Boşa yaşanılmış bir hayat

40 yaşındayım. Evlenmeyi, anne olmayı çok isterdim. Olmadı. Güzel bir işim olmadı. Annemle babamla yaşıyorum. Onları bırakamadığım için küçük bir şehirde yaşamaya çalışıyorum. Tabi hayatta hiç bir hayal ettiğim şeyi elde edemedim. Depresyondayım, hiçbir şeyden zevk almıyorum. Eve geliyorum tüm gün televizyon önünde. Ölmeyi düşünmüyorum ama ölsem de üzülmem. Hayat bana adil davranmadı. Bana hiçbir istediğim şeyi vermedi. Ailem kaderimin bu olduğunu söyleyip duruyor. Ben bir türlü ikna olamıyorum. Çok mutsuzum. Sanki bu dünyaya boşa gelmişim gibi hissediyorum. Doğmasam da olurmuş yani.

Merak edip eski konularınizı okudum. Yaklaşık 15 sene önce evlenip eşinizi aldattığınız için ayrılıp bir ev aldığınızı söylemişsiniz hatta tüm aileniz ve arkadaşlarınız size sırt çevirmiş öyle yazmışsınız ne oldu da tekrar aile iyi yaşamaya başladınız orasını anlayamadım. artık kendinizi affetmeniz gerektiğini düşündüğüm için geçmişe ait defterleri kapatmaniz gerektiğine inanıyorum. Evli olmak anne olmak evet çok güzel şeyler ama bazen de olmaz bir şekilde hayata devam edip kendinizi sevmeniz lazım. Şuan için aileniz ile aynı evde yaşamak sorununu çözmeden ilerleyemezsiniz

Güzel bir isim olmadı demişsiniz. Kimsenin harika işleri yok. Ama iş,sizi iyi bir hayata götürmek için bir basamak. Bence çok depresif birisiniz. Hayatta çaresiz hastalık hariç her şeyin çözümü var.

Eski konuları açtığınız ve bana hatırlattığınız için teşekkürler. Uzun süreden sonra ilk defa konu açtım ve şimdiki durumum için sizlerden fikir istedim. Sizler de eskileri yazarak bana bayağı destek oldunuz. Teşekkürler.

Yanlız değilsin, 45 yaşında hiç evlenmedim anne olmak için yaşımda geçti. Ailemle yasıyorum isimi seviyorum çok şükür kazancimla geziyorum ama malesef bunun sonu yok.. etrafımda arkadaslarimda dahil kendileri evlenince tek ben evlenmemişim gibi akıl verenlerle dolu ve içten içe bana üzülüyorlar bunu hissedebiliyorum bu çok sıkıntılı ve sınır bozucu ama ailen haklı kader diye bir sey illa ki var hayırlısı böyleymiş.

laraenve11 .!.:

40 yaşındayım. Evlenmeyi, anne olmayı çok isterdim. Olmadı. Güzel bir işim olmadı. Annemle babamla yaşıyorum. Onları bırakamadığım için küçük bir şehirde yaşamaya çalışıyorum. Tabi hayatta hiç bir hayal ettiğim şeyi elde edemedim. Depresyondayım, hiçbir şeyden zevk almıyorum. Eve geliyorum tüm gün televizyon önünde. Ölmeyi düşünmüyorum ama ölsem de üzülmem. Hayat bana adil davranmadı. Bana hiçbir istediğim şeyi vermedi. Ailem kaderimin bu olduğunu söyleyip duruyor. Ben bir türlü ikna olamıyorum. Çok mutsuzum. Sanki bu dünyaya boşa gelmişim gibi hissediyorum. Doğmasam da olurmuş yani.

Genişletmek için tıkla...

Birazda bakış açısı. Mutlu olmayıda bilmek gerekir.
Kimsenin hayatı dört dörtlük değil.
Tv başında depresyonla hayat sürmek yerine güzelleştirmek için bi yerden başlamayı deneyin.

laraenve11 .!.:

Eski konuları açtığınız ve bana hatırlattığınız için teşekkürler. Uzun süreden sonra ilk defa konu açtım ve şimdiki durumum için sizlerden fikir istedim. Sizler de eskileri yazarak bana bayağı destek oldunuz. Teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Kim istediği hayatı yasiyor ki bazen evlilik de dolu bir hayata çanak tutmuyor 22 yaşında evlendim,geçen sene boşandım boşanana kadar bin kere o aşamaya gelmişimdir huzursuzlukla geçen 10 yıl,2 çocuğum var artık tek amaç onlar için en iyisini yapabilmek.Calismak,evlenmek, çocuk bunlar dolu hayatin göstergeleri değil zannimca

laraenve11 .!.:

40 yaşındayım. Evlenmeyi, anne olmayı çok isterdim. Olmadı. Güzel bir işim olmadı. Annemle babamla yaşıyorum. Onları bırakamadığım için küçük bir şehirde yaşamaya çalışıyorum. Tabi hayatta hiç bir hayal ettiğim şeyi elde edemedim. Depresyondayım, hiçbir şeyden zevk almıyorum. Eve geliyorum tüm gün televizyon önünde. Ölmeyi düşünmüyorum ama ölsem de üzülmem. Hayat bana adil davranmadı. Bana hiçbir istediğim şeyi vermedi. Ailem kaderimin bu olduğunu söyleyip duruyor. Ben bir türlü ikna olamıyorum. Çok mutsuzum. Sanki bu dünyaya boşa gelmişim gibi hissediyorum. Doğmasam da olurmuş yani.

Genişletmek için tıkla...

Hiç cabaladiniz mi ? TV önünde mucize olmazdı ki ?

Merak etmeyin isi iyi, evli ve mutlu olup ailesinden uzakta yasamak zorunda olanlar da ailem yaslaninca ne olacak diye dusunup kafa yoruyolar. Herkesin kendince sorunlari var. Kimse cok mutlu huzurlu degil.

laraenve11 .!.:

Eski konuları açtığınız ve bana hatırlattığınız için teşekkürler. Uzun süreden sonra ilk defa konu açtım ve şimdiki durumum için sizlerden fikir istedim. Sizler de eskileri yazarak bana bayağı destek oldunuz. Teşekkürler.

Genişletmek için tıkla...

Bunu özellikle yapmadım burda açılan konulara yorum yaparken önceki konulara da bakarım genelde sizi üzdüysem kusura bakmayın ben sadece bugün yaşadığınız sorunun kendinizi affetmekle alakalı olduğunu düşünmüştüm dediğim gibi üzmek ve kinamak niyetinde değilim

ellerimlekazidim .!.:

Hiç cabaladiniz mi ? TV önünde mucize olmazdı ki ?

Genişletmek için tıkla...

Çabalıyorum. Hala çabalıyorum. Ama olmuyor. Çevre edinmeye çalışıyorum. Eğitimlere gidiyorum. Olmuyor.

Ne olursa olsun yaşamaya mecburuz. Şartlar herkes için farklı oluyor,hayat herkese her zaman gülmüyor.
Anın tadını çıkarmak gerek o yüzden varoluşunuza şükrederek yaşamınıza yeni bir sayfa açabilirsiniz.

laraenve11 .!.:

Çabalıyorum. Hala çabalıyorum. Ama olmuyor. Çevre edinmeye çalışıyorum. Eğitimlere gidiyorum. Olmuyor.

Genişletmek için tıkla...

Psikolojik destek alıyor musunuz?

Dreamies .!.:

Psikolojik destek alıyor musunuz?

Genişletmek için tıkla...

Aldım. İlaç kullandım bir müddet. İlaçları bırakınca eskiye döndüm.

laraenve11 .!.:

40 yaşındayım. Evlenmeyi, anne olmayı çok isterdim. Olmadı. Güzel bir işim olmadı. Annemle babamla yaşıyorum. Onları bırakamadığım için küçük bir şehirde yaşamaya çalışıyorum. Tabi hayatta hiç bir hayal ettiğim şeyi elde edemedim. Depresyondayım, hiçbir şeyden zevk almıyorum. Eve geliyorum tüm gün televizyon önünde. Ölmeyi düşünmüyorum ama ölsem de üzülmem. Hayat bana adil davranmadı. Bana hiçbir istediğim şeyi vermedi. Ailem kaderimin bu olduğunu söyleyip duruyor. Ben bir türlü ikna olamıyorum. Çok mutsuzum. Sanki bu dünyaya boşa gelmişim gibi hissediyorum. Doğmasam da olurmuş yani.

Genişletmek için tıkla...

Hayat dediğiniz nedirki zaten,3 günlük dünyada mutlukuktan havalara uçacağınız bir hayatınızda olsaydı o da dünde anılarda kalacaktı,şuan var elinizde siz dünün yasını tutuyorsunuz,bazı insanlar ne yaparsa yapsın bir türlü olduramıyor hayat onlar için ekstra zor oluyor,bence bu bir şans,zor hayatı olan insanlar çok daha fazla içe dönüyorlar daha fazla düşünüyorlar düşündükçe farkındalıkları artıyor,farkındalıkları arttıkça hayata bakışları muhakeme yetenekleri muazzam oluyor,bence şuan sizin hayatınıza herangi biri giremez zaten,siz o yüzden yalnız olabilirsiniz,40 yaş genç bir yaş zaten,çevremdeki çoğu insan 35 sonrası evlenmeyi düşünüyor çünki evlilik bir başarı çocukta bir ödül değildir,insanlar bunu fark ettiler bu sorumluluğun ağırlığını anladılar,rahat olun eskisi gibi değil artık,çoğu insan bu yaşlarda bekar hala.

laraenve11 .!.:

Aldım. İlaç kullandım bir müddet. İlaçları bırakınca eskiye döndüm.

Genişletmek için tıkla...

Demek ki bırakmamak lazımmış tedaviniz bitene kadar doktora gitmeye devam edin lütfen. Kendi kendinize ilacı bırakmayın

Arkadaşım 40 yaşında evlendi. Sonra da çocuk doğurdu. Hiçbir şey için geç değil. Ailenizle yaşamak zorunda değilsiniz. Çalışıyorsanız ayrı eve çıkın, başka şehirlere gidin. Kaderimizi kendimiz belirliyoruz bir noktada

Hiçbir şey için geç değil bence. Böyle düşünüp kendinize hayatı zehir etmeyin. Sevdiğim bir hocam 42 yaşında evlendi, 44 yaşında tüp bebekle ikizleri oldu.. Ha bunu örnek olarak yazdım. Herkes evlenecek, çocuk yapacak diye bir şey yok, herkes hayatın tadını farklı bir şekilde çıkarabilir elbette.

CinnamonQueen .!.:

Hiçbir şey için geç değil bence. Böyle düşünüp kendinize hayatı zehir etmeyin. Sevdiğim bir hocam 42 yaşında evlendi, 44 yaşında tüp bebekle ikizleri oldu.. Ha bunu örnek olarak yazdım. Herkes evlenecek, çocuk yapacak diye bir şey yok, herkes hayatın tadını farklı bir şekilde çıkarabilir elbette.

Genişletmek için tıkla...

Maşallah ya ne güzel bende 37 de evlendim 3 yıldır çocuğumuz olmadı tubbebek yaptık gene olmadı üstelik hiç bir sorunda yok ama ileri yaş deyip geçiyorlar.

Watahiwamossi .!.:

Maşallah ya ne güzel bende 37 de evlendim 3 yıldır çocuğumuz olmadı tubbebek yaptık gene olmadı üstelik hiç bir sorunda yok ama ileri yaş deyip geçiyorlar.

Genişletmek için tıkla...

Zamanı vardır belki hala.. Bu işler çok değişken, bizim de 1 yılı geçti olmadı, aşılamaya başladık olmazsa tüp bebeğe geçeceğiz. Ama sanırım merkezden merkeze değişiyor, benim hocam 42 yaşındaydı dediğim gibi ama tüp bebekle hamile kaldı. Tez zamanda evladınıza kavusursunuz insallah..