selam hanımlar,
bende paylaşmak istedim hikayemi. ben 9 yaşında fıstık gibi bir cadı annesiyim. aysu benim ikinci doğumum ama ilk çocuğum. ilk bebeğimi sebebini hala bilemediğimiz bir şekilde 7 aylıkken karnımda kaybettim. birkaç ay sonra aysu düştü karnıma. 8. ayıma kadar dehşet duygular içerisinde geçirdiğim bir hamilelik dönemi yaşadım. korku,heyecan,mutluluk ve tarif edemeyeceğim karmaşık duygular silsilesi işte hepiniz bilirsiiz. ve o sabah. 9/10/99 sabahı sancıyla kaldırıldığım hastanede acil doğum yaptım ve 1400 gr ağırlığında 42 cm uzunluğunda bir oyuncak getidim dünyaya :). 20 güne yakın kaldı kuvezde. eve getirdiğimde hala küçücük dokunmaya ürkeceğiniz bir bebekti.
akşam oldu , sofra hazırladım ve eşimi bekliyordumki geliverdi eşim elinde bir dosya ile. ne bu dediğimde aysunun raporları olduğunu söyledi . okumaya çalıştım ama ben ne anlarımki bu tıbbi terimlerden. tanı diyordu raporun sonunda . TANI = :XX21 KROMOZOM
neydiki acaba. hiçbişey anlamadım sordum eşime kekeledi kem küm etti durdu.nihayetinde anladıkki down sendromu imiş kitaplarda geçen ismi. halk dilinde mongol denirmiş. bilmezmiyim. hergün heryerde görürüm ben böle çocukları. hiç kötü gözle bakmamaıştım ama kendi başıma geleceğinide hiç ummıştım. yıkıldım,bittim. ölsem daha iyi dedim başka bişey demedim. hatta 10. kattajki evimin balkonundan atlamak bile istedim . zira nasıl geçecektiki artık hayat.ama öle değilmiş. hayat çokta güzel devam ediyormuş. üstelik içinde aysunun olduğu bir yuva çok daha tatlı oluyormuş.
uzatmayalaım. araları başka yerlerde paylaşırım inşallah. şimdi benim kızım kocaman kız oldu okula gidiyor ve birkaç yıl önce ona yazdığım bir mektubu sizinle paylaşmak istiyorum şimdi.
DÜNYALAR GÜZELİ AYSUM
Rabbim hangi kuluna nasip etmiş ki cennetin garantisini. İşte sen böyle bir ayrıcalıkla geldin dünyaya .İlk günlerinde beni hep ağlarken gördün belki. Çok görme ; anlayamadım senin ne denli kıymetli, ne denli özel bir emanet olduğunu. Sandımki dünyanın sonu geldi benim için. Ama artık biliyorum senin kıymetini. Şimdi çok yanıyorum, o günlerin tadını çıkaramadığıma. Önceleri neden diye sorarken , şimdi sensiz olmaz diyorum . Dün gibi hatırlıyorum ; 1. yaşgününde , evde mumları dikilmiş ,üflemen için hazırlanmış pastan ve iyiki doğdun Aysu diye şarkılar söylecek olan sevenlerin varken , sen hastanede yaşam mücadesi veriyordun. Sabahı göremeyebilir ,diyen doktorlara inat yaşadın sen. hiç tanımadığım birinin , omuzuma dokunup ' üzülme evladım, çok gençsin.sağlıklı çocukların olur 'diyen kadına inat yaşadın sen. İyiki yaşadın Aysu.
Ah bir 'anne' desen , bir yürüsen diye dualar ederken şimdilerde 'Allah aşkına bir sus, biraz otur.' diye yalvarıyorum sana. Aslında sana sus diyen sadece dilim. Sen bir ömür konuş, ben bir ömür seni dinlerim. Okula gitmeni hayal ettim hep.Hergün önlüğünü giydirip saçlarını ördüğümü hayal ettim.Vee sene 2006 . Sen okula başladın.
Anlatabilirmiyimki kelimelerle neler hissettiğimi , koca bir eğitim yılını okul bahçesinde seni bekleyerek geçirmenin ,benim için yorucu olmaktan çok ne kadar büyük bir onur ve mutluluk olduğunu.Ama sen bunu hakettin. Kendini herkese sevdirdin.Öğretmenin , arkadaşların, diğer anneler hepsi seni çok sevdi. Sende üstüne düşeni yaptın ve yıl sonunda üzerine Takdir Belgesi
iliştirilmiş olan o muhteşem karneyi hediye ettin bana.
Teşekkür ederim kızım. Bana, özel bir anne olma fırsatı verdiğin için teşekkür ederim. Beni mutlu ettiğin için teşekkür ederim. Bana , küçük şeylerlede mutlu olunabileceğini öğrettiğin için teşekkür ederim.
Sana herşey için TEŞEKKÜR EDERİM.
Ve bugün; bugün senin doğumgünün aşşşkımm. iyiki doğdun , iyiki varsın ve iyiki benim kızımsın güzeller güzelim , sevgilim , birtanem , gülüm , lalem , menekşem ve hatta pembem.
SENİ SEVİYORUM...
ANNEN