Bir daha dünyaya gelseniz yine de evlenir miydiniz?

Ben yine evlenirdim yapımda var seviyorum genel olarak evliliği. Ama daha geç evlenirdim.

O bekar hayatının rahatlığı müthiş bir şey. Alışan arkadaşlarım evlenmedi. Özellikle evlenip standartımı düşürmem diyenler de var.

27 de evlendim. Ama eşimle 25te sevgili olmuştuk ciddi yönde ilerleyen bir ilişkiydi. Askerliği işi falan hep düşünülecek bir şeyler oldu o hayatıma girdikten sonra.

En mutlu olduğum diyemem ama kafamın en rahat olduğu dönem atanıp ayrı şehirde kendi evime çıkıp hayatımda da kimsenin olmadığı dönemdi. O dönemi biraz daha uzun tutmak isterdim.
 
İşte eşinizle arkadaş gibi olduğunuz noktada çok rahat gülüyorsunuz her şeye. Ama yine de arkadaşlar bi süre sonra evleniyor çocuk yapıyorlar. Onları hep üniversite bıraktığımız gibi bulmayacağız. Şuan kız arkadaşımla antalya tatili planlıyorum ikimiz bekarız ama evlenince o böyle olmayacak.
Cennetteyken bile tek olunca sıkılmış yalnızlık hissiyle cennette bile duramamış insanoğlu. Hayat çiftken güzel. Size saygı duyuyorum ama arkadaşlarımız hayatımızın sonuna kadar bize eşlik etmeyecekler.
 
Ben evlilik olarak bakmıyorum konuya. Hayatı bir insanla ömür boyu paylaşmak birlikte bir yaşam sürmek yani kısacası yol arkadaşlığı olarak gördüğüm için evlenirdim evet. Ama ben onun yemeğini yapıyım çamaşırını yıkıyın oda eve erzak getirsin hiç konuşmayalım hiç bir ilgi alanımız olmasın o akşama kadar işte hafta sonu pijama TV bense hafta içi gündüz kuşağı hafta sonu temizlik yemek olacaksa bu evlilik olmazdı adı ortak yaşam alanı olurdu ve bu şekilde bir düzene kimse evet demez zaten. Kısacası bu sorunun cevabı nasıl bir evlilik düzeni içinde olduğumuzla alakalı bence.
 
Net ,kesin , acabasiz A s l a :)) hem de ama yani nasıl asla sana anlatamam .. eşimi seviyorum iki de evladım var . Ancak evlilik kurumu bana göre değilmiş ben çok geç anladım
 
Bir insanı gerçekten sevince böyle şeyler geçiştiriliyor. Mesela biz çok zıttız ben A diyorum o B diyor. Kavga ediyoruz , bazen böyle benle ilgilenmemesine kızıyorum ama sonra bir gülüyor sarılıyor unutulup gidiyor. Gerçekten insan sevince ancak böyle şeyleri görmezden gelebiliyor
 
O dediklerinizin cogunu ben de yapamiyorum/yapmiyorum. Evliyim. Ha 37 yasinda evlendim tabi, cunku hem hayatimda baska odaklar on plandaydi hem de benim gibi beceriksiz biriyle evlenecek birini bulmak kolay olmadi evlilik yapilir da, baska bir uye de yazmis, asil degisim cocukla basliyor. Biz evde bi seyler uydurup yeriz ama bebenin dogru durust beslenmesi lazim. Bircok seyi bebekten sonra ogrendim. Yemek yapmayi sevmiyorum ama elim lezzetlidir. Kafaya koyarsam yaparim ama yapmak istemiyorum. Su yasimda dogru durust kek yapmayi yeni ogrendim. Sebebi de bebegimin kek yapmayi bilmeyen bir annesi olmasin diye, yarin bir gun okula baslar cocukcagiz, mahcup olmasin fantastik yemek yapan annelerin cocuklarinin yaninda ha, sipa kek de yemiyor orasi ayri, ben ogreneyim de.
 

Ben böyle yasiyordum evlebdim,
Simdi onca yil ne diye cile cekmisiz diye üzülüyorum. Keske daha once evlenseymisiz.

Iki ayri eve kira ode, yollarda paralari harca, sürekli oradan oraya kiyafet tasi,...

Seni kim pisman etti. Hep bu mahalle baskisi iste. Ama saniyor musun ki bekara mahalle baskisi yok.
 

Ama nasil her şeyi canim isterde modunda yasiyorsunuz.
Bu tam ogrenci veya sanatçı hayati gibi, hani fransiz filmlerindeki ressamlar falan aklima geliyor böyle yazinca.

Biz diger yetiskinler, is guc vs bu sekilde yasayamiyoruz bekar veya evli. Evli olmanin guzel yani hep bir partnerin var, bir yere yanliz gitmek istemiyorsan falan

Ama sunu da belirteyim, 2 cocuklu on yillik evli birisi olarak ben de cok rahat yasiyorum. Allahtan maddi durumum biraz yardim almaya elveriyor, yoksa zor olurdu dürüst olayim.
 
Ayy bu da ben haha disardan kahvaltilik pogaca borek söylerken getirme tutarini tutturabilmek icin yanında sürekli ufak pasta, kurabiye vs söyleyip aksam da eşime bakk sana neler aldim diye pastaları çıkarıyorum haha
 
Çünkü bir kocam yok, geçindirmem gereken bir ev yok, çekip çevirme derdim de yok. E haliyle çocuğum da yok. Niye canım isterse modunda olmayayım ki?
Ha bir tek işim var, ama işimi sevdiğim için onu canım istiyor. Hayattaki misyonumun işim olduğunu düşünüyorum bazen. Bazı insanlar belli işler için yaratılıyor sanırım, benimki de o hesap.
İşte onun dışında genel bir serbestlik mevcut hayatımda. Flörtlerime bile yansıyor. Mesela geçenlerde birinden hoşlanır gibi oldum, hop atlayıverdim. Sonra bir anda soğudum ve adios deyivermiş bulundum. Başka örnek vermek gerekirse, mesela bugün başımı alıp çıktım evden, gezdim, birrr sürü yürüdüm. Spotify listemi sarıp sarıp dinledim. Çünkü canım öyle istedi.
Bilmiyorum ya, fazla melodram kıvamında bir hayata gelemiyorum, fazla ciddiye almak istemiyorum galiba. Bir arkadaşımla bozuştuk, eski sevgilisiymişim gibi tripli mesajlar atıyor ara ara. İçim kıyılıyor valla, ne diyecekse net bir şekilde dese ve kapatsak. Hiç değerim yokmuş sende bilmem ne diye diye başımı şişiriyor. Kahır, sitem, karmaşık ilişkiler vs. bana göre değil. O yüzden geleneksel aile yapısı, kayın aile ilişkilerine de gelemiyorum.
 
Arkadaşlık ile evliliğin yeri farklı. Bunlar birbirinin ikamesi değiller. Beraber büyüdüğüm kız arkadaşlarım var birkaç tane. Hayatımızın farklı dönemlerinde erkek arkadaşlarımız oldu, nişanlandık, evlendik. Kimimiz boşandı kimimizin çocuğu oldu, iyi kötü günde birbirimizin yanında olduk. Dostluğumuz devam ediyor, hatta bizler olgunlaştıkça daha güzelleşti. Evet evlilikte, özellikle çocukla kafana göre plan yapamıyorsun, bu hayatın getirdiği bir düzen sadece arkadaşlığın bitmesi anlamına gelmez. Ona göre plan yapıp görüşüyoruz sadece.

Evet eşle olan paylaşım da muhakkak çok önemli zaten aile insanın birinci önceliği olmalı. Ama eşinden başka hayatında pek insan evladı olmayanlar bana evlendim sizle işim kalmadı kişileriymiş gibi geliyor. Bu tavrı da çıkarcı ve bencilce bulduğum için (ve de düzgün karakter dostlukta önemli olduğu için) bu tür insanlarla arkadaş olmamayı tercih ediyorum.

Yanlış anlaşılmasın siz böylesiniz demiyorum, yorumunuz söylediklerimle ilgili olduğu için alıntıladım.
 
Yaşım 30,yarışmaya yurtdisindan katiliyorum. Bu yasima kadar bekar kalmayi tercih etmis birisi olarak cevabim ay keşke 2 sene önce falan evlenseydim gibi birsey olurdu tahminim. Hoş, iki sene önce de evliliğe giden bir ilişkim vardi da ben bitirdim iyiki de bitirdin kiz peri derim kendi kendime. Bence insan bir takim şeyleri yasadiktan sonra hevesini aldıktan sonra bekarligini doyasiya yasadiktan sonra bi durulmak istiyorum, sığınabilecegi bir limani istiyor. Yani en azindan ben öyle istiyorum, şöyle sirnasabilecegim, akşamları koynuna sokulabilecegim birini. Öte yandan da bekarlik acayip rahat ve zevkli bir müessese ve bende buna baya alışmış durumdayim. Yemene içmene gezmene karışan yok, kendi parani çatır çatır kendine harciyon, me time i kendine göre ayarliyon bi güzel, oh misss. Eee gelecek olanda bunlardan vaz geçeceğine deysin diyorsun doğal olarak. Şimdiki görüştüğüm beyin buna değecegine umuyorum, yanilmam inşallah.
 
Ben de rahatima duskunumdur. Ama bifiil yaklasik 20 yildir gurbette yim. Unv is filan derken. Yalniz kalmayi hic sevmem. Bunalirim. Esim karsima ciktu evlendim. Mutlumuyum dersen mutluyum. Ben en cok ozgurlugumun kisitlanmasjndsn hoslanmam. O konuda da sikinti yasamiyorum.
 
Ne güzel bunları evlenmeden farkedebilmen.
 
Ne güzel bunları evlenmeden farkedebilmen.
Evet fark ettim. Ama çok daha gençken çok takardım her şeyi. Ama zamanla çözüldüm sanırım. Hayatımın aşkı olduğunu düşündüğüm biri terk etti diye sabaha kadar ağlamışlığım olmuştu. :) Şimdi asla yapmam yani. Önce kendim ve iç huzurum. Huzurumu kaçıran bir şeye pek gelemiyorum artık. Olmuyorsa olmuyordur diyorum, çekiliyorum. Zorlasam herhalde uzun bir ilişkim olabilirdi bakın.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…