Boşanmak istiyorum. Ama nasıl söylicem?

Ben hamileyken eş dost soruyordu kim bakacak diye. Bilmiyorum demiştim, hiç düşünmemiştim. Eşim anneler dönüşümlü gelsin istiyordu. Ben anneleri tarttım ve ikisinin de bu işi halledemeyeceğine karar verdim. Kv çağırsak gelirdi ama ne kadar sürdürebilirdi meçhul, benimkinde zaten sabır tahammül hak getire. Yani bakarım demesi bakabileceği anlamına gelmez. Büyükler sözkonusu olduğunda her an her şey değişebilir. Ayıp etmişler, tabii ki hoş değil ama tek başına boşanma sebebi değil bence. Başka dertleriniz varsa bilemiyorum
 
Eşine bir teklifte bulun, ben artık bu evde yaşamak istemiyorum, başka bir yere taşınalım, ben kararlıyım eğer teklifimi kabul etmezsen boşanalım de . Konuşma esnasında sakın ailesine hakaret etme , burada yazdığın gibi seviyeli bir şekilde durumu anlat, sen senin ailen oldukları için görmek istemiyorsun ama ben artık bu mutsuzlukla yaşamak istemiyorum de. Madem bize kol kanat olamıyorsun o halde ben kendi dünyamda mutlu olayım de

Şunuda demek istiyorum , bu boşanmak için bir sebep değil. Seni mutsuz eden insanlara mesafe koy, sen kendi anneni istediğin gibi görümcede kendi annesini istemiş yanında. Lütfen kimseye güvenerek tekrar çocuk doğurma.
Ben senede 3 haftalığına gittiğim kv yanına , eşim bırakalım annem baksın bir kaç saat biz gezelim hiç baş başa kalamıyoruz derdi, ama kv bana bağırmışlığı var ben kimsenin çocuğuna bakamam , herkes kendi baksın diye… eltimin 2 çocuğunu büyüttü, görümcemin 3 (yanına gittikçe) benimkilere 2 saat bakmazdı.
Bende ona güvenmedim çocuklarımı kendim büyüttüm, eşime başka bana başkaydı , hala öyle, ama umrumdamı ? değil ! Çünkü onlar benim çocuklarım !
 
Son düzenleme:
Eşiniz kötü bir şey yapmamış ama. Evet diyememiş fakat “bakıcı değil” lafından sonra ısrar etmek çocuğa illa baktırmaya çalışmak bence çok büyük sorun olurdu. Bence duygularınızı tekrar bir gözden geçirin, oturun konuşun, sırf bunlar boşanmak için sebep olamaz. Ortada bir çocuk var çünkü.
Tabi şuan burda anlattıklarım sadece buz dağının görünen kısmı olduğu için pek mantıklı gelmeyenlerde olucaktır, bunu biliyordum zaten. Benim amacım bu süreçten geçen insanlardan yardım almaktı aslında. Yine de yorumunuz için teşekkür ederim 🤲🏻
 
Tabi şuan burda anlattıklarım sadece buz dağının görünen kısmı olduğu için pek mantıklı gelmeyenlerde olucaktır, bunu biliyordum zaten. Benim amacım bu süreçten geçen insanlardan yardım almaktı aslında. Yine de yorumunuz için teşekkür ederim 🤲🏻
O zaman direk oturun bu bu sebeplerden ayrılmak istiyorum çok kararlıyım, anlaşmalı halledelim bitsin deyin derim. Hakkınızda hayırlısı olsun
 
Tabi şuan burda anlattıklarım sadece buz dağının görünen kısmı olduğu için pek mantıklı gelmeyenlerde olucaktır, bunu biliyordum zaten. Benim amacım bu süreçten geçen insanlardan yardım almaktı aslında. Yine de yorumunuz için teşekkür ederim 🤲🏻
Fakat her şey daha zor olacak farkında mısınız?
Boşanınca haftaiçi her gün siz tek bakacaksınız çocuğunuza. O zaman babasına paslayamayacaksınız. Geçmişe takılıp daha zor bir hayata gidiyorsunuz.
Bence biraz daha sakin düşünün ve en mantıklı olan kararı alın.
Bekar anne olmak daha zor zira.
Aldatma, şiddet gibi bir gerekçe yokken geçmişteki sorunlar nedeniyle hemen gemileri yapmayın.
Hangimizin eş ailesi verilen sözleri tutuyor? Herkes yaşıyor bunları. Hepimiz yaşadık
 
Eşine bir teklifte bulun, ben artık bu evde yaşamak istemiyorum, başka bir yere taşınalım, ben kararlıyım eğer teklifimi kabul etmezsen boşanalım de . Konuşma esnasında sakın ailesine hakaret etme , burada yazdığın gibi seviyeli bir şekilde durumu anlat, sen senin ailen oldukları için görmek istemiyorsun ama ben artık bu mutsuzlukla yaşamak istemiyorum de. Madem bize kol kanat olamıyorsun o halde ben kendi dünyamda mutlu olayım de
Ben bunun teklifini daha öncede bulundum. Ama maalesef maddi açıdan uygun olmadığımızı, aile apartmanında kira ödemediğimiz için neden bu “lüksü” terk etmek istediğimi sormuştu. Tabi karar belirtmeştim o zaman. Şimdi ki konuşmamda karar belirticem. Benim amacım aslında blöf yapmak veya onu bi şekilde bi şeyleri yapması için kandırmak değil. Gerçekten boşanmak istiyorum 🥺
 
Ben bunun teklifini daha öncede bulundum. Ama maalesef maddi açıdan uygun olmadığımızı, aile apartmanında kira ödemediğimiz için neden bu “lüksü” terk etmek istediğimi sormuştu. Tabi karar belirtmeştim o zaman. Şimdi ki konuşmamda karar belirticem. Benim amacım aslında blöf yapmak veya onu bi şekilde bi şeyleri yapması için kandırmak değil. Gerçekten boşanmak istiyorum 🥺
Ama burada da eş haklı.
Yani ben ufak şehirdeyim. Bizim muhitte normal apartman daireleri 25-27 bin arası kira.
Bu da mutlaka bütçeyi zorlayacaktır.
Kızınız neredeyse 2 yaşına gelmiş. Tam kreşe verip hayatı normale çevireceğiniz aşamada geçmişteki öfkeniz için kendinize hayatı daha da zorlaştırmayın. Kurtarabilirsiniz bence bu evliliği
 
Bende yalnızlık çekmiştim ameliyattan çıkarken iyi düşün kararın kesinse al karşına boşanmak istediğini söyle ama kararında kesinsen
 
Ben bakıcam sen doğur derse mecbur. Bende bilirdim çocuk yapmadan istediğim gibi gezip tozup harcamayı. Ama insan güvenebilceği insanlar olduğunu düşünüp böyle bi sorumluluğu kabul ettikten sonra arkadan vurulması, onlara olan güvenini ve saygısını azaltıp tüketebiliyo.
iyi de siz babaannesi baksin diye mi cocuk yaptiniz? keske gezip tozup harcasaydiniz. cocuk yapmaktaki tek motivasyonunuz bedava bakici miydi?
kendinizi kandirmayin. 5 yili askin her evlilikte bir bebek konusu acilir. elbet siz de istemissiniz ki onca arastirmis tup bebek merkezlerine gitmissiniz, nice igne tedaviler olmussunuz. bunun kaynananizla ne alakasi var? kendiniz istemis kendiniz dogurmussunuz. kaynananiz bastan "bakamam" dese zaten sizin icinize düşmüş bir cocuk ozlemi. yine tupbebek vs surecine girerdiniz zaten, gezip tozsaniz bile icinizde bebek ozlemi dururdu.
hayata baktiginiz pencere beni cidden sasirtti yani.
bir arkadasim kendi cocugu icin sey demisti "herseyini ben yapiyorum, gece iki kere uyaniyor, sabah mamasini veriyorum, corbasini haslamasini yapıyorum kaynanama götürüyorum. o sadece onlari yediriyor, zaten gunduz uyutuyor. aksam isten gelip hemen cocuga ben bakıyorum, banyosunu bile ben yaptiriyorum"
yakindigi kisi de bebege bakmayan kocasi degil, kaynanasi.
ona da derdim bunlari tabii ki yapacaksin, bu senin çocuğun.
yani birine guvenip yola cikmak cok sacma.
velev ki kadin bakacagim dedi bakti ama tv izliyor devamli, seker yediriyor cocuga vs hosunuza gitmedi. yine bir yol arayacaktiniz yollari ayirmak icin. bunun garantisi var mi? bakici da tutsanız olmayabilirdi. insanin bir b plani olmali.
sorunuza gelince bosanmak yerine ayri eve cikmayi deneyebilirsiniz - sulalesinden uzaga. esinizin genel olarak bir problemi yokmus, bosansaniz cocugun sorumlulugi yuzde 99 sizde olacak, babasi uc kurus nafaka verecek. yani cok artısı yok soyle bir bakinca. yeni eve cikmak, cekirdek aile olarak yasamak - aile konusunu acmamak - terapi almak falan daha iyi seçenekler olabilir sizin icin
 
Fakat her şey daha zor olacak farkında mısınız?
Boşanınca haftaiçi her gün siz tek bakacaksınız çocuğunuza. O zaman babasına paslayamayacaksınız. Geçmişe takılıp daha zor bir hayata gidiyorsunuz.
Bence biraz daha sakin düşünün ve en mantıklı olan kararı alın.
Bekar anne olmak daha zor zira.
Aldatma, şiddet gibi bir gerekçe yokken geçmişteki sorunlar nedeniyle hemen gemileri yapmayın.
Hangimizin eş ailesi verilen sözleri tutuyor? Herkes yaşıyor bunları. Hepimiz yaşadık
Mutlaka öyledir. Mükemmel aile hayatı yok zaten bunun farkındayım ben. Ama konu benim eşimden soğumuş olmam. Yapamıyorum artık. Son 2 yılda çok mutsuz bi kadına dönüştüm. Hep mutsuzum. Psikoloğa başladım seanslar bitti ama ben düzelmedim. Bu da kızıma olan davranışlarıma yansımaya başladı. Her şeye sinirlenen bi kadın oldum tahammülüm kalıyo gün içinde hiç bir şeye. Bunun farkında olup kendime çekidüzen vermeye çalışmama rağmen git gide daha çok çöküyorum. Boşanma kararı almamda ki sebeplerden biri zaten bunların farkına varmış olmam
 
Mutlaka öyledir. Mükemmel aile hayatı yok zaten bunun farkındayım ben. Ama konu benim eşimden soğumuş olmam. Yapamıyorum artık. Son 2 yılda çok mutsuz bi kadına dönüştüm. Hep mutsuzum. Psikoloğa başladım seanslar bitti ama ben düzelmedim. Bu da kızıma olan davranışlarıma yansımaya başladı. Her şeye sinirlenen bi kadın oldum tahammülüm kalıyo gün içinde hiç bir şeye. Bunun farkında olup kendime çekidüzen vermeye çalışmama rağmen git gide daha çok çöküyorum. Boşanma kararı almamda ki sebeplerden biri zaten bunların farkına varmış olmam
Artık sevginiz kalmadıysa devam edemeyecekseniz ayrılın tabii.
Ama eş ailesi ve bakmamaları gibi gerekçeleriniz olduğu için dedim.
Çünkü bunları hepimiz yaşıyoruz yaşadık benzerlerini.
Sevginiz bittiyse bir şey diyemem tabii
 
iyi de siz babaannesi baksin diye mi cocuk yaptiniz? keske gezip tozup harcasaydiniz. cocuk yapmaktaki tek motivasyonunuz bedava bakici miydi?
kendinizi kandirmayin. 5 yili askin her evlilikte bir bebek konusu acilir. elbet siz de istemissiniz ki onca arastirmis tup bebek merkezlerine gitmissiniz, nice igne tedaviler olmussunuz. bunun kaynananizla ne alakasi var? kendiniz istemis kendiniz dogurmussunuz. kaynananiz bastan "bakamam" dese zaten sizin icinize düşmüş bir cocuk ozlemi. yine tupbebek vs surecine girerdiniz zaten, gezip tozsaniz bile icinizde bebek ozlemi dururdu.
hayata baktiginiz pencere beni cidden sasirtti yani.
bir arkadasim kendi cocugu icin sey demisti "herseyini ben yapiyorum, gece iki kere uyaniyor, sabah mamasini veriyorum, corbasini haslamasini yapıyorum kaynanama götürüyorum. o sadece onlari yediriyor, zaten gunduz uyutuyor. aksam isten gelip hemen cocuga ben bakıyorum, banyosunu bile ben yaptiriyorum"
yakindigi kisi de bebege bakmayan kocasi degil, kaynanasi.
ona da derdim bunlari tabii ki yapacaksin, bu senin çocuğun.
yani birine guvenip yola cikmak cok sacma.
velev ki kadin bakacagim dedi bakti ama tv izliyor devamli, seker yediriyor cocuga vs hosunuza gitmedi. yine bir yol arayacaktiniz yollari ayirmak icin. bunun garantisi var mi? bakici da tutsanız olmayabilirdi. insanin bir b plani olmali.
sorunuza gelince bosanmak yerine ayri eve cikmayi deneyebilirsiniz - sulalesinden uzaga. esinizin genel olarak bir problemi yokmus, bosansaniz cocugun sorumlulugi yuzde 99 sizde olacak, babasi uc kurus nafaka verecek. yani cok artısı yok soyle bir bakinca. yeni eve cikmak, cekirdek aile olarak yasamak - aile konusunu acmamak - terapi almak falan daha iyi seçenekler olabilir sizin icin
Ben çocuğun velayetini kayınvalidemlere vermek için doğurmadım tabi ki. Bizim ricamız benim mesai saatlerim içinde çocuğa göz kulak olmasıydı. Tabi ki kendimde istedim soru mu bu. Ama insan bi motivasyon kaynağı bulunca daha çok içine sinerek yapar bazı şeyleri. Benim başıma gelenleri gören kardeşim 5 yıldır evli olmasına rağmen ve kayınvalidesi ben bakmak dediği için çocuk istemesine rağmen çocuk yapmama kararı aldı mesela. Bunu bende yapabilirdim eğer gözümün önünde bi örnek olsaydı.
 
Bende yalnızlık çekmiştim ameliyattan çıkarken iyi düşün kararın kesinse al karşına boşanmak istediğini söyle ama kararında kesinsen
Kararımdan eminim. Konuyu nasıl açıcam. Kalp kırmadan nasıl bi yol izleyebilirim ben bunjn derdindeyim aslında 🙄
 
Ben bakıcam sen doğur derse mecbur. Bende bilirdim çocuk yapmadan istediğim gibi gezip tozup harcamayı. Ama insan güvenebilceği insanlar olduğunu düşünüp böyle bi sorumluluğu kabul ettikten sonra arkadan vurulması, onlara olan güvenini ve saygısını azaltıp tüketebiliyo.
Kimseye güvenerek çocuk yapılmaz, çocuğun sorumluluğu anne ve babaya aittir ve kimse çocuğunuza bakmak zorunda değil. Siz eşinizden soğumuşsunuz bu süreçte zaten, farklı sebepleriniz var gibi boşanmak için, yoksa kimse çocuğuma bakmadılar diye boşanmak istemez.
 
Sizi o kadar iyi anlıyorum ki... Tabii ki kimseye güvenerek çocuk yapmadık ama benim eş sülalesi de torun torun diye tutturdu,eşim de çok çocuk istiyordu. Zor bşr hamilelik, sezaryen ve miyom ameliyatı sonrası 4.gün eve geldiğimde kayınvalidem akşma geldi ve hizmet beklediler. Allahtan annem babam yanımdaydı. Ertesi gün yazlıklarına gittiler ve bomba, eşim 3 gün sonra ailesinin yanına bayram için gitti ve 2 gece kaldı. O günden sonra hiç bşr şey eskisi gibi değil. Toparlamaya çalıştık ama bende bir şeyler bitti. Daha yazmadığım çok şey var. Siz bir de yapayalnızmışsınız. Fevri davranmayın, hemen karar vermeyin ama bazı şeyler bitince de bitiyor işte...
 
Kadına gıcık olmuşsunuz, acısını eşten çıkarıyorsunuz. Babası “Annen bakıcı değil” demiş, bunun üzerine ne diye ısrar etsin adam? Siz kayınvalidenizin hastalık, ölüm gibi ihtimallerini de göze alıp öyle yapacaktınız çocuğu. Bakmama ihtimali de vardır her zaman. Başka bir çözüm yolu yok da çocuk başınıza kalmış konuşuyorsunuz. Görümcenin annesini çağırmasından daha doğal ne olabilir, ona bile bilenmişsiniz. İkinci doğum olunca her şey kendiliğinden hallolmuyor. Geride bir çocuk da var hatta, daha zor. Garip gelmedi bana bu talebi. Annem varken ben de kayınvalide istemezdim.
Ailem gelmediği zaman o hiç yanıma gelip yardımcı olmadı. Bunları düzeltmelerini rica ettim ama eşime söyledim. Ben el kızıyım yanlış anlarlar, sen sanki kendin gözlemlemişsin gibi söyle ki düzelelim dedim
Düzeltmelerini rica etmek… 😐 Bizim için rutin olan bir şey sizin için boşanma sebebi oluyor. Millet kimseden yardım beklemeyip tek başına büyütüyor zaten. Normali bu. Üç yaş alan devlet ana okulları var. Kreşe para vermek istemiyorsanız yaşını bekleyin.
 
Kararımdan eminim. Konuyu nasıl açıcam. Kalp kırmadan nasıl bi yol izleyebilirim ben bunjn derdindeyim aslında 🙄
kalp kirmadan kimse terkedilmez. terkedilmek - ayni yatagi paylastigin kisiden ve oz kizindan ayrilmak zaten kalp kirici bir seydir. bunu hic dusunmeyin, seninle ciddi bir konu konusmak istiyorum diyin, girin mevzuya
 
Ben çocuğun velayetini kayınvalidemlere vermek için doğurmadım tabi ki. Bizim ricamız benim mesai saatlerim içinde çocuğa göz kulak olmasıydı. Tabi ki kendimde istedim soru mu bu. Ama insan bi motivasyon kaynağı bulunca daha çok içine sinerek yapar bazı şeyleri. Benim başıma gelenleri gören kardeşim 5 yıldır evli olmasına rağmen ve kayınvalidesi ben bakmak dediği için çocuk istemesine rağmen çocuk yapmama kararı aldı mesela. Bunu bende yapabilirdim eğer gözümün önünde bi örnek olsaydı.
Enteresan.
Etrafımda çalışan, anne ya da kayınvalidesi bakmadığı için bakici ve sonrası kreşle süreci yöneten bir sürü aile var.
Burada da örnekleri çoktur.
Çocuk istememek ayrı bir şey ama kayınvalide bakmam dediği, diyeceği için bu kararı almak başka. Bu konuya farklı bakıp kendiniz de esktra dolduruyorsuniz gibi geldi bana.
 
Kimseye güvenerek çocuk yapılmaz, çocuğun sorumluluğu anne ve babaya aittir ve kimse çocuğunuza bakmak zorunda değil. Siz eşinizden soğumuşsunuz bu süreçte zaten, farklı sebepleriniz var gibi boşanmak için, yoksa kimse çocuğuma bakmadılar diye boşanmak istemez.
Siz okumamışsınız bence orda yazan bi ayrıntıyı alıntı yapıp burda ahkam kesmeye gelmişsiniz. Bana yardımcı olacak olan insanlardan yardım istedim. Muhalefet olmanıza gerek yok. Siz mutluysanız sizin adınıza sevinirim ama mutsuz bi evliliği devam ettiebilirseniz size başarılar. Teşekkür ederim yorum için
 
Enteresan.
Etrafımda çalışan, anne ya da kayınvalidesi bakmadığı için bakici ve sonrası kreşle süreci yöneten bir sürü aile var.
Burada da örnekleri çoktur.
Çocuk istememek ayrı bir şey ama kayınvalide bakmam dediği, diyeceği için bu kararı almak başka. Bu konuya farklı bakıp kendiniz de esktra dolduruyorsuniz gibi geldi bana.
Ne mutlu onlara. Yorumunuz için teşekkürler
 
Back
X