- 17 Aralık 2020
- 826
- 1.360
- 34
-
- Konu Sahibi yorgunumeydostlar
- #81
Yanlış karar vermişsiniz insan şiddetten ve aldatmanın çok aleni olmasından boşanır. Vazgeçin
Yanlış karar vermişsiniz insan şiddetten ve aldatmanın çok aleni olmasından boşanır. Vazgeçin29 yaşında, 2 senelik evliyim. Birbirimize deliler gibi aşık olduk, tanıştıktan yaklaşık 6 ay sonra evlendik. Hiç kavga etmemiştik evlenmeden önce. Evlenmeden önce de kıskançtı. Ben pek umursamıyordum. Daha önce ilişkilerim oldu. Bunları hep sorardı cevap vermezdim. Cahil bir insan da değil kendisi. Devlet memuru, akıllı işinde gücünde. Ben de çalışıyorum, maddi durumumuz iyi. Eşit kazanıyoruz. Benim derdim anlaşamamak. Eşim duygularını gösteremiyor. Varsa yoksa işi. Beni sevdiğini söylüyor ama hissedemiyorum bir türlü. Fevri davranıyor tartışırken hiç empati yapmıyor. Ona kırıldığım zaman bana neyin tribindesin diyor. Gözümün içine bakmıyor 2 senedir. Aşkım hayatım canım gibi laflar etmiyor. Çok yalnız hissediyorum. Seviyor tamam ama göstermedikten sonra kabullenmeli miyim bilmiyorum çok arada kaldım. Çok kavga ediyoruz. O sürekli haklı olduğunu iddaa ediyor, özür dilediğinde bile taam tamam hadi özür dilerim kapatalım konuyu diyip içten özür bile dilemedi hiç. Ona yanaştığımda cinsellik için canı istemiyor genelde. Akşam yatarken yaparız, sabah yaparız diyor. Vakti değil diyor vs. Çok geri çevirdi beni. Ne var yani canım hep istemek zorunda mı diyor ama kendimi çok berbat hissediyorum. Bu arada 170 boyunda 52 kilo gayet bakımlı bir kadınım. Hatta erkeklerin ilgisi hep çok olmuştur bana karşı. Eşimin böyle davranmasına ben mi çok taktım bilmiyorum. Bu konuyu açtığımda, hatta beni üzen konuları açıp düzeltmek istediğimde bana hep huzursuzluk çıkarma, konuşma negatif diyip durdu. Bunların hepsi birikti. Saygısızlıklar da aldı başını yürüdü. Küfür kıyamet Anlaşmalı boşanma kararı verdk, mahkemeye gittik. Boşanmamız resmileşmesi için imza vermemiz gerekiyordu vermedik belki düzelir umudu ikimizdede vardı, 3 aydır ayrıyız. Ben ayrılır ayrılmaz terapiye gittim. Benim de aşırı öfkelendiğimde kendimi durduramama sorunum var. O da ben de kavgalardan ötürü çok yorulduk. O ben değişmem, ben böyleyim diyip duruyor. Artık dayanamadım. Gittim imzayı verdim. 15 gün itiraz süremiz var şu an. 3 aydır yani ayrı evlerde olduğumuzdan beri hiç bişey değişmedi. Her görüştüğümüzde kavga çıkıyor birbirimizle inatlaşıyoruz çünkü. Hatalarını kabul etmiyor. Bende bir problem yok, sadece biraz fevriyim diyor. Ben ilgiye takıkmışım. Alakası bile yok. İstediğim çok normal bir iki güzel söz söylemesi, saçımı okşaması. Arada bir hediye alıyor, bana yetmiyormuş. Yetinemiyormuşum. Geçen söyledi, o da terapiye başlamış. Bizim ilişkimiz için değil gibi konuşuyor. 15 günün 7si gitti. Bugün kalan eşyalarımı toplamaya gittim. Sarılıp ağladık birbirimize. Kendine kitap almış ilişkiler üzerine. Onu gördüm tesadüfen. Giderken çantama börek sıkıştırdı ben seviyorum diye. İçim parçalandı. O eve geri dönmek istemiyorum. Çok kavganın verdiği ağırlık var. Yorgunluk var. Ama bugün tamamen eşyaları topladığımda çok kötü hissettim. O da çok ağladı. Ben de. Ayrılık psikolojisi böyle bir şey mi? Bazen sevgi sadece ilişkiyi kurtarmaya yeter mi bilmiyorum. 5 güncük itiraz süresi var. Yoksa boşanıyoruz. Doğru mu karar verdim ve neden böyle hissediyorum bilmiyorum çok çaresiz hissediyorum
eeeee barıssan ne olucak yarın yine sana hata yaptıgında özür dilemicek tavır yapıcak ömür böyle gecmez senle kadın olarak gönlünün alınmasını istemezmisin neyin eksik o ve sen ayrılık psikolojisine girmissin emin ol askında ölse seni kaybetmesin diye kapında bile yatar erkek dedigin o yuzden bosuna hiccccccccccc üzülmeeeKeşke... Çok inattır. Boşanmak istemiyorum seni istiyorum pek demez. Daha önceleri de ayrılık lafı geçtiğinde ayrılalım demezdi lafı dolandırırdı.
eşinizin ve sizin tabiyki istekleri olacak. sizin sıkıntınız iletişim sıkıntısı. konuşmak yerine hep birbirinizi hırpalamışsınız . evlilik bir nevi beraber büyümek, olgunlaşmak, anlaşmak, düzgün şekilde farklı şeyleri seçip karşısındakini oldugu gibi kabul etmek. eşiniz kadar sizinde hatalarınız vardır burada ifade edilmeyen. cinsellikte red edilmeme neden sizi bu kadar sarstı adamcagınız hem fiziki hemde piskolojik sıkıntısı olduğu belli. ayrıca bu pandemi bir çok insanı bencil, duygusuz ve umursamaz biri haline getirdi. mutsuzluk covidden hızlı yayıldı ne yazık ki. eşinizle konuşun benimle ilgilen beni sev yerine biz ikimiz daha nasıl mutlu oluruz şeklinde. ayrıca boşanmak istemediginiz ama barışmak istemediginiz ruh halinizi bir stabil hale getirin olmaz böyle.29 yaşında, 2 senelik evliyim. Birbirimize deliler gibi aşık olduk, tanıştıktan yaklaşık 6 ay sonra evlendik. Hiç kavga etmemiştik evlenmeden önce. Evlenmeden önce de kıskançtı. Ben pek umursamıyordum. Daha önce ilişkilerim oldu. Bunları hep sorardı cevap vermezdim. Cahil bir insan da değil kendisi. Devlet memuru, akıllı işinde gücünde. Ben de çalışıyorum, maddi durumumuz iyi. Eşit kazanıyoruz. Benim derdim anlaşamamak. Eşim duygularını gösteremiyor. Varsa yoksa işi. Beni sevdiğini söylüyor ama hissedemiyorum bir türlü. Fevri davranıyor tartışırken hiç empati yapmıyor. Ona kırıldığım zaman bana neyin tribindesin diyor. Gözümün içine bakmıyor 2 senedir. Aşkım hayatım canım gibi laflar etmiyor. Çok yalnız hissediyorum. Seviyor tamam ama göstermedikten sonra kabullenmeli miyim bilmiyorum çok arada kaldım. Çok kavga ediyoruz. O sürekli haklı olduğunu iddaa ediyor, özür dilediğinde bile taam tamam hadi özür dilerim kapatalım konuyu diyip içten özür bile dilemedi hiç. Ona yanaştığımda cinsellik için canı istemiyor genelde. Akşam yatarken yaparız, sabah yaparız diyor. Vakti değil diyor vs. Çok geri çevirdi beni. Ne var yani canım hep istemek zorunda mı diyor ama kendimi çok berbat hissediyorum. Bu arada 170 boyunda 52 kilo gayet bakımlı bir kadınım. Hatta erkeklerin ilgisi hep çok olmuştur bana karşı. Eşimin böyle davranmasına ben mi çok taktım bilmiyorum. Bu konuyu açtığımda, hatta beni üzen konuları açıp düzeltmek istediğimde bana hep huzursuzluk çıkarma, konuşma negatif diyip durdu. Bunların hepsi birikti. Saygısızlıklar da aldı başını yürüdü. Küfür kıyamet Anlaşmalı boşanma kararı verdk, mahkemeye gittik. Boşanmamız resmileşmesi için imza vermemiz gerekiyordu vermedik belki düzelir umudu ikimizdede vardı, 3 aydır ayrıyız. Ben ayrılır ayrılmaz terapiye gittim. Benim de aşırı öfkelendiğimde kendimi durduramama sorunum var. O da ben de kavgalardan ötürü çok yorulduk. O ben değişmem, ben böyleyim diyip duruyor. Artık dayanamadım. Gittim imzayı verdim. 15 gün itiraz süremiz var şu an. 3 aydır yani ayrı evlerde olduğumuzdan beri hiç bişey değişmedi. Her görüştüğümüzde kavga çıkıyor birbirimizle inatlaşıyoruz çünkü. Hatalarını kabul etmiyor. Bende bir problem yok, sadece biraz fevriyim diyor. Ben ilgiye takıkmışım. Alakası bile yok. İstediğim çok normal bir iki güzel söz söylemesi, saçımı okşaması. Arada bir hediye alıyor, bana yetmiyormuş. Yetinemiyormuşum. Geçen söyledi, o da terapiye başlamış. Bizim ilişkimiz için değil gibi konuşuyor. 15 günün 7si gitti. Bugün kalan eşyalarımı toplamaya gittim. Sarılıp ağladık birbirimize. Kendine kitap almış ilişkiler üzerine. Onu gördüm tesadüfen. Giderken çantama börek sıkıştırdı ben seviyorum diye. İçim parçalandı. O eve geri dönmek istemiyorum. Çok kavganın verdiği ağırlık var. Yorgunluk var. Ama bugün tamamen eşyaları topladığımda çok kötü hissettim. O da çok ağladı. Ben de. Ayrılık psikolojisi böyle bir şey mi? Bazen sevgi sadece ilişkiyi kurtarmaya yeter mi bilmiyorum. 5 güncük itiraz süresi var. Yoksa boşanıyoruz. Doğru mu karar verdim ve neden böyle hissediyorum bilmiyorum çok çaresiz hissediyorum
turşu limondan mı sirke den mi yapılır şeklinde bir film vardı aklıma geldi.Çok haklısınız. Aile terapisine gitsek mi dediğimiz konuşmada kavga edip gitmedik. En son olan olaylardan biri
Karakter asla değişmez. Ama evliliği sürdürmek adına adımları varsa bir şans verin birbirinize29 yaşında, 2 senelik evliyim. Birbirimize deliler gibi aşık olduk, tanıştıktan yaklaşık 6 ay sonra evlendik. Hiç kavga etmemiştik evlenmeden önce. Evlenmeden önce de kıskançtı. Ben pek umursamıyordum. Daha önce ilişkilerim oldu. Bunları hep sorardı cevap vermezdim. Cahil bir insan da değil kendisi. Devlet memuru, akıllı işinde gücünde. Ben de çalışıyorum, maddi durumumuz iyi. Eşit kazanıyoruz. Benim derdim anlaşamamak. Eşim duygularını gösteremiyor. Varsa yoksa işi. Beni sevdiğini söylüyor ama hissedemiyorum bir türlü. Fevri davranıyor tartışırken hiç empati yapmıyor. Ona kırıldığım zaman bana neyin tribindesin diyor. Gözümün içine bakmıyor 2 senedir. Aşkım hayatım canım gibi laflar etmiyor. Çok yalnız hissediyorum. Seviyor tamam ama göstermedikten sonra kabullenmeli miyim bilmiyorum çok arada kaldım. Çok kavga ediyoruz. O sürekli haklı olduğunu iddaa ediyor, özür dilediğinde bile taam tamam hadi özür dilerim kapatalım konuyu diyip içten özür bile dilemedi hiç. Ona yanaştığımda cinsellik için canı istemiyor genelde. Akşam yatarken yaparız, sabah yaparız diyor. Vakti değil diyor vs. Çok geri çevirdi beni. Ne var yani canım hep istemek zorunda mı diyor ama kendimi çok berbat hissediyorum. Bu arada 170 boyunda 52 kilo gayet bakımlı bir kadınım. Hatta erkeklerin ilgisi hep çok olmuştur bana karşı. Eşimin böyle davranmasına ben mi çok taktım bilmiyorum. Bu konuyu açtığımda, hatta beni üzen konuları açıp düzeltmek istediğimde bana hep huzursuzluk çıkarma, konuşma negatif diyip durdu. Bunların hepsi birikti. Saygısızlıklar da aldı başını yürüdü. Küfür kıyamet Anlaşmalı boşanma kararı verdk, mahkemeye gittik. Boşanmamız resmileşmesi için imza vermemiz gerekiyordu vermedik belki düzelir umudu ikimizdede vardı, 3 aydır ayrıyız. Ben ayrılır ayrılmaz terapiye gittim. Benim de aşırı öfkelendiğimde kendimi durduramama sorunum var. O da ben de kavgalardan ötürü çok yorulduk. O ben değişmem, ben böyleyim diyip duruyor. Artık dayanamadım. Gittim imzayı verdim. 15 gün itiraz süremiz var şu an. 3 aydır yani ayrı evlerde olduğumuzdan beri hiç bişey değişmedi. Her görüştüğümüzde kavga çıkıyor birbirimizle inatlaşıyoruz çünkü. Hatalarını kabul etmiyor. Bende bir problem yok, sadece biraz fevriyim diyor. Ben ilgiye takıkmışım. Alakası bile yok. İstediğim çok normal bir iki güzel söz söylemesi, saçımı okşaması. Arada bir hediye alıyor, bana yetmiyormuş. Yetinemiyormuşum. Geçen söyledi, o da terapiye başlamış. Bizim ilişkimiz için değil gibi konuşuyor. 15 günün 7si gitti. Bugün kalan eşyalarımı toplamaya gittim. Sarılıp ağladık birbirimize. Kendine kitap almış ilişkiler üzerine. Onu gördüm tesadüfen. Giderken çantama börek sıkıştırdı ben seviyorum diye. İçim parçalandı. O eve geri dönmek istemiyorum. Çok kavganın verdiği ağırlık var. Yorgunluk var. Ama bugün tamamen eşyaları topladığımda çok kötü hissettim. O da çok ağladı. Ben de. Ayrılık psikolojisi böyle bir şey mi? Bazen sevgi sadece ilişkiyi kurtarmaya yeter mi bilmiyorum. 5 güncük itiraz süresi var. Yoksa boşanıyoruz. Doğru mu karar verdim ve neden böyle hissediyorum bilmiyorum çok çaresiz hissediyorum
Bu kadar inat ve gururlu birinden ne hayir gelir?Keşke... Çok inattır. Boşanmak istemiyorum seni istiyorum pek demez. Daha önceleri de ayrılık lafı geçtiğinde ayrılalım demezdi lafı dolandırırdı.
Ağlamak yetmez. Biz de çok ağladık. Ama size şunu net şekilde diyeyim. Eşiniz taşın altına elini koymalı. Koymazsa olmaz bu iş. İcraat gerekir. Ağlayıp icraat yapmamak sadece günü kurtarmaktan ibaret. Çok zor bir durum. İnşaallah hallolurBeraber oturup ağladık eşyalarımı toparlarken. İçimden bir parça koptu gitti dedim. Benimde gitti dedi. Bu kavga eden anlaşamayan iki kişinin boşanmasının bu şekilde üzüntülü olması normal mi acaba
Yanı yarın senın baska bırıne asık olman evlenmen falan inatla acıklanamaz. Sevmiyordur sunu goze aldıysa. Gitme demedıyse. Birlikte terapiye gidelim demedıyse.
Cantana borek koyacagına
Kesinlikle çok doğru bir yorum. Hiçbir evlilik dört dörtlük değil tabi ki. Kadınlar hassas ve çabuk bunalir. Ama kadını elde tutacak kişi erkektir. Erkek elde tutmaz aman giderse gitsin,ya da ben yaptım olmadı kafasında ise o evlilik zaten biter.kadin eger gitmek icin bir adim attiysa erkek panige kapilip sevdigini ne olursa olsun kaybetmeyi goze almamali, kadini ikna edebilmeli
Evet gerçek seven böyle yapar. Ben de eşyalarımı toplamaya gittiğimde bana sadece gitme dedi. Hiç engel bile olmadı. Ya sen dur nereye gidiyorsun demedi. Aksine eline telefon almış mahkemeye delil için videomu çekti annesiyle birlikte. Bu içimi o kadar acıttı ki o an anlatamam. Ben boşa kürek çekmişim dedim. Çok seviyordum. Ama sevmek yetmiyor. Tek tarafın çabası ile olmuyor. Ondan adım olsaydı bu evlilik yürürdü. Erkeğe çok iş düşüyor.Eşyaları toplamana müsaade etmiş mi? Etmiş. Dur toplama daha zaman var, vazgeçme ihtimalin yok mu boşanmaktan, kesin kararını verdin galiba falan drmemiş. Bu adamın orda seni seviyorum bitirmeyelim, elimden gelen her şeyi yapmaya hazırım demesini zaten beklemiyorum da seni durdurabilirdi isteseydi ya da börek vermek dışında somut bir şey yapabilirdi
Bu önemli bir kriter bence. Eşyalar toplanırken durdursa izin vermese kesinlikle şans verilmeli. Ama kılını kıpırdatmadıysa o iş olmaz. Geri dönülse daha kötü olurYani eşyaları toplarken sizi durdurup son kez deneyelim vs deseydi kesinlikle şans verin derdim ama dememiş şimdi hatasını kabul etmeyen birine siz hiçbir çaba harcamadan dönerseniz kendi kendinize ilişkinizin pek düzeleceğini sanmıyorum iyice saygısız bir hal alabilir nede olsa dayanamadı döndü diye.
Aynen yani o artık son aşama bu saatten sonra yapacak birşey yok kendi gelirse gelir.Bu önemli bir kriter bence. Eşyalar toplanırken durdursa izin vermese kesinlikle şans verilmeli. Ama kılını kıpırdatmadıysa o iş olmaz. Geri dönülse daha kötü olur
Çok üzüldüm. Neden böyle oluyor bılmıyorım29 yaşında, 2 senelik evliyim. Birbirimize deliler gibi aşık olduk, tanıştıktan yaklaşık 6 ay sonra evlendik. Hiç kavga etmemiştik evlenmeden önce. Evlenmeden önce de kıskançtı. Ben pek umursamıyordum. Daha önce ilişkilerim oldu. Bunları hep sorardı cevap vermezdim. Cahil bir insan da değil kendisi. Devlet memuru, akıllı işinde gücünde. Ben de çalışıyorum, maddi durumumuz iyi. Eşit kazanıyoruz. Benim derdim anlaşamamak. Eşim duygularını gösteremiyor. Varsa yoksa işi. Beni sevdiğini söylüyor ama hissedemiyorum bir türlü. Fevri davranıyor tartışırken hiç empati yapmıyor. Ona kırıldığım zaman bana neyin tribindesin diyor. Gözümün içine bakmıyor 2 senedir. Aşkım hayatım canım gibi laflar etmiyor. Çok yalnız hissediyorum. Seviyor tamam ama göstermedikten sonra kabullenmeli miyim bilmiyorum çok arada kaldım. Çok kavga ediyoruz. O sürekli haklı olduğunu iddaa ediyor, özür dilediğinde bile taam tamam hadi özür dilerim kapatalım konuyu diyip içten özür bile dilemedi hiç. Ona yanaştığımda cinsellik için canı istemiyor genelde. Akşam yatarken yaparız, sabah yaparız diyor. Vakti değil diyor vs. Çok geri çevirdi beni. Ne var yani canım hep istemek zorunda mı diyor ama kendimi çok berbat hissediyorum. Bu arada 170 boyunda 52 kilo gayet bakımlı bir kadınım. Hatta erkeklerin ilgisi hep çok olmuştur bana karşı. Eşimin böyle davranmasına ben mi çok taktım bilmiyorum. Bu konuyu açtığımda, hatta beni üzen konuları açıp düzeltmek istediğimde bana hep huzursuzluk çıkarma, konuşma negatif diyip durdu. Bunların hepsi birikti. Saygısızlıklar da aldı başını yürüdü. Küfür kıyamet Anlaşmalı boşanma kararı verdk, mahkemeye gittik. Boşanmamız resmileşmesi için imza vermemiz gerekiyordu vermedik belki düzelir umudu ikimizdede vardı, 3 aydır ayrıyız. Ben ayrılır ayrılmaz terapiye gittim. Benim de aşırı öfkelendiğimde kendimi durduramama sorunum var. O da ben de kavgalardan ötürü çok yorulduk. O ben değişmem, ben böyleyim diyip duruyor. Artık dayanamadım. Gittim imzayı verdim. 15 gün itiraz süremiz var şu an. 3 aydır yani ayrı evlerde olduğumuzdan beri hiç bişey değişmedi. Her görüştüğümüzde kavga çıkıyor birbirimizle inatlaşıyoruz çünkü. Hatalarını kabul etmiyor. Bende bir problem yok, sadece biraz fevriyim diyor. Ben ilgiye takıkmışım. Alakası bile yok. İstediğim çok normal bir iki güzel söz söylemesi, saçımı okşaması. Arada bir hediye alıyor, bana yetmiyormuş. Yetinemiyormuşum. Geçen söyledi, o da terapiye başlamış. Bizim ilişkimiz için değil gibi konuşuyor. 15 günün 7si gitti. Bugün kalan eşyalarımı toplamaya gittim. Sarılıp ağladık birbirimize. Kendine kitap almış ilişkiler üzerine. Onu gördüm tesadüfen. Giderken çantama börek sıkıştırdı ben seviyorum diye. İçim parçalandı. O eve geri dönmek istemiyorum. Çok kavganın verdiği ağırlık var. Yorgunluk var. Ama bugün tamamen eşyaları topladığımda çok kötü hissettim. O da çok ağladı. Ben de. Ayrılık psikolojisi böyle bir şey mi? Bazen sevgi sadece ilişkiyi kurtarmaya yeter mi bilmiyorum. 5 güncük itiraz süresi var. Yoksa boşanıyoruz. Doğru mu karar verdim ve neden böyle hissediyorum bilmiyorum çok çaresiz hissediyorum
Vay beArkadaşlar selam. Hepinize çok teşekkür ederim mesajlarınz için. Hızlıca özet geçmek isterim. Boşanmaktan son dakika vazgeçtik, terapiye devam edelim düzelir vs dedik. Hayatımın en büyük yanılsaması, aptallığıymış. 1 ay sonra herşey eskisine döndü. Daha beter oldu. 2 ay sonra yeni boşanma davası açtım. Boşanalı 1 sene olacak neredeyse. Çok mutluyum ve çok yerinde bir kararmış. Hatta öyle ki boşandıktan sonra biriyle tanıştım. Bana gerçekten sevilmenin nasıl bir şey olduğunu hatırlattı. 10. ayımızı dolduruyoruz onunla. Bir gün olsun acaba beni seviyor mu diye düşünmedim. Tartışırken bile saygısızlık asla yok, nasıl çözerize bakıyoruz. Sevgi sözcüklerini asla esirgemez, en ufak derdim varsa anında çare olur. Gözüm kapalı güvendiğim biri oldu şu yaşadıklarımdan sonra, nasıl bir şans bilemiyorum. Çektiğim çileli 2 senede 2 kere boşanmalı bir evlilikten sonra hele. Tecrübe diyorum artık adına. Allah herkesin gönlüne göre versin sevgili kiz kardeslerim. Şunun altına imzamı atarım; bir ilişkide saygı yoksa, kadın değersiz hissediyorsa o ilişki bitmeye mahkumdur. Size sevgisini belli etmeyen, hayatının merkezine işini veya başka şeyleri koyan narsistlerden uzak durun. Bir ilişki bitti gibi hissettiriyorsa, boşanma konuşuluyorsa fazla ittirmeyin benim gibi güzel zamanlarınızı heba etmeyin :)
Mutlu olmanıza çok sevindim. Şunu merak ettim istemsizce; o burnu düşse yerden almayan ben böyleyim bende hata yok diyen eski eşiniz ne alemde? Hayatı yolunda mı hiç pişman oldu mu?Arkadaşlar selam. Hepinize çok teşekkür ederim mesajlarınz için. Hızlıca özet geçmek isterim. Boşanmaktan son dakika vazgeçtik, terapiye devam edelim düzelir vs dedik. Hayatımın en büyük yanılsaması, aptallığıymış. 1 ay sonra herşey eskisine döndü. Daha beter oldu. 2 ay sonra yeni boşanma davası açtım. Boşanalı 1 sene olacak neredeyse. Çok mutluyum ve çok yerinde bir kararmış. Hatta öyle ki boşandıktan sonra biriyle tanıştım. Bana gerçekten sevilmenin nasıl bir şey olduğunu hatırlattı. 10. ayımızı dolduruyoruz onunla. Bir gün olsun acaba beni seviyor mu diye düşünmedim. Tartışırken bile saygısızlık asla yok, nasıl çözerize bakıyoruz. Sevgi sözcüklerini asla esirgemez, en ufak derdim varsa anında çare olur. Gözüm kapalı güvendiğim biri oldu şu yaşadıklarımdan sonra, nasıl bir şans bilemiyorum. Çektiğim çileli 2 senede 2 kere boşanmalı bir evlilikten sonra hele. Tecrübe diyorum artık adına. Allah herkesin gönlüne göre versin sevgili kiz kardeslerim. Şunun altına imzamı atarım; bir ilişkide saygı yoksa, kadın değersiz hissediyorsa o ilişki bitmeye mahkumdur. Size sevgisini belli etmeyen, hayatının merkezine işini veya başka şeyleri koyan narsistlerden uzak durun. Bir ilişki bitti gibi hissettiriyorsa, boşanma konuşuluyorsa fazla ittirmeyin benim gibi güzel zamanlarınızı heba etmeyin :)
Çok teşekkür ederim :) hayatı yolunda mı hiç bilmiyorum. Galiba aynı tas aynı hamam. Haberim pek yok. Boşandıktan sonra bi kaç kere saçma sapan bahanelerle aradı. Daha sonra bir yerden erkek arkadaşım olduğunu duymuş, ooo hayırlı olsun yaa neci bu arkadaşımız ne iş yapıyor falan diye sordu. Güldüm geçtim seni ilgilendirmez diyerek. Sorduğu soru, soruş şekli bile ilginçti. Bir daha da sesi çıkmadı şükürMutlu olmanıza çok sevindim. Şunu merak ettim istemsizce; o burnu düşse yerden almayan ben böyleyim bende hata yok diyen eski eşiniz ne alemde? Hayatı yolunda mı hiç pişman oldu mu?