- 13 Ağustos 2014
- 13.046
- 22.236
- 598
- Konu Sahibi bikitapkahve
-
- #141
Ben makyajım kusursuz olsun diye makyaj sanatçısıyla evlendim sen ne diyosun
Ben makyajım kusursuz olsun diye makyaj sanatçısıyla evlendim sen ne diyosunİşin aslı evlensem evlenirdim. Benim salak ekslerden biri elbet tamam derdi. Ama işte sürdüremezdim sayın boğa hatunu.Bizler konfor ve rahat düşkünüyüzdür. İş olduğunu bilsek dünyaya gelmezdik, o denli.
Mesela şimdi bile kafamda dip boyam, elimde çayım ve browniem keyif yapıyorum. Süslenip püslenip dışarı atacağım kendimi.Ama evi toplayacak mıyım? Tabi ki hayır! Ama makyajım kusursuz olmalı. Orası kesin.
Ben de öyle düşünüyorum. Güzellikle falan alakası yok, şeytan tüyü diyebiliriz. İnsan ayartmada iyiyiz bence burç olarak.Ben makyajım kusursuz olsun diye makyaj sanatçısıyla evlendim sen ne diyosunZaten şüphesiz istesen evlenirdin. Bak yemin ederim şimdi ayrılsam (40 yaşındayım) istediğim kişiyle yine evlenebilirim, bizde böyle enteresan bi aura var bence.
Yalnız yasarkende yapılırki bunlar.Evlenirdim. Eş faktörü de çok etkiliyor tabi. Evlendikten sonra daha özgür oldum. Eşim çok genç bir kafaya sahip evlenmeden önce bu kadar aktif bir hayatım yoktu. Ailem dışarda vakit geçirmeye kapalı insanlardı hayatım ev iş olarak geçerdi e bir de işin içine kısıtlamalar, aile baskısı girince insan özgür hissetmiyor kendini annem babamın yanında ayaklarımı uzatmama bile kızıyordu kapri bile giyemezdim annem giydirtmezdi babamda ayıplardı. Ama eşim arkadaşlarına götürür arkadaşlarımın eşleriyle tanışır, farklı yerlere götürür gezeriz ağız dolusu güleriz bazen de ayrı vakitler geçiririz istediğimi giyerim istediğimi alırım. Bir de insanın kendi evinde don südyenle gezmesi kadar ne rahat olabilir ki
26 yılda sıkılmadınız mı peki?Evlenirdim tanıdığım en merhametli insanla 26 yıldır beraberim.
EstağfurullahAz değilsin heee
Ya evet evlenmeseydim bekar evinde yaşamak isterdim hayalimdi de zaten.Yalnız yasarkende yapılırki bunlar.
Evlenmeye gerek yok bence bunun icin.
He agız dolusu gülerim,seviyorum tarafı ayrı tabi.
Onların dısındakiler bekar eve cııkılsa da yapılır:)
Masallah Allah bozmasın:)Ya evet evlenmeseydim bekar evinde yaşamak isterdim hayalimdi de zaten.
eşimin temas hastalığı var eli hep yüzümde omuzumda saçlarımda başım hep göğsünde falan çok huzur veriyor sevildiğimi hissetmek o yüzden onunla evli olmak bana iyi geliyor. :)
Amin inşallah teşekkür ederim. :)Masallah Allah bozmasın:)
Herkes bilirde keyfini.. yani bence hersey zamaninda.. sorumluluk alman gerektiginde aliyorsun.. bi cocugun olsaydi diyelim, bakiyosun onun sana ihtiyaci var kendi yapamaz ki hic birseyini, mecbur kollari siviyorsunİşin aslı evlensem evlenirdim. Benim salak ekslerden biri elbet tamam derdi. Ama işte sürdüremezdim sayın boğa hatunu.Bizler konfor ve rahat düşkünüyüzdür. İş olduğunu bilsek dünyaya gelmezdik, o denli.
Mesela şimdi bile kafamda dip boyam, elimde çayım ve browniem keyif yapıyorum. Süslenip püslenip dışarı atacağım kendimi.Ama evi toplayacak mıyım? Tabi ki hayır! Ama makyajım kusursuz olmalı. Orası kesin.
Romantik ve cömert değil ama yine de eşimle evlenirdim. Hatta geç evlenmişim, dünyaya tekrar gelsem daha erken evlenirim eşimleBir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?
Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içindeBelki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)
Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim.
Evlenmezdim sanırım hatta kimseye aşık da olmaz sevmemek için herşeyi yapardım hiçbir zaman evlilik bana göre diye düşünmedim ama aşık oldum ve gözlerim kör olmuş gibi paldır küldür evlenmiş bulundum ha eşim iyi Bi insan iyi Bir baba ama bana kalırsa ikimizde evlilik insanı degiliz çok güzel anne babayız o tartışılmaz ama bazen oturup düşününce evlilik hala bana göre değil eşime göre de değil o tabi bilsem daha erken evlenirdim diye düşünmeye başladı ama dışarıdan gözlemlediğim kadarıyla o da evlilik nasıl olmalı pek bilmiyor ev geçindirmekten çocuk sahibi olmaktan ibaret sanıyor gibi.. Evlilik kötü oldugu için değil ama eski yalnız, vurdum duymaz, asi kafasına göre hareket eden hallerimi özledim evlenince ister istemez insana bi durgunluk geliyor bide ben sanırım tek kişiye hayatı boyunca baglı kalacak biri degilim (aldatma olarak algılanmasın) genelde çok net çizgilerim var ve yapılan şeyleri unutmayan biriyim hal böyle olunca karşımdaki kişiye hayatım boyunca ilk gün oldugu gibi aşk dolu kalmam imkansız oluyor ve bazı şeyler çok sogutuyor beni bunda zorlanıyorum. Eger tekrar evlenmeyi seçecek olsam şüphesiz bunun tek sebebi oglum olurdu onun için evlenirim derdim ama onun dışındaki herşey için evlenmem evlilik insanı degilmişim bunun çok iyi farkına vardımBir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?
Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içindeBelki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)
Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim.
Evlenmezdim sanırım diyeceğimde o zaman kuzumda olmazdı.İnişler çıkışlar illaki oluyor evliliklerde. Bir dönem hep inişe geçti benim evliliğim. Zor zamanlardı ama geçti gitti şükür. Devam etme motivasyonumuz çocuğumuz, sevgimizin bitmeyişi gibi sebeplerdi.Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?
Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içindeBelki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)
Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim.
Tabi çocuğum olsa yapamazdım bunları. Zaten bildiğim için yapmadım ya. Bakın yine benim gibiler kendini biliyor ve çocuk yapmıyor. Bir de bilmeyip pırt pırt doğuranlar var, onlar sıkıntı işte.Herkes bilirde keyfini.. yani bence hersey zamaninda.. sorumluluk alman gerektiginde aliyorsun.. bi cocugun olsaydi diyelim, bakiyosun onun sana ihtiyaci var kendi yapamaz ki hic birseyini, mecbur kollari siviyorsun
Cocuklar biraz buyuyunce keyif anlarin oluyor bence, herseyin planli programli olmak zorunda kaliyor tabiiki bekarlik gibi degil aslayemek bekleyenin yok bugun sunu yapmasamda olur diyorsun..o yuzden tadini cikar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?