O pişmanlığin korkusuyla 7 yıl geçti. 40 yaşıma geldigimde en güzel yillarimi 70 yaşında gibi geçirmenin pişmanlığını yaşamak istemiyorum... Ama evlilik dışı bir hayatinda mükemmel olmadığını biliyorum. Gerçekten korkunc bı cikmazdayim..Çok mutsuzdan boşan tabî ama, pişmanlık yaşarsan geride bıraktıklarını ,bıraktığın yerde bulamayabilirsin..
Bu nasıl yorumdur, nasıl fikir vermedir pesYa çok kötü bir tavsiye olabilir ama şu an eşini aldatman o çocuğu annesiz bırakmandan daha masum geliyor gözüme.
Ne kadar ilgisiz bir anne olsan bile lütfen annesiz bırakma onu.
Senin durumunda bir erkek olsaydı çocuklar babasız büyümesin diye şimdiye yüz kere aldatmış karisinin ruhu duymamış olurdu. Doğru bulmuyorum çocuk babasız da büyür annesiz de büyür ama annesiz büyümenin acısı daha büyük. Eğer büyük şehirde isen başına bela olmayacak birini bulursan bence dene bu seçeneği kocanla da ev arkadaşı olursunuz
Ya nolur saçma Bi tavsiye verdiğini kabul et ve çekil Bi köşeye. Ya hu kendi değer yargılarına bile uymuyor daha yazdıkların. Neyini savunuyorsun? Ben yapmam ama başkası yapsın diye bir şey olur mu?Biz kimiz? 4 milyar kadini nasıl aynı kefeye koyabiliriz ? A biz kadinlar hep namus timsali olmalıyız değil mi ?
Merhaba 7 yıllık evliyim 2 buçuk yasindada bir çocuğum var. Eşimle çok iyi bir insan olduğu ve iyi anlastigimiz için evlendim. Evlilik boyunca bana iyi davrandı bir kötülüğü olmadi sikmadi bunaltmadi. son yyillarda çocuk olduktan sonra çocuk bakımı ve ev islerindede destek. Yani baksanız harika bir Es harika bir evlilik. Fakat ben çok mutsuzum. Baştan beri süregelen bir erken boşalma sorunu var ve cozemedik. İlaçla kremle yok olmadı.cokta üstüne düşmedi benim bulup yaptirdigim şeylerdi bunlarda. Evlenmeden önce libidosu tavan bir kadinken şuan islanabilmek için östrojen icerikli krem kullaniyorum, her iliskki bol miktarda kayganlastiriciyla. Ve zerre kadar uyarilmiyorum. İnanılmaz soğudum cinsellikten ve bu beni çok mutsuz ediyor.gercekten çok iyi birisi ama yok olmuyor hiç mutlu değilim. Çocuğuma karşıda çok tahammulsuzum. İlk zamanlar yapmadık çocuk ama bir zman sonra bu erken boşalma konusunun zamanla.cozulecegini yada kabullenecegimi sanmıştım ve çocukla bari mutlu olurum demiştim. Şimdi çocuğumda yük gibi geliyor. Boşanıp çocuğu babada birakmayi düşünüyorum. Aile olmak asla bana göre değil... Ama pişman olmaktan korkuyorum. Hastalikta sağlıkta yaşlılıkta aile önemli sonuçta.. ama mutsuzumda. Ne olur bana birşey deyin aynı durumda olduğunuzu düşünün. Daha 27 yaşındayım..
Ya hadi boşasınŞöyle iyi kocam olsa erken boşalmayı hiç takmazdim diye düşünüyorum. Bunun için boşanmak üzücü gerçekten bilseniz ne erkekler var ah ah. Çocuğu babada bırakmak mantıksız onu zaten farketmişsinizdir diye söylemiyorum bile
Yaptığınız bütün yorumlarda kendinizi düşünüyorsunuz çocuğunuz hep 2. Planda hatta 2. Planda bile değil siz sadece kendi vicdanınızı nasıl rahatlatabilirsiniz onu düşünüyorsunuzO pişmanlığin korkusuyla 7 yıl geçti. 40 yaşıma geldigimde en güzel yillarimi 70 yaşında gibi geçirmenin pişmanlığını yaşamak istemiyorum... Ama evlilik dışı bir hayatinda mükemmel olmadığını biliyorum. Gerçekten korkunc bı cikmazdayim..
İşin içine namusu karıştırmayın. Ben değer yargılarından bahsediyorum. Erkeklerin yaptığı bir çok şey onlara zarar vermezken aynı şeyi biz yaptığımızda bize iyi gelmeyebiliyor.Biz kimiz? 4 milyar kadini nasıl aynı kefeye koyabiliriz ? A biz kadinlar hep namus timsali olmalıyız değil mi ?
Tavsiyemin kötü olduğu ilk söylediğim şeydi zaten. Diğer yönden de kendi hayat tarzıma uymayan insanların kendi hayatlarına uyan tarzda tavsiye vermem gayet doğal ki. Ben yapmıyorum çünkü inancıma uymuyor ama senin yapma özgürlüğünü savunuyorum demek çok doğalYa nolur saçma Bi tavsiye verdiğini kabul et ve çekil Bi köşeye. Ya hu kendi değer yargılarına bile uymuyor daha yazdıkların. Neyini savunuyorsun? Ben yapmam ama başkası yapsın diye bir şey olur mu?
Cinsiyetçi kafaya karşıyım kardeşim ! Asla böyle düşünmüyorumİşin içine namusu karıştırmayın. Ben değer yargılarından bahsediyorum. Erkeklerin yaptığı bir çok şey onlara zarar vermezken aynı şeyi biz yaptığımızda bize iyi gelmeyebiliyor.
astalikta sağlıkta yaşlılıkta aile önemli sonuçta.. ama mutsuzumda. Ne olur bana birşey deyin aynı durumda olduğunuzu düşünün. Daha 27 yaşındayım..
Başında ne nöbeti tutuyorsunuzHerşeyimi engelliyor sürekli onun başında olmaliyim desteğim yok hergun başında nöbet tutuyorum... Çok bunaldim kendim için yaşayamıyorum. Ne bekliyordun derseniz bunu istediğimi sanmıştım. Bu kadar zor gelecegini düşünmemiştim çok pişmanım
Yani kendine güveniyorsan,güzel bir işin varsa,yalnız başıma da gayet güzel yaşarım diyorsan hayat senin,güzel bir mesleğin yoksa bu memlekette boşanmış bir bayan olarak yaşam kolay değil ,hayatinda bir beyaz atlı prens olur mu onun da garantisi yok ..bana göre, güzel bir aile ve bebeğinin her anını yaşamak kadar ne değerli olabilir ki..ama çok mutsuzum diyorsun,belki biraz fazla bunaldin,ya da biraz ayrı kalın öyle düşün birazO pişmanlığin korkusuyla 7 yıl geçti. 40 yaşıma geldigimde en güzel yillarimi 70 yaşında gibi geçirmenin pişmanlığını yaşamak istemiyorum... Ama evlilik dışı bir hayatinda mükemmel olmadığını biliyorum. Gerçekten korkunc bı cikmazdayim..
Ay çok istiyorsanız siz gidin aldatın kocanızı. Kötü tavsiyeleriniz kendinize saklayın, yapamayacağınız şeyi insanlara yaptırma çabasına girmeyin.Tavsiyemin kötü olduğu ilk söylediğim şeydi zaten. Diğer yönden de kendi hayat tarzıma uymayan insanların kendi hayatlarına uyan tarzda tavsiye vermem gayet doğal ki. Ben yapmıyorum çünkü inancıma uymuyor ama senin yapma özgürlüğünü savunuyorum demek çok doğal
Sanıyorsun ki boşanıp çocuğu babada bırakınca hayatını yaşayacaksın ama öyle olmayacak. Asla hiç evlenmemiş, anne olmamış haline dönmen mümkün değil. Çok açık yazacağım herkesten özür dilerim ; bu yaşanmamışlık başına bela olacak boşanınca, paçavraya çevirecek seni yoksunluğunu kullanan adamlar. Dışarıda romantik, sex hayatı mükemmel sana prensesler gibi davranacak adamlar var sanıyorsun ama yanılıyorsun bu cahillikle heba olursun ancak. Çok ararsın eşini, çocuğunu... Forumda boşanan arkadaşlar var mutlaka sözlerime alınmasınlar lütfenYaşayamadım evet. Çocukla eşim destek olduğu halde çok zor. Tek başıma tüm sorumluluğunu almak gözümü korkutuyor. Bosanirsak baba şehir dışına taşınır memleketine. Sorumluluğu paylasabilecrgim kimse kalmaz. Ki zaten baba bana göre çok daha iyi anlıyor çocuğun dilinden. Ben çok agresif ve yıkıcı davranıyorum tahammül edemiyorum ..