- 3 Ekim 2007
- 14.491
- 35.872
- 1.123
- 39
Bu çok sıkıcı bence genel olarak düşünürsek, eşler ayrı bir şeyler de yapmalı ki birbirini özlemeye fırsatı olsun.ben bekarken böyle bir evlilik hayal etmemiştim, hep beraber olacaktık, he ryere beraber gidecektik, el ele dip dibe olacaktık...
Sen aç bakalım bir konu da üslubuna ayar çekersen sorun olmaz bence.kaç tane konu açtım hepsi kapatıldı.
tartışmak isteyenler varsa yönetimden söz alınsın konunun kapatılmayacağını dair konuşalım ben hiçbir zaman konuşmaktan kaçmadım.
doğru diyorsun müdürümde burayı siyasi arenaya çevirdi millet...Konuya yorum yapacaksanız konu sahibesine söyleyecek sözleriniz varsa yazın ama mevzuya saraylar, Boyner Sabancı ailelerini katmayın, konuyla alakası bile yokken mevzunun içine sokarak sabote etmeyin lütfen.
Ben asosyalliğinden şikayetçiyim sen sosyalliğinden.
Yok mu bunun bir normali..
o günleri iple çekiyorum.Vakıf işlerini azaltacak, başka çaresi yok.
Açık açık konuşun bence. Bebeğiniz kaç aylık bilemiyorum ama biraz daha büyüdüğünde artık aile olarak aktivite yapabilecek duruma gelecekseniz. O zamanda mı vakıfa gidecek? Haftada 7 gün gitmeyecekte, 3 gün gidecek. Bu kadar basit.
açıkçası kendimi sorguladım. biz birbirimizi seviyoruz ama hayata bakış açımız bazen çok farklılaşıyor ve tartışmaya giriyoruz. onun ak dediğine ben kara diyebiliyorum mesela... bu tarz sürtüşmeler olur bazen, o da vakıfta kendini mutmain hissediyor sanırım, bilemiyorum. ha zaten tartışmalarımızın yüzde doksanı vakıfla ilgili :)) adam vakıfa laf söyletmiyor ben de söyleyince kızıyor küsüyoreşinin yaptığı çok yanlış. Evde bir eşi ve küçük bebeğinin yardıma ihtiyacı varken dışarda hayır işleri yapsa, vakfa gitse ne işe yarar? onun bu bilince varması gerek. Acaba bu kadar evden uzaklaşmasının bir nedeni olabilir mi? hiç kendinizi sorguladınız mı?
Zormuş gerçekten, ben olsam çok yıpranırdım.Ama galiba başından beri böyleymiş yani sosyalmiş. Bir insan evlendikten sonra değişmez ki. Böyle kabul etmekten başka şansınız yok. Bebeğinizle yaza doğru çıkıp gezebilirsiniz büyümüş olur yada onu da alıp kafa dengi arkadaşlarınızla zaman geçirebilirsiniz. Onun hayatına müdahale ederseniz zaten iyice içinden çıkılmaz hale gelir
umarım öyle olmaz. kızıyla oynarken çok vaatlerde bulnuyor "sana yüzme öğretecem denize götüreecem, horon öğretecem, şunu yapacaz bunu yapacaz, sen hele biraz büyü annen seni daha göremicek vs vs." diyor....vakıfa ayırdığı zamanı azaltması gerek.
bebeğiniz de doğru düzgün babasını görmeyecek gibi bir tempo algıladım okurken.
şimdi bile ihtiyacı varken babaya, az daha büyüdüğünde paylaşımları olmayacak.
Başlarım derneğine de sosyalliğine de diye çoktan rest çekmiştim ben olsam.
Ne demek karısıyla bebesini evde yalnız bırakıp kaçmak?
Hiç gelemem böyle işlere!
Sağlam bir konuşma yapın.
Bencil insanlardan nefret ediyorum.
Vakif islerine kosuyor ne hos ama orada sevaba girerken evde yiprattigi esine ve az zaman ayirdigi yavrusuna haksizlik edip gunaha girdigini fark etmiyor mu acaba? :/ Bence bunu anlatin. Orada iyi bir sey yaparken bize kotu seyler yapmis oluyorsun deyin. :/
Ahhh bu erkekler
Bunlarin orta kademesi yok kizlar
Ya tam dibine jadar yada diger zitti
Benim esimde isten eve gelir ckartaabilene ask olsun
Evde vakit gecirmeyi sever
Bende bunalirim ama senin esin cok abartmis durumu
Sanki vakifla evli
bebeğinize biraz da onun bakması gerek.
ben bu işi hiç anlamadım ya hep erkekler çocukları annenin başına atıp zevk sefa sürüyolar.
bunu gördükçe çocuk sahibi olmak istemiyorum.
bu bebeğin babsına da ihtiyacı yok mu?
günde ne kadar vakit ayırıyor çocuğuna?
5 sene nasıl dayanabildin ?
Hala neler yapabilirim onları dşünüyosun.
Adam gibi düzgnce konuş baktın olmuyo kitle kapıyı alma bikaç gün eve vakıf diyo mu bidaha
kendilerini hayırlı şeyler yapmaya, ihtiyaçlı öğrencilere burs tahsis etmeye, toplum için iyi ve güzel şeyler yapmaya çalışan insanlar, bunlar maaşla çalışmıyor tamamen gönüllüler, vakıfın mantığı bu zaten. farklı işlerin dönme ihtimali yok orada.zaten hiç anlamam bu vakıf makıf işlerinde neden çalışır ki insan boşa yani yok yere kendini yıpratmak.. ama bence o vakıfa çok yayıldıysa orada başka işler dönüyor olmasın
kesinlikle her cümlene katılıyorum arkadaşım.Evli bir insan eşi var çocuğu var,
Başkaları eşinden çocuğundan daha mı kıymetli sizden çaldığı zamanı başkalarıyla değerlendiriyor.
Bu kadar kendini adadıysa neden evlendi bir de üzerine çocuk yaptı yaptıysa sorumluluğunu bilsin eşine ve çocuğuna da
yeterince zaman ayırsın.
tamamen bıraksın demiyorum ama bir denge kurması şart eşinizin.
Konu sahibi arkadaşım eşinizle gerçek bir konuşma yapmalısınız artık evinin sorumluluklarınnda farkına varmalı vakıfta çalışması çok güzel diyecek bir sözüm yok ama haftada 2 oraya gidiyosa geri kalan günleri sizinle geçirmeli eşinizin sağ duyulu bir insan olduğunu düşündüm onun için güzel sakince bir konuşma yapıp en azından haftanın bir kaç günü bebeğiniz için evde kalmasını isteyin
valla o tepkiyi yapacağım bir gün de, çocuğum bezden çıkmadı, kaka falan yaparsa babası yapamaz onu, yine bebeği düşünüp gitmi,yorum.... yani emanet edeceksem sadece anneme emanet ediyorum. ona bile edemiyorum anlayacağınız, temzliğini hizmetini yapamaz diye... öğrenmemi çünkü.. çünkü bebeğin he rişini ben yaptım ona hiçbir şey bırakmadım. hata bende..sizde belirtişsiniz farkındasınız siz eşinizle aynı evi paylaşan iki arkadaş gibi olmuşsunuz, bunun doğru olmadığı da aşikar zaten..
eşinizi alıp karşınıza konuşun diyeceğim mutlak bunuda yapmışınızdır, eşiniz yine dinlememiştir... kendi zevklerine düşkün bencil bir insan anlaşılan...
bir gün akşam eşiniz gelmeden siz hazırlanıp eşiniz geldiğinde de çocuk sana emanet bugünde ben gidiyorum deseniz nasıl bir tepki verir acaba...
eşinizin hiç bir şey demesine izin vermeden kapıdan çıkıp gidin bir süre gelmeyin eve çocukla baş başa kalıp ilgilesin belkide eşinizi sarsacak kendine getirecek bir şey olur, aklı başına gelir...
evet canım teşekkür ederim, çok anlattım ama nedense hep tartışmaya gidiyor konu. bi selametle konuşamadık bu konuyu. ben de pes ettim uzun zaman önce. ):Konu sahibi eşin iyi bir eş olabilir. Belki o senin ne düşündüğünü ne hissettiğini bilmiyor hoşuna gidiyor sanıyor. Karşına al ve ciddi ciddi konuş. Sizin bir aile olduğunuzu bebeğinizin babaya sizin bir eşe ihtiyacınız olduğunu söyle ona. Eminim böyle yardımsever bir insan anlayacaktır durumunuzu.
yemin ederim inan yarısı bile bende olsa fikrini ben de çok düşündüm. soruyorum ona hiç mi yorulmuyosun, hiç mi pes etmiyosun, yoruluyorum diyor benim de yapmak istemediğim işler oluyor ama Allah rızası için kalkıp yapıyorum diyor. alsında bizi ihmal ettiğini anlamıyor. sorun bu. buldum. anlamıyor.Sadelik,
esin bu enerjiyi nerden buluyor acaba?
cidden ,sadece yarisina ihtiyacim var.
bir insanin bu kadar enerjik olabilmesi icin evde gercekten hicbir seye elini surmemesi lazim.
esin de oyle sanirim.Allah sabır versin.
çok güzel cümleler, teşekkür ederim. onu hiç böyle kalbinden vurmayı denemedim. ama desem de az çok tanıyorum onu, ne alakası var yaaa diyecek. ve o arada dediğin şeyi gerçekten diyor " ben kahveye gitsem saatlerce her akşam orda dursam daha mı iyi" diyor, kahveye takılan arkadaşlarından ve akrabalarından örnekler veriyor öyle mi olayım diyor................... çok dilbazdır benim eşim.birgün bağla sandalyeye "farkındamısın bir çocuğun var ve büyüyor böyle giderse babasını tanımadan büyüyecek babası ile paylaşımı olmadığı için babasına karşı vicdan borcu hissetmeyecek.hatta ihmalkarlığından dolayı senden nefret ederek büyüyecek.bana verdiğin sözü tutmayıp ,millete faydalı olacam diye kendini parçalıyorsun,önce ailenin kalbini doyur ki sıra dışarıdaki işlerine gelsin.(bu arada sen böyle diyince büyük ihtimal içkim mi var sigaram mı var kahvede mi pinekliyorum neleri var filan diye kesin dırdır eder).beni de ihmal ediyorsun hadi kendimi geçtim. ama çocuğunu karnını doyurmak değil babalık biraz da ruhunu doyur .sonra çok uğraşırız sende üzülürsün bende seni tanımayan çocuğuna nasıl laf dinletmeyi düşünüyorsun? bağırıp döverek mi? çocuk hep böyle mi tanısın seni, babası sağ ve yanındayken başkalarını mı koysun babasının yerine böyle yapınca mutlu mu olacaksın?vakıftakiler aileni sürekli koşturmaktan ihmal ettiğini bilseler hep gel mi diyecekler(eğer vakıf insancıl bir vakıfsa bilemiyorum şimdi )"
dersin.
evet çok haklısın.. ilk cümlenin kesinlikle doğruluk payı var. ben aosyal değilim de çocuk olduktan sonra eve bağlandım kaldım. akşamları ben de spora gittim bir ara, çocuğu anneme bırakmak zorunda kaldım, e o kadın da yoruluyo yaşlı vicdan yaptım bıraktım sporuBu çok sıkıcı bence genel olarak düşünürsek, eşler ayrı bir şeyler de yapmalı ki birbirini özlemeye fırsatı olsun.
İkincisi asosyalim diyorsun eşin de sosyal olduğuna için seninle gezmelere gidemediği için işe güce sarıyor.
Yardım konusunda haklısın ama ikinizin de düzelmesi gerek, Sen assosyaliğinden sıyrıl, o da azıcık evde oturup sana yardım etmeye alışssın.
o ne ya ? otel odasi mubarek.
gerci biz ne zaman tatile ciksak esimle tembellikten zamanin cogunu otel odasinda geciriyoruz.
cok fazla anlayisli davranmissin galiba.
ben ilk zamanlar cok bunalttim esimi
futbol oynamaya
kart oynamaya vs gitmek isterdi arkadaslarina. zaten zamanin cogu iste geciyor geri kalani da onlarla gecirip sosyallesecegine gel benimle sosyalles diye baski yaptim.
ise yaradi mi?
HAYIR
ne benimle sosyallesiyor ne arkadaslariyla
hep evde ama ya pc basinda eve is getiriyor bir seyler arastiriyor. ya uyuyor evdeyken
bizimkisi sevgiye ve mantığa dayalı,5 senelik bir evlilik. bir sene görüşüp akabinde evlendik. ikimiz de çalışıyoruz, şu an bir bebeğimiz var..hamdolsun. fakat bizde enteresan bir şey var ki paylaşmak istedim, yazarken daha iyi düşünebiliyorum, belki ben de bizdeki eksiği fark ederim bu sayede.
arkadaşlar, eşim çok sosyal bir insan. ben o denli değilim. akşam işinden gelir, çabuk çabuk yer,hiç yorulmamış gibi spor salonuna gider, sonra vakıf işlerine de çok düşkün, ordan vakfına gider, görevleri vardır orda yapacağı vs vs. onlara zaman ayırır heer akşam ve hafta sonu da... ben de akşamları evde çocukla pineklerim. akşam bebekle yeni uyumaya çalıştığımız sıra gelir, mutfakta tekrar bir şeyler atıştırır, rahatsız olmayalım diye çıt çıkarmadan evde yapacağı bir şeyi varsa (gömlek ütüleme vs.) yapar yatar. sabah benden çok önce uyanır, kahvaltısını yapar, işine gider.....
o işe gittikten biraz sonra bebek bakıcımız eve gelir, ben işe giderim, akşam gelirim, bebeğimle ilgilenirim bebekten fırsat kalırsa yemek yaparım, sonra eşim gelir, hızla yemek yer ( ha yemek yoksa kendi yapar) ve vınnnn dışarıya........
arkadaşlar, tamam şükür ki kendi ihtiyaçlarını kendi karşılayabilen bir eşim var. ama o denli yalnız kalıyorum ki, öfke duyuyorum eşime. bebek olmadan önce de hep yalnız kalırdım, canımın sıkıntısını alsın diye puzzle yapardım, nete girerdim, örgü örerdim, boool kitap okurdum vaktimi geçirmeye çalışırdım.... bebek olduktan sonra hayatımı öyle doldurdu ki afedersiniz lavaboya zor gidiyorum ve bebeği her akşam tek başıma bakmaktan yoruluyorum( anne olanlar çok iyi bilir bu durumu). gece zaten bebeğim sabaha kadar emiyor uyutmuyor beni.... e akşam bari üstümdeki yükü azaltsın eşim, yok! adamın yüzünü göremiyorum ki hafta içi...
hafta sonu da assla evde duramaz, bazen tek bazen ikimiz ailesini ailemi ziyaret ederiz ama eşim hiperaktif gibi bir şey, bir yerdeçok duramaz, hemen çıkalım ister. sonra bizi eve bırakır ve günün kalanında ve bilhassa akşam saatleri vakfın bünyesindeki pek çok işi halleder, hatta bazen o binayı süpürdüğü bile olur.....
eskiden bana daha çok yardımcıydı, bebek doğmadan ondan söz almıştım, vakıfa değil ailene ağırlık vereceksin diye,, ama tutmadı.... haaala görevleri artarak gidiyor. nereye kadar diyorum ona? nereye kadar bu koşuşturma? ölene kadar diyor.
ha bunun dışında çok titizdir, evde bir yer karışık oldu mu hemen "düzensizsin" yaptasını yapıştırır, ben sana bunu buraya koyma demedim mi'ler, bu mutfak masasının üstünü ne zaman boş bulacağım mı demeler..... neler neler.... işme burnunu sokar, zaten yaptığım işi de pek öyle beğenmez......
yani arkadaşlar ne diyeyim.... ben bekarken böyle bir evlilik hayal etmemiştim, hep beraber olacaktık, he ryere beraber gidecektik, el ele dip dibe olacaktık... hikaye oldu hepsi... evliyiz ama iki ayrı yaşam sürüyoruz sanki. o kendi dünyasında ben kendi dünyamda... bebeğim de benim dünyamda daha çok... nereye kadar böyle gidecek bilmiyorum. ama canım çok sıkılıyor, ne yapabilirim, küçük bir bebeğim varken nerelere gideyim, zaten dışarıyı gezmeyi pek seven biri de değilimdir.... bekarken tam tersiydim. evlenince ne olduysa bana içime içime göçtüm sanki.
bu nasıl bir evlilik ben de anlamadım-)
sahi mi, eşimde geçmişte panik atak olmuştu. evlendikten sonra bir müddet devam etti, iş dışındaki bu tazr aktiviteleri bulunca iyi oldu, kendi tamamen iyileştiğini iddia ediyor, ama ben bazen fark ediyorum panik ataklığını....bunlar hep obsesyon belirtileri sevgili sadelik....
düzen, titizlilik, sürekli çalışma gibi belirtiler var..
psikolog öneririm...
ayy aynı, illa halledilecek bir işi vardır. 5 senede sabahtan gece uyuyana kadar bir gün evde kalmış değil. adamı boğuyor ev. nasıl bir psikoloji anlamadım. çok geçmiş olsun inşallah daha iyi olur eşin.Çocuğum yok ama benim eşimde senin anlattığın gibi, mesaisi yoksa mutlaka halledilecek bir işi vardır. İlla ki bir çıkacak dışarı :) Çok konuştuk bu konuda çünkü fazlaca yalnız kalıyorum, çalıştığı günlere lafım yok ama diğerlerine söyleniyorum elimde olmadan. Kendime iş üretiyorum, evde duvarlar üzerime geliyor, sende gelsen beraber çıksak dedi. Önce üzüldüm ben onu sıkıyor muyum diye, sonra konuşa konuşa başka sorunlar olduğunu anladık. Bir aydır antidepresan kullanıyor,doktora birlikte gittik bağlasan oturmaz bu adam dedi, anne-baba baskısından oluyormuş bu evde sıkılma durumu. İlaçların fayda etmesi zaman alacak tabi ama şimdide ne zaman görsem uyuyor garibim :) Bünyesi alışana kadar böyle olacak dedi doktor, bazen isyan ediyor başıma iş açtın, gözümü açamıyorum diye ama yine de alıyor ilaçlarını.
haklısın canım... ama pratikte olmuyor işte...ben kesinlikle tahammül edemeyip restleşmiştim..
nerde durması gerektiğini bilmesini sağlayın.
aynı evi paylaşan iki dost değil eşsiniz.
amiiin bacım, ben şimdi diyorum ki bu çocuk tek kalmaz kardeş ister zamanı gelince, e kardeş doğarsa bu adamda hala bu kafada giderse ben ne yaparım. her halde tımarhanelik olurum..sadelik bacım benim çocuğum daha olmadı ama az çok başım gelecekleri tahmin edebiliyorum.benimkinin vakfı olmasa maçı olur arkadaşı olur.anası olur damı olur vs inşallah üsütne kahve çıkarmaz çocuk bağırınca kaçacak delik aramaya müsait bilmiyorum Allah banada kolaylık versin
ben de ilk aylar öyleydim.... çok kavgasını verdim bu işin... neler demedim ki... ama baktım ki serbest bırakınca adamın yüzü gülmeye başladı. e bıraktım gitsin vakfına makfına. bana surat yapmasın da ...dedim. ama nreye kadar.Çok üzüldüm. Umarım değişir, yanınızda olur... Ben çoktan bunalıma girmiştim beni sevmiyor, değer vermiyor, vakıf benden daha önemli diye. :/ Sabır dilemekten başka yapabileceğim şeyler olsaydı keşke...
Bu sosyallikten cok bencillik gibi geldi bana. Sosyal olan kisi sosyal hayatina esini de katabilir ve o sosyal hayati esiyle de paylasabilir. Sosyal paylasim derken vakif islerini kast etmiyorum. Esine ve bebege zaman ayirabilir, beraber birseyler yapilabilir. Esiniz disarda bireysel hayatini yasiyor .. bebegin bakimi ve sorumlulugu size ait olmus. Yuk sizde.
Bu konuyu esinizle konusmaniz gerek. Zamanla kendiliginden duzelmez. Siz bunalirsiniz ve ruh sagliginiz bozulur. Bebek buyudugunde durum ayni sekil devam eder cunku esiniz bu durumu normal goruyor ve degistirme cabasi icinde degil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?