• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bir daha dünyaya gelseniz yine de evlenir miydiniz?

Tabi çocuğum olsa yapamazdım bunları. Zaten bildiğim için yapmadım ya. Bakın yine benim gibiler kendini biliyor ve çocuk yapmıyor. Bir de bilmeyip pırt pırt doğuranlar var, onlar sıkıntı işte. :KK51:
Hala hazır değilim ben, yapsam çocuğa haksızlık olur yani. Mükemmel bir anneyi hak eder her çocuk.
Yasinda bisey yok.. bi arkadasim kac yasina kadar istemedi sonra bi aydinlanma yasadi birden istedi ve yapti, cokta iyi bir anne.. ki
Kadinin kendi annesi cok kotuydu sanirim. Bi kez demistim
Ona: senin annenle aran iyi degil iyi bir anne degil, sen nasil bu kadar iyi annesin? Diye.. o da nasil bir anne olmamam gerektigini gordugum icin.. demisti..

Tabii hic birimiz mukemmel anne degiliz emin ol, tabiiki herkes anne olmak zorundada degil. Cocuksuz hayat daha konforlu o yalan degil. Herseyin bir bedelo var sonucta.
 
Sana tek tavsiyem eğer evlenmeyi düşünüyorsan evleneceğin kişinin önce ailesine bak. Ailesini tanımadan asla evlenme çünkü sadece bir kişiyle değil resmen tüm ailesi ile evleniyorsun. Artık sadece kendi ailene değil onun da ailesine vakit ayırmak gönüllerini hoş tutmak durumunda kalıyorsun. Kendi ailene yaptığın şımarıklıkları da hali ile yapamıyorsun. Eşin inanılmaz iyi bir insan, çok iyi görünümlü, zengin vs hepsi olabilir ama ailesi ve çevresi kafa yapına uymuyorsa evlilik mi yoksa kabus mu anlayamazsın. Aile mühim.
 
Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde 🙈 Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim. 😚💐
Asla evlenmezdim en az 5 dil öğrenip tüm dünyayı gezerdim
 
29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.
Bence evlendikten sonra herşeyi halledersiniz karşnıza düzgün biri çıkarsa neden olmasın? Karşılıklı anlayışla çözülür herşey😌
 
Eşimle evleneceksem evet, evlenirdim.

İlk sayfada bir arkadaş yazmış ya canım isterse evi toplamam, yemek yapmam diye. Bazen ben de öyle oluyorum Ve evi toplayan, yemek yapan eşim oluyor. Çamaşırlar bazen katlanmadan günlerce kalıyor, eşim katlayıp yerine koyuyor ve tek kelime de etmeden. 8. Aya giricem hamileliğimde. Daha 1 kez süpürge ellemedim. her hafta eşim süpürüyor evi. Ha kaldı ki benim eşim her zaman yardım eder. En basitinden Ben sofrayı kurarsam o bulaşıkları yerleştirir mesela. bizim için hayat gerçekten müşterek. Belki de bu yüzden evet diyorum çünkü tam tersi bi eş olsaydı, her şey benim üzerime kalsaydı, anlayışsız, kaba saba bir herif olsaydı o zaman evlenmem derdim.

kırgınlık, küslük İlla ki oluyor. Hele yeni evliyken bizde çok olurdu ve eşim çocuk gibi küser birkaç gün konuşmazdı. 2 kardeş bile birbirine benzemezken iki farklı ailede/ortamda yetişmiş insanın birden hop diye birbirinin düzenine/karakterine alışması zor. kaldı ki biz 3 sene sevgiliyken evlendik. Evlenince 1-2 ses etmedim, en sonunda güzelce konuştum. Evliliğin sevgililik gibi olmadığını, hayatın böyle geçmeyeceğini, küsmenin kimseye faydasının olmayacağını filan anlattım. O da “düzeldi”. Yine tartışsak da mesela artık küsme huyu yok. hatta bazen öyle ki yarım saat sonra neden kavga yaptığımızı unutur olduk 😂

Doğru ve birbirini seven iki insan evliyse her türlü cefaya rağmen evlilik güzel şey.
 
29 yaşındayım ve bekarım. Hiç yetişkin gibi hissetmiyorum. Hiç büyüyemedim ya, hani benden dört beş yaş küçük evli kadınlara bakıyorum. Çoluk çocuk, ev işleri, kayın aile ilişkileri vs. çok zor şeyler gibi geliyor. Bunları yapabilirmişim gibi gelmiyor.
Canım istemezse kahvaltı bile hazırlamam, hani öyle ekmek arası falan da değil, bayağı hiçbir şey yapmam koskoca bir gün. Giyinir kuşanır, süslenir çıkarım. Odam arkamdan yıkılır, umrumda olmaz. Ortalık yıkılıyordur, ama ben oje sürüyorumdur. Ben iyi görüneyim yeterdir çünkü, canım isteyince toplarım. Hayat felsefem bundan ibaret, her şeyi canım isterse modunda yaşıyorum. Sıkılırsam okumam o kitabı, filmi bitirmem, yemeği yemem. Hemen sıradakine geçerim. Çile çekecek bir yapım yok. Anaç değilim bir kere, "kadın kadın" da değilim, sorumsuz bir kız çocuğu gibiyim.
Şimdi böyle biriyken sanırım kendim gibisini bulamazsam evlenmemeliyim. Yoksa boşanmak kaçınılmaz olur bence. Sizce?
Yani eğer ben ben olarak tekrar geleceksem durum bu.
Şu yazıyı okuyunca tam tersi iyi bir eş ve anne olacağını düşündüm.
Niye mi?
Kendi varlığının ve değerinin bilincinde olan biri hayatı paylaştığı insanında ihtiyaç ve değerinin farkında olur.
Gereksiz alınganlıklar yapıp problem çıkarmaz.
Evliliğine dengeyi kurarak başladığı için güç gösterisine girip sürekli söylenen, tartışma çıkaran bir eş olmaz.
Çocuğu olunca onun ihtiyaçları kadar kendi ihtiyaçlarına da saygı gösterdiğinden şikayet eden, mutsuz bir anne olmaz. Haliyle çevresini de mutlu eder.
İnsan ilişkileri ve evlilikte genel problemleri baz alıp, karakterin yaşanan olumsuzluklar üzerinde ki etkisini düşünürsek bir sürü madde ekleyebilirim buraya.
 
Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde 🙈 Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim. 😚💐
Ben erken evlenmezdim.. yani 30 yaşımda evlenmiş olmayı tercih ederdim.. evlenince soğumuyorsun canım hayatı paylaştıgın insan olunca bazı şeylere çok takmıyorsun. Ama yalan çok ayrı bir konu yaa yalancı insandan sğumamak zor.. evlilik güzel ama zor bir kurum.. doğru insanı bulmak önemli yoksa çekilmez oluyor.. ve sonu ayrılık..
 
Şu yazıyı okuyunca tam tersi iyi bir eş ve anne olacağını düşündüm.
Niye mi?
Kendi varlığının ve değerinin bilincinde olan biri hayatı paylaştığı insanında ihtiyaç ve değerinin farkında olur.
Gereksiz alınganlıklar yapıp problem çıkarmaz.
Evliliğine dengeyi kurarak başladığı için güç gösterisine girip sürekli söylenen, tartışma çıkaran bir eş olmaz.
Çocuğu olunca onun ihtiyaçları kadar kendi ihtiyaçlarına da saygı gösterdiğinden şikayet eden, mutsuz bir anne olmaz. Haliyle çevresini de mutlu eder.
İnsan ilişkileri ve evlilikte genel problemleri baz alıp, karakterin yaşanan olumsuzluklar üzerinde ki etkisini düşünürsek bir sürü madde ekleyebilirim buraya.
Ayyy çok teşekkür ederim, farklı bir açıdan bakmışsınız, harikasınız valla.
Fazla fedakar, cefakar bir yapım yok. Dolayısıyla kimse için kendimden sonsuz kere ödün vermiş değilim, vereceğimi sanmıyorum. Eğer buna saygı duyan birini bulursam mutlu olabiliriz, evet. :KK51:
 
Ayyy çok teşekkür ederim, farklı bir açıdan bakmışsınız, harikasınız valla.
Fazla fedakar, cefakar bir yapım yok. Dolayısıyla kimse için kendimden sonsuz kere ödün vermiş değilim, vereceğimi sanmıyorum. Eğer buna saygı duyan birini bulursam mutlu olabiliriz, evet. :KK51:

Bu açıdan bakabilmek için 20 küsür yıllık evlilik sürem var.
Kendimizi yorduğumuz ve gereksiz sorumluluklar üstlendiğimiz için bazen mutsuz olabiliyoruz.
Bunun intikamını da karşı taraftan almaya çalışıyoruz.
İntikam derken sürekli bir kavga dövüş olayından bahsetmiyorum.
İlişki içinde ki tavırlarımız, bakış açımız olarak değerlendirmeni isterim.
Ne gereksiz alınganlıklar ve tartışmalar yaşamışız diyebiliyorum mesela şu anda.
 
Son düzenleme:
Evlenirim. Evliliğin iyi ve kötü dönemlerini geçirecek kadar evli kaldım, boşandım, boşanmak-evlenmek konusunda herhangi bir baskı yaşamadım hiç. Şu anda mutluyum ama evlilik zorluklarına ve getirdiği sorumluluklara rağmen uzun vadede faydalı bir kurum bence o yüzden bu adamla olur dediğim biriyle karşılaşırsam evlenirim :))

Kimle evlendiğin çok önemli tabi.
 
Hic ask böcüğüsü biri olmamama ragmen yuzbin yeni hayat bagislansa bana yine esimle evlenirdim.

O benim elim kolum gibi bir uzvum
En iyi arkadasim, psikologum, her seyi konusabildigim tek insan, butunuyle ben oldugum tek iliski, ayrica hayatimi kolaylastiran biri, kremime kadar dusunur beni.
Yemegi de yapar tatliyi da
Cocuk da bakar, utu de yapar
Yani o beni terk etse ben acliktan ölürüm
O cok da iyi yasar ahdjdk

Evliligimizin ilk zamanlari odadan odaya bile el ele geciyorduk, sarilmadan asla uyuyamiyordu, bir temas bagimlisiydi adeta.
O kadar bunaliyordum ki nolur sadece el ele tutusalim sarilarak uyuyamiyorum diye yalvariyordum ajdjfk
Fakat oyle bir alistim ki simdi bana sarilmazsa tribin alasini atarim
Bana dokunmadigi gunu gunden saymam ajdjd

Valla bu basit bir ornek
Beni bu romantiklige o soktu
Simdi nereye otursa kosar eline yapisirim
13-14 senede egitildim arkadaslar E gi til dim ajdjdj
 
Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde 🙈 Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim. 😚💐

kesinlikle eşimle yine evlenirdim.
illa ki fikir ayrılıkları, hoşlanmadığın davranışlar oluyor. karşındakinin niyetinden şüphen yoksa bunlar çok da dert olmuyor, orta yol bulunuyor bir şekilde. mühim olan saygı ve iyi niyet diye düşünüyorum.
 
Bir daha dünyaya gelseniz yine evlenir miydiniz?
Keşke evlenmeseydim diyenler var mı?

Evlenmek zorundaymışım gibi bir algı var çevremde. Yaş da ilerleyince bu muhabbet kaçınılmaz oluyor haliyle. Mesela önceki ilişkimde gayet güzel anlaşıyorduk fakat bir yalanından ötürü ayrıldım. Anında soğuyorum. Bir şeye kırılınca mesela yüzünü göresim bile gelmezdi, inanılmaz gıcık olurdum. Evli olsaydık hiç düşünemiyorum aynı evin içinde 🙈 Belki gerçek sevgi olmadığından böyle düşünüyorumdur bilemiyorum. Ama evlilikte tabi ki pat diye ayrılamıyorsunuz. Ayrılıyorum ben demek elbette çok daha zor. Peki bu durumlarda nasıl devam edebiliyorsunuz, en azından soğumadan? (yalanlar,ses yükselmeleri, hatalar vs)

Gerçekten merak ettiğim konular bunlar. Cevaplayanlara şimdiden teşekkür ederim. 😚💐

Bir daha dünyaya gelmek istemiyorum 👍
İlla geleceksin desen
Gelsem erkek olmak isterim 😏
Kadın doğarsam evlenmem dünyayıyı gezmek isterim😎
Bu çoğrafyanın kadınları çok cesur
Ben bunu bilir bunu söylerim 🤷‍♀️
Evliliğin bir kadın için çok zor olduğu bu coğrafyada nasıl bukadar evlilik delisi🥴 olunabiliyor bu yaşıma geldim hala anlamışta değilim🤔
Boşver arkadaş eğer layığını bulursan evlen aksi risktir risk 😔
Arkadaşın yazdığına kesinlikle katılıyorum...erkek için evlilik rahatlık ama kadın için öyle değil.. bence evliliğe layık adam da yok
 
Kiminin geç kiminin ideal dediği yaşta (33) flörtümle evlendim. Benim için ideal bir eşim var. Ailelerden de uzağız. Ekonomik sıkıntımızda yok. Evlilik flört gibi olmuyor. Biz o günleri daha çok özlüyoruz. Evliliğimizin ilk yıllarında iş çıkışı kahveye yemeğe davet ediyorduk birbirimizi. Eşim espiri yapardı hadi seni bırakayım eve geç kalma istersen diye. Sorumluluklar var ve bazı şeyler rutine biniyor. İnsan bazen yalnız kalmak istiyor. Bu her iki taraf için geçerli. Karşılıklı bu fırsatı vermek gerek. Çocuk olunca evlilik başta bir boyut alıyor. Kimsenin evliliği de kimseninkine benzemiyor.
 
Evlenmezdim ben ya. Bayağı düşündüm de. Gerçi benimki çok yanlı bir cevap. 31 yaşında 6.5 yıllık evliyim, eşimle 17-18 yıldır birlikteyiz ta ortaokuldan beri. Biraz boş kalmak, yalnız olmak nasıl çok merak ediyorum.
 
Yİne eşimle tabiki evlenirdim hatta keske 18 ime girdiğimde tanıssaydık direkt ❤️
22 yaşımda evlendim 8 senelik evliyim 2 çocugumuz var maddi olarakta orta halliyiz,büyük bir sorunumuz yok şükür 🙏
 
Back