- 17 Ağustos 2011
- 22.594
- 141.880
-
- Konu Sahibi morningmoon
- #61
Kız yaranamiyorum ki. Geçen haftalarda babam korona oldu, izolasyonu beni kapsamıyor diye alışverişleri ben yaptım.Aranan evlât gibi evlât
Ben işte zamanında hiç böyle olmadım ama sonradan olabiliyor insan örneğiyim.
Aaa bebiş takvimini yeni gördüm , hayırlı olsunSem zengin olursun yalnız ileride
Ben direkt 5 yıldızlı otele giderim
Taksi kullanırımpara harcamak icin elimden geleni yaparım
Ahsgsgs
Sağ ol canim. Bilmem o muyum? Ama evime kedi girdiği ve doğurup bebelerini orda bıraktığı doğrudurKız yaranamiyorum ki. Geçen haftalarda babam korona oldu, izolasyonu beni kapsamıyor diye alışverişleri ben yaptım.
Babam bugün diyor ki 'kizim neden markasız sucuk alıyorsun,bak yenmiyor' .
Markasız dediği de pınar
A101'den süt alıyorum , annem göz deviriyor, bir tek ben içiyorum. İsraf olmasın diye taneyle meyve sebze alıyorum, 'utanmadın mi şu kadar şeyi poşete koyarken' diyorlar
Aaa bebiş takvimini yeni gördüm , hayırlı olsunAmy, ben mi seni biriyle karıştırıyorum yoksa sen Tee yıllar önce evine kedi giren, kendi eviymis gibi sizde yaşayan kedinin ev arkadaşi mıydın????
Geçmiş olsun babaciginaKız yaranamiyorum ki. Geçen haftalarda babam korona oldu, izolasyonu beni kapsamıyor diye alışverişleri ben yaptım.
Babam bugün diyor ki 'kizim neden markasız sucuk alıyorsun,bak yenmiyor' .
Markasız dediği de pınar
A101'den süt alıyorum , annem göz deviriyor, bir tek ben içiyorum. İsraf olmasın diye taneyle meyve sebze alıyorum, 'utanmadın mi şu kadar şeyi poşete koyarken' diyorlar
Hiç zorda kalmamakla ilgili bu. Bi defa parasız kalsanız mecburiyet insanı engelliyor.Merhabalar
Yatırım konusunu okuduktan sonra kendimi çok eleştirdiğim bir konuda sizlerden fikir almak istedim.
Önceden hiç birikim yapamayan, sonradan hayatında bir şeyleri değiştirip birikim yapabilen kadınlar var mı aramızda?
Öncelikle biraz kendi alışkanlıklarımdan ve hayatımızdan bahsedeyim;
Şu an çalışmıyorum, 7 yıllık evliyim ve 2. Çocuğum olana dek, yani bi 4-4.5 sene kadar çalışmaya devam ettim. Maaşımı da döviz olarak alıyordum. Maaşımı bölük börçük, zamanlı zamansız almama rağmen güzel bir maaştı diyebilirim ama güvenip borca giremedik.
Ben bakıyorum kadınlar bir kenara en azında bi çeyrek yapıp koyuyor, ben 100 lira bile koyamıyorum. Sanki cebimde dursa batacakmış gibi son kuruşuna kadar harcıyorum. Zaten her şey ateş pahası..
Aklımdaki düşünce hep şu; "aman bunu almasam ne değişecek, evde eksik var getir'den alayım, çocuklar şunu istedi getir'den söyleyeyim. Hediye alayım. Sanki gezmeye gitmesek para duracak mı?" Gibi gibi.. gezmeye tozmaya harcadığım paraya hiç acımıyorum ama sanırım olması gerekenden fazla harcıyorum.
Zamanında düğün takılarımızla araba aldık, daha sonrasında arabayı satıp bir iş yeri kurduk. Allah'tan bunu yapmışız ama ben kenarda bir şeylerim olsun istiyorum. Ben bunu biriktirdim demek istiyorum (kendime).
Sanırım bu tumumumun uzun yıllar Yurtdışında yaşamam (17 sene) ve Türk para birimine mental olarak geçemememin () bir ilişkisi var.
Ben 16 yaşından beri hem okuyup hem çalıştım. 33 yaşındayım ve son 4 senedir çalışmıyorum sadece, o rahatlığa çok alışmışım.. Eşim de benim gibi. Hiç birikim kafasında değil beni de engellemiyor hiç.
Demem o ki ekonominin de gidişatı ile ben biraz kendimi müsrif ve sorumsuz görmeye başladım.. Neler yapabilirim? Nerden başlayabilirim? Abartıyor muyum?Bana bir el atsanız
Hmm aslında gerçekten şımarık biri değilim. Hiç olmadım. Bu alışkanlıklarımın neden olduğunu az çok tahmin edebiliyorum ama uzun hikaye bunlar. Şimdi çocukluğuma inip hüzünlenmeyelimHiç zorda kalmamakla ilgili bu. Bi defa parasız kalsanız mecburiyet insanı engelliyor.
Önce biriktirip sonra harcayın. Mesela çeyrek altın alın kalanı harcayın gibi. Ya da tutamam kendimi derseniz uzun vadeliye para atın harcamadan önce.
Birikimi bir fatura kabul edin. Ayda örneğin bin lira gibi... Bana biraz şımarıklık gibi geldi ifade edil biçiminiz. (Kazanma ve harcama hususunda sadece)
Özellikle belirttim genel anlamda şımarık demedim, diyemem.Hmm aslında gerçekten şımarık biri değilim. Hiç olmadım. Bu alışkanlıklarımın neden olduğunu az çok tahmin edebiliyorum ama uzun hikaye bunlar. Şimdi çocukluğuma inip hüzünlenmeyelim
Kenarda bir miktar olmadan kendimi güvende hissetmem. Aşiri garanticiyim saglama almayi severim her seyi.Merhabalar
Yatırım konusunu okuduktan sonra kendimi çok eleştirdiğim bir konuda sizlerden fikir almak istedim.
Önceden hiç birikim yapamayan, sonradan hayatında bir şeyleri değiştirip birikim yapabilen kadınlar var mı aramızda?
Öncelikle biraz kendi alışkanlıklarımdan ve hayatımızdan bahsedeyim;
Şu an çalışmıyorum, 7 yıllık evliyim ve 2. Çocuğum olana dek, yani bi 4-4.5 sene kadar çalışmaya devam ettim. Maaşımı da döviz olarak alıyordum. Maaşımı bölük börçük, zamanlı zamansız almama rağmen güzel bir maaştı diyebilirim ama güvenip borca giremedik.
Ben bakıyorum kadınlar bir kenara en azında bi çeyrek yapıp koyuyor, ben 100 lira bile koyamıyorum. Sanki cebimde dursa batacakmış gibi son kuruşuna kadar harcıyorum. Zaten her şey ateş pahası..
Aklımdaki düşünce hep şu; "aman bunu almasam ne değişecek, evde eksik var getir'den alayım, çocuklar şunu istedi getir'den söyleyeyim. Hediye alayım. Sanki gezmeye gitmesek para duracak mı?" Gibi gibi.. gezmeye tozmaya harcadığım paraya hiç acımıyorum ama sanırım olması gerekenden fazla harcıyorum.
Zamanında düğün takılarımızla araba aldık, daha sonrasında arabayı satıp bir iş yeri kurduk. Allah'tan bunu yapmışız ama ben kenarda bir şeylerim olsun istiyorum. Ben bunu biriktirdim demek istiyorum (kendime).
Sanırım bu tumumumun uzun yıllar Yurtdışında yaşamam (17 sene) ve Türk para birimine mental olarak geçemememin () bir ilişkisi var.
Ben 16 yaşından beri hem okuyup hem çalıştım. 33 yaşındayım ve son 4 senedir çalışmıyorum sadece, o rahatlığa çok alışmışım.. Eşim de benim gibi. Hiç birikim kafasında değil beni de engellemiyor hiç.
Demem o ki ekonominin de gidişatı ile ben biraz kendimi müsrif ve sorumsuz görmeye başladım.. Neler yapabilirim? Nerden başlayabilirim? Abartıyor muyum?Bana bir el atsanız
çocuğum yok ben biriktirdiğimi tamamen kendim için biriktiriyorumKızlar ya bisey soracağım.Ben böyle para durumların da çocuğumun geleceğini de düşünüyorum.Kiz yada erkek farketmez de.Hani ilerde bir güvencesi olsun diye.Siz ne düşünüyorsunuz bu konuda.Kendi büyüyünce başının çaresine baksın mi,yoksa çocuk için ufak tefek kenara atiyormusunuz?Ha benimde birikmisim yok.Sadece altınlarım var
Allahım kızımı şöyllee bi hatun yapBen üniversitedeyken annem 500 liralik ev tutmak istemişti, ben pahalı bulmuştum. Epey kavga etmiştik, hatta babam telefonda 'parayi verecek olan biz değil miyiz' demişti, 'her ay isteyecek olan da benim' diye kapatmıştım telefonusonuç aradım, pazarlıkla 275 liraya ev buldum. Onu da ev arkadaşımla boluse boluse öderdik. KYK kredimle ev kirası,fatura, mutfak masraflarını oderdim, yüz TL bursum vardı, onla yemekhane,yol,kafe masraflarımi oderdim (ey gidi ikibinonlarin ekonomisi...) , Kendim de parttime palyacoluk,düğün hostesligi falan yapar para kazanır,onla da turlara katılır, bilet alır şehir dışına falan giderdim. Neredeyse hiç para istemeden bitirdim okulu, ailem de sağolsun oldukça gönderirlerdi. Ama öyle bir ekonomik düzen kurmuştum ki yani, bir şekilde yürüyordu:))
Elinize geçen paradan önce birikim için ayırın sonra kalanı harcayın. Evinizde kumbara yapın, bozuk paralardan çok güzel birikimler oluyor. İhtiyacınız olmayan şeyi almayın, aldığınız şey gerçekten ihtiyaç mı sorgulayın. Mutfak masraflarını düzenleyin, abur cubura para yatırmayın. Devir zor, daha da zor olacak gibi duruyor, savurmayın paranızı. Bireysel emeklilik yaptırın, dokunamadığınız bir birikim olur, altın hesabı açın ordada biriktirinMerhabalar
Yatırım konusunu okuduktan sonra kendimi çok eleştirdiğim bir konuda sizlerden fikir almak istedim.
Önceden hiç birikim yapamayan, sonradan hayatında bir şeyleri değiştirip birikim yapabilen kadınlar var mı aramızda?
Öncelikle biraz kendi alışkanlıklarımdan ve hayatımızdan bahsedeyim;
Şu an çalışmıyorum, 7 yıllık evliyim ve 2. Çocuğum olana dek, yani bi 4-4.5 sene kadar çalışmaya devam ettim. Maaşımı da döviz olarak alıyordum. Maaşımı bölük börçük, zamanlı zamansız almama rağmen güzel bir maaştı diyebilirim ama güvenip borca giremedik.
Ben bakıyorum kadınlar bir kenara en azında bi çeyrek yapıp koyuyor, ben 100 lira bile koyamıyorum. Sanki cebimde dursa batacakmış gibi son kuruşuna kadar harcıyorum. Zaten her şey ateş pahası..
Aklımdaki düşünce hep şu; "aman bunu almasam ne değişecek, evde eksik var getir'den alayım, çocuklar şunu istedi getir'den söyleyeyim. Hediye alayım. Sanki gezmeye gitmesek para duracak mı?" Gibi gibi.. gezmeye tozmaya harcadığım paraya hiç acımıyorum ama sanırım olması gerekenden fazla harcıyorum.
Zamanında düğün takılarımızla araba aldık, daha sonrasında arabayı satıp bir iş yeri kurduk. Allah'tan bunu yapmışız ama ben kenarda bir şeylerim olsun istiyorum. Ben bunu biriktirdim demek istiyorum (kendime).
Sanırım bu tumumumun uzun yıllar Yurtdışında yaşamam (17 sene) ve Türk para birimine mental olarak geçemememin () bir ilişkisi var.
Ben 16 yaşından beri hem okuyup hem çalıştım. 33 yaşındayım ve son 4 senedir çalışmıyorum sadece, o rahatlığa çok alışmışım.. Eşim de benim gibi. Hiç birikim kafasında değil beni de engellemiyor hiç.
Demem o ki ekonominin de gidişatı ile ben biraz kendimi müsrif ve sorumsuz görmeye başladım.. Neler yapabilirim? Nerden başlayabilirim? Abartıyor muyum?Bana bir el atsanız
Siz de karı koca birikim yapamamak iyi olmamış. Bizim evde eşim birikim yapar ama ortak hesap ve kasada durur yani ikimizin de erişimi var. Bunun dışında evliliğimizden olan altınlar bendedir eşim ev/araba alırken ısrar etmeme rağmen kullanmadı. Topu topu 3 bilezik kaldı diğerlerini ben harcadım evlendiğimizde öğrenci olduğum için. Onun dışında babam rahmetli olduğu zaman arabayı satmıştık anneme verdik ama annem hepimize böldü oradan 3000 dolarım var bunu da eşim zarfa koyup ayrıca adımı yazdı üstüne. Yani ortak birikim dışında benim adıma da birikimim var. Onun dışında 3 senedir çalışmıyorum kredi, borç vb bittiği ve ben 18 yaşımdan beri çalıştığım için. Aylık 1500 TL harçlık alıyorum eşimden ama ev/çocuklar için de eşimin kredi kartlarından biri bende. 1500 TL içinden her ay bir iki smalı çocuğa 100-200 ne gönderebilirsem gönderiyorum. Bir de 5-10 TL bir kutuya atıyorum ayda bir 250 lira filan gibi bozukluk parayı da ihtiyacı olan birilerine veriyorum( site komşularımız duyarlı genelde birileri için ya da sokak hayvanlarının veteriner bakımları için toplayan oluyor). Özetle borç bittiğinden beri eşim biriktiriyor ben de o sorumluluk yok(olmaması beni rahatlatıyor). Siz de en azından günlük 5-10 lira atsanız evdeki bozuklukları toplasanız, getirden siparişi azaltsanız ayda yarım gram ya da fazlasını alır kenara koyarsınız.Merhabalar
Yatırım konusunu okuduktan sonra kendimi çok eleştirdiğim bir konuda sizlerden fikir almak istedim.
Önceden hiç birikim yapamayan, sonradan hayatında bir şeyleri değiştirip birikim yapabilen kadınlar var mı aramızda?
Öncelikle biraz kendi alışkanlıklarımdan ve hayatımızdan bahsedeyim;
Şu an çalışmıyorum, 7 yıllık evliyim ve 2. Çocuğum olana dek, yani bi 4-4.5 sene kadar çalışmaya devam ettim. Maaşımı da döviz olarak alıyordum. Maaşımı bölük börçük, zamanlı zamansız almama rağmen güzel bir maaştı diyebilirim ama güvenip borca giremedik.
Ben bakıyorum kadınlar bir kenara en azında bi çeyrek yapıp koyuyor, ben 100 lira bile koyamıyorum. Sanki cebimde dursa batacakmış gibi son kuruşuna kadar harcıyorum. Zaten her şey ateş pahası..
Aklımdaki düşünce hep şu; "aman bunu almasam ne değişecek, evde eksik var getir'den alayım, çocuklar şunu istedi getir'den söyleyeyim. Hediye alayım. Sanki gezmeye gitmesek para duracak mı?" Gibi gibi.. gezmeye tozmaya harcadığım paraya hiç acımıyorum ama sanırım olması gerekenden fazla harcıyorum.
Zamanında düğün takılarımızla araba aldık, daha sonrasında arabayı satıp bir iş yeri kurduk. Allah'tan bunu yapmışız ama ben kenarda bir şeylerim olsun istiyorum. Ben bunu biriktirdim demek istiyorum (kendime).
Sanırım bu tumumumun uzun yıllar Yurtdışında yaşamam (17 sene) ve Türk para birimine mental olarak geçemememin () bir ilişkisi var.
Ben 16 yaşından beri hem okuyup hem çalıştım. 33 yaşındayım ve son 4 senedir çalışmıyorum sadece, o rahatlığa çok alışmışım.. Eşim de benim gibi. Hiç birikim kafasında değil beni de engellemiyor hiç.
Demem o ki ekonominin de gidişatı ile ben biraz kendimi müsrif ve sorumsuz görmeye başladım.. Neler yapabilirim? Nerden başlayabilirim? Abartıyor muyum?Bana bir el atsanız
Çok hoşsunuz birikim topiğiniz vardı galiba eşiniz askeri personel miydiGerçekten aylık geldiği gibi birikim yaparsak oluyor sonraya bırakınca illa ki harcanıyor
Bu ay 1500 attım kenara ay sonuna doğru çeyrek alırım dedim ve dün dışarı çıktım gratise 500 tl bıraktım
Artık kalan parayla gram almaya niyet ettim ve yine beklemedeyim
Kendimi size benzettim, bende oğlak burcuyumBen daha 8 yaşındaydım, dolar biriktirirdim :) küçükken de çok pintiydim, günlük 3-5-7-10 TL alırdık o zamanın parasıyla, aileme 'gunluk böyle para verene kadar haftalık versenize, ona göre paramı harcayayim' falan derdim hattaannemle babamin sigaraya verdiği aylık+yillik parasini hesaplar birakirlarsa kaç ay içinde bilgisayar alabileceklerini falan söylerdim (sonra bilgisayar aldılar,sustum)
Büyüdüm, hiç değişmedimHala çok fena kirli cikiyimdir. Yani sadece parttime günlük çalıştığım zaman bile şehir dışında tatil yapmaya yetecek param olurdu.
Bence biraz içten gelen bir şey
Mesela benim ailem asla benim gibi değil. Yeni işe başlayınca sırf kenarda köşede bri seyleri olsun diye anneme bilezik almıştım mesela ,tutmuş satmislaroysa bugün 3 katı olmuştu yani :)
O yüzden bence birikim insanın içinde olacak, belki de burcunda.
Benim mesela burç yengeç,yükselen oğlak. Her ikisi de kötü günü düşünen, güvenceye-paraya önem veren burçlar. Ama mesela annem ikizler-aslan'harca kız,senden kıymetli mi' kombinasyonu
Sizin burç neydi???
Benim bir önerim şu, bunu geçen yıllarda uygulamıştım,epey de param birikmisti . Denizbanktan altın gümüş hesabı açtım .maaşı alır almaz hemen birkaç gram altıni hesabıma atardım. Zaten para bitiyor, zaten olanı harciyorsun. En azından kenarda birikimin olur.
Bir de her gün, öğle yemeği saatinde 3 gram gümüş alırdım. 3 gram o zaman 20 liraydı, bugün 30 lira.
Asla nereye gittiğinin peşine düşmeyecegin bir para..farzet ki markete gittin parasi:) böyle böyle cidden epey gümüşüm birikmisti. Gümüş de durduğu yerde arttığı için o gün 2bin liram kenara attiysam mesela bugün o param 3 bin oldu.
Al sana birikim:)
Ha, bir de her ay maaşımdan mutlaka bir kısmını dolar yapardım ki seyehat ederken paranın,kurun derdine düşmeyeyim, elimin altında bozduracak dolarım olsun diye.
Haa, çok mu zenginim?
Tabii ki değilim. Ama benim gibi dargelirli bir insan icin yine az çok bir birkimim var.
Bir de tasarrufla ilgili okuması keyifli çok kaynak var. İnsan okudukça gaza geliyor... Mesela parahanim'i ben seviyorum . Sivri dilli ama çok tatlis. Eski konuları özellikle, zevk veriyor okuması. Tavsiye ederim
Dolar al ama pazartesi sabah al. Piyasalar kapalıyken makas çok açık olur.yenGEnC KudrAlobar ya size bişi sorucam açıkta 7 bin kiram kaldı. Onu da harcamak istemiyorum. Sizce altın mı alayım dolar mı ?
Evet ona baktım çok açık arası. Ben altıncıyım aslında. Ama bi çıktı ya 1000₺ ondan düşünce direkt 60 binim gitti. Bilerek bozmuyorum yükselince çünkü biliyorum boşta kaldığı anda aslında zarardayımDolar al ama pazartesi sabah al. Piyasalar kapalıyken makas çok açık olur.