Aynen öyle, hem kendime hem aileme çok haksızlık yaptım ve bunun için vicdan azabı çekiyorum. Kendime acır hale gelmeye ek olarak bu da var. Terapi falan diyordum da siz bacılar bana terapist oldunuz, uzatmadan, hazır bayram da gelmeden dananın kuyruğunu koparacağım.Ailenizin size sağlamış olduğu konfor sayesinde sizde eşinizin ailesine harcayabiliyorsunuz peki yazık değil mi ailenize, onlar da sizi okutup meslek sahibi yapmışlar yetmemiş üzerine kira vermeyin diye ev vermişler eşinizin ailesi ne yapmış evlatları için şimdiye kadar. Çocuk sahibi olan her ebeveyn çocuklarının eğitimi için yeri geliyor maddi zorluk çekiyor yeri geliyor şehir değiştiriyor sadece eşinizin ailesi yapmıyor bu fedakarlığı.
Çocuk sahibi bile olamıyorsunuz açları doyurmak için ama emin olun ki o açlar hiçbir zaman doymaz doymayacakta giden sadece sizin yıllarınız olacak. İnsanın hayatta önceliği her zaman kendisi olacak ama sizin önceliğiniz bile eşinizin ailesi. Bu insanların hiç mi talebi yok mesela neden bir çocuk yapmıyorsunuz torun sevelim diye ama onlar da gayet iyi biliyorlar ki işin içine bebek girerse şimdiki gibi rahat sömüremezler. Sizi eşinizde dahil kimse düşünmüyor herkes kendi cebini doldurma peşinde ve siz şimdi ciddi bir karar alıp bu olayı çözmezseniz kayınlarınızın evlenirken size yapılmayanların sizin paralarınızla başkalarına yapıldığını gördüğünüzde daha çok yıkılacaksınız.
şunu söylemeden de geçemeyeceğim eşiniz zaten sizinle ta en başında aileme destek olmam koşulu ile seninle ciddi yola çıkarım demiş yani onun için önemli olan siz değilsiniz şartlarını kabul edecek herhangi biri ile bile evlenebilirmiş ama siz kurban olmuşsunuz maalesef.
Eşinizin bir şeyleri anlamasını beklemeyin çünkü zaten anlıyor ve biliyor, birine bildiği bir şeyi zaten anlatamazsınız. Bayramda köylerine gitmek zaten istemiyordunuz o zaman konuyu oradan açıp bu sömürgeci düzeni de artık kabul etmeyeceğinizi belirterek bir konuşma yapabilirsiniz.
İnşallah dediğinizi yaparsınız, inşallah .Aynen öyle, hem kendime hem aileme çok haksızlık yaptım ve bunun için vicdan azabı çekiyorum. Kendime acır hale gelmeye ek olarak bu da var. Terapi falan diyordum da siz bacılar bana terapist oldunuz, uzatmadan, hazır bayram da gelmeden dananın kuyruğunu koparacağım.
Tarihte bir ilkKonu sahibi sizi tebrik ediyorum iki gündür tüm kadınlar kulübünun fikir birliğine vardığı konular açıyorsunuz. Ne diyeyim çok zor bu kadar kadın bir araya gelmiş aynı şeyi söylüyorsa bence çok iyi düşünün
Hala ağzınızla anlatabileceginizi mi dusunuyorsunuz5 yıldır anlatamıyorum kendimi ama anlatmadan boşanmayı da düşünmüyorum, şöyle diyeyim şu anki en büyük derdim mağduriyetimi anlatamıyor olmak. Gerçi anlatsam ne kadarı değişir bu saatten sonra onu da bilemiyorum...
Gunces bende hiç karsilarina çıkıp saygısızlık yapmadım . Beklenti içine de girmedim ama bir konuda bile kimsenin fikrini almadım . Her şeye biz karar vereceğiz dedim .bunları söylediğimde 23 yaşındaydım .Benim kv.tiyatro, sinema vs.gezmeyi cok sever. Bende severim ama bunun planini karsilikli yapmayi severim. Kv.de ise planina uyulmasini sever. Biz sevgiliyken esim planlar yapip birilerini dahil ettiginden bahsetmisti. Evlenmeye karar verdigimizde esime demistim ki valla ben gelemem oyle emrivakilere isine gelirse demistim. Bu verdigim en kucuk ornek. Cok rahat isine gelirse demisimdir hep. Simdi o yaptiklarimi dusununce utaniyorum mesela bunu soylemenin de bir adabi vardir ama o zaman aklim bir karis havadaydi ve hic eyvallahim yoktu. O yuzden her seye evet diyerek evlenenleri hic anlayamiyorum. Bu nasil bir mutluluk anlayisi onu da cozemiyorum.
Gerçekten tarihte bir ilk o kadar konu okudum hiç farklı bir fikir yazan olmamış yani her konuda istisnasız çıkardı . Benden cooook daha eskiler var onlar daha çok sasirmiştirTarihte bir ilk
Kusura bakmayın ama sizin o kocayla orta yolu bulmak biraz zor görünüyor. Bununla sadece ailenize yapılan haksızlığa bir dur demiş olabilirsiniz.O kadar çok cevap geldi ki kimini henüz okuyamadım, kimini yanıtlayamadım. Kira verme fikri aklıma yattı. Finansal kölelik işinden kökten vazgeçip aileme kira verirse belki orta yol bulunabilir. Diğer yazan arkadaşlara da buradan topluca cevap vermiş olayım.
Maaşımı direkt kenara atıyorum, yaptığım tek mantıklı hareket.İnsanlar isterse ailesine ev de alabilir araba da alabilir lakin önce kendi imkanlarını iyileştirmesi gerekir, babanızın evinde otururken ailesine oluk oluk para göndermesi iyi niyeti suistimaldir, sizi geçtim ailenize terbiyesizliktir, sen kimin imkanlarıyla kime caka satıyorsun derler adama, bugün kirada oturmak hiç de kolay değil hele de günümüz şartlarında eve çift maaş girerken dahi, kiralar fezaya uçmuşken mümkün değil.
Sizin maaş ne oluyor? Ben sizin yerinizde olsam maaşımın tek kuruşunu bile eve harcamam, altın alın, döviz alın, gücünüz varsa ev alın arsa alın ama sizin üstünüze olmasın, bir şekilde paranızı kendiniz için yatırıma harcayın.
Eşinize de deyin ki babam kira istiyor, ekonomik şartlar malum adamın imkanları bizi bu şekilde oturtmaya yetmiyor artık o yüzden kira ödememiz gerekiyor deyin, he bana kalsa bunlara bile gerek yok, bir bavul yapar kapı kenarına koyarım, artık fikirlerim değişti sana güle güle derim zira eşiniz iflah olmaz.
Doktora değil mahkemeye gitmeniz gerek...Dün kayın ailemin pisliği hakkında konu açmıştım, esas sorunumu kafamı toplayınca anlatacaktım ama sabredemedim, tüm gece yazdım şimdi yayınlıyorum, yazı biraz uzun olacak, vakit ayırdığınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
31 yaşındayım, 5 yıllık evliyim. Eşim benimle yaşıt, çocuğumuz yok. İkimiz de özel sektörde çalışıyoruz.
Kayın ailemin hayatı
Eşimin ailesi doğunun bir ilinde hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlarmış, hayat gayeleri çocuklarını okumaktan ziyade bir an önce büyütüp hayvanların başına koymak ve hemen evlendirmek üzerineymiş. Eşim ailenin en büyük çocuğu, iki kız bir oğlan kardeşi var. Köydeki ilkokul öğretmeninin iknası üzerine kayınbabam eşimi ortaokulu okuması için İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşayan akrabalarının yanına yollamış, bir süre sonra da ailecek o şehre taşınmışlar, devlet parasız yatılı gibi seçenekleri düşünmemiş. Bu durumu yıllarca oğlunun başına kakmış, senin yüzünden düzenimiz bozuldu, her şeyi senin için yaptım gibi cümlelerle sistematik olarak beynine işlemiş. Hala işlemekte.
Evlilik sürecimiz ve ailesine yardım talebi
Biz üniversitede tanıştık, ikimiz de okullarımızı uzatmadan mezun olduk, askere gitti, hemen iş hayatına atıldık ve anlaşarak evlendik. Evliliğe karar vermeden önce ailesinin durumunu anlattı, onun okulu yüzünden düzenlerinin bozulduğunu, babasının hastalığından ötürü çalışamadığını, kardeşlerinin okuduğunu bu nedenle en azından kardeşleri de eline ekmeğini alana kadar bir süre ailesinin maddi yükünü taşımak zorunda olduğunu, bunun vicdani görevi olduğunu, onaylamıyorsam en baştan yollarımızı ayırmamızın daha sağlıklı olacağını söyledi. Ben evlilik meraklısı olduğum için veya kaybetme korkusundan değil, benim ailem de aynı durumda olabilirdi diye kabul ettim. Hatta ailesine karşı sorumluluk hissettiği için takdir ettim çünkü ben de aynısını yapardım. Tabi bu yardım konusunu açıklığa kavuşturduk, cüzi miktarda, kendimizi sıkmayacak bir meblada karar kıldık.
Evleniyoruz ve ailesi ölü taklidi yapıyor
Nişanda bir adet, evlenirken bir adet olmak üzere sadece iki tane bilezik taktılar, evimize bir iğne bile hediye etmediler. Durumları yok diye ben ve ailem ses etmedik. Tabi kendi ailemle yaşadığım problemleri yazmıyorum, tahmin edersiniz ki zor bir süreçti. Eşim arabasını sattı, kredi çekti, benim birikmiş param ve ailemin desteği ile evlendik. Babam kira ödemeyelim diye bize kiradaki evini verdi, hala orada oturuyoruz. Kayın ailemden maddi bir talebimiz olmamasına rağmen bir şey isteriz diye ödleri koptu 1 sene nişanlı kaldık oğullarını, beni, ailemi arayıp sormadılar, biz neleri alalım, takı işi nasıl olsun demediler, hazırlıklar nasıl gidiyor diye asla merak etmediler, manevi olarak da destek olmadılar. Düğünümüzü eşimin isteği üzerine kendi yaşadığımız şehirde yaptık, ailesi yanında durmadığı için bu kararı verdiğini düşünüyorum. Düğünden iki gün önce geldiler, elleri bomboş, çocuklarına bir çamaşır bile almayı veya bir banyo lifi örmeyi bile çok görmüşler. Geldikten sonra yapılacak bir sürü iş varken onlar ilk gün pikniğe gittiler, sonraki gün düğüne teşrif edip döndüler.
Bunları yaşadıktan sonra verdiğim sözden pişman olmaya başlamıştım bile ama bu daha fragmanmış.
Kayınpederimin takı aşkı
Balayından döndükten sonra kayınpederim beni her sabah aramaya, altınları sormaya başladı. Ne kadar altının var? Altınları ne yapacaksınız? Bak altın yükseliyor yatırım yapmak lazım vs. Bir, iki, üç, dört... Bu böyle gitti. Her seferinde kibarca başımdan savıyorum yine arıyor. İki tane bilezik takan adam başıma Wall Street uzmanı kesildi. Beşinci gün yine aradı açmadım direkt eşime söyledim aramalar kesildi.
Kayınpederime ev alıyoruz
Bu olaydan iki ay sonra eşim utana sıkıla seninle bir şey konuşmam lazım dedi. Kredi çekmemiz lazım dedi. Nasıl yani senin çektiğini ödüyoruz daha eşyaları bile tamamlamadık (halıları ve TV'yi almamıştık, ailemin almasını da istemedi) nereden çıktı dedim. Babam kelepir ev bulmuş, birikimini kullanacak, biraz borç alacak ama eksik var ben tamamlayacağım dedi. Yatırım için alacağım dedi. Nasıl yani? Hani fakirlikten kırılıyorlardı?! Hepsi yalanmış anlayacağınız... Ayrıca eşim evlenmek için sattığı arabadan gelen paranın büyük bir kısmını da babasına vermiş, ondan yarım yamalak evlendik, sonradan öğrendim. Arabadan gelen para, bizden esirgedikleri bol bol altınları ve birikmişi, yine eşimin çektiği kredi ile bedavadan ev sahibi oldular. Bu arada kayınpederimin kendi oturdukları evi var, bu ikinci evleri oldu. Bizim evde 3. Dünya Savaşı çıktı, yine de adam o krediyi çekti, ev alındı ve benden mal kaçırmak için 18'ine basmış ERKEK KARDEŞİNİN ÜZERİNE YAPILDI.
Bu olayların sonunda özetle boşanma aşamasına geldik, ben psikolojik destek almaya ve ilaç kullanmaya başladım. Birçok olaydan sonra eşim yalvardı yakardı, pişmanım dedi, ben seninle aile olmak istiyorum bana şans ver dedi ve yeniden denemeye karar verdik. Bugün dönüp baktığımda keşke o şansı vermeseydim diyorum.
Kayın ailemin sömürüsü devam etmekte
Borçlarımızı öyle böyle bir şekilde ödedik. Hayatımızı yoluna koyduk. İlişkimiz bu konu dışında sorunsuz ilerledi. Alınan ev kiraya verildi ama biz hala para göndermeye devam ediyoruz. Kardeşleri büyüdü, büyük kız biz nişanlıyken evlenmişti. Tabi kayınpederimin bütün evi erkek tarafına kitlediğini ve bol bol bilezik istediğini tahmin etmişsinizdir. Ortanca 4 kez, küçük olan 3 kez üniversiteye giriş sınavlarına girdikten sonra evden uzaklaşmak için şehir dışında okulları kazandılar. Biz onların yaşında mezun olmuş, çalışmaya başlamışken bunlar bizim paramızı yemekle meşguller. Ben tabi ilk başta hemen sınavı kazanırlar veya çalışırlar onlar da ailelerine destek olurlar diyordum, o da yalan oldu. Kazık kadar insanlar avare avare takılıyorlar. Bizim ilk başta konuştuğumuz cüzi miktar enflasyona yenik düştü (kocamın bahanesi) ve babamın evinde oturmanın rahatlığıyla ailesine şu anki asgari ücret kadar para yolluyor. Bunu da farklı yollardan öğrendim o konuya girmeyeceğim.
Daha anlatılacak binlerce şey var ama çok uzadı, yani ben cinnetin eşiğindeyim, bu konuda adam efsunlanmış gibi davranıyor, ne kadar insanca konuşmaya çalışsam da sonunda kavga ediyoruz. En başta verdiğim sözü önüme koyuyor. Biz böyle mi konuştuk diyorum demagojiye başlıyor. Çok sıkıldım. Aile terapistine gitmek istiyorum. Bir uzmanın önünde bütün kinimi kusmak istiyorum. Belki bu şekilde beni dinler. Sonu ne olacaksa olsun, evliliğimizin geleceğinden ziyade akıl ve ruh sağlığımı korumak için istiyorum bunu.
Boşanmaktan korkan biri değilim, o bir dilekçeye bakar. Çözümü yoksa ve bu yola gireceksem önce kendimi salak yerine konulma ve değersiz görülme hislerimden, ailesine olan nefretimden dolayı hayatın her alanında negatif bir insana dönüşmemden kurtulmam lazım. Kendim sağlıklı bir insan olursam gerisini hallederim...
Ben hâlâ biri çıkacakta kocan o senin alttan al biraz saygıda kusur etme yazacak diye tedirginim aslındaKonu sahibi sizi tebrik ediyorum iki gündür tüm kadınlar kulübünun fikir birliğine vardığı konular açıyorsunuz. Ne diyeyim çok zor bu kadar kadın bir araya gelmiş aynı şeyi söylüyorsa bence çok iyi düşünün
Ahahaha vallahi bilmiyorum zannetmiyorum ama ya o kadar da değildirBen hâlâ biri çıkacakta kocan o senin alttan al biraz saygıda kusur etme yazacak diye tedirginim aslında
Utanacak bir şey yok, eşimle çocuk denecek yaşta flört etmeye başladık, ben 17, o 18’di, cahil tecrübesizdim belki, lakin istemediğim hiçbir şeyi yapmadım, örneğin flört ederken eş ailesiyle tanışmadım, evlerine iş yapmaya gitmedim, evlenince kayınvalideyle kayınvalide-gelin gezmelerine gitmedim, evimle ilgili hiçbir şeye karıştırmadım, maddi destek de istemedim, aksine eşim sorumluluk nedir bilsin diye kayınvalide veya kendi ailemle oturmak yerine, evlenene kadar kiracılık nedir bilmeyen ben 2 göz odaya kiraya evlendim çok da iyi ettim, eşime de ailesine de kendi aileme de ben böyleyim işinize gelirse dedim bunun utanılacak yanı yok benceBenim kv.tiyatro, sinema vs.gezmeyi cok sever. Bende severim ama bunun planini karsilikli yapmayi severim. Kv.de ise planina uyulmasini sever. Biz sevgiliyken esim planlar yapip birilerini dahil ettiginden bahsetmisti. Evlenmeye karar verdigimizde esime demistim ki valla ben gelemem oyle emrivakilere isine gelirse demistim. Bu verdigim en kucuk ornek. Cok rahat isine gelirse demisimdir hep. Simdi o yaptiklarimi dusununce utaniyorum mesela bunu soylemenin de bir adabi vardir ama o zaman aklim bir karis havadaydi ve hic eyvallahim yoktu. O yuzden her seye evet diyerek evlenenleri hic anlayamiyorum. Bu nasil bir mutluluk anlayisi onu da cozemiyorum.
Kocanızın kartlarını elinden alın.Hanımda durur bu tarz şeyler.Kusura bakmayın kendinizi harap ediyorsunuz belli ki eşiniz manipüle edilmiş.Otoritenizi koyun.Kibar olmaya çalışmayın.O çalışsın paralar ise sizde dursun.Sağlığınızdan daha fazla olmayın.Dün kayın ailemin pisliği hakkında konu açmıştım, esas sorunumu kafamı toplayınca anlatacaktım ama sabredemedim, tüm gece yazdım şimdi yayınlıyorum, yazı biraz uzun olacak, vakit ayırdığınız için şimdiden teşekkür ediyorum.
31 yaşındayım, 5 yıllık evliyim. Eşim benimle yaşıt, çocuğumuz yok. İkimiz de özel sektörde çalışıyoruz.
Kayın ailemin hayatı
Eşimin ailesi doğunun bir ilinde hayvancılıkla geçimini sağlayan insanlarmış, hayat gayeleri çocuklarını okumaktan ziyade bir an önce büyütüp hayvanların başına koymak ve hemen evlendirmek üzerineymiş. Eşim ailenin en büyük çocuğu, iki kız bir oğlan kardeşi var. Köydeki ilkokul öğretmeninin iknası üzerine kayınbabam eşimi ortaokulu okuması için İç Anadolu'nun bir şehrinde yaşayan akrabalarının yanına yollamış, bir süre sonra da ailecek o şehre taşınmışlar, devlet parasız yatılı gibi seçenekleri düşünmemiş. Bu durumu yıllarca oğlunun başına kakmış, senin yüzünden düzenimiz bozuldu, her şeyi senin için yaptım gibi cümlelerle sistematik olarak beynine işlemiş. Hala işlemekte.
Evlilik sürecimiz ve ailesine yardım talebi
Biz üniversitede tanıştık, ikimiz de okullarımızı uzatmadan mezun olduk, askere gitti, hemen iş hayatına atıldık ve anlaşarak evlendik. Evliliğe karar vermeden önce ailesinin durumunu anlattı, onun okulu yüzünden düzenlerinin bozulduğunu, babasının hastalığından ötürü çalışamadığını, kardeşlerinin okuduğunu bu nedenle en azından kardeşleri de eline ekmeğini alana kadar bir süre ailesinin maddi yükünü taşımak zorunda olduğunu, bunun vicdani görevi olduğunu, onaylamıyorsam en baştan yollarımızı ayırmamızın daha sağlıklı olacağını söyledi. Ben evlilik meraklısı olduğum için veya kaybetme korkusundan değil, benim ailem de aynı durumda olabilirdi diye kabul ettim. Hatta ailesine karşı sorumluluk hissettiği için takdir ettim çünkü ben de aynısını yapardım. Tabi bu yardım konusunu açıklığa kavuşturduk, cüzi miktarda, kendimizi sıkmayacak bir meblada karar kıldık.
Evleniyoruz ve ailesi ölü taklidi yapıyor
Nişanda bir adet, evlenirken bir adet olmak üzere sadece iki tane bilezik taktılar, evimize bir iğne bile hediye etmediler. Durumları yok diye ben ve ailem ses etmedik. Tabi kendi ailemle yaşadığım problemleri yazmıyorum, tahmin edersiniz ki zor bir süreçti. Eşim arabasını sattı, kredi çekti, benim birikmiş param ve ailemin desteği ile evlendik. Babam kira ödemeyelim diye bize kiradaki evini verdi, hala orada oturuyoruz. Kayın ailemden maddi bir talebimiz olmamasına rağmen bir şey isteriz diye ödleri koptu 1 sene nişanlı kaldık oğullarını, beni, ailemi arayıp sormadılar, biz neleri alalım, takı işi nasıl olsun demediler, hazırlıklar nasıl gidiyor diye asla merak etmediler, manevi olarak da destek olmadılar. Düğünümüzü eşimin isteği üzerine kendi yaşadığımız şehirde yaptık, ailesi yanında durmadığı için bu kararı verdiğini düşünüyorum. Düğünden iki gün önce geldiler, elleri bomboş, çocuklarına bir çamaşır bile almayı veya bir banyo lifi örmeyi bile çok görmüşler. Geldikten sonra yapılacak bir sürü iş varken onlar ilk gün pikniğe gittiler, sonraki gün düğüne teşrif edip döndüler.
Bunları yaşadıktan sonra verdiğim sözden pişman olmaya başlamıştım bile ama bu daha fragmanmış.
Kayınpederimin takı aşkı
Balayından döndükten sonra kayınpederim beni her sabah aramaya, altınları sormaya başladı. Ne kadar altının var? Altınları ne yapacaksınız? Bak altın yükseliyor yatırım yapmak lazım vs. Bir, iki, üç, dört... Bu böyle gitti. Her seferinde kibarca başımdan savıyorum yine arıyor. İki tane bilezik takan adam başıma Wall Street uzmanı kesildi. Beşinci gün yine aradı açmadım direkt eşime söyledim aramalar kesildi.
Kayınpederime ev alıyoruz
Bu olaydan iki ay sonra eşim utana sıkıla seninle bir şey konuşmam lazım dedi. Kredi çekmemiz lazım dedi. Nasıl yani senin çektiğini ödüyoruz daha eşyaları bile tamamlamadık (halıları ve TV'yi almamıştık, ailemin almasını da istemedi) nereden çıktı dedim. Babam kelepir ev bulmuş, birikimini kullanacak, biraz borç alacak ama eksik var ben tamamlayacağım dedi. Yatırım için alacağım dedi. Nasıl yani? Hani fakirlikten kırılıyorlardı?! Hepsi yalanmış anlayacağınız... Ayrıca eşim evlenmek için sattığı arabadan gelen paranın büyük bir kısmını da babasına vermiş, ondan yarım yamalak evlendik, sonradan öğrendim. Arabadan gelen para, bizden esirgedikleri bol bol altınları ve birikmişi, yine eşimin çektiği kredi ile bedavadan ev sahibi oldular. Bu arada kayınpederimin kendi oturdukları evi var, bu ikinci evleri oldu. Bizim evde 3. Dünya Savaşı çıktı, yine de adam o krediyi çekti, ev alındı ve benden mal kaçırmak için 18'ine basmış ERKEK KARDEŞİNİN ÜZERİNE YAPILDI.
Bu olayların sonunda özetle boşanma aşamasına geldik, ben psikolojik destek almaya ve ilaç kullanmaya başladım. Birçok olaydan sonra eşim yalvardı yakardı, pişmanım dedi, ben seninle aile olmak istiyorum bana şans ver dedi ve yeniden denemeye karar verdik. Bugün dönüp baktığımda keşke o şansı vermeseydim diyorum.
Kayın ailemin sömürüsü devam etmekte
Borçlarımızı öyle böyle bir şekilde ödedik. Hayatımızı yoluna koyduk. İlişkimiz bu konu dışında sorunsuz ilerledi. Alınan ev kiraya verildi ama biz hala para göndermeye devam ediyoruz. Kardeşleri büyüdü, büyük kız biz nişanlıyken evlenmişti. Tabi kayınpederimin bütün evi erkek tarafına kitlediğini ve bol bol bilezik istediğini tahmin etmişsinizdir. Ortanca 4 kez, küçük olan 3 kez üniversiteye giriş sınavlarına girdikten sonra evden uzaklaşmak için şehir dışında okulları kazandılar. Biz onların yaşında mezun olmuş, çalışmaya başlamışken bunlar bizim paramızı yemekle meşguller. Ben tabi ilk başta hemen sınavı kazanırlar veya çalışırlar onlar da ailelerine destek olurlar diyordum, o da yalan oldu. Kazık kadar insanlar avare avare takılıyorlar. Bizim ilk başta konuştuğumuz cüzi miktar enflasyona yenik düştü (kocamın bahanesi) ve babamın evinde oturmanın rahatlığıyla ailesine şu anki asgari ücret kadar para yolluyor. Bunu da farklı yollardan öğrendim o konuya girmeyeceğim.
Daha anlatılacak binlerce şey var ama çok uzadı, yani ben cinnetin eşiğindeyim, bu konuda adam efsunlanmış gibi davranıyor, ne kadar insanca konuşmaya çalışsam da sonunda kavga ediyoruz. En başta verdiğim sözü önüme koyuyor. Biz böyle mi konuştuk diyorum demagojiye başlıyor. Çok sıkıldım. Aile terapistine gitmek istiyorum. Bir uzmanın önünde bütün kinimi kusmak istiyorum. Belki bu şekilde beni dinler. Sonu ne olacaksa olsun, evliliğimizin geleceğinden ziyade akıl ve ruh sağlığımı korumak için istiyorum bunu.
Boşanmaktan korkan biri değilim, o bir dilekçeye bakar. Çözümü yoksa ve bu yola gireceksem önce kendimi salak yerine konulma ve değersiz görülme hislerimden, ailesine olan nefretimden dolayı hayatın her alanında negatif bir insana dönüşmemden kurtulmam lazım. Kendim sağlıklı bir insan olursam gerisini hallederim...
Gunces bende hiç karsilarina çıkıp saygısızlık yapmadım . Beklenti içine de girmedim ama bir konuda bile kimsenin fikrini almadım . Her şeye biz karar vereceğiz dedim .bunları söylediğimde 23 yaşındaydım .
Gerçekten tarihte bir ilk o kadar konu okudum hiç farklı bir fikir yazan olmamış yani her konuda istisnasız çıkardı . Benden cooook daha eskiler var onlar daha çok sasirmiştir
Kendi aileme yaptığım çok şey var ama konusu değil diye yazmıyorum. Bölük pörçük yazdığım için akıllarda direkt tüm maaşını kocasına veren, kendi ailesini görmezden gelen, uyuz, koca delisi biri canlanıyor elbette. Çok şeylere göz yumdum ama o akıllarda canlanan tıp de değilim.Sizin gibi kadınlara çok sinirleniyorum ben. Kocalarınızın yarısı kadar ailelerinizi önemseseniz bu durumları yaşamazsınız.
Benim ailem fazladan gelir sağlayabilecekleri bir evi bana bedava versinler, kocam gitsin ailesine 2. evi alsın, onu da gitsin kardeşinin üzerine yapsın. Sonra ailemin evinde sırıta sırıta oturmaya devam etsin, ne güzel dünya.
Anlamaması gibi bir şey mümkün mü sizce? Bal gibi anlıyor ama sizi umursamıyor. Sizin emekleriniz zerre umurunda değil. Bunu ne kadar çabuk kabullenirseniz kendinizi o kadar çabuk kurtarırsınız.
He he derse, anlaştığınızı sanır bir 6 ay sonra gizlice para gönderdiğini duyarsanızMaaşımı direkt kenara atıyorum, yaptığım tek mantıklı hareket.Ailesine para yollamaması konusunda anlaşmaya varırsa direkt kirayı da söyleyeceğim. Ha yok ailem benim birinci önceliğim derse zaten olacaklar belli. Daha fazla kendimi ve ailemi kullandırtmak yok.