- Konu Sahibi benmutlumuyumki
-
- #21
evet canım a çocuk olunca kıpırdamak bile çok ozr oluyor üstelik daha çok küçük..
eşinle tekrardan konuşsan bir evlilik terapistine gitseniz birlikte eğer ailen arkanda olsa çocuğun olmasa ve çalışıyor olsaydın boşanman daha kolay olurdu ama tek değilsin evladın var ve ailem de destek değil diyorsun
çocuğunuzunn arkadasları annen bu mu diye neden gülecekmiş size?
arkadaşa katılıyorum bir evlilik terapistine gidin eşinizle güzel bir konuşma yapın bence son bir şansı verin kendinize.En azından çocuğunuz için sonradan ben elimden gelen herşeyi yaptım diyebilmek adına ..aşkım bi tanem kelimelerini bnde kullanamam eşimden bazen bana sitem eder ama napıyım yapım böyle eşimi çok seviyorum değer veriyorum ama kullanamıyorum o kelimeleri öfke kontörlüne gelince işi iş ortamı nasıl eşinizin mesela bn önceki iş yerimde o kadar stresli bir işe sahiptim ki biri gık dese ben çıldırmaya başlamıştım en sonunda dedim bu işyeri beni sinir sahibi yaptı aslında o kadar mülayim sevecen bir insanımdır ki ama iş stresi beni bambaşka bir insana dönüştürmüştü neyseki ayrıldımda rahatladım hani böyle bi stres altında falan olabilirmi yani sürekli mi böyleydi eşiniz yoksa belli bir dönemdir mi böyle
Canım kesinlikle yardım edemez ailem diyosun ama sırf annenin kafası kaldırmıyor diye bir başına kalmana gönülleri razı olacak mı? Sonuçta bir hafta gidip kalma meselesi değil ki bu bir zorda kalma durumu. Kim ister yuvasını dağıtsın baba evine geri dönsün. Bence eşin sana karşı biraz da bu nedenle rahat davranıyor olabilir. Nasıl olsa gidecek yeri yok ailesi kabul etmez diye düşünüyorsa erkek milleti daha da cozutuyor eşine karşı eleştirilerinde.
evliyken çalışmaya kalksan eşin izin verecek mi? hani biraz iş hayatına alış kendine güvenin tamamen yerine gelsin yavaş yavaşta kenara para atarsın, biraz daha dişini sıkman gerekecek bu durumda,
sonrasında eşinin durumuna tekrar bakarsın halen aynı şekilde devam ediyorsa boşanma sürecine geçersin ki o zamanda sen evden gitmezsin giden eşin olur sen kalırsın düzenini bozmazsın..
işine devam edersin, eşin çocuğun için nafaka verecek istesede istemesede nafakanı alacaksın...
nafaka ve birazcıkta sen eklersen üzerine bakıcı tutabilir yada kreşe verebilirsin yavrunu,
zamanla herşey yoluna giriyor...
bu arada sen istemedikten sonra boşanan kadının kapısına inan kimse gelip dayanmıyor...
neden gülücekmiş, ben biraz korumacı bir ailede yetişince dünya kaç bucak bilmiyorum, herkes önce iyidir kötü olmayı kimse isteemz vs diyorum, yani saf aklımla herkes dalga geçermiş çocuhumun yüzü yere eğilirmiş annesi böyle iyi niyetli olunca.
Allah yardımcın olsun ya.işin biraz zor ama imkansız değil.her yapacağını planla yapmalısın.eşin ne yardan geçiyor ne serden.ne beklediğin ilgiyi gösteriyor ne de sana izin veriyor.
ne olursa olsun dikkat et ve mutsuz olduğun bir yerde hayatını devam ettirme.
aileni hiç anlamadım torun değil mi bu çok değerli olması gerekmiyor mu?annem daha doğmadan yoluna ölecek nerdeyse.
herkes git işe gir ayrıl demiş sanırım eşinde bu maddi sıkıntıdan dolayı bunalıyor canım şiddet yok bildiğim sabret en ufak bi sıkıntıda gitmek olmaz bence eşin kendini ezik hissediyor size karşı ve bunuda psikolojik olarak sözlü baskıyla yenmeye çalışıyor eğer çalışabilirsen evine katkıda bulunmak için çalış ayrılmayı şimdilik düşünme bence ayrılmak kolay değil ailenin durumu iyi değil ayrılıp sekreterlikmi yapacaksın üç kuruşla nasıl ev kurup geçineceksin benim sana tavsiyem biraz sabır benim gördüğüm eşin maddi sıkıntılardan dolayı bunalımda
Allah yardimcin olsun canim ailenden fayda gelmez bunu bilesin ayni durmu iki cocukla ben yasadim cok zorr cokkkk bir destekcin olmasi sart cunku kucuk cocugun var..uygun kresler var hatta sosyal hizmetlerin ucretsiz kresleri var sakin oyle bir insana yanlislikla ikinci cocugu yapma
Allah yardımcın olsun ya.işin biraz zor ama imkansız değil.her yapacağını planla yapmalısın.eşin ne yardan geçiyor ne serden.ne beklediğin ilgiyi gösteriyor ne de sana izin veriyor.
ne olursa olsun dikkat et ve mutsuz olduğun bir yerde hayatını devam ettirme.
aileni hiç anlamadım torun değil mi bu çok değerli olması gerekmiyor mu?annem daha doğmadan yoluna ölecek nerdeyse.
herkes senin kadar şanslı değil malesef anne konusundaevlat torun falan filan bunlar çokta önemli olmuyor bazı anneler için..
,
boşanmayı düşündüğüm için asla ikinci çocugu bende düşünmüyorum, Allah korusun. Sakıncası yoksa siz nasıl ayaklarınızın üstünde durmayı başarabildiniz? teşekkür ederim
herkes senin kadar şanslı değil malesef anne konusundaevlat torun falan filan bunlar çokta önemli olmuyor bazı anneler için..
eskiden dyakda vardı, amaşimdi kalmadı, ezik hissetiğin bende farkındayım.. ama bende böyle yaşaya yaşaya artık içimdeki heyecanı sevgiyi kaybettim
Bunlar bana babamin gencligini animsattiboşanan arkadaşlar ve kk hatunları bir akılda bana verir misiniz
arkadaslar günaydın geceden beri düşün düşün doğru düzgün uyku yüzü görmedim, artık size bir şey danışmak istiyorum.
eşim sürekli olarak beni küçük görüyor, ve sözlü olarak şiddet uyguladığını düşünüyorum, yaklaşık dört yıllık evliyim evlendiğim günden beri bereciksiz, cahil, tecrübesiz, bu yaşa kadar bunu ögrenemedin mi şeklinde bir sürü söz işittim, aile yapılarımız farklı ben korumacı tipli bir ailede yetiştim, o ise kendi başına tabiri caiz değilse burnu sürtte sürtte büyümüş ve haliyle hayat tecrübesi bilgiisi çok fazla.. beden olarak diri ve genç bir kadın akıl olarak 40 yaşında olgunlukda bir eş istiyor, bu nasıl olabilir ya:!! ve eşimin dediği gibi benim gibi korumacı ailede yetişen biri olarak oldukça başarılı ve becerikli olduğumu düşünüyorum.. ama bunu anlamam epey vaktimi aldı, çok oldu ölmek istedim.. canıma kaç kere tak etti ve babama konuyu açtım babam eşimle konuştu durum birz olsun düzeldi söz verdi vs..
ben beraber uyuyacağım sarılabilceğim bir eş olsun hayaliye evlendim, ama ilk geceden itibaren ayrı örtülerde yatıyoruz, aynı yatakda ayrı örtü sarılma masum öpücekler hiç bişey yok.. aramızda hep bi mesafe var. rüyalarımda bile başıma her türlü sıkıntı gelse eşimi göremiyorum yanımda, bu bile psikolojik oarak bana yansıması bu durumun var da yok aslında.. üsteklik tam 2,5 yıl evliyken ağlaya ağlaya ben senden hakettiğim sevgiyi bir güzel sözü duyamıyorum bi sarılma bi dokunuş, yalnız malum olay için yanıma geliyorsun, ve ozaman öpüşmek istiyorsun, bende kendimi ruhum beslenmediği için mutsuz hissediyorum dedim. haklısın seni ihmal ettim BİRAZ dedi
ve en önemli sorumlardan bi tanesi öfke kontrolü yok.. anahtarı apartman kapısına sıkıştırırım utana sıkıla eşimden yardım istedim o arada başka erkek komşular geçti dedim yok eşimden yardım istemeliyim bu komşuları tanımıyorum çünkü görüntü olarak hiç evli barklı bi kadına benzemem o insanlarıda tanımadığım için güvenemedim in mi cin mi diye, eşim geldi söylene söylene bu ne beceriksizlik ne bu hal falan felan bıdı bıdı.. o anahtar oraya sıkıştırdığım için kendimden nefret ettim, kendisi eve gelir kapıyı kitler gözümün önünde, zil çalar yarım saat sonra, kim kilitledi bu kadar kapıyı yaa diye bağırır oysa gözümün onunda o kilitlemişti.. en son ki olay ise şu şekilde cereyan etti, bir yerden dönüyoduk malum havalr sogudu yavrum arabasında içinde kat kat montu şapkası bu aralar çok parasızlık yaşıyoruz, ben o gün mikrop almışım hafif grip başlangıcı, evde yemek yok çok acız, çocuk uyumak yemek yemek istiyor, dedim bari pizza kampanyalrını bi soralım, girdik pizzacının içine epey bi bekldik hemen sorcaz diye üstünü başını çıkaramadım çocugun dedimki - aşkım hadi sorsana - birden bağırmaya başladı nasıl sorayım herkesin elinde tlf sen bi sus ne diyosun beee. o kadar utandım ki pizza yiyen herkes çalışanlar kafasını kaldırıp bize baktı.. orda onu bozmadım. tmm ne istiyorsan yap dedim ve kavga çıkmasın diye çocugun arabasıyla dışarı çıktım.. arkamdan bu kampanyayı gördün mü vs diye geldi.. sorular soruyor.. sonra dedim artık yeter hep düzene girmeye çalışıyorum ama sen sürekli bi öfke nöbeti yaşıyorsun, ben görmedim ve sana aşkım diye güzl bi uslupla sordum sen bağırarak cevap verdin, kaç kere beni insanların önünde lütfen küçük düşürme diye uyarıyorum dedim.. tavrım değişti 2 gündür.. ayrılmayı düşünüyorum, çünkü evladım sürekli annesini mutsuz görüyor, dünde babasına kahvaltı sorfrasında annem üzülmüş baba yapma.. dedi, 2 yaşında çocuk bile farkında(( birde bana diyorki boşanırsan görürsün dünya kaç bucak.. daha evveldende eğer boşanırsan çocugumuzun arkadasları annen bu mu diye çocukla gülecek dalga geçicek dedi.. bu lafı atlatmam uzun süre aldı çünkü en hassas nokta evladım ( bana bi akıl verin, bu arada ailem bana destek olamaz gdip yanlarında kalamam çünkü kendi düzenleri var şimdi bile gitmemi istemiyorlar hep bir sebep çıkıyor, tamam onlarda haklı ama gidecek bi yerim yok, kendi başıma ayaklarımın üstünde durmalıyım, boşanan arkadaslar, kk hatunları bana bir fikir verebilir misiniz? SİZ OLSAYDINIZ BOŞANMAK İSTER MİYDİNİZ? teşekkür ederim çok uzun oldu hakkınızı helal edin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?