Biz hep böyle mi yaşayacağız yani

Love_your_life

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
24 Aralık 2017
5.560
4.517
173
Kızlar eşimin babası alzheimer hastası son evresinde demiş doktor ama eşim ve damadı dışında kimseyi hatırlamıyor ara ara hatırlıyor çoğu zaman unutuyor falan. Hep gezmek dolaşmak istiyor 73 yaşında kendisi sokağa çıkma yasağı döneminde hep evde kaldı ama çok kez çıkmak için diretmiş derken dışarıya çıkmaması ile hastalık iyice ilerledi. Neyse konu şu aslında buara babası hep sorun çıkarıyor gezmek dolaşmak istiyor eşim onu her gün araba ile alıp çalıştığı dükkana götürüyor oturuyor orda ama o daha fazlasını istiyor. Babası anne ve 42 yaşında evlilik yapmamış ablası var onunla birlikte yaşıyor. Onları çok zorluyor ters yapıyor sokağa çıkıp gezmek istediği için kapıyı kilitliyorlar bu kez kavga çıkıyor falan. Şu notu düşmek istiyorum normalde eşimin ailesinde kp hariç kimseyi sevmiyorum hemde hiç sevmiyorum ama bu durumu yaşamaları beni üzüyor yani insani olarak zor bu yüzden eşimi her sorunda aramalarını falan sorun etmiyorum tabiki yardım edecek amaaa son zamanlarda çok çok sık arıyorlar ve eşim büyük bir zamanını onlarla geçiriyor kızlarıma ve bana zaman ayırmıyor hiç. Hatta iki üç gündür baya ters yapıyor sıkıntısını baya yansıtıyor. Her pazar babasını gezdiriyor araba ile sahile denize kuma güneşe dağa tepeye vs neyse bu da sorun değildi fakat bize hiç zaman ayırmıyor çünkü onu gezdirdikten sonra kv alıyor görümce arıyor sorun çıktı diye yine onlara gidiyor. Geçen hafta büyük kızımı eşimin arkadaşının çiftliğine götürecektik atları çok seviyor sorun çıktı ailesi ile olmadı ondan öncede öyle bugün de hayvanat bahçesi veya çiftlik yapalım dedim olmadı çünkü sorun çıkmış buarada toplu yerler değil gideceğimiz yerler hayvanat bahçesi ile iletişime geçtim son 2 3 haftadır da eşim işten sonra annesine gidiyor babası için geç geliyor ve ben kızlarımla tek yemek yiyorum uyuma faslına geçiyoruz falan. Kp hastalığı ve eşimin ailesinin eşime yüklediği görevlerle güzelim kocamı zaten değiştirmişlerdi şimdide iyice koparıyorlar ağlıyorlar kıyamıyor o da falan. Hhıı bunu düşündüğüm içinde ileride bu durumları yaşarım diye de korkuyorum saçma ama Allah göstermesin hep diyorum çok zor bir hastalık kimseye vermesin Allah ama onların hayatından giderken bizden benim kızlarımın hayatından eşimle iletişimimden gitmesi normal mi? Yani ben uygun görmüyorum ama abartıyor muyum? Eşimin onlar kavga eder vs diye bize yaa sizi şuraya götürürüm diye söz vermemesi üzücü geliyor ya. Pandemi ike zaten evdeyiz toplu olmayan yerlerde kızımda atları sevdiği için onlara yakın olacağı yerlerde gezmesi koşması nebilim fazla mı istiyorum kp 4 5 10 yıl bu sorun ile yaşasa bizim hayatımızdan da gidecek mi böyle
 
Zor bir durum sizi de anliyorum. Ama benim babam olsa bende giderdim. Cocuklariniz ile siz vakit gecirin. Babalarinin neden gittigini anlatin. Ilerde ikinizden biri ayni durumda olsa babalarini örnek alabilsinler
Ben babasını kaybetmiş bir bayanım o yüzden karşı çıkmıyorum ama büyük kızım sürekli eşimi soruyor hep yani bugün iki kez gitti arkasından ağladı o kadar üzüldü ki kıyamıyor insan benim kızlarımın iletişimi ne olacak babaları ile bu durumun sonu yok ki. İlerisi için korkuyorum o yüzden ses etmiyorum ama eşim sinirli davranıp her şeye kızıyor bizim huzurumuz kaçtı mesela ya of nebilim
 

Eğer haftaiçi hergün oraya gidiyorsa pazar günü gitmemeli bana göre yani bir denge kurmalı, ben olsam gergin olmadığım bir zamanda alır eşimi konuşurdum. Sonuçta mesai saatleri içinde nasıl idare ediyorlarsa bir pazar günü de idare edebilirler, ben size hak verdim bu kadar anlayışlı da olamazdım herhalde
 

Ortada hasta bir insan var
Aile zaten bakıyor ama eşinizin de yardım etmesi gerek o da evladı
Bu süreç sizin içinde zor ama aile olmak böyle bir şey
Bu kadar ciddi bir zorlukla uğraşırken çocuklar gezecek diye ya da daha fazla zaman diye eşinizi yormayın bence
Alın çocuklarınızı siz götürün en azından
 
Babası vefat ederse eşiniz pismanlik duyabilir
Evet sizde haklisiniz ama durumlar biraz karisik ve zaman ayirmak gercekten eşiniz icin zor diye dusunuyorum bi yanda babasi bi yanda kendi ailesi böyle bir seçim durumu olmamali.
 
Ben şuan susuyorum ama 7 gün hep onlarla onların sorunları ile ilgileniyor 8 aylık ve 27 aylık kızlarım var. Yardıma ihtiyacım var birde ailesini sevmediğim için daha bir olumsuzluk belki ama belli etmiyorum mesela bugün aldım kızlarımı yemek yedik uyuttum o oturdu içerde konuşmuyorum muhabbet açmıyorum ilerisi için korktuğumdan seste edemiyorum. Geçen akşam sadece başkalarının sorunları ile bizim huzurumuz kaçıyor ya kaybediyorsun dedin o kadar
 
Baba bu baba. Tabiki bakacak. Adam bir o kadar daha yaşamayacak. Babası vefat etse yanında olmadığı her dakikanın hesabını sorar size. Sizin babanız olsa ne yapardınız
Baba acısını en iyi ben bilirim. Şuan sahip çıktıkları baba insan yerine konulmayan kv görümce tarafından itilip kakılan ölse se kurtulsak denilen bir baba yüzüne de dendi yıllarca 15 yaşında babamı kaybettim ben o acı ile büyüdüm yıllarca aynı durum değil
 
O zaman daha duyarlı davranmalısınız. Hor görülen bir babaya yardımcı olan vicdanlı evladı var. Gurur duymanız lazım
 
Ben çocuklarımı gezdiriyorum büyük kızım baba diye ağlıyor çoğu gün eşim zaten babası ile ilgileniyor 7 gün gece gündüz eşimi darlamadım ama üzülüyorum o gelip babası ile sorun oldukça hakaretler ediyor evde kızıyor her şeye normal mi karşılamak lazım yani sırf hasta bir adam var üzgün insanlar var diye ezilmeli miyim
 
Babası vefat ederse eşiniz pismanlik duyabilir
Evet sizde haklisiniz ama durumlar biraz karisik ve zaman ayirmak gercekten eşiniz icin zor diye dusunuyorum bi yanda babasi bi yanda kendi ailesi böyle bir seçim durumu olmamali.
Onu haklı buluyorum ama her sıkıntısına hakaret edip kızması hoş olmuyor bir seçim hakkı yok ama bu hastalığın sonu yok hayat devam ediyor çocuklarım büyüyor baba istiyorlar ama zamanı gelecek iletişim kopacak kopuyor yani sorun burada bizi gezide kızımızı gezdir değil ben zaten elimden geleni yapıyorum psikolojik olarak bize etki etmesi kötü geliyor
 
eşinizin yaptığı adamlık.
bu adam size de hasta olursanız bakar, zordan kaçmıyor, çocuklarınızı siz gezdiriverin bir sure.
adamcağızı da darlamayın.
Ben çocuklarımı gezidirip zaten gerekeni yapıyorum konu yalnızca gezmek değil bakarsanız eşim sorumlu olmadığımız bu konularda bana hakaret ediyor durduk yere kızıyor
 
Şahsi fikrim çocuklarınıza olayı açıklayın ki aile olmanın bazen fedakarlık gerektiğini anlasınlar. Bir süre dedeniz rahatsız olduğu için babanız onunla ilgilenmek zorunda, bu zorlu bir süreç ve desteğimize ihtiyacı var gibi.
Sağlıkla ilgili konular olunca çok denge aranmaz, belki son demlerini yaşıyor adamcağız ve evladı olarak elinden geleni yapmak istiyordur.
 

Demans bazen on yıl sürüyor, hayatın akışına bi şekilde uydurması lazım bu süreci, pazar sabahı beraber bi kahvaltıya gitseniz öğleden sonra yine gidebilir oraya yani bi şekilde zaman planlaması yapması lazım. Pazar günü de çalışabilirdi mesela o zaman ne yapacaklardı işe gitme mi diyeceklerdi. Eşinizle makul bi şekilde konuşun.
 
Bu yüzden bende sessiz kalıyorum ama yıpratıcı bir süreç bu kez sorun edince ta diyorum bende ileride olursam eşim olursa yani garanti yok ama çok üzülüyorum şuan kızlarım ve ben annem Öyle hayat kurduk elim yok olduğu zamanlarda da hakaret edip sinirlenip duruyır
 
Yani tabii ki evlat olarak yardım edecek ama sonuçta kız kardeşi ve annesi yanında. Sürekli böyle ihtiyaç olması mantıklı değil. Haftanın bir gününü size ayıramayacak kadar idare edememek mantıksız. Kimse gitmesin, bakmasın demez zaten ama orada sağlıklı iki insan varken sürekli eşinizin aranması bana pek mantıklı gelmedi.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…