Boşanmak istemek ve cesaretsizlik..

mozerellaa .!.:

Psikolog değilim. Ama iyi bir okuyucuyum fakat roman değil. Ayrıca donanımlı insan donanımlıyım demez, donanımsızlar kullanır genellikle. Çünkü kendisini geliştiren insan ne kadar çok şey bilmediğinin farkına varır ve mütevazileşir. Cahil insan ise bilmediğinin dahi farkında olmadığı için, biliyorum zanneder.

İletişim kurmakta dahi güçlük çekiyorsunuz. Yaşadığım duruma katılmayabilir, desteklemeyebilirsiniz tabi ki.
Fakat sizinle mahalle kavgası yapmayacağımdan da emin olabilirsiniz. Yazarak daha fazla kendinizi yormanızı istemem.

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

O kadar belli oluyor yani mühendis olduğum. Biogenetik değil ama, endüstri mühendisiyim. Ağzı laf yapan biri değil, buna ihtiyacı yok.
Ve yorumunuza istinaden şunu eklemeden geçemeyeceğim;
Kim namus ve ahlak şövalyeliği yapıyorsa, bilin ki en namussuzu odur.' - der Nietzsche.
Ve hayatımda bu durumu o kadar çok tecrübe ettim ki,kim ahlak diyorsa, kim namus ve hak yemem diyorsa aslında alasını kendisi yapıyor. Size göre bu durum ahlaksız, peki sizin tanımadığınız fakat yazma özgürlüğünüz olduğunuz için dilediğiniz gibi yazmanız çok mu ahlaklı ? Ahlak sadece aldatmamak mı?

Desteklemenizi beklemiyorum, eleştiredebilirsiniz. Fakat saygı ile. Ama bunu sizden bekleyemem, bu sizin için çok zor çünkü. Sokak jargonu ile, mahalle havasında yazmış çizmişsiniz. Umarım kınadığınız başınıza gelmez.

Genişletmek için tıkla...

J a n e .!.:

Valla isterse aya gitsin, aldatan insanın benim gözümde değeri SIFİRRRRRRR

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Ya boşver tatlım anlamıyor. Cono gacilari gibi kucağında çocukla "baro" ya etek kaldıran kadın bize burda yapma etme dedik diye kamyon yazılarıyla ahkam kesip mahalle kavgacısi diyor...ne desek faydasız. Takmis kafaya, harcayacak kendini de çocuğunu da.....

Genişletmek için tıkla...

sassyassyy .!.:

ben de cok uzuldum siz beni anlayamadiginiz icin. keske nietzsche olsaydim belki algilariniz acilirdi da kismet degilmis.

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

Hollandalı değil, Türk. Yakıştırma noktasında ise oda aynısını benim için düşünüyor, ruh ikizi gibi olduğumuz

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

hemen oyle kendini salma tam tanımadığın birine sevgi sandığın adamın ilgisi olmasın arada cocuk var bu adam çocuğunu kabul ediyor mu sonra çıkıp ben mi bosan dedim veya evli iken benle konuştun benle evli iken başkasıyla konuşmayacağım ne malum demeyecek mi ?

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Sağlıkçı olduğunu yazmış geçen yıl bir yorumunda...etti iki... K KIR PAPATYASII bildi galiba, üçüncü de hukuktur muhtemelen

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Ya boşver tatlım anlamıyorrrr....

Cono gacıları gibi kucağında çocukla sokakta "barolara" etek kaldıracak hale gelmiş kadın, yapma etme dedik diye burda kamyon yazılarıyla ahkam kesip bize mahalle kavgacısi diyor...ne desek faydasız. Takmis kafaya, harcayacak kendini de çocuğunu da.....

Genişletmek için tıkla...

piraye .!.:

Vallahi o....sonra bulduğu ilk golddiggerin ağına düşüp 6 ay sonra tekmeyi yiyince ağlayarak eşine geri dönen pislik di mi?

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

Böyle bir akşamda içten duamdır en beterini yaşamadan Allah canınızı almasın okey ? Haydi güle güle.

Genişletmek için tıkla...

Pinky93 .!.:

Aha Nietzsche den beddua kısmına geçiş yaptı

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

Hakettiği gibi.. Kaostan beslenen bir tip. Yorumunu yaptın çıkar gidersin, yok illa bişeyler duymak istiyor.

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

Merhaba hanımlar,

8 yıllık evliyiz. Eşimle 20li yaşların başında evlendim(22). Babamın ailemize bir ilgisi yoktu, bense baba sevgisi eksikliği, özgüven eksikliği yaşamış bir insan olarak büyüdüm. Fiziksel açıdan bir kaç noktada okulda arkadaşlarım tarafından rencide edilmek, beni mutluluğu yemekte aramaya teşvik etti ve kilolar aldım. Çok ilgi ve beğeni gören biri değildim. Eşimle bir tanıdık aracılığı ile tanışarak evlendik. Çok beğenilen biri olmamam, baba sevgisi yaşamamış olmam ve karşı tarafın beni beğeniyor olması beni cezbetti ve evlendik.

Eşim nişanlı ve evlilik süresinde beni arzulayan, ilgi gösteren biri olmadı. Bu ilgisizlik beni inanılmaz yıprattı. Kendiside çok fazla konuşamayan, karşıdaki kişi ile göz göze dahi bakamayan bir insan. Zamanla ben kendimi okuyarak, öğrenerek geliştirdim ve bu gayretim devam ediyor. Tanıştığımızda cahilce davranışlarım vardı. 8 yıl evlilik ve tanışma dahil 11 yıldır birlikteyiz. Ne güzel bir söz, ne ilgi, ne de zor durumlarda bana sarılarak sevgisini belli etti. Evde gergin, sinirli bazen daha ılımlı biri. Cesaretsizliğim yüzünden boşanmayı düşünmedim. 3 yaşında çocuğum var. Konuşmayı denedim kaç kez maalesef başarısızlıkla sonuçlandı, yani bir gelişme sağlanmadı. Ben ise kitap okumaya, spor yapmaya başladım zayıfladım. Öğrendikçe, kendime güvenim gelişti. Fakat kendisi tamamen aynı duruyor. Sohbet olarak hiç keyif almıyorum.Markete gitse market alışverişini tam yapamıyor, pazara gitse pazar alamıyor. Araba alacaktık bana, satıcılarla konuşmayı dahi yönetemiyor. Kendime yakıştıramıyorum. Arkadaş ortamına götürüyorum, konuşmuyor selam verse sohbeti devam ettiremiyor.

Ve asıl konum şu kamuda çalışıyorum, ve tesadüfen tanıştığım bir insanla Hollanda’da yaşıyor kardeşini ziyarete geldiğinde tanıştık.
Sohbet ederken ilgisine bilgisine hayran kaldım. Ve bir konu vardı üzerinde konuştuğumuz, yaşadığım bir sağlık sorunu ile ilgili ve Hollanda’dan getireceği ürünle ile ilgili numaramı verdim. Fiyatını, içeriğini bildiririm size dedi.

Zamanla sohbet etmeye başladık. Ve bazı üzgün olduğum durumlarda ona anlattım yaşadığım bazı sorunları(cinsel değil). Hiç evlenmemiş 37 yaşında biri, karşısına istediği gibi biri çıkmamış. Ortak yanlarımız, hayata bakış açımız aynı. Sohbeti inanılmaz keyif veriyor, sevgi dolu. Kadın ruhundan anlıyor, kibar ve tam bir centilmen. Eşimle zaten ara ara boşanmaktan bahsediyorduk, geçenlerde tamamen konuştuk tamam dedi fakat şöyle ki bana ev işlerinde yardım etmeye çalışıyor bişeyler yapmaya çalışarak sanırım boşanmak istemediğini düşünüyorum. Vicdan azabı çekiyorum. Ne kadar ilgisiz, sevgiden ve kadın ruhundan, cinsellikten anlamasada yaptığım bir aldatma, sadece telefonda konuşuyoruz ama bu da bir tür aldatma şekli.

Ne kadar kendimi geliştirmeye gayret etsem de, “el ne der” tabusunu yıkmak istesem de tam anlamıyla cesaret gösteremiyorum. İyi kötüde olsa anılarımız var, yuva yapmak için çaba gösterdiğimiz emeklerim var ve çocuğumun babası en önemlisi. Tanıştığım insan ise ömrümce bir daha karşıma çıkmayacak nitelikte, sanki bilinçaltıma bir insanı kodlamışım ve sıfat bulup karşıma çıkmış.

Ömrümü bu şekilde, sadece çocuğumun babası ve alışkanlıktan ve cesaret edemediğim için bu insanla geçirirsem ileriki yıllarda hayatımı bu adama heba etmişim diye düşünür müyüm?

Diğer türlü şunu da düşünüyorum, çocuğunun büyüdüğünü tam anlamıyla göremesin mi? İçinden çıkamadığım bir durum söz konusu, ne yazık ki sevgi de hissetmiyorum. Bir sabah dahi beni öperek uyandırmadı. Bir gün güzel olduğumu hissettirmedi. Hiç değerli hissetmedim. Hakaret ve şiddet eğilimi yok ama şiddet ne yazık ki sadece dayak ile olmuyor. Cinsel arzulanmamak, sevildiğini hissetmemek bunlarda bir şiddet..

Evliliğimiz boyunca her şeyini ben aldım, giysi, iç çamaşır , ayakkabısına kadar haberi bile olmazdı. Bu kadar becerisi kısıtlılığı olan bir adam beni inanılmaz yıprattı. Ben almasan eski, yıpranmışta olsa giyinip gidiyordu. Çocuğum babasını seviyor, boşanınca zorlanır mı. Psikolojisi olumsuz etkilenir mi?

Benzer durumlar yaşayan ve çözebilen, ya da yorumlamak isteyen herkesten saygı çerçevesinde yorumlarını bekliyorum.

Not; Destek aldık fakat aldığımız kadarı ile etkili olmadı, sonrasında devam etmek istemedi.

Genişletmek için tıkla...

mozerellaa .!.:

Hayır, tanıştığımızdan beri böyle. Ama ben aynı ben değilim. Başlangıçta tolere ettiğim durumlar artık gözüme batıyor. Sosyal ortamlarda başarılı olamıyor, konuşma güveni yok.

Genişletmek için tıkla...

pazenpelerinliperi .!.:

Esinize cok üzüldüm.bosanin . cocugunuz annesinin yabanci bir erkege ilgisi oldugunu ogrenirse daha fazla etkilenecektir.

Genişletmek için tıkla...