Size sayfalar öncesinden yazmıştım:
Sizin sesiniz çıkmıyorken, herkes iyi olur işte. Ne zaman ki sınırlarınızı korumak istersiniz o zaman kötü de olursunuz, "Değiştin sen" de olursunuz, yaptıklarınız göze görünmez, onların yaptıklarına (Hediyelerine, iyiliğine(!)) nankörlük etmiş olursunuz. Eşinize "Ben kimseden hediye istemedim, herkes kendi vicdanını rahatlatmak için yağdırdı ve kimse bana evimdeki düzeni, yorgunluğumu, müsaitliğimi, isteyip istemememi sormadı. Bu zamana kadar sessiz kalışım, insanların artık yorgunluğumu anlayacağı, bir noktada bu ziyaretlerin azalacağı ve biteceğine dair inancımdandı; aksine, sessizliğimi onaylamama yordun. Bir gün benim halimi düşünmedin ve şimdi üzerine beni kötü ilan ediyor, vicdansız diyorsun. Gerçekten kendi söylediklerine inanıyor musun? İnanarak mı söylüyorsun bunu?" diye sorsanıza bi.