Babama hayatımda birinin olduğunu, evlenmek istediğimi nasıl söylerim..

Çok teşekkür ederim, hiçbir zaman onun sevgisini hak edecek kadar çok sevemeyeceğim galiba ama :)
Şimdilik bu konuyu anneme açmak, artık görmezden gelemeyeceğini söylemek bile büyük bir şey benim için. Hatta babama söylese ama babam benim onun bildiğini bilmediğimi düşünse sizce de daha iyi olmaz mı?

Tabi haklisin daha iyi olur. Belkide annen babanla konustu, baban senden duymak istedigi icin sessiz kaliyor annen. Hem babana senin söylemen onun cok hosuna gidebilir
 
Tabi haklisin daha iyi olur. Belkide annen babanla konustu, baban senden duymak istedigi icin sessiz kaliyor annen. Hem babana senin söylemen onun cok hosuna gidebilir
Yok öyle bir şey olmadığından çok eminim, annem kendi bile kabullenemiyor babama hiç söylemez. Bir yerde birisi demişti ki ne kadar dik durursan o kadar iyi sonuç alırsın ailene karşı, isteklerinde net ol. Belki de anneme sen söylemezsen ben söylerim derim. Neler olacak bilmiyorum hadi hayırlısı:)
 
Çok teşekkür ederim.. Kimseye anlatamadığım için burda aldığım tavsiyeler çok iyi geldi, inşallah yapabilirim dua edin ☺
Rahat ol. Yaparsın evlenmek ayıp birsey değil. Annen biliyormuş zaten ilk şoku atlatmıştir.Bu konuşma ilkinden daha kolay geçecek inşallah 😊
 
Annene konuyu sen aç annen babanla konuşur. Bence yaşın çok erken 3 sene daha bekle en azından evlenmek için 🙄
Evlilik gibi insanın olgunluğuyla doğrudan alakalı olan bir konunun sadece yaş gibi insanın olgunluğu hakkında doğru fikir vermeyen bir kritere bağlanmasını doğru bulmuyorum, kime göre neye göre erken:) İnancıma göre daha erken de olabilirdi, sevgili kalmak benim hoş karşıladığım bir durum değil. Şuan nişanlıyım,yine de yorumunuz için teşekkür ederim.
 
Merhaba, sizinle neredeyse aynı sorunu yaşıyorum. Bir derman bulmak adına googlea yazdım sizin konunuz çıktı. Ağlayarak okudum yazınızı. Ne yaptınız nasıl yaptınız? Annenize nasıl söylediniz en başta? Aileniz nasıl karşıladı. Hayal kırıklığına uğradılar mı :KK43: Lütfen bana da yardım edin.
 
Gece vakti içimdekiler doldu taştı.. Cevap veren kimse olup olmayacağını bilmememe rağmen yazıyorum.. Belki de sadece içimdekilerin bana yüklediği o hüznü bir parça buraya gömebilirim diye..
Sevdiğim kişi ile bu 3.yılımızı geride bıraktık. Aramızdaki sevginin büyüklüğü gerçekten satırlara sığmıyor. Onun hakkında tek kötü bir şey söyleyemem size. Öyle sağlam, öyle nahif, öyle eşsiz bir karakteri var ki, Rabbim onu bana yâr etmese de öylesine tanışmış olsak, çocuğumun yine ona benzemesini isterdim. Bana sevgi nedir, aşk nedir, sevilmek nedir o öğretti. Her ama her durumda yanımda oldu, nazımı çekti, koşulsuz ama en içten sevdi.. Bu sevginin artık ayrı gayri yaşanmaması gerektiği, dünyada birbirini bulamayan o kadar çok insan varken, biz birbirimize sahip olan iki şanslı insan olarak artık bir arada olmamız gerektiği zaten aşikardı. Yani evlenmek istiyoruz kısaca. Ee ne var bunda diyebilirsiniz belki ama aile yapımı ben ne sevdiğime, ne de başkalarına anlatamıyorum.
Annem bile daha yeni öğrendi hayatımda biri olduğunu. Çünkü arkadaşlarımın annesi gibi değil benim annem, aslında çok genç, ama bu birbirimizle birçok şey paylaşmak sonucunu doğurmadı nedense. Ben hiçbir zaman okulda olanları, bana söylenenleri, ya da beni sevenleri anneme anlatan biri olmadım. 22 yaşındayım ama annemle bu zamana kadar bir kere bile evlenmek üzerine konuşmadık. Bakın abartmıyorum, evlilik konusu bile geçmiyor. Nasıl desem, sanki ayıpmış gibi, utanılacak da konuşulmayacak bir şeymiş gibi hissettirildi bana yıllardır. İlk torun ve ilk çocuk olduğum için bu yük daha da fazla tabii ki. Düşünün 3.yılın sonunda söyleyebildim anneme böyle bir şeyin olduğunu, ki bunu söyleyene kadar ne kadar zorlandım, ağzımdan o kelimelerin çıkabilmesi için ne kadar dua ettim bilemezsiniz. Ne var bunda diyebilirsiniz, ama benim annem böyle birisi. Soğuk değiliz, bir kere bile tartışmış değiliz ama sorun da bu galiba. Birbirimizle gerçek hayata dair bir şey paylaşmamamız. Neyse, ben cesaretimi toplayıp söyledim. Zaten ailede yaşımdan da fazla olarak dikkate alınan, olgun bulunan, örnek gösterilen birisiyim, yani buna kızma, bana güvenememe gibi bir tepkiyle karşılaşmayacağımı zaten biliyordum. Ama söylediğim anda buz kesti, şaşırdı, utandı, konuşmak istemedi ve inanın ben konusunu açmasam asla da konuşmayacaktı. Tam 20 gün, ağzını bu konuda bıçak açmadı.. insan nasıl merak etmez, kimdir, nasıl biridir acaba diye.. Ama dediğim gibi annemle böyle konular aramızsa hep tabu oldu.
Şimdi ise sevdiğim kişi babama söylememi istiyor. Evet artık gerçekten söylemem gerekiyor ama annemle ilgili durum bile böyleyse siz babamı düşünün.. Yine onunla da bir problemim yok, beni çok sevdiğini biliyorum ama ben babasıyla oturup bir konu hakkında konuşacak o şanslı kızlardan değilim işte. Babamla olabildiği kadar ciddi konular konuşmam zaten, konuşamam. Bana bir kötü baksa kalbim parçalanır, bir kızsa o gece uyuyamam, ters bir şey söylese bir daha unutamam. Kırılgan bir kız çocuğuyum işte, daha ne diyebilirim...
Şimdi ise yapmam gereken şey babama sevdiğim biri olduğunu, daha sonra da evlenmek istediğimizi söylemek... Ben böyle bir ortamı yaratacağımdan, ağzımdan bir kelime çıkacağından, ağlamadan bir cümle kurabileceğimden bile şüpheliyim. Kötü bir şey yapmadığımı biliyorum, hayatım boyunca da ailemi utandıracak hiçbir şey yapmadım zaten.. Ama bir kız babasıyla nasıl konuşur, onun gözlerinin içine bakarak nasıl bir şey söyler lütfen söyleyin bana.. Gerçekten acı çekiyorum. Sevdiğim kişi için bu kadar basit bir şeyi bile yapamıyorum.. Allah tarafından sınırsız verilen tek şey belki de sevgi.. Ben kıymetini mi bilemiyorum.. Bir yolu olsa, her şey bir anda geçip bitse ve hatırlamasam keşke.. Şimdi tüm cesaretimi toplayıp yine söylesem, söyleyebilsem(ama ben buna imkansız diyorum) bile, bana vereceği bir kötü tepki ömür boyu yara kalmaz mı bende.. En güzel zamanlarım demek istediğim bu yuva kurma zamanları ya zehir olursa bunun yüzünden. Bunu söyledikten sonra yüzüme bakmasa mesela, ya da hissettirmemeye çalışarak yüzünü çevirse benden, gözlerini kaçırsa.. Ah baba sen benim ne çok gözyaşımdın, hiç bilemeyeceksin...
Biliyorum onun için de bu ilk, onun için de çok zor. Ama er ya da geç olacaktı zaten.. Şimdi lütfen söyler mısınız, ben ne yapayım...? Nasıl yapayım? Babamla nasıl konuşayım...?
anliyorum canim seni.sevdigin insana guveniyorsan ondan koca olur diyosan.ailene anlatmalisin durumu.annen babana soylese daha iyi.rica et.yada bir baska hâlan felan varsa o da syleyebilir yakinsanjz tabi.annenize is dusuyor burada bence konusun.annenizde daha şokta bence ve duygusal yaklasiyor ilk defa basina geldigi icin.biraz zaman ver kendisine
 
Merhaba, sizinle neredeyse aynı sorunu yaşıyorum. Bir derman bulmak adına googlea yazdım sizin konunuz çıktı. Ağlayarak okudum yazınızı. Ne yaptınız nasıl yaptınız? Annenize nasıl söylediniz en başta? Aileniz nasıl karşıladı. Hayal kırıklığına uğradılar mı :KK43: Lütfen bana da yardım edin.
canim bende aynisini yasadim.anneme anlattim tanistigim kisiyi ailesinj .genel ozelliklerini.ben anlatinca annem begendi sicak bakti.babama soyledi.sonra babam aldi karsisina konustu.o da duyduklarindan dolayi esimi begenmis.isteme icin tarih istedi babam.tarih kararlastirdik felan gerisi zaten klasik
 
canim bende aynisini yasadim.anneme anlattim tanistigim kisiyi ailesinj .genel ozelliklerini.ben anlatinca annem begendi sicak bakti.babama soyledi.sonra babam aldi karsisina konustu.o da duyduklarindan dolayi esimi begenmis.isteme icin tarih istedi babam.tarih kararlastirdik felan gerisi zaten klasik
Teşekkür ederim cevabınız için. Ailem evlenmemi istemiyor sanırım hiççç mi hiç konusu geçmiyor, kızı evlenen aileleler için “ne üzgündür şimdi onlar” gibi laflar söylüyorlar. Ben de onların mutluluğu için her şeyi yapan biriyim. Böyle olunca evlilik kelimesini dilime bile alamıyorum. Hem utanıyor hem çekiniyorum. Hem de onların yaşayacağı üzüntüyü düşününce başımdan aşağı kaynar sular dökülüyor. Dua ediyorum Allahım işimi kolaylaştır diye :KK43: siz annenize nasıl söylediniz
 
Merhabalar. Bu satırları kızımızı uyuturken yazıyorum. Yazdığım her şey geçti bitti. Hayat hep bir devir daim içinde yeni güzelliklere, yeni zorluklara gebe. Her zorluk da bir güzelliktir, o zorluğun içinden iradeni koyarak çıkmışsan elbette. Yine de o zamanlar yaşamış olduğum bu duyguları (aslında baktığımda çoğunlukla duygusallıkları) küçümsemeyeceğim. Çünkü bu sorunu aşmak benim hayatın diğer perdelerinde de yaşadığım iradesizliği, insanlar ne der düşüncesini, kendi varlığımdan ve özümden gelen isteklerden bihaber yaşamayı aşmamı sağladı. Size bir ömrü beraber geçireceğiniz insanın sizin için doğru bir tercih olduğu varsayımıyla yazabilirim. Sevgi ispat ister, sevginizin arkasında durun. Kendi varlığınızdan bihaber yaşamayın. Özünüzden gelen güdümlere uyun. Karşınızdaki bir anne-baba-sevgili rolüne de bürünse o aslında sizsiniz. Kendi kendinizi ikna etmekle onları ikna etmiş olursunuz. Kötü bir şey yapmıyorsunuz. Onların hayalleri sizin yaşamak istediğiniz gerçekten farklı olabilir. Hayal kırıklığı yaşatıyorum diye korkmayın, kurdukları hayaller doğru bir noktaya dayanmıyorsa bu hayalleri kırmak en güzelidir. Kendiniz için yaşayın. Çünkü sonucunu kendiniz göreceksiniz.
 
X