Herkese merhaba. 2016'dan bu yana forumda, özellikle BDV'de aktif bir üyeyim. Gizlenmek için ayrı bir hesap açıp yazıyorum. Uzun konuları okumak zor oluyor biliyorum, başıma gelenleri kısaca anlatmak istiyorum. Konuşabileceğim, güvenebileceğim kimsem yok. Daha çok gencim. Yardımınıza çok ihtiyacım var. Lütfen.
24 yaşındayım. Eşimle 16lı yaşlarımdan beri tanışıyorum. Zaman zaman okul için birbirimizden uzaklaşsakta sorunsuz bir iletişimimiz ve beraberliğimiz oldu. Pandemi döneminde konuşmuyorduk, ona ulaştım ve ilişkimiz ciddiyetle ilerledi. Öncesinde çocuklardık nasıl olsa. Daha sonra evlenme teklifi aldım. Bir yıl kadar sonra da evlendik. Eşim bana her konuda yardımcı, ne sevgisini ne de maddi imkanlarını benden esirgemez. Anlayışlıdır. Yaşanan olay dışında evliliğimde ya da eşimde rahatsız olduğum büyük başka bir durum yok.
Evleneli 13 ay oluyor. Evliliğimin 9. ayında, dışarıdan yemek söylemiştik. Yemeğin gelmesini beklerken telefonum şarjdaydı, eşim yanımda playstation ile oyun oynuyordu. Telefonlarımız her zaman ulu orta yerdedir. Tuvalete telefonla da gitmiyoruz. Vakit geçirme amaçlı her zaman yaptığım gibi eşimin telefonunu aldım ve instagramda dolaşmaya başladım. Bu kontrol amaçlı olmayan, zaman zaman yaptığım bir şeydi.
Ama bu sefer, daha önce görmediğim şeyler gördüm keşfetinde.
Öyle uygunsuz videolar ki, sadece dekolteli, açık kadınlar da değil. Öyle hareket ediyorlar, öyle danslar, neredeyse üzerlerinde hiçbir kıyafet yok. Kaydırıyorum aynı, aynı, aynı. Ellerim tıpkı şimdi olduğu gibi buz kesti, şoke oldum, bir süre çaktırmadım. Uzunca baktım. Tüm keşfetini çıplak kadınlar sarmış. Bazı arkadaşlarına baktım, böyle sayfaları kadınları takip ediyorlar. Acaba mı var aklımda hep. O an konduramıyorum, çünkü bu benim güvenerek evlendiğim erkek. Sokakta gözleri fıldır fıldır dolaşan, bana daha önce güvensizlik veren biri değil ki. Ben dikkatliyimdir. Babam da annemi aldattı. Eniştem de ablamı aldattı. Bu olaylar bana maalesef yeni değil.
Ardından bunlar ne böyle diye sakince sordum. Gösterdim. Baktı. ''İlgilenmiyorum'' a basmama rağmen yeniliyorum sayfayı hala o şeyler çıkıyor. Bilmiyorum ben böyle şeylere bakmadım dedi ve instagramını komple sildi, yenisini açtı. Niye sildin ben sana sil mi dedim dediğimde başka türlü hep çıkacaklar en iyisi yeni hesap açıp sadece en yakınlarımı takip etmek dedi ve konu kapanır diye umdu.
Ama içimde hep bir şüphe. Olayın şokuyla bir süre tepki bile veremedim. Sonrasında günler geçti, eşimden ne bir ses var ne de seda. Sanki öyle bir şey yaşanmadı o akşam. Konuyu yine ben açtım. Doğruyu söylediğini düşünmüyorum, sen bakmadıysan sadece takip ettiklerin öyle şeylere bakıyor diye keşfetin o kadar kadınla dolmaz. Yıllardır instagram kullanıyoruz aklımla dalga geçme, doğruyu söyle bana... Neler neler dedim. Bir hata yaptım diyor, hatası ise istagramını başta temizlememek, ilgilenmiyorum kısmına basmamak, benim onları görüp üzülmem ve yanlış anlamam. Hala bakmadığı iddiasında. Konuyu kapattım, ama içim hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Bunu o da fark etmiş.
Ardından 4 ay kadar geçti. 3 gün önce başka bir konuda konuşuyorduk. Eşim saçlarımla oynuyordu. Keşke benimle konuşsan dedim. Böylece bu konular en başından açıldı. En başından diyorum çünkü ara sıra eşimin annesiyle olan mesajlarını sildiğini, ufak tefek detayları hep gizlediğini yakalamıştım. Hepsini tek tek saydı, anlattı. Onlarla ilgili bir problemim de yok. Uzun uzun anlatıp konuyu boğmayacağım.
Konu bu olaya geldiğinde ise ikimiz de ağlıyorduk. Aylarca söylediğinden ayrı bambaşka bir olay anlattı. Araba baskılı tişörtler satan bir sayfanın hikayesinde bir kadın paylaşılmış. Merak edip sayfayı dolaşmış ve o kadınlardan görmüş. Daha sonra sayfadan çıkıp başka bir zaman instagrama girdiğinde artık keşfetinde böyle şeyler çıkıyormuş. Merak edip basmış. Birkaç tanesine bakmış. Hepsini ağlayarak anlattı, nefsime hakim olamadım dedi. Sonra çok pişman olduğunu söyleyerek sürekli ağladı. Beli tutuldu, yataktan kalkamıyor ağlıyor sürekli. İlk defa böyle ağladığını gördüm eşimin. Buna rağmen kendimi çok kandırılmış hissediyordum. Acımadım açıkçası, tek istediğim her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlatmasıydı. İşte görmüş, işteyken bakmış. Sonra tövbe etmiş.
Pişmanlığının sebebi benim onu yakalamam. Eğer gerçekten baktığı için pişman olsa baştan doğruyu söylemez miydi? Korktuğunu, yüzleşemediğini, o yüzden kaçındığını söyledi. Bu olay ağzımda çok kötü bir tat bıraktı. Güvenimi kırdın, seninle yazın sokaklara çıkıp gezmek istemiyorum artık kime ne gözle bakarsın emin değilim diye dedim. İçimdeki her şeyi döktüm ona. Çok ağladım, yakındım. Güvenimi tamir edemezsen ayrılmak istiyorum dedim. Aslında söylediklerimi ve hislerimi uzun uzun yazmak isterim ama okunmayacağından ve fikir alamayacağımdan korkuyorum.
Şunu danışmak istiyorum, ben bu platformda benzeri olaylar çok gördüm. Her bir kadınımız için ayrı ayrı üzüldüm. Aynısı başıma geldi. Ne yapmalıyım, nasıl davranmam, ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum. Eşimi seviyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Mesleğim var. Dönebileceğim bir ailem var. Çocuğum yok. İlerde başıma başka olaylar da gelebilir diye düşünüp baştan dönmeli miyim? Öyle bir ikilemdeyim ki yediğim içtiğim zehir oluyor. Lütfen bana yardım edin.
*Sorulacağını düşündüğüm için belirtmek istiyorum, cinsel hayatımızda herhangi bir problemimiz yok. Farklı fikirlere açığım, onu bu konuda mahrum hiçbir zaman bırakmadım. Düzenli bir ilişkimiz var. Zaten anlamadığım kısım da o. Yetmedi mi, yetemedim mi bile dedim ona. Asla böyle düşünme, öyle bir şey yok dedi. Ama daha önce de olan nefsine niye şimdi uydu bilmiyor. Bilmiyorum.
24 yaşındayım. Eşimle 16lı yaşlarımdan beri tanışıyorum. Zaman zaman okul için birbirimizden uzaklaşsakta sorunsuz bir iletişimimiz ve beraberliğimiz oldu. Pandemi döneminde konuşmuyorduk, ona ulaştım ve ilişkimiz ciddiyetle ilerledi. Öncesinde çocuklardık nasıl olsa. Daha sonra evlenme teklifi aldım. Bir yıl kadar sonra da evlendik. Eşim bana her konuda yardımcı, ne sevgisini ne de maddi imkanlarını benden esirgemez. Anlayışlıdır. Yaşanan olay dışında evliliğimde ya da eşimde rahatsız olduğum büyük başka bir durum yok.
Evleneli 13 ay oluyor. Evliliğimin 9. ayında, dışarıdan yemek söylemiştik. Yemeğin gelmesini beklerken telefonum şarjdaydı, eşim yanımda playstation ile oyun oynuyordu. Telefonlarımız her zaman ulu orta yerdedir. Tuvalete telefonla da gitmiyoruz. Vakit geçirme amaçlı her zaman yaptığım gibi eşimin telefonunu aldım ve instagramda dolaşmaya başladım. Bu kontrol amaçlı olmayan, zaman zaman yaptığım bir şeydi.
Ama bu sefer, daha önce görmediğim şeyler gördüm keşfetinde.
Öyle uygunsuz videolar ki, sadece dekolteli, açık kadınlar da değil. Öyle hareket ediyorlar, öyle danslar, neredeyse üzerlerinde hiçbir kıyafet yok. Kaydırıyorum aynı, aynı, aynı. Ellerim tıpkı şimdi olduğu gibi buz kesti, şoke oldum, bir süre çaktırmadım. Uzunca baktım. Tüm keşfetini çıplak kadınlar sarmış. Bazı arkadaşlarına baktım, böyle sayfaları kadınları takip ediyorlar. Acaba mı var aklımda hep. O an konduramıyorum, çünkü bu benim güvenerek evlendiğim erkek. Sokakta gözleri fıldır fıldır dolaşan, bana daha önce güvensizlik veren biri değil ki. Ben dikkatliyimdir. Babam da annemi aldattı. Eniştem de ablamı aldattı. Bu olaylar bana maalesef yeni değil.
Ardından bunlar ne böyle diye sakince sordum. Gösterdim. Baktı. ''İlgilenmiyorum'' a basmama rağmen yeniliyorum sayfayı hala o şeyler çıkıyor. Bilmiyorum ben böyle şeylere bakmadım dedi ve instagramını komple sildi, yenisini açtı. Niye sildin ben sana sil mi dedim dediğimde başka türlü hep çıkacaklar en iyisi yeni hesap açıp sadece en yakınlarımı takip etmek dedi ve konu kapanır diye umdu.
Ama içimde hep bir şüphe. Olayın şokuyla bir süre tepki bile veremedim. Sonrasında günler geçti, eşimden ne bir ses var ne de seda. Sanki öyle bir şey yaşanmadı o akşam. Konuyu yine ben açtım. Doğruyu söylediğini düşünmüyorum, sen bakmadıysan sadece takip ettiklerin öyle şeylere bakıyor diye keşfetin o kadar kadınla dolmaz. Yıllardır instagram kullanıyoruz aklımla dalga geçme, doğruyu söyle bana... Neler neler dedim. Bir hata yaptım diyor, hatası ise istagramını başta temizlememek, ilgilenmiyorum kısmına basmamak, benim onları görüp üzülmem ve yanlış anlamam. Hala bakmadığı iddiasında. Konuyu kapattım, ama içim hiçbir zaman eskisi gibi olmadı. Bunu o da fark etmiş.
Ardından 4 ay kadar geçti. 3 gün önce başka bir konuda konuşuyorduk. Eşim saçlarımla oynuyordu. Keşke benimle konuşsan dedim. Böylece bu konular en başından açıldı. En başından diyorum çünkü ara sıra eşimin annesiyle olan mesajlarını sildiğini, ufak tefek detayları hep gizlediğini yakalamıştım. Hepsini tek tek saydı, anlattı. Onlarla ilgili bir problemim de yok. Uzun uzun anlatıp konuyu boğmayacağım.
Konu bu olaya geldiğinde ise ikimiz de ağlıyorduk. Aylarca söylediğinden ayrı bambaşka bir olay anlattı. Araba baskılı tişörtler satan bir sayfanın hikayesinde bir kadın paylaşılmış. Merak edip sayfayı dolaşmış ve o kadınlardan görmüş. Daha sonra sayfadan çıkıp başka bir zaman instagrama girdiğinde artık keşfetinde böyle şeyler çıkıyormuş. Merak edip basmış. Birkaç tanesine bakmış. Hepsini ağlayarak anlattı, nefsime hakim olamadım dedi. Sonra çok pişman olduğunu söyleyerek sürekli ağladı. Beli tutuldu, yataktan kalkamıyor ağlıyor sürekli. İlk defa böyle ağladığını gördüm eşimin. Buna rağmen kendimi çok kandırılmış hissediyordum. Acımadım açıkçası, tek istediğim her şeyi en ince ayrıntısına kadar anlatmasıydı. İşte görmüş, işteyken bakmış. Sonra tövbe etmiş.
Pişmanlığının sebebi benim onu yakalamam. Eğer gerçekten baktığı için pişman olsa baştan doğruyu söylemez miydi? Korktuğunu, yüzleşemediğini, o yüzden kaçındığını söyledi. Bu olay ağzımda çok kötü bir tat bıraktı. Güvenimi kırdın, seninle yazın sokaklara çıkıp gezmek istemiyorum artık kime ne gözle bakarsın emin değilim diye dedim. İçimdeki her şeyi döktüm ona. Çok ağladım, yakındım. Güvenimi tamir edemezsen ayrılmak istiyorum dedim. Aslında söylediklerimi ve hislerimi uzun uzun yazmak isterim ama okunmayacağından ve fikir alamayacağımdan korkuyorum.
Şunu danışmak istiyorum, ben bu platformda benzeri olaylar çok gördüm. Her bir kadınımız için ayrı ayrı üzüldüm. Aynısı başıma geldi. Ne yapmalıyım, nasıl davranmam, ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum. Eşimi seviyorum. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Mesleğim var. Dönebileceğim bir ailem var. Çocuğum yok. İlerde başıma başka olaylar da gelebilir diye düşünüp baştan dönmeli miyim? Öyle bir ikilemdeyim ki yediğim içtiğim zehir oluyor. Lütfen bana yardım edin.
*Sorulacağını düşündüğüm için belirtmek istiyorum, cinsel hayatımızda herhangi bir problemimiz yok. Farklı fikirlere açığım, onu bu konuda mahrum hiçbir zaman bırakmadım. Düzenli bir ilişkimiz var. Zaten anlamadığım kısım da o. Yetmedi mi, yetemedim mi bile dedim ona. Asla böyle düşünme, öyle bir şey yok dedi. Ama daha önce de olan nefsine niye şimdi uydu bilmiyor. Bilmiyorum.