Bir yaştan sonra böyle mi oluyor?

Merhaba arkadaşlar.annemle olan sorunlu ilişkim hakkında görüş almak istiyorum.ben 25 yaşında atandım.aslında aynı evde yaşıyorken de anlaştığımız söylenemezdi.sürekli bir şeylerden kavga çıkar, 2,3 gün sonra düzelir gibi olur sonra yine bu döngü tekrarlardı.ben bunu bir yaştan sonra yetiskin bireylerin aynı evde yaşamasına bağlıyordum.yani insan doğasına uygun değil tarzı düşünüyordum.atanınca, uzaklaşınca düzeleceğini düşünmüştüm.çok sık iletişim halinde olmadığımız için nitekim düzeldiğini de sandım.ne zaman iletişim biraz çoğalınca yine kavga etmeye başlıyoruz.geçen gün çok kilo aldım ne yapacağım, acaba hasta falan miyim diye sohbet ederken azarlayan azarlayan konuşmaya başladı.ben sabrettim başta güzel güzel söyledim niye böyle kızar gibi konuşuyorsun diye kızarım diye devam etti.vites düşürmedi yani.ben de tamam bir daha derdimi anlatmam merak etme diyerek ağlayarak telefonu kapattım.o kadar sinirlenmiştim ki hatta senelerdir bu kadar kuvvetli duygular hissettiğimi hatırlamam.ç9k gücüme gitti.3,5 dakika sonra tekrar telefon etti.ben ortamı yumuşatmaya çalışacak derken sen hep böyle kendi derdin olduğunda arıyorsun.hiç bana bir derdin var mı? Niye böyle sinirli konuşuyorsun diye sormuyorsun dedi.ben de dedim eee zaten uzun uzun konuşuyoruz anlatabilirsin illa açık açık sormam mi lâzim dedim.anlattın da sus mu dedim dedim.ikimiz de aşırı sinirlendim ben telefonu kısa bir süre sonra kapattım.bir süre de ağladım.bu konuda hatalı olduğumu düşünmüyorum ama bizim birbirinizle ne derdimiz var bir türlü çözemiyorum.beni sevip sevmediğinden bile emin değilim artık.acaba bir yaştan sonra mı böyle oluyor?

Aysenimi .!.:

Merhaba arkadaşlar.annemle olan sorunlu ilişkim hakkında görüş almak istiyorum.ben 25 yaşında atandım.aslında aynı evde yaşıyorken de anlaştığımız söylenemezdi.sürekli bir şeylerden kavga çıkar, 2,3 gün sonra düzelir gibi olur sonra yine bu döngü tekrarlardı.ben bunu bir yaştan sonra yetiskin bireylerin aynı evde yaşamasına bağlıyordum.yani insan doğasına uygun değil tarzı düşünüyordum.atanınca, uzaklaşınca düzeleceğini düşünmüştüm.çok sık iletişim halinde olmadığımız için nitekim düzeldiğini de sandım.ne zaman iletişim biraz çoğalınca yine kavga etmeye başlıyoruz.geçen gün çok kilo aldım ne yapacağım, acaba hasta falan miyim diye sohbet ederken azarlayan azarlayan konuşmaya başladı.ben sabrettim başta güzel güzel söyledim niye böyle kızar gibi konuşuyorsun diye kızarım diye devam etti.vites düşürmedi yani.ben de tamam bir daha derdimi anlatmam merak etme diyerek ağlayarak telefonu kapattım.o kadar sinirlenmiştim ki hatta senelerdir bu kadar kuvvetli duygular hissettiğimi hatırlamam.ç9k gücüme gitti.3,5 dakika sonra tekrar telefon etti.ben ortamı yumuşatmaya çalışacak derken sen hep böyle kendi derdin olduğunda arıyorsun.hiç bana bir derdin var mı? Niye böyle sinirli konuşuyorsun diye sormuyorsun dedi.ben de dedim eee zaten uzun uzun konuşuyoruz anlatabilirsin illa açık açık sormam mi lâzim dedim.anlattın da sus mu dedim dedim.ikimiz de aşırı sinirlendim ben telefonu kısa bir süre sonra kapattım.bir süre de ağladım.bu konuda hatalı olduğumu düşünmüyorum ama bizim birbirinizle ne derdimiz var bir türlü çözemiyorum.beni sevip sevmediğinden bile emin değilim artık.acaba bir yaştan sonra mı böyle oluyor?

Genişletmek için tıkla...

Yaşla alakası yok annenin sadece birşeye kızmış ama size söylemiyor

Siz ağrılarınızdan bahsedince üzerinde sorumluluk hissetmiş. Bu durumu kontrol edememek onda sinir yapıyor. Kontrolcü biri midir?

Yaşla ilgisi var ama şöyle; annelerin ve genel anlamda insanların üzerimizde baskı kurmalarına, bizi kötü hissettiren davranışlarına devam etmelerine sabrımız da takatimiz de kalmıyor çünkü dönüşüyoruz ama karşı taraf aynı kalırsa bizde haklı olarak tepki göstermeye, olmadı uzak durmaya başlıyoruz. Gayet normal ve haklı olarak..

Aysenimi .!.:

Niye böyle sinirli konuşuyorsun diye sormuyorsun dedi.ben de dedim eee zaten uzun uzun konuşuyoruz anlatabilirsin illa açık açık sormam mi lâzim dedim.anlattın da sus mu dedim dedim.

Genişletmek için tıkla...

Evet, direkt söylebilir senin cevabın yanlıs degil ama bazen sorulsun merak edilelim de isteyebiliriz.Aranızda ki durum iletisim eksikliği.İletisimde degilsiniz ya da fazlası olduğunda hepten didisiyorsunuz gibi degil,kaliteli iletisim karsılıklı hislere dokunma durumundan bahsediyorum yani.Anneler ve kızları arasında sanırım bu hep olacak.Su aralar ben de yasıyorum kızım hastayım dediginde sinirleniyorum.Beni dinlemedigini ve bu yüzden hastalandıgını düsünüyorum cunku.Tepki veriyorum ve bu onu cok sevdigimden oysa.Tepkim dogru degil tabi ama bizler de bazen hassaslasıyoruz,ne olursa olsun bir anne(saglıklı) evladını her zaman sever biraz sen de onu anlamaya çalış.Belki de sadece anlasılmaya ihtiyacı vardır.

Falan Filan .!.:

Evet, direkt söylebilir senin cevabın yanlıs degil ama bazen sorulsun merak edilelim de isteyebiliriz.Aranızda ki durum iletisim eksikliği.İletisimde degilsiniz ya da fazlası olduğunda hepten didisiyorsunuz gibi degil,kaliteli iletisim karsılıklı hislere dokunma durumundan bahsediyorum yani.Anneler ve kızları arasında sanırım bu hep olacak.Su aralar ben de yasıyorum kızım hastayım dediginde sinirleniyorum.Beni dinlemedigini ve bu yüzden hastalandıgını düsünüyorum cunku.Tepki veriyorum ve bu onu cok sevdigimden oysa.Tepkim dogru degil tabi ama bizler de bazen hassaslasıyoruz,ne olursa olsun bir anne(saglıklı) evladını her zaman sever biraz sen de onu anlamaya çalış.Belki de sadece anlasılmaya ihtiyacı vardır.

Genişletmek için tıkla...

Haklısın ben de kendime odaklı konuşuyorum galiba.

Sumak .!.:

Yaşla ilgisi var ama şöyle; annelerin ve genel anlamda insanların üzerimizde baskı kurmalarına, bizi kötü hissettiren davranışlarına devam etmelerine sabrımız da takatimiz de kalmıyor çünkü dönüşüyoruz ama karşı taraf aynı kalırsa bizde haklı olarak tepki göstermeye, olmadı uzak durmaya başlıyoruz. Gayet normal ve haklı olarak..

Genişletmek için tıkla...

Aynen öyle oldu.

Aysenimi .!.:

Merhaba arkadaşlar.annemle olan sorunlu ilişkim hakkında görüş almak istiyorum.ben 25 yaşında atandım.aslında aynı evde yaşıyorken de anlaştığımız söylenemezdi.sürekli bir şeylerden kavga çıkar, 2,3 gün sonra düzelir gibi olur sonra yine bu döngü tekrarlardı.ben bunu bir yaştan sonra yetiskin bireylerin aynı evde yaşamasına bağlıyordum.yani insan doğasına uygun değil tarzı düşünüyordum.atanınca, uzaklaşınca düzeleceğini düşünmüştüm.çok sık iletişim halinde olmadığımız için nitekim düzeldiğini de sandım.ne zaman iletişim biraz çoğalınca yine kavga etmeye başlıyoruz.geçen gün çok kilo aldım ne yapacağım, acaba hasta falan miyim diye sohbet ederken azarlayan azarlayan konuşmaya başladı.ben sabrettim başta güzel güzel söyledim niye böyle kızar gibi konuşuyorsun diye kızarım diye devam etti.vites düşürmedi yani.ben de tamam bir daha derdimi anlatmam merak etme diyerek ağlayarak telefonu kapattım.o kadar sinirlenmiştim ki hatta senelerdir bu kadar kuvvetli duygular hissettiğimi hatırlamam.ç9k gücüme gitti.3,5 dakika sonra tekrar telefon etti.ben ortamı yumuşatmaya çalışacak derken sen hep böyle kendi derdin olduğunda arıyorsun.hiç bana bir derdin var mı? Niye böyle sinirli konuşuyorsun diye sormuyorsun dedi.ben de dedim eee zaten uzun uzun konuşuyoruz anlatabilirsin illa açık açık sormam mi lâzim dedim.anlattın da sus mu dedim dedim.ikimiz de aşırı sinirlendim ben telefonu kısa bir süre sonra kapattım.bir süre de ağladım.bu konuda hatalı olduğumu düşünmüyorum ama bizim birbirinizle ne derdimiz var bir türlü çözemiyorum.beni sevip sevmediğinden bile emin değilim artık.acaba bir yaştan sonra mı böyle oluyor?

Genişletmek için tıkla...

Bazı insanlar iletişim kurmayı bilmez. Doğrusunu bilemez. Kavga ederek iletişim kurmak normalidir. Alışkanlık.

yasla hic ilgisi yok. annen toksik biriymis. bunca sene kendini ne farkina varmis, ne duzeltmek icin bir caba sarfetmis, ne psikologa falan gitmis ne hadi kitabi geç tvde kadin programinda annelik - sakinlik - etkili iletisim icin vs bisey izlemis. yani duzelme cabasi olmamis ve duzelmemis.
hic takma kafana. az iletisim kuruyorsun zaten..bundan sonra paylasma oyle seyleri. iyiyim anne nasilsin? hee evet havalar soguk kar yagdi yukseklere? orada havalar nasil? babam nasil?" falan diye yuzeysel yuzeysel konus.
ben annemle ayni evde yasiyorum. neyimi hevesle paylassam "ne sacma islerle ugrasiyorsun" der ya da o bakisla bakar. o yüzden evden cikarken nereye sorusuna "biyere" der cikarim:) iletisimim minimumda, konuşacaksam da ortaya konusuyorum. kendi hayatimdan renk vermeden evle ilgili, aileyle iglili konularda, alisveris - kedi gibi gerilim çıkmayacak konularda konusuyorum
konusmazsan kavga da etmezsin

Aysenimi .!.:

Merhaba arkadaşlar.annemle olan sorunlu ilişkim hakkında görüş almak istiyorum.ben 25 yaşında atandım.aslında aynı evde yaşıyorken de anlaştığımız söylenemezdi.sürekli bir şeylerden kavga çıkar, 2,3 gün sonra düzelir gibi olur sonra yine bu döngü tekrarlardı.ben bunu bir yaştan sonra yetiskin bireylerin aynı evde yaşamasına bağlıyordum.yani insan doğasına uygun değil tarzı düşünüyordum.atanınca, uzaklaşınca düzeleceğini düşünmüştüm.çok sık iletişim halinde olmadığımız için nitekim düzeldiğini de sandım.ne zaman iletişim biraz çoğalınca yine kavga etmeye başlıyoruz.geçen gün çok kilo aldım ne yapacağım, acaba hasta falan miyim diye sohbet ederken azarlayan azarlayan konuşmaya başladı.ben sabrettim başta güzel güzel söyledim niye böyle kızar gibi konuşuyorsun diye kızarım diye devam etti.vites düşürmedi yani.ben de tamam bir daha derdimi anlatmam merak etme diyerek ağlayarak telefonu kapattım.o kadar sinirlenmiştim ki hatta senelerdir bu kadar kuvvetli duygular hissettiğimi hatırlamam.ç9k gücüme gitti.3,5 dakika sonra tekrar telefon etti.ben ortamı yumuşatmaya çalışacak derken sen hep böyle kendi derdin olduğunda arıyorsun.hiç bana bir derdin var mı? Niye böyle sinirli konuşuyorsun diye sormuyorsun dedi.ben de dedim eee zaten uzun uzun konuşuyoruz anlatabilirsin illa açık açık sormam mi lâzim dedim.anlattın da sus mu dedim dedim.ikimiz de aşırı sinirlendim ben telefonu kısa bir süre sonra kapattım.bir süre de ağladım.bu konuda hatalı olduğumu düşünmüyorum ama bizim birbirinizle ne derdimiz var bir türlü çözemiyorum.beni sevip sevmediğinden bile emin değilim artık.acaba bir yaştan sonra mı böyle oluyor?

Genişletmek için tıkla...

Ben de ailemle yaşıyorum annem eleştirel, baskıcı, ağzına her geleni söyleyen patavatsiz, sinir hastası biridir. Ben ise aksine çok sakin,alttan alabilen, durumu kontrol eden biriyim. Ama biriktiğim zaman fena patliyorum. Senin annenle sanırım uzun zamandır görüşmeyip konusmamamin verdiği iletişim eksikliği var ortada. Annen sen nasılsın bir derdin var mı diye sormani beklemiş anladığım kadarıyla. Yaş ilerledikçe annem daha huysuz, sinirli çocuk gibi olmaya başladı. Bunda en büyük etken babamın yaptıklarıydı. Senin annen de belki de ailevi durumlardan, hayat şartlarından ve yaşı ilerlediği için huysuz birisi olmuş olabilir. Seninle güzellikle konuşmak yerine azarlamiş. Bazı ilişkiler hiç olmasa daha iyi bu aile olsa bile. Çünkü ailelerimiz toksik, anlayışsız. Benim anne babam da baskıcı ortamda büyüdü, sevgi nasıl gösterilir bilmezler. Ama bir hata yap bak nasıl topa tutuluyorsun. Onlardan dolayı hep kendimi elestirirdim sorun bende mi diye düşünürdüm. Daha geçen evde altın kayboldu diye annem direkt benden şüphelendi. Çocukken cüzdanını kaybedince bana ve kardeşlerime siz mi aldınız nereye koydunuz derdi. Hâlâ eşyasını kaybedince çabuk çantamı cüzdanımı bul der. Ben de ona artık karşında küçük çocuk yok. Önce bir sakin ol eşyanı nereye koyduğunu hatırlamaya çalış diyorum. Kullanılan üslup, iletişim önemli . Sen dili (suçlayıcı) yerine ben dili kullanmak daha iyi. Empati kuramaz bazı aileler ne yazıkki. Ben konuşurken ben dili kullanmaya çalışıyorum elimden geldiğince. Örnek olarak "Sen bana kötü davrandın, beni azarladın psikolojimi bozdun " cümlesi yerine " Bu söylediklerin bana kötü hissettirdi, üzgün hissediyorum" gibi. Tabi o sinir üzüntü anında ben dili kullanmak herkesin aklına gelmez .

Yaşlandıkça daha zor oluyor aslında. Hangimiz çocuk bazen belli olmuyor. Ne zaman anne babanın ebeveyni olmaya başlıyorsun işte o zaman büyümüş oluyorsun. Ne yazık ki benim annem de toksik biri. Bir süre sonra ben eğilip bükülmeyince baktı olmuyor o da suyuma gitmeye başladı. Asla ama asla boyun eğmedim ama tabi çok yıpratıcı bir ilişki. Kızım dediğini bile bir defa bilmem. Onun beni sindirmesini bekleyip hayatımda yol alamasaydım daha çok ezerdi muhtemelen beni. Acı ama gerçek bu.