- Konu Sahibi benmutlumuyumki
-
- #1
boşanan arkadaşlar ve kk hatunları bir akılda bana verir misiniz
arkadaslar günaydın geceden beri düşün düşün doğru düzgün uyku yüzü görmedim, artık size bir şey danışmak istiyorum.
eşim sürekli olarak beni küçük görüyor, ve sözlü olarak şiddet uyguladığını düşünüyorum, yaklaşık dört yıllık evliyim evlendiğim günden beri bereciksiz, cahil, tecrübesiz, bu yaşa kadar bunu ögrenemedin mi şeklinde bir sürü söz işittim, aile yapılarımız farklı ben korumacı tipli bir ailede yetiştim, o ise kendi başına tabiri caiz değilse burnu sürtte sürtte büyümüş ve haliyle hayat tecrübesi bilgiisi çok fazla.. beden olarak diri ve genç bir kadın akıl olarak 40 yaşında olgunlukda bir eş istiyor, bu nasıl olabilir ya:!! ve eşimin dediği gibi benim gibi korumacı ailede yetişen biri olarak oldukça başarılı ve becerikli olduğumu düşünüyorum.. ama bunu anlamam epey vaktimi aldı, çok oldu ölmek istedim.. canıma kaç kere tak etti ve babama konuyu açtım babam eşimle konuştu durum birz olsun düzeldi söz verdi vs..
ben beraber uyuyacağım sarılabilceğim bir eş olsun hayaliye evlendim, ama ilk geceden itibaren ayrı örtülerde yatıyoruz, aynı yatakda ayrı örtü sarılma masum öpücekler hiç bişey yok.. aramızda hep bi mesafe var. rüyalarımda bile başıma her türlü sıkıntı gelse eşimi göremiyorum yanımda, bu bile psikolojik oarak bana yansıması bu durumun var da yok aslında.. üsteklik tam 2,5 yıl evliyken ağlaya ağlaya ben senden hakettiğim sevgiyi bir güzel sözü duyamıyorum bi sarılma bi dokunuş, yalnız malum olay için yanıma geliyorsun, ve ozaman öpüşmek istiyorsun, bende kendimi ruhum beslenmediği için mutsuz hissediyorum dedim. haklısın seni ihmal ettim BİRAZ dedi
ve en önemli sorumlardan bi tanesi öfke kontrolü yok.. anahtarı apartman kapısına sıkıştırırım utana sıkıla eşimden yardım istedim o arada başka erkek komşular geçti dedim yok eşimden yardım istemeliyim bu komşuları tanımıyorum çünkü görüntü olarak hiç evli barklı bi kadına benzemem o insanlarıda tanımadığım için güvenemedim in mi cin mi diye, eşim geldi söylene söylene bu ne beceriksizlik ne bu hal falan felan bıdı bıdı.. o anahtar oraya sıkıştırdığım için kendimden nefret ettim, kendisi eve gelir kapıyı kitler gözümün önünde, zil çalar yarım saat sonra, kim kilitledi bu kadar kapıyı yaa diye bağırır oysa gözümün onunda o kilitlemişti.. en son ki olay ise şu şekilde cereyan etti, bir yerden dönüyoduk malum havalr sogudu yavrum arabasında içinde kat kat montu şapkası bu aralar çok parasızlık yaşıyoruz, ben o gün mikrop almışım hafif grip başlangıcı, evde yemek yok çok acız, çocuk uyumak yemek yemek istiyor, dedim bari pizza kampanyalrını bi soralım, girdik pizzacının içine epey bi bekldik hemen sorcaz diye üstünü başını çıkaramadım çocugun dedimki - aşkım hadi sorsana - birden bağırmaya başladı nasıl sorayım herkesin elinde tlf sen bi sus ne diyosun beee. o kadar utandım ki pizza yiyen herkes çalışanlar kafasını kaldırıp bize baktı.. orda onu bozmadım. tmm ne istiyorsan yap dedim ve kavga çıkmasın diye çocugun arabasıyla dışarı çıktım.. arkamdan bu kampanyayı gördün mü vs diye geldi.. sorular soruyor.. sonra dedim artık yeter hep düzene girmeye çalışıyorum ama sen sürekli bi öfke nöbeti yaşıyorsun, ben görmedim ve sana aşkım diye güzl bi uslupla sordum sen bağırarak cevap verdin, kaç kere beni insanların önünde lütfen küçük düşürme diye uyarıyorum dedim.. tavrım değişti 2 gündür.. ayrılmayı düşünüyorum, çünkü evladım sürekli annesini mutsuz görüyor, dünde babasına kahvaltı sorfrasında annem üzülmüş baba yapma.. dedi, 2 yaşında çocuk bile farkında
arkadaslar günaydın geceden beri düşün düşün doğru düzgün uyku yüzü görmedim, artık size bir şey danışmak istiyorum.
eşim sürekli olarak beni küçük görüyor, ve sözlü olarak şiddet uyguladığını düşünüyorum, yaklaşık dört yıllık evliyim evlendiğim günden beri bereciksiz, cahil, tecrübesiz, bu yaşa kadar bunu ögrenemedin mi şeklinde bir sürü söz işittim, aile yapılarımız farklı ben korumacı tipli bir ailede yetiştim, o ise kendi başına tabiri caiz değilse burnu sürtte sürtte büyümüş ve haliyle hayat tecrübesi bilgiisi çok fazla.. beden olarak diri ve genç bir kadın akıl olarak 40 yaşında olgunlukda bir eş istiyor, bu nasıl olabilir ya:!! ve eşimin dediği gibi benim gibi korumacı ailede yetişen biri olarak oldukça başarılı ve becerikli olduğumu düşünüyorum.. ama bunu anlamam epey vaktimi aldı, çok oldu ölmek istedim.. canıma kaç kere tak etti ve babama konuyu açtım babam eşimle konuştu durum birz olsun düzeldi söz verdi vs..
ben beraber uyuyacağım sarılabilceğim bir eş olsun hayaliye evlendim, ama ilk geceden itibaren ayrı örtülerde yatıyoruz, aynı yatakda ayrı örtü sarılma masum öpücekler hiç bişey yok.. aramızda hep bi mesafe var. rüyalarımda bile başıma her türlü sıkıntı gelse eşimi göremiyorum yanımda, bu bile psikolojik oarak bana yansıması bu durumun var da yok aslında.. üsteklik tam 2,5 yıl evliyken ağlaya ağlaya ben senden hakettiğim sevgiyi bir güzel sözü duyamıyorum bi sarılma bi dokunuş, yalnız malum olay için yanıma geliyorsun, ve ozaman öpüşmek istiyorsun, bende kendimi ruhum beslenmediği için mutsuz hissediyorum dedim. haklısın seni ihmal ettim BİRAZ dedi
ve en önemli sorumlardan bi tanesi öfke kontrolü yok.. anahtarı apartman kapısına sıkıştırırım utana sıkıla eşimden yardım istedim o arada başka erkek komşular geçti dedim yok eşimden yardım istemeliyim bu komşuları tanımıyorum çünkü görüntü olarak hiç evli barklı bi kadına benzemem o insanlarıda tanımadığım için güvenemedim in mi cin mi diye, eşim geldi söylene söylene bu ne beceriksizlik ne bu hal falan felan bıdı bıdı.. o anahtar oraya sıkıştırdığım için kendimden nefret ettim, kendisi eve gelir kapıyı kitler gözümün önünde, zil çalar yarım saat sonra, kim kilitledi bu kadar kapıyı yaa diye bağırır oysa gözümün onunda o kilitlemişti.. en son ki olay ise şu şekilde cereyan etti, bir yerden dönüyoduk malum havalr sogudu yavrum arabasında içinde kat kat montu şapkası bu aralar çok parasızlık yaşıyoruz, ben o gün mikrop almışım hafif grip başlangıcı, evde yemek yok çok acız, çocuk uyumak yemek yemek istiyor, dedim bari pizza kampanyalrını bi soralım, girdik pizzacının içine epey bi bekldik hemen sorcaz diye üstünü başını çıkaramadım çocugun dedimki - aşkım hadi sorsana - birden bağırmaya başladı nasıl sorayım herkesin elinde tlf sen bi sus ne diyosun beee. o kadar utandım ki pizza yiyen herkes çalışanlar kafasını kaldırıp bize baktı.. orda onu bozmadım. tmm ne istiyorsan yap dedim ve kavga çıkmasın diye çocugun arabasıyla dışarı çıktım.. arkamdan bu kampanyayı gördün mü vs diye geldi.. sorular soruyor.. sonra dedim artık yeter hep düzene girmeye çalışıyorum ama sen sürekli bi öfke nöbeti yaşıyorsun, ben görmedim ve sana aşkım diye güzl bi uslupla sordum sen bağırarak cevap verdin, kaç kere beni insanların önünde lütfen küçük düşürme diye uyarıyorum dedim.. tavrım değişti 2 gündür.. ayrılmayı düşünüyorum, çünkü evladım sürekli annesini mutsuz görüyor, dünde babasına kahvaltı sorfrasında annem üzülmüş baba yapma.. dedi, 2 yaşında çocuk bile farkında
Son düzenleme: