Evliliğimizin başlarında çok hırçındım çok hatalar yaptım doğru düzgün ilişkim olmamıştı, aile yapılarımız çok farklıydı bende ciddi kaygı problemleri yaratmıştı. Evliliğimizin ilk zamanlarımda çok kırdım kendisini çok içe kapanıktı ifade etmezdi duygularını ben de aptallık ettim anlayamadım. Ailesinden başladı herşey. Hep bana müdahale edecekleri korkusuyla yaşadım. Kendisi evlenmeden önce ailesini çok kötülüyordu abisinin eşlerini ailesindeki kadınları. Ablası da hep ailedeki diğer kadınları bana kötüleyip uzak tuttu beni onlardan. Ben de aptal değildim olgun davranabilirdim ama bunlar beni hırçınlaştıydı. Sonra kısa bir süre sonra belki hiçbir zaman çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim ve ağır bir depresyon geçirdim bu süreçte eski eşimden hiç destek görmedim hatta beni suçladığı oldu senin yüzünden baba olamayacak mıyım ben diye. Ben de sustum arada tedavi olalım dediğimde senden soğudum ilk zamanlarda bana yaşattıklarında dedi ve hep ilk yaptıklarımı üç yolluk evliliğim boyunca unutamıyorum dedi. Gece yarılarına kadar hep arkadaşlarıyla dışardaydı. Ben bilmediğim tanımadığım bi şehirde hep yalnızdım. Tabi biraz toparlandıktan sonra aile ile ilişkilerimi düzelttim onlardan da eski eşimden de özür diledim ama fayda etmedi. En büyük hatam evliliğin ilk 5-6 ayında hep boşanma kelimesini kullandım
