Bazı insanlar, kendi davranışlarının cezasını çekerler.
Ben de bir temizlikçi aldım. Kadının kocası yok, cahil de bir kadıncağız üzüldüm haline.
İstanbul gibi bir yerde kendi başına çocukları ile hayata tutunmaya çalışyor.
Ya kadın daha belki 50 değil, belki yeni 50 olmuştur.
Mıy mıy mıy. Sürekli yemek yiyor, hareket edeceğim diye ödü kopuyor.
Akraba evliliği yapmış, çocukları engelli.
Hadi diyelim ailesi evlendirdi.
Ya kardeşim biraz zayıfla. İş veriyoruz onu doğru dürüst yap.
Yok, millete kendini acındırıp acındırıp yaşayıp gidiyor işte.
Bu kadının da o hesap. Sosyal medyadan birini bulmuş, koştur koştur evlenmiş.
Senelerce eziyet görmüş, maaşı olmasına rağmen boşanmamış.
Zorla çocuk yapmış.
Şimdi de çocuğumla ben zor durumdayız
Ya buna acısan ne acımasan ne.
Benim temizlikçi gibi başa bela.
Hiç bulaşmamak lazım bu tiplere.
Bak şimdi ben temizlikçiyi çıkaramıyorum, çünkü kendi beceriksizliği yüzünden İstanbul gibi yerde herkes ev işi yapacak kadın ararken bunun elindeki tek iş bendeki.
Ben de atarsam sadece devletin eline bakacaklar.
Yani acımamak lazım aslında. Ne halleri varsa görsünler demek gerekli.
Yardım edilecekse de çok ince elenip sık dokunmalı, yoksa başınıza bela olabilirler.