Ayyy ne kallavi küfürler. Ben bile küfür dağarcığımın bu kadar geniş olduğunu bilmiyordum. Benimki sakar ve beceriksizde yani. O günler yeniden aklıma geldi komşular öyle bir yüzüme bakıyorduki beyaz gömlekli deliymişim gibi.Bir defasında bebeği tam uyutmuşum ki zor uyuyordu, eşim dolaptan bir şey almak için mi ne girdi odaya, ayağında terlik. Terliğin sesine uyandı bebe. Terliğini s.keyim senin dedim. Senin ağzın iyice bozuldu terbiyesiz dedi.
Ben de içten içe ağız dolusu küfür edip duruyorum adama mesela maç izliyo bana sinir geliyor beni bu takımdan az seviyor diye başlıyorum küfür etmeye tabii yüzüne karşı henüz edemedim....Ayy ne kadar tatlı bir insansiniz yaahiç nesem yoktu, şunu okuyunca kahkaha attım benim de küfür literaturum çocuktan sonra baya gelişti
Ben de içten içe ağız dolusu küfür edip duruyorum adama mesela maç izliyo bana sinir geliyor beni bu takımdan az seviyor diye başlıyorum küfür etmeye tabii yüzüne karşı henüz edemedim....
Ne zor kadın olmak ya çevremde herkes burda gruplarda vs sevgi pıtırcığı doğuma kocayla giriyorlar o en büyük desteğim vs diyorlar. Geçmezse diye korkuyorum ve doğumumda herkes destek olacağını söylüyor annem bakıcı bulamazsan ben 1 sene ücretsiz izin alır bakarım kreşe gider diyor ablam ben varım korkma el birliği ile büyür diyor kayınpederimin karısı ben bakarım benim de canım sayılır diyor yokk annem her akşam yemek getiriyor komşular tabak tabak yemek getiriyor kayınpederimin eşi şimdiden buzluk doldurdu bu sefer ben çok mu yetersizim herkes görüyor diye üzülüyorum soruyorlar aranız nasıl herkes boşanmamızı bekliyor diye kurulup duruyorumTamamen hormonal ya:) dogurunca o geçiyor ama bu sefer de garip bir lohusalık başlıyor ben toparlayacaginiza inanıyorum, gerçekten geçici bir süreç bu.
Bakın ne kadar guzel, herkes yardımcı olmak için elinden geleni yapmaya çalışıyor. İnanın bu nimet. Hamileliğinde bu muameleyi görmeyen onlarca kadın var. Siz tamamen içinde bulunduğumuz duygusal ve hormonal durumdan boylesiniz. Ve tekrar söylüyorum bu süreç geçici. Bebeğiniz doğunca onun bakımı büyümesi derken inanın bugünler aklınıza bile gelmeyecek.Ne zor kadın olmak ya çevremde herkes burda gruplarda vs sevgi pıtırcığı doğuma kocayla giriyorlar o en büyük desteğim vs diyorlar. Geçmezse diye korkuyorum ve doğumumda herkes destek olacağını söylüyor annem bakıcı bulamazsan ben 1 sene ücretsiz izin alır bakarım kreşe gider diyor ablam ben varım korkma el birliği ile büyür diyor kayınpederimin karısı ben bakarım benim de canım sayılır diyor yokk annem her akşam yemek getiriyor komşular tabak tabak yemek getiriyor kayınpederimin eşi şimdiden buzluk doldurdu bu sefer ben çok mu yetersizim herkes görüyor diye üzülüyorum soruyorlar aranız nasıl herkes boşanmamızı bekliyor diye kurulup duruyorum
Doğumdan sonra dilinize vurabilirBen de içten içe ağız dolusu küfür edip duruyorum adama mesela maç izliyo bana sinir geliyor beni bu takımdan az seviyor diye başlıyorum küfür etmeye tabii yüzüne karşı henüz edemedim....
Benim gittikçe çoğalıyor, doğumdan sonra 6. ay. Geçer mi gerçekten ya?Hamileyken eşimin ayak sesi bile beni rahatsız etti sanki ayaklarını süre süre yürüyor gibiydi. Hele çocuk olunca iyice delirtti beni.o bibereonu kaç defa kafasına fırlattım.tam boşancaktım 3 ay sonra kendiliğinden geçti hislerim.
Olabiliyormuş bazı adamlarda. Eşim ben hamileyken benden hamileydi. Alıngan, hormon dolu gibiydi. Karnıma hobbitin yarısını okudu. Bir sürü kitap aldı, bebek aldı bez bağlamayı öğrenmek için. Doğurdum yine benden lohusa. Geçti tabi onda kısa süre sonra. Benimki devam ediyor.Offf bunlar daha başlangıç o zamanbana da oğlumu alır beraber uyurum diyor ben de ezersin diyorum baba hissediyorum aramızda bağ oluştu diyor karnımla konuşuyor gerçek gelmiyor bazen kıyafet vs atıyor sanki bana yaranmaya çalışıyor nasıl baba hissedebilirsin şov yapıyor gibi geliyor. Mama hazırlayan makineler varmış kahve makinesi gibi alalım diyor mama mı vereceğiz diyorum ne vereceğiz diyor madem çok baba hissediyorsun daha bebek ne yer onu bile bilmiyorsun diyorum 6 aydan sonra mama yemeyecek mi diyor. Bu bile çıldırmama sebep.
Eşinden pek fırsat bulamamışsın sanırım sen.Benim gittikçe çoğalıyor, doğumdan sonra 6. ay. Geçer mi gerçekten ya?
SanırımEşinden pek fırsat bulamamışsın sanırım sen.
Geçiyor elbette.
Şu an benim oğlum 13 yaşında ben bağırıyorum ama o bağırınca yine batıyor.
Annelik farklı duygu
Hayatıma güneş gibi doğdun,yorumlarınla nasıl enerji veriyorsun bana anlatamam.Sevginin bittiği yerde ihanet başlar ve gerçekten iyi düşün kafada bittiyse zorlamaya gerek yok.
Yani burada boşanacak kadar büyük bir problem yok. Evet sıkıntılar var ama hepimizin yaşadığı türden. Acaba hamilelik hormonlarından büyük tepkiler veriyor olabilir misiniz çünkü benim de 6. Ayımda eşime soğumam oldu ne dese batıyordu evde kavga eksik olmadı hep küs kaldık sonra sonra 8 aylıkken filan normale döndüm adamın burnundan getirdim. Bence sakin olun sizi sevmesine herşeyin düzelmesine izin verin. Bazı şeyler bizim elimizdeyken sahip çıkalım. Doğurmadan arayı düzeltin derim ben. Hem eşinizle aranız iyi olsun ki kayınvalide gibi dışardaki kişilere karşı güç birliğiniz olsun… adamı kendinize tekrar bağlamak için iyi bir fırsat.Herkese merhaba. Bu aralar en büyük sıkıntım maalesef eşimle. Aramız çok kötü ama ortada bir sebep yok. Sadece hiçbir şeyi aşamıyoruz. 6 yıllık evliyiz. İlk çocuğuma hamileyim. Ama acayip derecede soğudum. Adamdan huzursuz olmaya başladım. Sevgim birden tükenmiş gibi hissediyorum aynı şekilde onun beni sevmediğini hissediyorum.
Aramızda bir tartışma çıktı. Annesi bizim 2 tane arabamız olduğu için bir tanesine göz koydu. Onu satıp tarla almamızı istedi. Eşim yok diyince bana hakaretler etti telefonda. Ben de eşime patladım ve büyük kavga etik. 6 yıllık evlilik hayatında edilen en büyük kavga buydu. sorunu halletmeden eve gelmemesini söyledim. Annenin evine git dedim. annene sen benim karım hakkında nasıl böyle konuşuyorsun bile diyemiyorsun dedim. O da kendini savundu. Sonra ortada satılık bir tarla bile yokmuş. Sadece bizi huzursuz etmek için söylemiş. 2 gün boyunca evden gitti ve benim için kabus orada başladı. Zor bir hamilelik yaşıyorum. Kanamam ve düşük riskim vardı. Buna rağmen beni aramadı. 2. Gün sonunda aradı ve eve geleceğim dedi. Eve geldi konuştuk. Boşanmak istemiyorum dedi. Ben de sen evden gideceksin ben her şeye susacağım öyle mi dedim. Beni bu evde bulamazsın ya da sen artık giremezsin dedim. Boşansak bile evden artık gitmem düzeni bozulan sen olursun dedim.
Bu kavgaya aileler de dahil oldu. Benim annem eşime açık açık kızımı annene oyuncak edemem bu kaçıncı dedi. İsterse 5 çocuğu olsun mutsuz edemezsin kızımı dedi. O da seni evden kovamaz artık çocuk değilsiniz dedi. Babası da anneni tanımıyor musun artık bu kadın sadece mutsuz eder çevresinde kimse yok. Onun gibi mi olacaksın dedi. Bana da eşler birbirine saygı duyacak insan eşini evden kovamaz bak anne olacaksın dedi. Ailelerin dahil olması annemin eve gelip beni o halde görmesinden oldu. Babasına da babasından para alıp annesine mi veriyor diye şüphe ettiğim için dahil ettim. Bi şekilde çözdük ya da öyle sandım. Ama asla çözülmedi. Beni boşanma fikrinden vazgeçiren de annem oldu. Boşanmamam gerektiğini söyledi. Durdun durdun çocuk yaptın ve boşanma lafı açıyorsun dedi. Evliliğine sahip çıkacaksın herkes kavga ediyor dedi.
Normalde sakin kavga etmeyen yapıcı bir kocam var. Ben daha sivriyim. Ama sürekli kavga da çıkarmam. O suratımın düşmesinden anlar. Ama aynı zamanda da egosuna düşkün. Bu olay bi yerde aramızda sidik yarışına döndü. Sürekli açılıyor. Şuan annemle konuşmuyorum ama ilerde barışırım bu sonsuza kadar hayatımda yok demek değil dedi. Sonra aileler karıştı diye sorun oldu.
Ben buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyorum.
Boşan bunu yazıyorsan gerisinin hiç önemi yokBen buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?