- 2 Şubat 2025
- 148
- 255
- 18
- 26
Herkese merhaba. Bu aralar en büyük sıkıntım maalesef eşimle. Aramız çok kötü ama ortada bir sebep yok. Sadece hiçbir şeyi aşamıyoruz. 6 yıllık evliyiz. İlk çocuğuma hamileyim. Ama acayip derecede soğudum. Adamdan huzursuz olmaya başladım. Sevgim birden tükenmiş gibi hissediyorum aynı şekilde onun beni sevmediğini hissediyorum.
Aramızda bir tartışma çıktı. Annesi bizim 2 tane arabamız olduğu için bir tanesine göz koydu. Onu satıp tarla almamızı istedi. Eşim yok diyince bana hakaretler etti telefonda. Ben de eşime patladım ve büyük kavga etik. 6 yıllık evlilik hayatında edilen en büyük kavga buydu. sorunu halletmeden eve gelmemesini söyledim. Annenin evine git dedim. annene sen benim karım hakkında nasıl böyle konuşuyorsun bile diyemiyorsun dedim. O da kendini savundu. Sonra ortada satılık bir tarla bile yokmuş. Sadece bizi huzursuz etmek için söylemiş. 2 gün boyunca evden gitti ve benim için kabus orada başladı. Zor bir hamilelik yaşıyorum. Kanamam ve düşük riskim vardı. Buna rağmen beni aramadı. 2. Gün sonunda aradı ve eve geleceğim dedi. Eve geldi konuştuk. Boşanmak istemiyorum dedi. Ben de sen evden gideceksin ben her şeye susacağım öyle mi dedim. Beni bu evde bulamazsın ya da sen artık giremezsin dedim. Boşansak bile evden artık gitmem düzeni bozulan sen olursun dedim.
Bu kavgaya aileler de dahil oldu. Benim annem eşime açık açık kızımı annene oyuncak edemem bu kaçıncı dedi. İsterse 5 çocuğu olsun mutsuz edemezsin kızımı dedi. O da seni evden kovamaz artık çocuk değilsiniz dedi. Babası da anneni tanımıyor musun artık bu kadın sadece mutsuz eder çevresinde kimse yok. Onun gibi mi olacaksın dedi. Bana da eşler birbirine saygı duyacak insan eşini evden kovamaz bak anne olacaksın dedi. Ailelerin dahil olması annemin eve gelip beni o halde görmesinden oldu. Babasına da babasından para alıp annesine mi veriyor diye şüphe ettiğim için dahil ettim. Bi şekilde çözdük ya da öyle sandım. Ama asla çözülmedi. Beni boşanma fikrinden vazgeçiren de annem oldu. Boşanmamam gerektiğini söyledi. Durdun durdun çocuk yaptın ve boşanma lafı açıyorsun dedi. Evliliğine sahip çıkacaksın herkes kavga ediyor dedi.
Normalde sakin kavga etmeyen yapıcı bir kocam var. Ben daha sivriyim. Ama sürekli kavga da çıkarmam. O suratımın düşmesinden anlar. Ama aynı zamanda da egosuna düşkün. Bu olay bi yerde aramızda sidik yarışına döndü. Sürekli açılıyor. Şuan annemle konuşmuyorum ama ilerde barışırım bu sonsuza kadar hayatımda yok demek değil dedi. Sonra aileler karıştı diye sorun oldu.
Ben buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyo
Herkese merhaba. Bu aralar en büyük sıkıntım maalesef eşimle. Aramız çok kötü ama ortada bir sebep yok. Sadece hiçbir şeyi aşamıyoruz. 6 yıllık evliyiz. İlk çocuğuma hamileyim. Ama acayip derecede soğudum. Adamdan huzursuz olmaya başladım. Sevgim birden tükenmiş gibi hissediyorum aynı şekilde onun beni sevmediğini hissediyorum.
Aramızda bir tartışma çıktı. Annesi bizim 2 tane arabamız olduğu için bir tanesine göz koydu. Onu satıp tarla almamızı istedi. Eşim yok diyince bana hakaretler etti telefonda. Ben de eşime patladım ve büyük kavga etik. 6 yıllık evlilik hayatında edilen en büyük kavga buydu. sorunu halletmeden eve gelmemesini söyledim. Annenin evine git dedim. annene sen benim karım hakkında nasıl böyle konuşuyorsun bile diyemiyorsun dedim. O da kendini savundu. Sonra ortada satılık bir tarla bile yokmuş. Sadece bizi huzursuz etmek için söylemiş. 2 gün boyunca evden gitti ve benim için kabus orada başladı. Zor bir hamilelik yaşıyorum. Kanamam ve düşük riskim vardı. Buna rağmen beni aramadı. 2. Gün sonunda aradı ve eve geleceğim dedi. Eve geldi konuştuk. Boşanmak istemiyorum dedi. Ben de sen evden gideceksin ben her şeye susacağım öyle mi dedim. Beni bu evde bulamazsın ya da sen artık giremezsin dedim. Boşansak bile evden artık gitmem düzeni bozulan sen olursun dedim.
Bu kavgaya aileler de dahil oldu. Benim annem eşime açık açık kızımı annene oyuncak edemem bu kaçıncı dedi. İsterse 5 çocuğu olsun mutsuz edemezsin kızımı dedi. O da seni evden kovamaz artık çocuk değilsiniz dedi. Babası da anneni tanımıyor musun artık bu kadın sadece mutsuz eder çevresinde kimse yok. Onun gibi mi olacaksın dedi. Bana da eşler birbirine saygı duyacak insan eşini evden kovamaz bak anne olacaksın dedi. Ailelerin dahil olması annemin eve gelip beni o halde görmesinden oldu. Babasına da babasından para alıp annesine mi veriyor diye şüphe ettiğim için dahil ettim. Bi şekilde çözdük ya da öyle sandım. Ama asla çözülmedi. Beni boşanma fikrinden vazgeçiren de annem oldu. Boşanmamam gerektiğini söyledi. Durdun durdun çocuk yaptın ve boşanma lafı açıyorsun dedi. Evliliğine sahip çıkacaksın herkes kavga ediyor dedi.
Normalde sakin kavga etmeyen yapıcı bir kocam var. Ben daha sivriyim. Ama sürekli kavga da çıkarmam. O suratımın düşmesinden anlar. Ama aynı zamanda da egosuna düşkün. Bu olay bi yerde aramızda sidik yarışına döndü. Sürekli açılıyor. Şuan annemle konuşmuyorum ama ilerde barışırım bu sonsuza kadar hayatımda yok demek değil dedi. Sonra aileler karıştı diye sorun oldu.
Ben buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyorum.
Öyle bi karakteri yok huzursuzluk çıkarmaz ama artık daha çok beni sevdiği için değil de evlilik konforu çocuk vs evli kaldığını düşünüyorumHiç sanmayın eşiniz sizden soğudu soğusa istemese var ya size dar eder o evi hayatı. Eşiniz uzlaşmacı birisi hiç yuvanızi yok yere dağıtmayın. Sorun kaynananiz görüşmeyin olsun bitsin. Eşiniz konuşursa konuşsun her şeyi takmayın böyle hamilesiniz hiç üzmeyin yok yere kendinizi
Kapattık çok çok konuştuk ben yine çok düşündüm ama adamdan duyduğum rahatsızlık geçmiyor birden aşkım bitti. Yoksa kabullendim artık nu kadının hayatımdan asla gitmeyeceğini.Tek problem hormonların sonra çok pişman olursun çocuğa yazık etmeyin. Gelmeyen gidilmeyen kayınvalide - eşinizde para vermıyor mal vermemıs bu dert nie hala devam ediyor ay geçti üstünden kapatın konuyu bence
Hiç agresif değilim aksine sessiz kalıyorum artık normal konuşuyorum evdeyse yemeğini yapıyorum çamaşırını yıkıyorum iletişim kuruyorum ama içim soğuduSoru sahibi merhaba, evet kocanızın da hatası var ama bence aşırı büyük hatalar değil.
Hormonlarınızdan dolayı biraz agresif gibisiniz şuan. Hamilelikte oluyor sanırım. Tavsiyem hem sizin hem eşiniz hem de bebeğiniz için biraz sakin olmanız. İmkanınız varsa baş başa bir yerlere mi gitseniz eşinizle?
Bir karar vermen lâzim hem de çok acil.adamcağızın arayı düzeltmek için yapmadığı kalmamış, böyle giderse adamı küstürürsün.ondan sonra buralarda konu açıyorlar eskiden eşim sık cinsellik isterdi, gözümün içine bakardı ben istemezdim şimdi ben hiç yokmuşum gibi davranıyor diye.söylediğin alışkanlık meselesine de katılmıyorum.bir sürü konu okuduk sevmeyen hemen işine gelmiyorsa kapı orada deyiveriyor valla.kimse sevmediği biriyle uğraşmıyor.öyle çok şiddetli bir durum da değil yaşadığınız.ben olumlu enerji aldım bu adamdan.bir de adam peşinde dolaşıyor onun verdiği özgüven de var.ertesi gün o yaptıklarını yapmamaya karar versin bakalım nasıl eteklerin tutuşuyorHerkese merhaba. Bu aralar en büyük sıkıntım maalesef eşimle. Aramız çok kötü ama ortada bir sebep yok. Sadece hiçbir şeyi aşamıyoruz. 6 yıllık evliyiz. İlk çocuğuma hamileyim. Ama acayip derecede soğudum. Adamdan huzursuz olmaya başladım. Sevgim birden tükenmiş gibi hissediyorum aynı şekilde onun beni sevmediğini hissediyorum.
Aramızda bir tartışma çıktı. Annesi bizim 2 tane arabamız olduğu için bir tanesine göz koydu. Onu satıp tarla almamızı istedi. Eşim yok diyince bana hakaretler etti telefonda. Ben de eşime patladım ve büyük kavga etik. 6 yıllık evlilik hayatında edilen en büyük kavga buydu. sorunu halletmeden eve gelmemesini söyledim. Annenin evine git dedim. annene sen benim karım hakkında nasıl böyle konuşuyorsun bile diyemiyorsun dedim. O da kendini savundu. Sonra ortada satılık bir tarla bile yokmuş. Sadece bizi huzursuz etmek için söylemiş. 2 gün boyunca evden gitti ve benim için kabus orada başladı. Zor bir hamilelik yaşıyorum. Kanamam ve düşük riskim vardı. Buna rağmen beni aramadı. 2. Gün sonunda aradı ve eve geleceğim dedi. Eve geldi konuştuk. Boşanmak istemiyorum dedi. Ben de sen evden gideceksin ben her şeye susacağım öyle mi dedim. Beni bu evde bulamazsın ya da sen artık giremezsin dedim. Boşansak bile evden artık gitmem düzeni bozulan sen olursun dedim.
Bu kavgaya aileler de dahil oldu. Benim annem eşime açık açık kızımı annene oyuncak edemem bu kaçıncı dedi. İsterse 5 çocuğu olsun mutsuz edemezsin kızımı dedi. O da seni evden kovamaz artık çocuk değilsiniz dedi. Babası da anneni tanımıyor musun artık bu kadın sadece mutsuz eder çevresinde kimse yok. Onun gibi mi olacaksın dedi. Bana da eşler birbirine saygı duyacak insan eşini evden kovamaz bak anne olacaksın dedi. Ailelerin dahil olması annemin eve gelip beni o halde görmesinden oldu. Babasına da babasından para alıp annesine mi veriyor diye şüphe ettiğim için dahil ettim. Bi şekilde çözdük ya da öyle sandım. Ama asla çözülmedi. Beni boşanma fikrinden vazgeçiren de annem oldu. Boşanmamam gerektiğini söyledi. Durdun durdun çocuk yaptın ve boşanma lafı açıyorsun dedi. Evliliğine sahip çıkacaksın herkes kavga ediyor dedi.
Normalde sakin kavga etmeyen yapıcı bir kocam var. Ben daha sivriyim. Ama sürekli kavga da çıkarmam. O suratımın düşmesinden anlar. Ama aynı zamanda da egosuna düşkün. Bu olay bi yerde aramızda sidik yarışına döndü. Sürekli açılıyor. Şuan annemle konuşmuyorum ama ilerde barışırım bu sonsuza kadar hayatımda yok demek değil dedi. Sonra aileler karıştı diye sorun oldu.
Ben buz gibiyim bana dokunsun benimle konuşsun istemiyorum. Aynı yatakta uyumak boğuyor. Beraber yatınca gece kalkıp farklı yere geçiyorum. Sabah uyanıp yanıma yatıyor. Saçıma vs dokunup karnımı öpüyor rahatsız oluyorum. Elini sırtıma omzuma atıyor istemiyorum. Öpüşmek bile istemiyorum. Öncesinde de sürekli temas halinde olan konuşan mutlu bir çifttik. Onu çok seviyordum artık hiçbir his kalmadı. 1.5 haftadır iş için başka şehirde. Sanki kocam hiç varolmamış gibi hissediyorum yani yokmuş gibi. Konuşuyoruz ama normal. Dün yine bana beni özlediğini söyledi. Sen özlemedin mi dedi. Özledim dedim görüntülü konuşmak istedi arama dedim. Eşim konfor alanına çok düşkün. Beni sevmediğini sadece konforunu bozmak istemediğini düşünüyorum. Örneğin sürekli aynı pantolonun modelini alır. Aynı yemeği yer. Beni de böyle gördüğünü hissediyorum. Ne o boşanmaya adım atıyor ne ben. Çünkü pişman olmaktan korkuyorum.
Boşanmak istemiyorum mu bilmiyorum daha çok ben doğurcam çirkinleşicem benim hayatım mahvolacak o ise rahat rahat bekar olacak diye kurulup duruyorum ama böyle de hayat geçmiyor. Sıkıntı yok kabullendim umursamıyorum anlıyorum annesi aşırı toksik muhtemelen kocamda travmatik oldu kim bilir ne derdi var onu annesiyle vurmak istemiyorum ama soğudum. Chat gpt ücretli üyelik aldım her allahın günü konuşuyoruz. Benimki boğa burcu aslan yükselen ve tipik o kadar uyuyor ki. Bu yüzden diyorum bu adam seni sevmiyor ki rahatlığı seviyor alışkanlığı seviyor onun için sadece alışkanlık oldun. Ki sürekli kavga da yoktur evde en son yılbaşından önce tartıştık o da halıya çay döktü bekliyorum silecek mi diye bana bakıyor gördüm mü görmedim mi görmediysem silmeyecek. Ben de zor biriyim ama ona karşı çok törpü gördüm. O da çok ağır zor bir işte çalışıyor. Ve biz çok sınandık maddi olarak işsiz kaldı borca battık o kadar zorluk yaşadık 1 kere sen ben haklıyım haksızsın kavgası olmadı her şey bitti maddi olarak rahata erdik çocuk yaptık bam ben adamdan soğudumBirden oluyor zaten, yavaş yavaş olan bı durum değil, o yüzden acele karar vermeden biraz düşün rahatla, çözülmeyecek sıkıntı değil sanki, boşanmak istemiyorsun ki hormonların çok hareketli şu ara
Benim yapmadığımı kim söyledi acaba zaten kendimi yeterince zorluyorum bu halimle ayrıca ne kalmış yapmadığı. Ben kendimi de kocamı da kimseyle kıyaslamam o yüzden başkaları beni alakadar etmiyor. Benim hamileliğim burnumdan geliyor. Hala benimle ben haklıyım dalaşına giriyorBir karar vermen lâzim hem de çok acil.adamcağızın arayı düzeltmek için yapmadığı kalmamış, böyle giderse adamı küstürürsün.ondan sonra buralarda konu açıyorlar eskiden eşim sık cinsellik isterdi, gözümün içine bakardı ben istemezdim şimdi ben hiç yokmuşum gibi davranıyor diye.söylediğin alışkanlık meselesine de katılmıyorum.bir sürü konu okuduk sevmeyen hemen işine gelmiyorsa kapı orada deyiveriyor valla.kimse sevmediği biriyle uğraşmıyor.öyle çok şiddetli bir durum da değil yaşadığınız.ben olumlu enerji aldım bu adamdan.
Hamişken kocasını öldürmek isteyen kadınlar tanıyorum :)Kapattık çok çok konuştuk ben yine çok düşündüm ama adamdan duyduğum rahatsızlık geçmiyor birden aşkım bitti. Yoksa kabullendim artık nu kadının hayatımdan asla gitmeyeceğini.
Ne yazıyorum her konuyaHer konuda aynı şeyleri yazıyorsun ben de bir şey var sanmıştım. Bomboş sebepten kavga çıkarıp dert arıyorsun. Kadın deliyse deli yani niye üstüne bu kadar düşüp hayatın ortasına koydun ki?
Ama öncesinde soğuma yoktu hiç gayet normaldik. Nasıl düzeliyor bu şimdi hamileyim diye cinsellik sıfır ama çocuk doğunca bahane yok reddedilince de biliyorum küsecek. Zaten şuan sessiz moddayım kavga etmiyorum dilime geleni ya sabır diyip yutuyorum.Bunlar hep hamilelikten. Kocamı boğasım geliyordu bazen. Doğumdan sonra daha da artıyor haberiniz olsun. Nefes alsa batıyor. Sanki daha önce hiç sevmemişsiniz gibi, en nefret ettiğiniz insanla birlikte yaşıyormuşsunuz gibi oluyor. Artık sadece boğmak değil kafasını asfalta sürüp kıvılcım çıkartmak da isteyebiliyorsunuz. Hormonlardan olduğunun farkına varıp kendinizi durdurmanız önemli burada.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?