- 16 Ağustos 2014
- 615
- 140
- 50
Ben bunu pismanligini duyarken beni suclayici yorumlarinizi alin götürün buradan. Morali bozuk olna insan var dikkatinizi cekerim. Siz mesaj azmasaniz da olur. Bana iyi gelecek birsey demedikten sonra ne yazdiginizin bir önemi yok.
Ah ah xanim anlattiklarini anne olan herkes tasiyor ama bende yut disindayim. Cok soguktur buralilar. Ama ben burali bir arkadas edindim. Dil ogren cogunu sigukta olsa git alisveris merkezine bi kahve ic.. yada ana kucagina koy bi yur gel. Muzik ac onla spor yao iyi gelir.. yapilir inan ben yapiyordum. Kendine gel bende cildirmistim resmen. Birgun evde sabah vitka ictigimi bilirim. Cok yalnizdim. Esim isteydi senin yasadiklarini hissettim ama kendime geldim. Cocugumla eylendim gezdim herseyi yaotim. Havuza git mesela kapali. Bebegide al korkma gasta olmaz. Cok eykenceli iyi gelecek
Size yol gösteren insanlara böyle cevaplar verdiğinize göre lohusa depresyonu falan değil sizde ki. Karakteriniz Bu demekki sizin. Bizimde yanımızda hizmetçi miz yoktu yani. Herhalde 11 aylık çocuğun dayak yemesine üzülücez sizin şımarıklığınıza üzülecek değildik. Kadın size sizinle aynı şeyleri yaşadım diye yola çıkıyor siz beni suçlıycaksan yazma diyorsunuz. Stres topu değil elinizin altındaki. 1 haftadır hem ben hem oğlum hasta o gece uyuyor ben tıkanmasın diye yine hasta başında nöbetteyim tüm gece. O iyileşti ben uykusuzluktan daha kötü hastayım. Oğlum 1 yaşına gelene dek banyo bile yapamazdım. 2 haftada bir yıkandığım oldu ki ben günlük duş aşan insanım. 6 ay göğüsümden hiç ayırmadım. 2 yaşına kadar gece yarım saat ara ile uyanıp emdi.
Spora gidiyordum 3 buçuk yıldır gidemiyorum. Arkadaşlarımla buluşamıyorum. Eşimle bir sinemaya gidemiyorum vs vs.
Ama hiç biri çocuğa vurma nedeni falan değil. Çocuk bu bitki değil sonuçta. Ağlayacak naz niyaz yapacak sizde alıp göpüsünüze basacaksınız. Popo suna tokat basmak yerine.
Bence siz stresini baska bir yerde atin.
Ben stresli değilim ama sizin gibi şımarık anneleri görünce sinirlenıyorum. Her olumsuz eleştiriye sert tepki vermişsiniz. Buda nekadar şımarık olduğunuzu gösteriyor. İstiyorsunuz ki herkes sizi pofpoflasın.
Ne istiyorsunuz iyi anne olmakmı. Keyif sürmekmi. Yani hastanede yatayım kafa dinleyeyim demişsiniz bide. 11 aylık çocuğu olan insan tam aksini düşünür ben yokken çocuğuma kim nasıl bakar diye.
Ne sanıyorsunuz biz çocukları akşam 9 yatırıp öğlen 12 de kalkıyor lar gün içinde 3 5 saat daha uyuyor lar falanmı 3 buçuk senedir öyle bir dünyam olmadı olanıda duymadım.
Stresimi Nerede atacağımı size soracak değilim. Öyle olsa sizin gibi çocuk tokatlıyor olurdum.
Burada yardimci olan arkadaslar var konu acarsaniz bu probleriniz icin size destek olabilirler. Sevgiler. Allah icinize göre versin.
Yazıyorum tabiki sorunum olunca ama olumsuz eleştirilere verdiğimiz cevapların kalitesi bir karşılaştırılırsa kim sorunlu çıkar meydana :)
Benden sizin için değil tüm iyi dilekler çocuğunuz için allah yüzüne bakınca Hidayet versin size. Stres topu gibi vurmayın diye çocuğa. lohusa lığı yalnızlığı bahane ederek. Allah size bir can yoldaşı vermiş siz daha onun kıymetini idrak edememişsiniz.
Allah Hidayet versin size de
Artik dayanacak gücüm kalmadi. Öyle yorgunum ki..
Daha önce konu actim yasadigim yerde yalnizim, cevre dinin diyenler icin söylüyorum o sansim da yok. Yurt disindayim, parklarda arkadas edinin deseniz o da olmuyor malum kültür farkimiz var..
Dün gece dayanamadim yavrumun poposuna sap sap attim. Cildiracak gibiydim, kendime hakim olmamiyorum. Bütün gece bagiriyor, kac gündür uyku uyumadim ama bagirmasa en azindan. Bir derdi de yok.
Kendimi berbat hissediyorum, gece basimin sag tarafinda kursun vardi sanki cok agriyordu.
Ben artik cocugumla gülmek eglenmek istiyorum. Bu halimle ne gülebiliyorum ne de güldürebiliyorum.
Dus alamiyorum, pesimden ayrilmiyor. Gündüz uykusunda zaman bulup yemek yapiyorum. Bugün onu da yapmayacagim. Burada sizinle konusmak istiyorum. Buna cok ihtiyacim var.
Havalar günes acca da yürüyüse ciksam diye bekliyorum. Hic yardim edenim yok, kaynanam arada ugrar. Aramiz söyle ki, ondan pek birsey isteyemiyorum. Bu konu baska acmak dahi istemiyorum.
Durumum söyle. Gülemiyorum. Bitkinim. Aglamamak icin zor duruyorum. Sezeryan oldum ve sürekli yara yerim agriyor. Kendime aynada bakmak istemiyorum.
En cok da cocugumla güzel ilgilenemiyorum. Icten ice bu bitiriyor beni. Bazen kiziyorum, hele ki geceleri. Hic sucu yok ama annesi gercekten kötü durumda. Bunlari yazarken bile gözlerim doldu. Cocuguma bunu yapmaya hakkim yok ama su an sevkate ve dinlemeye o kadar ihtiyacim var ki.
Bazen birsey olsa da hastanede yatsam birkac gün, belki dinlenirim diyorum. Sirf dinlenebilmek icin istiyorum bunu..
Kendimce evde spor yapardim, yürüyüse cikardim. Kendimi oyalamaya calisirim ama artik bu bile mümkün degil. Evim daginik, her seye yetisemiyorum. Nasil zaman geciyor anlamiyorum bile. Söyle doya doya aglasam...
Yaklasik bir senedir gece uyku uyumadim hic. En fazla bes kere 6 saat uyudugum olmustur bir sene boyunca.
Güclü olmaya calisiyorum. Bunlar kücük dertler diyorum. Ama herseyden bikmis durumdayim. Gülemiyorum. Artik bana hicbirsey zevk vermiyor. Psikolojik destek almak istiyorum ama yasadigim yerde dile cok hakim degilim. Doktora gitsem bile bana ne faydasi olacak. Sirf sakinlesmek icin hap verseler yeter diyorum..
Gercekten herseyi tüketmis gibiyim..
cnm depresyondaki bi insanla konuştuğunun farkında değilsin heralde. hala çocuğuna üzülüyorum diyosun. o kadının kendi çocuğu kendi canının parçası. elbetteki bizden bi milyon kat daha umursuyodur. ama durumunu düşün o kadar kötü hissediyoki yavrusuna yansımaya başlamış. bu durum zaten kadını iyice üzmüş bi de sen üzme. depresyona girmemiş bi insan olabilirsin belki yine de biraz empati kurmaya çalışsan daha iyi olur.Yazıyorum tabiki sorunum olunca ama olumsuz eleştirilere verdiğimiz cevapların kalitesi bir karşılaştırılırsa kim sorunlu çıkar meydana :)
Benden sizin için değil tüm iyi dilekler çocuğunuz için allah yüzüne bakınca Hidayet versin size. Stres topu gibi vurmayın diye çocuğa. lohusa lığı yalnızlığı bahane ederek. Allah size bir can yoldaşı vermiş siz daha onun kıymetini idrak edememişsiniz.
Allah Hidayet versin size de
canım almanyada yaşayan türkler falan gibi forumlar var. oralara bi baksan kafana uyan insanlarla tanışma imkanın olur belki.ben türkiyede olduğum halde memleketimden ayrılınca kaç ay toparlayamadım kendimi çalıştığım halde. eşinle konuş ayda bi iki defa bakıcı gibi bişey olsa yada eşin izin alsa çocuğa o baksa ayda bikaç günü kendine ayırsan. çıksan dolaşsan yada bi hobi edinsen kursa falan gitsen. değişiklik olur biraz iyi gelir sanaBeni anlayabilirsiniz ayni durumdayiz neredeyse. Ben normalde yürümeye cikarim kulakliklarimi alip. Bir yere gidemiyorum ehliyet almam gerekiyor. Cocugu evden tek basima cikaramiyordum bile uzunca bir süre, simdi bile kapinin önüne cikinca bitiyorum hemen. Arabasini falan indir bindir yapmam gerekiyor apartmandakiler kapinin önünde durmasini istemiyorlar ben de bodrum kattan alip cikarmak zorunda kaliyorum zor oluyor. Neyse de buradaki insanlar gercekten cok soguk. Buraya gelmeden önce kendi basina güzel gezen biriydim alisveris merkezine gidip dergimi alirdim okurdum. Nasil söylesem pozitif bir insandim zaten.. Buradakiler cok soguk. Alman arkadasim yok bulundugum yerde pek yasitim kimse yok ya da herkes iste. cocugum büyüse ben de ise girecegim insallah ama bu duruma dayanmam gerekiyor. Türkiyede okudugum okulun hic degeri kalmadi. Burada gecmisi bile olmayan bir insan gibiyim. Dua ediyorum benim icin hayirli bir arkadas icin.Cünkü iki kisiyle tanistim esimin arkadaslarinin hanimlari, hic iyi niyetli degillerdi. Mesafe koymak zorunda kaldim.
Yürümeye calisirdi önceden ama bu aralar hic yürümek istemiyor atiyor kendini yere. 12 aylik olacak yakin ve gece bagirmalari basladi. insallah dediginiz gibidir ve gecer.. =(
canım büyük ihtimalle depresyondasın ve profesyonel yardıma ihtiyacın var bence. doktora gitsem ne faydası olacak diye düşünme lütfen. doktora git ilaçlarını kullan evet biraz seniuyuşturacak ama zaten bu ilaçlar ömür boyu kullanmıcaksın ki.. bebeğin için de üzülüyosun evet ama şu an sen kendini iyi hissetmedikçe ona nasıl iyi hissettirebilirsin? bence bi an önce bi psikiyatrist veya psikolog bulsan çok iyi olur. veya memleketine 1 aylığına falan gitme imaknın varsa annen falan sağsa al beeğini götür annen ilgilensin biraz sen de kendine zaman ayır gez dolaş biraz. o arada bi psikolog falan bulursun.
Bizde bir nevi sakinlestirici sayilirizDegisiklik iyi gelir biliyorum. esim elinden geleni yapiyor ama iste oldugu kadar. Ilac alip sakinlesmeyi ben de düsündüm yapacagim galiba. Ilk zamanlarda ebe bana sakinlestirici vermisti cok iyi geliyordu sinirim bozulmuyordu. Tesekkür ederim yorumunuz icin, bu gece hic uyumasam da dünden daha iyiyim burada sizinle konustukca..
Depresyona girdim canm hemde 1 seneden uzun sürdü. Üstelik tek sorunum yorgunluk uykusuzluk kimsesiz lik değildi. Eşimde benimle depresyona girdi. Öyle ki çocuk uymadığı için ayağımda sallardım ama öyle bir tavşan uykusu sanki. Ayağımdan indiremezdim. Eşim yatmaya giderken ışığı kapatır mısın dediğimde başlardı bağırmaya . O sesle çocuk uyanır bense bağıra bağıra ağlayamaz sessizce ağlardım ki çocuk Dahada korkmasın. Sezeryan oldum ve hiç yardımcım olmadı. Kv gelir ben emzirirken çocuğu tepemde izler izler senin göğsün özürlü der giderdi. Evden gidene dek bunu en az 5 kez söylerdi. Bir kere görümceme gelip çocuğun yanında durmasını rica ettim temizlik yapabilmek için banamı güvendin çocuk bakmak için dedi. 2 buçuk yıl eşimle ayrı uyumak zorunda kaldım o ışığı bile kapatmazken ben o rahatsız olmasın çocuk her uyandığında emzireyim bol bol anne sütü alsın diye. Çocuğun ateşi 39.5 iken eşimi uyandırdım eşim 40 olunca beni kaldırırsın diyip uyudu daha birsürü şey. Yani etrafımfaki yalnızlık olsaydı keşke ama beni depresyona sokmak için çabalayan birsürü insan. Bu ların her birini yaşarken tek ayakta kalma hayata tutunma sebebim çocuğum oldu. 4 ay hiç uyumadan emziren bir anneydim. Çünkü 2 ay inatçı sarılık geçirdik. Ve çocuk uyurken bile emzirdim ve küçük bir bebek ile emzirerek uyumanın tehlikesi malum hiç uyumadım kuş uykusu gibi bir gözüm açık.cnm depresyondaki bi insanla konuştuğunun farkında değilsin heralde. hala çocuğuna üzülüyorum diyosun. o kadının kendi çocuğu kendi canının parçası. elbetteki bizden bi milyon kat daha umursuyodur. ama durumunu düşün o kadar kötü hissediyoki yavrusuna yansımaya başlamış. bu durum zaten kadını iyice üzmüş bi de sen üzme. depresyona girmemiş bi insan olabilirsin belki yine de biraz empati kurmaya çalışsan daha iyi olur.
Arkadaşım öncelikle sakin olmaya çalış bu geçici bir dönem bir süre sonra her şey çok daha güzel olacak. Sadece biraz sabıra ve yardıma ihtiyacınız var. Ailenizden birisinin yanınıza gelme ihtimali var mı? Eğer böyle bir şansınız varsa işiniz biraz daha kolaylaşır ama yoksa da ona göre kendinizi ayarlamak zorundasınız. Sizi çok iyi anlıyorum benim annem yanımda olmasına rağmen oğlum belli bir yaşa gelene kadar zorlandım. Geceleri hiç uyumazdı artık kendimi evin içinde zombi gibi hissediyordum. Dışarı hiç çıkmıyordum kendime bakmıyordum. Oğlum sürekli kucaktaydı ve ağlama halindeydi. Her şey çok zordu ama geçti. Bebeğinizle birlikte yaşamayı öğrenmelisiniz. Kendinizi önceki hayatınızla kıyaslamayın. Bana inanın zamanla bir düzen tutturacaksınız. Bebeğinizi koyun arabasına eline de bir oyuncak verin marketlere gidin parklara gidin. Evde tıkıp kalmayın.
Depresyona girdim canm hemde 1 seneden uzun sürdü. Üstelik tek sorunum yorgunluk uykusuzluk kimsesiz lik değildi. Eşimde benimle depresyona girdi. Öyle ki çocuk uymadığı için ayağımda sallardım ama öyle bir tavşan uykusu sanki. Ayağımdan indiremezdim. Eşim yatmaya giderken ışığı kapatır mısın dediğimde başlardı bağırmaya . O sesle çocuk uyanır bense bağıra bağıra ağlayamaz sessizce ağlardım ki çocuk Dahada korkmasın. Sezeryan oldum ve hiç yardımcım olmadı. Kv gelir ben emzirirken çocuğu tepemde izler izler senin göğsün özürlü der giderdi. Evden gidene dek bunu en az 5 kez söylerdi. Bir kere görümceme gelip çocuğun yanında durmasını rica ettim temizlik yapabilmek için banamı güvendin çocuk bakmak için dedi. 2 buçuk yıl eşimle ayrı uyumak zorunda kaldım o ışığı bile kapatmazken ben o rahatsız olmasın çocuk her uyandığında emzireyim bol bol anne sütü alsın diye. Çocuğun ateşi 39.5 iken eşimi uyandırdım eşim 40 olunca beni kaldırırsın diyip uyudu daha birsürü şey. Yani etrafımfaki yalnızlık olsaydı keşke ama beni depresyona sokmak için çabalayan birsürü insan. Bu ların her birini yaşarken tek ayakta kalma hayata tutunma sebebim çocuğum oldu. 4 ay hiç uyumadan emziren bir anneydim. Çünkü 2 ay inatçı sarılık geçirdik. Ve çocuk uyurken bile emzirdim ve küçük bir bebek ile emzirerek uyumanın tehlikesi malum hiç uyumadım kuş uykusu gibi bir gözüm açık.
Tabiki çocuk olunca eski rahatımız olmayacak. Öyle sinemaya gidelim kafeye geçip kahve yudumlayalım alışverişi uzun uzun yapalım. Bunların farkına vararak çocuk sahibi oldum ama dış etkenlerin zorlaması vardı bide.
Sanki insanlar bu kız niye depresyona girmiyor az biraz daha uğraşalım dermişcesine. Mesela çok sulu göz bir insanım günlük ağlama limitim 3 iken :) hiç ağlamaz oldum. Çünkü ben ağlayınca çocuğum üzülüyor yüzüme bakıyordu Mahsun Mahsun göz yaşımı siliyordu. Bende bu çok ağlamanın şımarık lık olduğu kanaatine varmış oldum. Çünkü tek çocuğum ben. Ve çok rahat bir hayat yaşadım çok özgür Leb demeden Çorum a götürdüler yani :) ama artık anneydim ve ultra bir güç kaynağı vermişti rabbim bana.
Benden daha kötü durumda olan anneler var mesela onları düşünüp şükür ettim.
Birgün bir dükkana girdim ama halim perişan giyinmek değil yaptığım üstüme bişeyler geçirmek saç sakal karışmış. Bir dükkanda bayan arkadaş benimle dalga geçti ve çok üzüldüm yol boyunca oğlumla yürüyorum ve oğlumu kat kat giydirmişim. O esnada bir Suriyeli dilenci gördüm küçük bebek yeni emekliyor ocak ayı ve yerde kaldırımda. Oğlum geldi aklıma parke yetmez halı oda yetmez iki yün yorgan sererdim altına emrklerken. Ama o kadının bunu yapacak gücü yok. Şükredecek nedenler bulmalı insan kendine. Evlat en büyük şükür sebebi bence ve o evladı sıcak bir yuva yiyecek verebilecek güce sahip olmak.
Halamin bebegide gunduzleri gulluk gulistanlik ama uyumaya gelince cinnet gecirirdi resmen. Sabaha kadar hem sallanir hem aglardi. Idrar yollari tikanmis iltihaplanma olmus onun icin uyurken sanci yaparmis. Doktora gitmek icin fazla beklemeyin bence.