merhaba KK nın güzel kadınları.
çok uzun olduğunun farkındayım lütfen gerçekten okumak isteyen okusun ve kırıcı yorumlar yapmayın zaten duygusal ve psikolojik açıdan zor dönemler geçiriyorum. okuyanlara şimdiden çok teşekkür ediyorum ve karışık yazdıysam özür diliyorum
sizlere danışmak istediğim bir konum var. daha önceki konularımı bilenler vardır. kaynımla ilgili sıkıntılar. şimdiki sıkıntım bambaşka. Benim aynı iş yerinde çalıştığım arkadaşım var çok samimiyiz. Adeta bir dost bir kardeş gibi gördük birbirimizi. daha önce başka bir ildeydik sonra eş durumundan ikimizde yine aynı il ve iş yerine tayin almayı başarıp yan yana kaldık. hala daha çok iyiyiz maşallah.çok uzatmadan atlatmak istediklerime geçmek istiyorum.
biliyorsunuz kaynım bir süre bizde kalmıştı. eşim kaynımın gelmesiyle birlikte daha farklı davranmaya başlamıştı. ona karşı sorumlu hissetmesinden, hissettirilmesinden böyle olduğunu düşünüyordum. nitekim eşime ben çalışırken tatilde pek yaramıyor. çok fazla arkadaşlarıyla takılmaya başladı ben işte olduğum için sürekli onlarla zaman geçirmeye başladı. haftanın 4 günü görüşüyorsak 3 günü arkadaşlarıyla.her evlilikte olduğu gibi bizim de zaman zaman küçük zaman zaman da büyük sıkıntılarımız oldu. zaten evlenirken hem maddi hem de aileler olarak sıkıntılı bir hayata 3-0 geriden başladığımız bir birlikteliğimiz var. arkadaşım işe başladıktan ve evlendikten yaklaşık 1.5 yıl sonra girdi hayatıma. hayata bakış açımız, ailevi ve gelenek görenek olarak farklı yapılardayız. bu zamana kadar eşimle yaşadığım çoğu sıkıntıyı ve çoğu mutluluğu bilir. kendisi de yaklaşık 9 ay önce evlendi. her evliliğin parmak izi gibi farklı olduğuna inanan bir insanım.
Dediğim gibi her anıma gerek benim anlattıklarımla gerek kendisi şahit oluşuyla tanıklık ediyordu.en son eşimle lafta ya da ciddi olarak( böyle diyorum çünkü gerekten ciddi miydi değilmiydi kestiremiyorum) 2 kavgamızda boşanmanın eşiğinden döndük. bu süreçlerde arkadaşım her zamanki gibi yanımdaydı. ve ikisinde de beni aslında boşanma düşüncesine kadar getiren oydu. ben sevdiğim değer verdiğim insanların düşüncelerinden etkilenen bir insanım. eşimle ilgili yaşadıklarım aslında başka bir BDV konusu olabilcek yapıda. her neyse arkadaşım bu son iki kavgamızda beni boşanma düşüncesine kadar getiriyor bir tek uçurumdan itmediği kalıyordu. son kavgaların ilkinde neden arkadaşımı bu kadar evliliğime dahil ve müdahil ettirdiğimi düşünerek özel konuları konuşmama kararı almıştım.
son kavgaya gelince yüzeysel bahsedeyim hemen. kaynım psikolojik olarak cidden sıkıntılı dönem içerisinde gecenin 3 ünde 4 ünde kv tarafından aranıp gel kardeşin camdan atlamaya çalışıyor diye arandı eşim. ve eşim bu olaylar üzerine kardeşini de alıp babalarıyla görüşmeye gittiler baya da içmişler. sonra eşim gece 11 de aradı biz geliyoruz dedi ben de istemediğimi söyledim ama eşim beni anlayabilecek durumda değildi dili dolanıyordu konuşurken ve bu arkadaşım üst katımda oturduğu için ona telefon edip sen de kalabilir miyim dedim. ve olayı böylece öğrenmiş oldu sonraki gece de saat 1 e kadar eve gitmedim arkadaşımdaydım. yine onla çok konuştuk ve yine beni boşanma düşüncesinin kıyısına kadar getirip bıraktı. ertesi gün eşimle kavga ettik ve boşanma muhabbeti oldu ortak arkadaşımızın yanına gitti. 4 5 gün gelmem sonrasını bilmiyorum dedi. perşembe günüydü. akşam yine tektim arkadaşım geldi ve yine yine yine beni boşanma kararına, yazacağım dilekçeye,mahkeme söyleyeceğim sözlere ve hatta şefim ve müdürüme kadar ifade edeceğim şeyleri tasarlayıp verdi. sanki kendi boşanacak o derece bir plan.
o akşam eşim geri geldi eve. görmedim ama cuma günüden itibaren toparladık ve şuan en azından iyiyiz. o kadar şeyi anlatmam biraz olsun olayları değerlendirebilmeniz içindi.(4 paragraf giriş mi olur ya
)
şimdi ben bu arkadaşımdan uzaklaşmaya başladım. cuma günü öğleye kadar görüşmedik ve öğlen beni ağlattı. önceki gün iş yerinde kötü olduğum için eğer güçlü duracaksam işe gelmemi güçlü olmayacaksam gidip rapor almam gerektiğini söyledi ben de işe geldim eşimle ve sorunlarımızla ilgili düşünmemeyi ve böylece daha normal ve dışarıdan sıkıntısız gözüktüğüme karar vererek başka şeylerle ve günlük işlerimle ilgilendim. sıkıntımı düşünmemem bile onu delirtiyordu. ve en azından kendi sağlığım için psikologa gitme kararımı söylediğimde ise daha da çıldırdı. neymiş ben kocam düzelsin diye bi umutla psikologa gidecekmişim sürekli sinirden ağzını burnunu oynatıp durdu . en sonunda ben de kendi kişiliğiyle beni karıştırdığını ve beni daha çok üzdüğünü söylediğimde en azından öğleden sonra kesti. daha önceden de onunla ilgili böyle tuhaf gelen seyler düşündüm.
1- mesela evlendikten sonra eşinin arkadaşları ve apartmandaki komşular dahil herkesi yemeğe aldı ama ben isterdim ki yakın arkadaş olarak bizi de davet etsin ayrı. ha tabi ki zorunda değil ama kardeş gibi görünce insan bekliyor herhalde.
2- bana boşan diye diretirken benim yüzüm gözüm şişmiş ağlarken ben eşiyle telefonda konuşurken bitanemler aşkımlar seni yerimler havada uçuşuyor. ya da eşi bi şekilde yanımıza geldiğinde sarılışmalar öpüşmeler falan, işteysek ay kocamı özledim yerim ben onu lar. daha neler neler. sonra bana dönüyor yapamıyorum deme bana beni deli ediyorsun diyor.
3-öğlenleri birlikte yemek yemeğe söz verip kocasını çağırdığına da kaç kere şahit oldum hatırlamıyorum bile. tabi ki yapışık ikiz değiliz ama ben kim olursa olsun böyle bırakmam mesela.
4- benim yanımda, insanlara sırf hava atmak için yalan söylediğini abarttığını gördüm. eşyaların parasal değerlerini bilerek ve abartarak söylediğini her gün evini silip süpürdüğünü ne biliyim çeyizinin ve yapılan bohçaların maddi şeylerini çok çok abartarak konuşur hep.
Ve bunu gibi şeyler şuan çok aklıma gelmiyor. ve çok tuhaf hissediyorum sanki sevgilisi tarafından boşanmaya zorlanan ama her defasında vazgeçen ve bunu için trip yiyen biri gibi hissediyorum nasıl davranacağımı bilmiyorum şuan işteyiz ve yine benim yüzüme bakmıyor ve muhtemelen öğlen yine beni sorguya çekip bana kızacak. ne yapıcam nasıl davranıcam bilmiyorum...