Diyorsunuzki herkesin evi böyle, kim eşiyle el ele diz dizeki, kim kırmıızı geceliklerle salınıyor ki.. Şimdi herkesin hanesi bu şekilde diye kalkıp göbek mi atmalıyım, canımı sıkması bu durumun anormal mi yani.. Kimlerin hanesi ne şekilde bunu ben bilemem, kimsenin haneside beni ilgilendirmez, ben 6 aylık evliyim. Ve daha alışma sürecindeyken durumun bu şekilde olmasının canımı sıkması anormal değil bence.. Bir süre sonra alışırım belki bilemem ama şuan bu durum beni yaralıyor. Müdürlerin öğretmenlere karşı yada şöyle söyliyim tüm öğretmenlere karşı adaletli olmadığını biliyorum. Ancak bence şükretmelisiniz, sonuçta kadrolu bir öğretmensiniz, iyi bir geliriniz var ve müdürlerin 2 kez düşük verip görevden attırması düşündüğünüz kadar kolay değildir. Sözleşmeli öğretmenlik meselesi ise tam bir felakete dönüşecek gibi geliyor bana. Fazlasıyla saçma, sonucu ne olacak bilemiyorum, iyi görmüyorum. Ben atanmak için elimden geleni yapacağım, inşallah günün birinde emeğimin karşılığını alrıım. Teşekkür ederim yorumunuz için.
Sanırım eskiden dediğiniz gibiydim. Yaşım genç ama o kadar ciddi şeyler yaşadımki geçmişimde. Gerek ailevi, gerek ilişkilerde... Ama ne yaşarsam yaşayayım kendimi tedavi etmesini bildim. Kendi kendimi elimden tutup kaldırmayı bildim. Ama artık eskisi kadar kolay olmuyor sanırım. Tıkanmış gibi hissediyorum kendimi.. İnşallah dediğiniz gibi karamsarlığım daha fazla bana dayanamaz da gider, kocamdan önce 
Depresyon sonucu terkedildim a dostlar diye konu açmadan önce yani 
Tabi "depresyon" benim kendi kendime koyduğum bir teşhis. Müsadenizle belirtilerimi, düşüncelerimi ve kendimi size anlatıp sizinde fikir ve önerilerinizi almak istiyorum. Uzun olacak muhtemelen ama okuyun yani, ilk emir deki gibi sesleniyorum size "Oku". (Tansiyonu ve kalbi olanlar ve kalbi olmayan klavye delikanlısı sosyopatlar okumasın!)
sınıf öğretmeniyim. Kontenjanda olmama rağmen 41 i işaretlemediğim için atanamadım. Aynı gün birkaç koleje başvurdum fakat hiç umudum yok. Çünkü eylül ayının ortası ve tüm okullar en az 5 yıl tecrübe istiyor. Ertesi sabah bir kolejden görüşmeye başladılar. İlk başta gayet mutluydum iyi ki atanmamışım dedim. Evimde eşimin yanındayım dedim. Herkes bana şubatta tercih yap derken yok ya ben burda mutluyum gidemem başka şehre dedim. Fakat sonra öyle bir mobbinge maruz kaldım ki ver elini istifa
Şükür ki şubatta atandım. Demem o ki bazı sıkıntılar size daha hayırlı kapılar açabiliyor. Asla atanamam ya da hiçbir kolej beni işe almaz tecrübeden dolayı diye düşünmeyin diye bunları size uzunca yazdım. Allahtan her zaman hayırlısını isteyin. Her zorlukla beraber bir kolaylık vardır. 
