Boşa yaşıyorum.. Yaşamak zulüm..

kackaloribu

Nirvana
Kayıtlı Üye
12 Temmuz 2016
6.965
30.811
548
31
Bu konuyu hangi bölüme açsam karar veremedim. çünkü iç dökeceğim..

Dünyanın hali, ülkenin gidişatı, evdeki ve işteki sorunlar beni inanılmaz geriyor.. çok bunalıyorum.

dünden beri 3 tane intihar haberi okudum ve o intihar eden insanları öyle iyi anlıyorumki..

tutunacak tek dalım var oğlum.. o da olmasaydı diyorum kendi kendime.. yüksek ihtimalle devam ettirmezdim bu hayatı..

umutsuzlukla cesaretin birleştiği nokta derler ya intihara; eksik olan şey bende eminim ki cesaret..oğluma kıyamıyorum sadece.

hayallerinizin bile olmaması ne demek bi düşününsenize.

hayat ağır geliyor, zor geliyor, içimden hiç bişey yapmak gelmiyor, tahammülsüzüm..

düşünün ya geçen yıldan beri yarım kalan üniversitemi bitireceğim diyorum. yarım dönem ya, yarım dönemm .. sonra bari açıköğretimde olsa üniversite mezunu olacaktım.. Ki ben lisede burs kazanan, lise sonda dersane sınavında birinci gelip bedava dersaneye gitmiş biiriydim. lise de sağlık meslek lisesine gitmek istedim ailem karşı çıktı, üniversite okuyacaktım ailem tek başına gidemezsin, bizde evi götüremeyiz senin için dediler gidemedim..

Ailemin zamanında bana uyguladığı şiddetler (karakola düşüp darp raporu alıp mahkemelik olmuşuk ben daha lise 2 deyken, eve gitmek istemedim yurda verilmek istedim karakol polisleri tanıdıktı eve gönderdiler beni ailemle bi güzel) ..hayatımda verdiğim bi yanlış karar (evlenince kurtulacağımı sanıp evlenmek), . hepsi beni bu noktaya getirdi..

şimdi o bakınca miktarı bile çok komik olan harç parasını yatıramadığım için bir yıl daha mezun olma hayallerini kuracağım, yada kurmayacağım.. vazgeçeceğim sanırım.. umut edip olmadıkça daha da yıpranıyor insan..

başka bir ailede doğmayı çok isterdim, annemle herşeyi paylaşayım, babamla rahat olayım, eğitimimi güzelce tamamlayıp, sonra iyi bir evlilik yapayım. hiçbiri olmadı. düşünün annem babam sağ ama en son 12 aralıkta konuşmuştuk, bana küsmüşler o gün onu öğrendim en son ondan beri bende inat ettim aramadım onlarda aramazlar zaten..

bu konuyu açtım çünkü eşimle bile çözemiyorum hiç bişeyi, ailem zamanın da şiddetiyle beni bu evliliğe itti, kaçıp kurtulayım dedim, daha çok toydum, gittim bi de çocuk yaptım. aptallığımı ikiye katladım. şimdi de elimden alınan hayatımı ve kendime yaptığım kötülükleri düşünüp nefes alamıyorum.. uyku desen yok, huzur desen yok, zaten hayatımda herşey yok olmak üzerine kurulu.

çok uzun yazdım okuyan olur mu bilmem ama... rahatlamak istedim..
 
Demeyin öyle arkadaşım ya.
İnanın hepimiz ayrı ayrı sınanıyoruz.
Geçmişi düşünmeyin,düne bakmayın.
Evladınızla ve eşinizle mutlu olmanın yollarına bakın.
Biliyorum çok klişe ama insan başına gelince anlıyor ki sağlığın yerinde olmayınca maalesef kayıp herşeyden fazla oluyor. Allahım hiç kimseyi kimseye muhtaç etmesin inşallah. Anne,baba hatta ileride göreceksiniz ki evlat da hepsi dışarıda bana inanın. Eşinizle mutlu olursunuz inşallah.
 
evet hepimiz sınanıyoruz hemfikirim, ama ne bileyim çok bunaldım çok daralıyorum oturup ağlıyorum sürekli, böyle olmayı inanın istemiyorum ama atamıyorum içimden hiç birşeyi..
 
kackaloribu .!.:
evet hepimiz sınanıyoruz hemfikirim, ama ne bileyim çok bunaldım çok daralıyorum oturup ağlıyorum sürekli, böyle olmayı inanın istemiyorum ama atamıyorum içimden hiç birşeyi..
Genişletmek için tıkla...
Ağlamak ağlamayı getirir.
Toparlanmak zorundasın.
Çalışıyorsan akşamüzeri eve geçmeden önce ara eşini,alın evladınızı da çıkın yürüyün varsa deniz kıyısında yoksa çocuk parkında. Biraz şakalaşın biraz dedikodu yapın,temiz hava alıp öyle girin eve.
 
Merhaba insan! Yalnız değilsin hepimiz farklı acılarla sınanıyoruz tercihler gidişatımızı belirler ya izin verir bu dönemi en agır şekilde geçirir travma yaşarsın yada kendini yoklar ne kadar güçlü oldugunu anlat nefes almanın bile bir lüks oldugunu farkeder hemen hayata sarılırsın. Ölmek öyle matah bişey değil çünkü son değil ölmek heleki intihar kötü bir başlangıç olabilir diğer tarafta
 
işte sorun bu, eşimle keyif alamıyorum ki hiç bişeyden o da benden beter, sinir küpü resmen a desem b anlayıp üstüme yürüyor biliyor musunuz.. bitiğim ya bitiğim..
 
bu tarafı yaktım diğer tarafı bari riske atmayım diyorum zaten..
 
Her bir can kendine özgu apayri dertler tasiyor omzunda..
Bazen tasiyamayacak gibi geliyor, bazen hah tamam duze cikiyorum galiba diyor...
Daha beteri oldugunda su gunumuzu de arar oluyoruz ya, iste hep bunu hatirlayin.
 
Bi zamanlar bende kendimi öldürmek istedim. Planım hazırdı, uyugulayacaktim aslinda, ama Allahin hikmeti ağlamaktan yorgun düşüp uyuya kalmışım. Sabah bi uyandim "Bundada vardır bir hikmet" diye ayağa kalktım ve bir daha asla intihari düşünmedim. İntihar çözüm olmazdı. Düşünsene: kendini yok ediyorsun, ama ilerde seni ne beklediğini bilemezsin. Ama sunu da söylemem lazım: ben hayatımda ve kendimde değişiklikler yaptım. Yani oturup birseyler değişmesini beklemedim.bende cocukken siddet gördüm. Öz güvenim de çok zayıftı. Böyle şeyleri "gececek" diye geçiştirmemek lazim. Psikolojik destek alin. Ona maddi gücünüz yetmiyorsa bu konular hakkında kitaplar okuyun. Aile bağlarında sorunlarınız varsa ilişkilerinizde de sorun olmasi yüksel ihtimal zaten. Ama onların üzerine de çalışabilirsiniz. Esiniz nasıl bir insan bilmiyorum,ama bunu onunla konuşsanız faydasi olur. Çocuğunuz da var. "Çocuğun var onu düşün" iyi hoş. Ama ben size "Kendini de düşün" diyorum. Aileniz size kötü davrandığı için 0-1 geride başladınız belki, ama bu ömür boyu böyle devam edecek diye birsey yok. Allah güç kuvvet versin
 
Ölüm neye çözüm olmuşta bunlara olacak.

Arkanda küçük masum bir çocuk bırakıp gideceksin.

Benim ailemle olan meselelerimi anlatsan buradan izmire yol olur.

Takma hayatı.

Kimse için değil kendin için yaşa.

Ünv ye devam et.

Küçükte olsa bir iş bul.

Mutlu değilsen de ayrılmanın yolunu bulursun böylece.
 
sizin bu psikolojiden kurtulmanıza çok sevindim. kendim için bişeler yapmalıyım evet ama onu bile yapabilecek durumda değilim. kendimi düşünemiyorum bişe yapaken ben ne hissediyorum ne hissedeceğim hiç düşünmüyorum bir hiçim kendim için
 

asla ölmek değil derdim sadece iç dökmekti niyetim aslında aklımdan geçiyor evet ama yapmam kendimden de eminim sanırım. öyle işte.
 
İntihar çözüm olsa intihar edenlerin sayısı daha fazla olurdu.
Çözüm olmadığını siz de biliyorsunuz aslında. Bu da güzel.
Zaman zaman herkes bunalımlar yaşıyor. Kimi daha ağır oluyor.
Size ağır gelmiş yaşadıklarınız ama inanın sağlık en önemlisi. Klasik belki ama herşeyin başı sağlık.
Sağlığıyla sınananlardan olmayın yeterki.
Önce bu ölü toprağı atın üstünüzden.
Ne istediğinizi bulun, bilin, başlayın yaşamaya.
Yüzde yüz mutluluk zor zaten ama bir yerden de yakalanabilir.
Ailenizle zevk alacağınız şeyler yapın.
Eşinizden beklentilerinizi, şikayetlerinizi düşünün, onunla da bir konuşma yapın.
Ne bileyim olur gider yahu
Öyle böyle bitecek zaten ömür.
 

Sagolun. Ben çıktıysam sizde çıkarsınız. Ama önemli olan bence küçük adımlarla başlamak. Bu psikolojiye girseniz ne bir değeriniz var kendi gözünüzde, nede enerjiniz, nede başka bir gelecek hayal edecek vizyonunuz. Böyle hop diye olmuyor. Dediğim gibi aile ilişkimiz bozuksa, şiddet görmüşsek bu bizim öz güvenimizi, öz sevgimizi çok etkiler. Cünkü ilk sevilip, sahip çıkılmayi normalde anne babadan görürüz. Kendimize bakışımız bu yüzden negatif olabiliyor, çünkü şiddet gören çocuklar ilk hep kendini suçlar. Büyüyünce anneyi babayi da haklı olarak suçlar. Ama ta küçüklükten içimizde "ben olduğum gibi iyi değilim" hissi taşırız. Onu yok etmek için önce kendimize olan bakış acımızı değiştirmemiz lazım. Kendimize değer vermeyi öğrenmeliyiz. Bu hemen bugün olmuyor ama küçük adımlarla buna yaklasabiliyorsunuz. Şu anda çok zayıf bir noktadasiniz anlıyorum, onun için kendinize zaman tanıyın ve empati gösterin. Annesiniz, çocuğunuz cani yansa gidip sarılıyorsunuz ya, "acıdı mı" diyorsunuz. Size de aslında kendinizden bu lazım. Kendinize daha çok empati göstererek başlayın. Şu anda zayıf hissetmeniz sizi değersiz yapmaz. Hepimizin belli bir yere "cekebildikleri" var. Vücudunuz da size bunun sinyallerini veriyor.
 
İşyerinizden maaş almaya başladınız mı? Hala alamıyorsanız farklı işler bakıyor musunuz?
 
al benden de o kadar
bunalıma girmeye bile hakkımız yok çünkü anneyiz, eşiz. ama kendimiz olamıyoruz hiç.
evde çocuk yemek bekliyor, oyun bekliyor, ilgi bekliyor. koca ilgi bekliyor sabır bekliyor.
ben yatağa uzanıp tavanı seyredip ağlamak istiyorum.
ama anahtarla kapıyı açıp içeri girdiğim anda maskemi takıp rol yapmam lazım.
kendimden vazgeçtim. mutlu olup olmadığımı sorgulamıyorum.
sık sık kendime bu günlerde geçecek diyorum. sen de aynısını yap. kendi sırtını kendin sıvazla.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Okuduğum bölümden nefret ediyorum ama 2. üniversite okumaya korkuyorum. tavsiyeniz var mı?
2 3
Yorumlar
41
Görüntüleme
1K
gunestenalelektrigini
G
B
çok severek evlendim ama çok mutsuzum eşimle vakit geçirmek istemiyorum
6 7 8
Yorumlar
149
Görüntüleme
16K
myday8888
B
AİLE EVİ
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
2K
sungunes
S
Sizce annemiz hasta mı?
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
5K
sadesadece
S
P
  • Kilitli
Çok kötüyüm okuyun lütfen
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
6K
Umurumdaydi
U
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…