Bir küçük çocuk meselesi

6 kardeşiz hepimiz devlet okulundan mezun olduk şu an ben okuluma devam ediyorum.Hepsinin çok güzel işi var.Babam yokken annem hepimize asgari ücretle baktı.Hepimiz annemizi sever sayarız, özel günlerde vs araşırız.Her şey anneden geçiyor kolej vs hiç önemli değil.Birde çocukta heves olacak yoksa milyarlar dökseniz nafile.Bir çocuğun her istediğini yapmak çocuğa kötülüktür der eğitimciler,çünkü elinden hayal edeceği her şeyi almış olursunuz der.İkinci çocuğun temel ihtiyaçlarınu karşılamak önemli.İnsan hesabını bildikten sonra her şeyin üstesinden gelir(Ayağını yorganına göre uzatmak) Onun dışında maddi gelire girip fakir zengin ayrımı yapmak çok yanlış olmuş..Bu kişilerim isteğine bağlı zenginler çok yapar,ya da cahiller çok yapar diye belirtmeniz çok yersiz ve konuyla alakasız.Vallaha yoklukta gördük varlıkta önemli olan zihniyet.Böyle düşünen bir annem olsun istemezdim.Kolejden çıkan herkes iyi bir mesleğe sahip olamıyor,ya da her kardeş hayırlı değil
 
Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .

Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Maddi durumu yeterli olmayan insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler genelde bilirsiniz(geleceklerini düşünmeden çocuk yapanlar) 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten cahil ve bilinçsiz bazıları(korunma yöntemi ve zihniyet bakımından) ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur(bilinçli olanlar,kendini eğitip,geliştiren kesim hariç).Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.

-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .

Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?

2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?

Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.

Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler. :KK37:
Konuya yorum yapamayacağım ama üslubunuz bana kibirli, tepeden bakan bir üslup gibi geldi. İtici
 
Çok aceleci gördüm sizi.bence erken ya.biz ilk kizim 3.sinifa gectiginde 2.bebek supriz bir sekilde gelmisti bize.simdi kizim 13 yaşında küçük ise 5 yasinda.buyuk kizim tek cocuk gibi 8yasina kadar prensesler gibi tadina vara vara buyudu.simdi o bir ergen oldu lgs ye hazırlanıp seneye liseye gecicek.maddi olarakta o suan ozel okulda insallah guzel bir liseyi kazanip gecer ve ardindan o ozelden cikicak kucugu ozel okula yazdirdik anasinifi icin.yani biri bitiriyor biri basliyor maddi imkanda bolunmemis oluyor.ve ablasi nasil el bebek gul bebek buyuduyse simdi sira ufaklikta onunla yeniden bu sirin duygulari yaşıyoruz ve oda kendi kulvarinda tek..kisacasi bana yas farki olmasi daha iyi geliyor.ikiside ilgiyi olmasi gereken zamanda uzerinde hissediyor.biri ergen, biri de bebeklikten cikip kendini kesfeden bir bebe.eglenceli.maddi acidan da bölünmüyor bence.birine oyuncak aliyorsak birine elektronik esya.tahmin edersiniz ki ayni yaşta iki ergen olsaydi telefon tablet kulaklik şu bu,bilgisayar batardık heralde. Simdilik bu bile rahatlik ablasi 21 yadyaşındayken o 13 olacak ve o da ayni seyleri isticek.hayat pahali tabii o yuzden arayi acik tutun ki cocuklar istediklerinden mahrum kalmasın. Buda benim bakis acim anlatmaya calistim ama yazim icin kusura bakmayin.bu arada benim icin de buyuk rahatlik tek cocuk varmis gibi oluyor.biri buyudugu icin zorlanmiyorum.arada ablasi ilgileniyor oda iyi.boyle iste aralarinda 8 yas var iyikide var:)
 
Son düzenleme:
3 yaşında kızım, o kadar zorlandım ki bugüne kadar, en basiti diğer çocuklarla biraradayken o kadar çok geriliyorum ki, bizim apartmanın çocukları çok kötü artık bizim parka değil de önceki senelerde yaptığım gibi uzak parklara mı arabayla götürsem diyorum. Biri şakayla pat pat vursa gece uykum kaçıyor sinirden aynı şeyleri tekrar yaşamak, kendimi ona adamak çok zor geliyor, kimseden destek de göremiyorum. Bence çocuk destekli ve güzel bir ortamda olmalı, yeterli maddiyatla
 
benim sipalar arasi tam 3 yas 1 ay.
Ikinci cocuktan sonraki 2 yilimiz cok zor gecti, su an kucuk 3 yasinda ve rayina oturttuk.
Cok iyi anlasiyorlar.
Kardes kiskancligi oluyor ama ben normal karsiliyorum, bu konuda cok buyuk problemler yasamadik.

Kardeslerim var benim de, ikisinin de tek cocuklari var.
Ben onlara onermiyorum ama ikinci cocugu.
Annem de diyor ki, size onermiyor ama kendisi iki tane yapti. O da hakli ne diyim :)

Ikinci cocukla her seye yeniden basliyorsunuz ve bu ozellikle sizin gibi evde olan annelerde su hissi dogurabiliyor.
"Aman allahim bundan sonra hep boyle gececek"
Elbette oyle gecmiyor da iste bu sure cok da kisa degil bunu bilmek gerekiyor.

Ben kardeslerime neden onermiyorum.
Birincisi masraf kismi; eskidenmis o bir cocugun eskileri ile 3 cocuk buyutmek. Benimkiler ayni cinsiyette olmalarina ragmen buyukten kucuge kalan ve gercekten kullanilan esya sayisi cok fazla degil.
Ayrica bazen kucugun ihtiyacini alirken buyuk kiskanmasin diye (veya tam tersi) ona da benzer bir sey aldigimiz da cok oluyor onun ihtiyaci yokken.
Ikincisi zaman; Ornek vereyim, benimkiler yuzme kursuna gidiyorlar pazar, birinin dersi bitiyor digerinin basliyor, biri digerini beklemek zorunda kaliyor, bizim de butun ailecek pazar gunumuz ipoteklenmis oluyor. Tek cocukta her sey ona gore ayarlaniyor ama. Veya baska ornek, coktur buyugun okul cikisi geldi deyip, uyuyan kucuk cocugumu kucaklayip evden ciktigim.
+1000
Tam benim kardeşimin tasviri.. Ben de bu sebeplerden 2.çocuk istemiyorum. O da aynen sizin gibi aman yapma çıldırırsın diyor..😂
Bu eski konuyu peki kim hortlattı🤔
 
Vah vah desene fakirler çocuk yapma özgürlüğüne sahip zenginlerin parası da var ama çocuk yapma özgürlüğüne sahip değil :)
Sen kavramları yanlış oturtmuşsun zengin var ilkokul mezunu hem eşinden hem metresinden çocuklar yapıyor ne de dar gelirli aileler var okumasa bile kendini geliştirmiş öyle 6-7 çocukta yapmıyor.
Türkiye doğum oranını takip edersen görürsün ha bu arada bakmışken Türkiye’de asgari ücretli sayısına da bak sonra akıl alırsın :KK66:
 
Benim 2 çocuğum var aralarında da 3 yaş var.
Istemeden ilk çocuğu kesinlikle ihmal etmek zorunda kalıyorsunuz ikinci gelince bunu bilin. Bebek çok zaman çalan bir şey.
Kardeşlik açısından bakarsak can ciğer olan da var, düşman olanda. Herkes birinci seçenek için dua ediyor.
Para açısından bakarsak. 2 evimiz, 3 arabamiz, bir tarlamız vardi elimizde. Şimdi çocuklarıma zar zor süt alabiliyorum. Hayatın ne getirip ne götüreceği belli olmuyor malesef

Son olarak fakirler bilinçsiz gibi laflar hiç şık değil. Şu anda üniversite mezunu bir ton insan işsiz ve fakir.

Hakkinizda hayirlisi olsun..

.
 
Bakıyorum da herkesin ortak fikri haline gelmiş:"Biz bu dunyadan göçersek evladımız ne yapar". Ölüm olayı sırayla mı hanımlar.. Ya sizden önce evladınız göçüp giderse.. Bu fikirlerle çocuk yapılmaz..Sabrınız enerjiniz ikinci bir çocuga yetiyor mu önce bunu düşünün.. Kardeşi olsunda nasıl olursa olsun demek yerine onu hayata dimdık hazırlayıp kendıne yetebilen bir insan haline getirmek önemli.. Canım annem üç kardeş olarak hayatını devam ettirirken biranda hepsini birden kaybetti şuan tutunacaği hiç kimsesi yok anlatabiliyor muyum.. Bırakın hesap kıtap yapmayı eger bir insanın kaderinde yalniz kalmak varsa on kardeş olsa da o yalnızlık onu gelip bulur.. Hepinize sevgilerimi sunuyorum..
 
Biz 4 kardeşiz çocukluktan itibaren bir gün ters düsmedik birbirimize hergün tek tek ararım hepsini. Babamı kaybettik birbirimize her açıdan destek olduk... siz ne yaparsınız bilmiyorum ama, kardeş benim icin cok önemli
 
Benimde 2 çocuğum var oğlumda sizin gibi düşünüyordum çalışıyorum tüm imkânlarım ona olsun en iyi marka giysin en iyi okulu okusun birden supriz oldu kızıma hamileydim çok ağladım oğluma haksızlık yaptım tam gelişme cağı çok yipranicak ezilecek dedim ama şimdi diyorum ki iyiki olmuş çok zorlandım hem iş hem çocuklar ama inanın hiç pişman değilim biri 5 biri 2 yaşında çok güzel oynuyorlar
 
Çocuğun ne zaman olacağı belli olmaz o yüzden 4 yaş olsundiye düşünmek sadece düşüncenin ötesine gitmeyebilir.belki 2 belki 3 yıl sonra olur. (Korunmadığınız halde).aslında ben bundan ziyade imkan konusuna takıldım.8000 tl eğer ki borcunuz yoksa iyi bir maaş..özel okulda okuması şart mi? Örneğin 3 kursa gideceğine 2 kursa gitsin. 5 pantolon alınacağına 3 tane alınsın...sahip olacaklarının sayı olarak fazla olması ona bir şey katmaz ki...maddiyattan ziyade manevi anlamda bir çocuk daha büyütebilecekseniz çocuk yapın ama sanki siz sadece maddi olarak olmaya bakıyorsunuz gibi geldi
 
tek çocuğum, hayatım kolejlerde burslu olarak, sonra da çok iyi bir devlet üniversitesinde geçti. sırf ben kolejde okuyayım diye yapılmamış bir 2. kardeş fikri olsaydı boşa gidecekti. o işler belli olmuyor yani, çok uzun vadeli düşünüyorsunuz bence, sonucu etkileyebilecek birçok parametre var. önümüzdeki 5 yılı finanse edebileceğinizi düşünüyorsanız ve fikre yakınsanız bence makul bir risk 2. çocuk.

edit: ayh eski konuymuş...
 
Merhabalar , uzatmadan çok dert olmayan ama beni ve eşimi çok düşündüren bir konuyu size danışmak istiyorum .

Bir tane kızım var şu an , 3 yaşına girmesine az bir zaman kaldı ve eşimle kardeşi olması konusunda çok kararsızız. Dün gece kızım uyuduktan sonra bu konuyu derinlemesine konuştuk, eksi ve artılarıyla ama %50 evet %50 hayır durumundayız. Bu mor ayakkabı mı sarı olan mı gibi bir seçim olmadığı için farklı fikirler süzgecinde bir karar vermek istiyorum. Çünkü kardeşi olursa en fazla 4 yaş olsun istiyoruz arası. Olursa bir sene sonra olsun fikrindeyiz bu yüzden.Öncelikle maddi bakımdan eşim 8 bin tl ye yakın para kazanıyor, ben de üniversite mezunuyum ama kızımı kendim büyütmeyi seçtiğim için çalışmadım , ama sigortam yatıyor ve bir evim var , kirasını alıyorum , kendi evimizin kirasını ben karşılıyorum.Maddi olarak bu durumdayız. Maddi durumu yeterli olmayan insanlar çocuk konusunda hiç düşünmezler genelde bilirsiniz(geleceklerini düşünmeden çocuk yapanlar) 4-5-7 çocuk yaparlar çünkü zaten cahil ve bilinçsiz bazıları(korunma yöntemi ve zihniyet bakımından) ve çocuklarına gelecek sağlamak , iyi bir eğitim vermek anlamında çabalamadıkları için böyle kaygıları yoktur(bilinçli olanlar,kendini eğitip,geliştiren kesim hariç).Zengin insanlar da bakıcılarla büyüttükleri ve olanaklar bakımından bir endişeleri olmadığı için 3 de yaparlar 1 de keyiflerine göre ama bizim gibi orta gelirli aileler de ayağını yorganına göre uzatmak zorunda olduğu için çok ince düşünürler.

-Eğer kardeşi olursa kızımıza kötülük mü yapmış oluruz maddi olarak imkanları ikiye bölünecek ama zaten çok zengin değiliz kızımız Robert Koleji’ne gidemeyecek ama devlet okuluna da vermek istemiyoruz , malum şu anki eğitim sistemi ne halde.
- Eğer kardeşi olmazsa ve biz bu dünyadan göçtüğümüzde manevi bir destekci olmayacak , Türkiye’de özellikle bir kız çocuğunun , gerektiğinde kapıyı çarpıp çıkabildiği ve canı gibi bir varlık, kardeşi olmalı mı ?
- Tek çocuk olursa kardeş duygusunu tadamayacak , kardeşi olanlar ancak bu söylediğim şeyi anlayabilir.
- ileride kardeş yapmadığımız için pişman olur muyuz ve kızımız da bize sitemde bulunur mu , bir kardeşim olsaydı da varsın ... kolejine gitmeseydim gibi.
- kızım şu an bütün temel becerilerini yapabiliyor, tuvaletini , yemek yemeyi vs . Artık tam bir özgür birey. Herşeye sıfırdan başlamak biraz zor geliyor kardeşi olursa da ama bir bebek daha fikri heyecanlandırmıyor da değil, emzirmeyi bile özledim ( 1,5-2 sene emzirenler beni anlar )
- Kardeşi olursa ilgimiz de ikiye bölünecek , acaba bu tempoyu kaldırabilecek miyiz .

Tek çocuk olanlardan özellikle yorum bekliyorum, kardeşi olmalarını isterler miydi ? Yoksa eksikliğini hiç hissetmediler mi ?

2 çocuğu olup da yaş farkları 3-4 olanlardan da yorum bekliyorum özellikle, kıskançlık durumları oldu mu , bu yaş farkı iyi mi kötü mü ?

Son olarak eşimle aynı yaştayız , 32 yaşındayız.

Biraz uzun oldu, okuyanlara en içten teşekkürler. :KK37:
Konuya yarıya kadar zor tahammül ettim. Fakiir insanlar cahil, zengin insanlar çocuklarıyla ilgilenmiyor çıkarımınız karşısında ağzım bir karış açık.
Kendinizi kıyaslamayın hiç kimseyle. Ailenizin dinamiklerine bakın kararınızı ona göre verin.
 
Kira ödemeden 8000 tl gelir bir çocuğu ancak kurtarıyorsa Türkiye de insanların %80inin falan hiç çocuk yapmaması gerekir. % 10u da yarım çocuk yapacak yoksa kurtarmaz.
 
6 kardeşiz. Paylaşmak zorunda kaldık.
Birbirimizin eskileriyle büyüdük.
Anneme bu kadar çok çocuğa ne gerek vardı dediğimiz olmuştur.
Çok kavga ederiz. Birbirimizi yer dururuz.
Ama bir ihtiyacımız olduğunda küslüğü bile yok sayar koşarız.

Diyeceğim o ki kardeş güzel şey..
 
tek çocuğum, hayatım kolejlerde burslu olarak, sonra da çok iyi bir devlet üniversitesinde geçti. sırf ben kolejde okuyayım diye yapılmamış bir 2. kardeş fikri olsaydı boşa gidecekti. o işler belli olmuyor yani, çok uzun vadeli düşünüyorsunuz bence, sonucu etkileyebilecek birçok parametre var. önümüzdeki 5 yılı finanse edebileceğinizi düşünüyorsanız ve fikre yakınsanız bence makul bir risk 2. çocuk.

edit: ayh eski konuymuş...
Olsun özellikle sizin yazmanız çok iyi oldu tek çocuklu bir ailede büyüyen bir çocuk olarak çok merak ediyorum hiç keşke bir kardeşim olsaydı da kolejlerde okumayıverseydim ya da 5 yıldızlı tatillere gitmeyiverseydik vs gibi düşündünüz mü ? Açıkçası tek çocuk büyütmek eşimle benim daha çok işimize gelir, sonuçta daha az yorgunluk daha tatminkar maddi olanaklar ama işte çocuğumuza haksızlık mı olur ? Elbette her kardeş çok iyi anlaşacak diye bir durum yok ama bu hayat zaten zor, birbirlerine destek olurlar mı diye düşünmeden edemiyoruz...Bazen de yeni bir bebek fikri heyecan verici ve güzel gelmiyor da değil elbette :KK8:
 
6 kardeşiz. Paylaşmak zorunda kaldık.
Birbirimizin eskileriyle büyüdük.
Anneme bu kadar çok çocuğa ne gerek vardı dediğimiz olmuştur.
Çok kavga ederiz. Birbirimizi yer dururuz.
Ama bir ihtiyacımız olduğunda küslüğü bile yok sayar koşarız.

Diyeceğim o ki kardeş güzel şey..
Ne güzel özetlemişsiniz...Gözlerim doldu...:cry:
 
X