almışsınızdır ,
Çocuğunuz çok küçük , asla sizden alamaz.
Kamuda görevliymiş ailenize zarar verip işini kaybetmeyi göze alabilir mi?Bence sizi çok korkutmuş çoçuğunuzu alamaz bir daha şiddet uygularsa rapor alın mutlaka ve lütfen korkmayın çok güzel bir aileniz var yalnız değilsinizMerhabalar , çok zor bir anımda buraya üye olmaya ve size derdimi açmaya karar verdim. Genelde okurdum buradaki konuları kendi sıkıntılarıma benzer insanlar neler yapmış uzaktan okurdum sadece, ama artık karar vermeliyim bende..
Kısa anlatmaya çalışacağım harika bir aileye sahibim annem babam çok özeller gerçi herkes için öyledir yani evlenmeden önce ben herkesin annesi babası benimkiler gibi sanıyordum en azından.. eşimin ailesi ve dengesizlikleriyle tanışmadan önce!
ailem bana 24yaşıma kadar hep destek oldu en güzel eğitimleri almamısağladılar üniversiteyi bitirip mühendis oldum. Sonra eşimle tanıştım 1yol kadar görüştük sonrasında evlendik. Sevgiliyken ve nişanlıylen herşey güzeldi, en azından bana göre çünkü annem ve anne tarafım eşimi baştan veri istemiyorlardı ama ben Üzülmeyeyim diye çokta müdahale etmediler. Annemle aramızda anne kız bağından da öte bir bağ Var bende annem benim evlenmemi istemiyor aslında eşimde bir sorun yok diye düşünüyordum.. taa kii kına günümüze kadar.O gün eşimin daha önce evlenip boşandığını öğrendim ama kendimi o an evlenmeye mecbr hissettim bu onun suçu değildi herkesin başına gelebilirdi diye düşündüm onuyarı yolda bırakmak istemedim ve çok seviyordum..
evlendik ilk gün bana şiddet uygulamaya başladı. Babamın ağzından küfür duymayan ben türlü küfürler duymaya başladım. Sonrasında özür diledi düğün stresi dedi ve barıştık.. ve hemen hamile kaldım lütfen buna rağmen neden hamile kaldın demeyin hayat tecrübem yoktu bilmiyordum şiddetin küfrün devam edeceğini o ilk ve sondu diye düşündüm..
hamileyken sudan sebeplerle (neden bıçağı yıkamadın, neden bana soru soruyorsun, veya kavga ederken neden bana cevap veriyorsun) diye diye dayak yedim ( ona göre bu dayak değil o beni dçvse ben yaşayamazmışım)
Kızım doğdu bu arasa ben şehir dışına evlenmiştim tayinimiz çıktı iyice uzağa geldik eşim sözleşmeli kamu personeli
Kızım doğmadan önce çalışıyordum o doğunca işten de çıktım yapayalnız kaldım..
kalabalıklarla arkadaşlarla akrabalarla dolu hayatımdan eser kalmadı sadece kızım var şuan gerçi onun tek tırnağı herkese bedel..
Bu arada eşimin evlenmeden önce yaptığı 70-80 bin TL kredi borcu varmış bunu da evlenince öğrendim 3 yoldur borç ödüyoruz yeni bitti. Yeri geldi ekmekle gün geçirdik ama bunlar için asla ağzımı açmadım bu arada güzel günlerimiz de olmadı değil, bende evden satış yapmaya başladım maddi olarak biraz toparladık birikim yapmaya başladık biz zordaylen bize asla yanaşmayan eşimin ailesi şuan internetten kendileri için hediyeler beğenip bize link atıyorlar bende korktuğum için alıyorum.. hayatım korkuyla geçiyor eski özgüvenli hakimden eser yok. Aile de bana kim ne derse desin ağzımı açamıyorum eşim birşey der diye
Çok uzun oldu farkındayım ama bunu da yazmak istiyorum bi gün paramızın olmadığı zamanlar kızımın bezi bitti kv deydik o gün 20 TL para verdi bize bez alalım diye bende çocukla ilgilenirken düşürmüşüm onu eşim eve gelip beni tekme tokat dövdü herkesim yanında onlar ayırmaya çalıştı ama.. gözüm hifema diye birşey oldu 2 hafta görmedim kör oldum.. yani anlayacağınız iyiken iyi (ben salağa yatıp herieyr tamam dersem o sürekli görümcelerimle sabahtan akşama kadar abartmıyorum telefonla konuşurken ben buna laf yapmazsam ailemi pek aramaz ve her saniye evi temizlersem ) çok iyiyiz . Yoksa dayak ve küfür
Yazmakla bitiremem sanırım olanları sürekli ama sürekli sudan sebeplerle dayak yiyorum küfür zaten eksil olmuyor sanırım artık yetti çünkü kızım büyüdü ve ben onun karşısında dayak yemek istemiyorum çünkü ben artık anneyim!
eşimden de soğudumhatta nefret ediyorum ve pişmanım evlendiğim için,ona belli etmeye çalışıyorum ayrılmak istediğimi ama korkuyorum da ailemin yanına gidersem onlara zarar verir ya kızımı alırsa benden çünkü bazen öyle söylüyor kadın sığınmaya da gitmek istemiyorum. Dua ediyorum allaha sürekli nolur bana akıl verin ben artık eski ben değilim hayatımla ilgili karar bile veremeyecek durumdayım3 yıldır cehenneöi yaşıyorum
Aileme zarar vermesinden onları üzmekten korkuyorum.. bu adamın öfke kontrolü yokBir gün aniden kaçıp gidin boşanma davasini ailenizin evinden açarsınız.
Evet çünkü hayatım boyunca Tokat bile yemedim ben şuan böyle olmak zoruma gidiyor..Kamuda görevliymiş ailenize zarar verip işini kaybetmeyi göze alabilir mi?Bence sizi çok korkutmuş çoçuğunuzu alamaz bir daha şiddet uygularsa rapor alın mutlaka ve lütfen korkmayın çok güzel bir aileniz var yalnız değilsiniz
Evet çok kötü günlerdi, be hiçbirini aileme söylemedim ne ilk evlilikten ne ödediğimiz borçlardan ne dayaklardan haberleri yok herkese tiyatro oynuyorum çünkü onlar benim herşeyim onlar bana yollarca emek verdiler verdikleri emek nasıl bu hale geldi derim..Anneden önce insansınız. Kendinize nasıl layık görüyorsunuz böyle bir hayatı. Ailenizin yanına gidin belki orda aklınız başınıza gelir. Gözünüz kapanacak kadar dayak yiyorsunuz ve de iyiyken iyiyiz diyorsunuz. Arkasında ailesi olmayıp, ekonomik özgürlüğe sahip olmayan kadınlara diyecek sözüm yok artık
Geçinmek asla derdim değil ben bakarım kızıma sadece ben ilk adımı attıktan sonraki süreçten ve çocuğum ileride büyüdüğünde babasız gibi büyürse vicdan azabı çekmekten korkuyorumOlabildigince gizli ve hizli bir sekilde o evden ayrilip bosanma davasini acin. Merak etmeyin cocugu alamaz. Mesleginiz var calisir gecinirsiniz
Evet doktora gittik parkta salıncak çarptı dedim.. çok çok kötüydü tek gözüm tamamen kapandı diğeri %60.. göz bebeğim kanamış.. o an gitmeliydim ama bilmiyorum çok üzgünüm ben başaramadım sanırım herşeyden ve herkesten çok korkuyorum..Dayak yiyince kör olmak....Aman allahım, kalıcı olmasından cok korkmussunuzdur...Başınıza falan mı vurdu nasıl oldu bu? Doktora götürdü mü?
Ona göre dünyanın en iyi kocası kendisi uzaktan gören herkeste onu çok sever, bence benim hayatımın karabasanı. Önceki hayatımı bir bilseniz aklımın ucundan geçmezdi bunlar..Çok çok üzüldüm, Allah yardımcınız olsun.Bence bir adım atmadan önce bir avukatla görüşün, o sizi yönlendirir ona göre hareket edersiniz. Böyle bir adamla geçirdiğiniz her saniyeye yazık.
Adam kamu personeli diyorsunuz isten atilmaua kadar gider zarar vermeye kalkarsa.Aileme zarar vermesinden onları üzmekten korkuyorum.. bu adamın öfke kontrolü yok