Biletimi aldım. Buraya kadarmış.

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Hayır demeyi bilmiyormuş. Onlar geceyi salonda geçirdi muhabbet ederek, ben de yatak odasında.
İnanın bu kişilerle yürümüyor ben 2 ay önce boşandım tıpkı senin eşin gibi akraba sevdalısı olup beni 2.plana attığı için
 
Hayır demeyi bilmiyormuş. Onlar geceyi salonda geçirdi muhabbet ederek, ben de yatak odasında.

Kocanın yaptığı çok ayıp bir şey. Siz sonuçta evli çiftsiniz, belki sen onunla romantik bir gece planladın. Ya da rahatsızsın, yatacaksın belki hastaneye gitmen gerecek. Senden izinsiz senin yaşadığın yere kimseyi çağıramaz. Eğer varsa senin kardeşin bile olsa sorması gerekir. Sonuçta ortada acil durum yok, görümce sokakta kalmamış. Eşin resmen seni yok saymış, evdeki vazo gibisin onun için. Hiç hoş değil bu tavırları.
 
İyi kalpli biriyle yurumediyse kimseyle yürümez gibi geliyor artık. Evlilik kurumuna inancımı kaybettim gibi.
Eşin sen hariç herkese çok iyi kalpli. Ama seni hiç düşünmüyor. Herkesin yardımına koşuyor, ki anladığım kadarıyla isteyen olmasa bile koşuyor. Ama karısının hayatını kolaylaştıracak bir şey yapmıyor.

Eşinin millete yaptıkları iyilik değil afedersin enayilik oluyor.

Ayrıca görümce kişisiyle muhattap olmak istemeyeceğini bile bile " hayır" dememesi çok çok yanlış. Mesela görümceye "hayır" demek ayıpsa sana ayıp olmuyor mu?

Böyle insan düzelmez, sen son ana kadar mücadele etmişsin. Ama adam terapi teklifine bile " belki" diyor.

Adam daldakiler için eldekini kaçırıyor, yazık!
 
Çok üzgün ve kırgınım kızlar. Daha önce de evliliğimle ilgili konular açmıştım. Tam her şey halloldu, bütün sorunlarımızı çözdük derken her şey başa sardı. Ben de artık kendi şehrime dönmek için biletimi aldım. Yazarken ağlayamıyorum bile.

Bizim en baştan beri tek bir sorunumuz vardı. Eşimin kendisini herkesin babası sanması. Geçen ay oturduk, çok uzun süre konuştuk, bir anlaşmaya vardık. "Senin ailen benim" dedim, anlar gibi oldu. Yalan yok, çabaladı, iyi de gitti bir ay. Ama yine başa döndük.

Geçen hafta eşim amcasının evini temizlemeye gitti ve 2 gün harcadı. Ev dediğime bakmayın, çöp ev arkadaşlar. Ocağın üstünde geçen seneden kalma bulaşıklar, duşta dağlarca kıyafet yığını, yatağın üzeri her tür eşyayla dolu. Neden sen temizliyorsun diyorum? Amcanın eli ayağı tutan 3 kardeşi, 5 tane yeğeni var diyorum. Ben yapmazsam kimse yapmaz diyor. Herkes para toplasın birini tutalım diyorum. Onu akıl edecek kapasiteleri yok diyor. Bunu misyon edindi, gitti, temizledi. Nolur kendini istismar ettirme bu kadar diyorum. Ben yardım etmeyi seviyorum diyor. Laf anlatamadım. O günden 1 gün sonra seyahat ettik.

Geldiğimiz yerde öteki amcasının yazlığı var. Daha önce de bu yazlık muhabbeti olduğu için katiyen başka bir yer kiralayalım dedim. Kiraladık. Amcasına biraz uzak. Birkaç gün başbaşa olacaktık. Peki ne oldu dersiniz? Görümcem amcasını ziyarete gelmiş, çünkü kuzeni yeni doğurdu. Ona hayırlı olsun demek için. Görümcemle aramda epeeeey bir mesafe var. Çünkü geçen sene bizi arabadan atmıştı. Ben o günden sonra onunla hiç konuşmamıştım. Anca bayramda seyranda denk geldik, o yüzüme güldü, ben sınırımı korudum.

Ta ki geçen gün amcasını ziyarete gelene kadar. Gece geri döneceğini düşünürken bir anda arabasıyla bizim kiraladığımız yere geldiğini gördüm. Eşime sordum, bu ne? Başbaşa olmayacak mıyız? Zaten 2 günümüz yok mu? "Sadece gece kalıp sabah gidecek, özür dilerim, hayır diyemedim" diyor. Orada bende kayış koptu. O günden beri konuşmuyoruz. Her şeyi saydım döktüm. Buradan artık bir dönüş olur mu, sanmam. Biletim birkaç gün sonraya. Gideceğim yer benim önceden yaşadığım bekar evim.

Sınır bilmeyen herkesten bıktım artık. Eyvallah kötü alışkanlığı yok, merhametli, aldatma şüphesi yok, yobaz değil, elinden her iş gelir, öfke kontrolü var. Ama ailesinin eteğinden kurtaramadım. İçim sıkışıyor. Fevri mi davranıyorum? Son bir defa konuşmaya değer mi?
Eşinizin yaptığı rezillik herkese iyi bir size değil
 
Çok uzun oldu farkındayım ama gerçekten üzüldüm ama ben hep şöyle derim Madem İpler koptu Madem son noktaya geldim benim Rahatımı bozanın rahatını bozarım o dişi gösterince herkes sopasını sakladı
Uzun yazmanız çok iyi olmuş tekrar okuyacağım. Ama bunu nasıl yapabilirim ki ben kimseyle yüz göz olmayı seven bir yapıda değilim :KK43: Direkt sınır çizip hayatımdan çıkarıyorum
 
Ağlamak istiyorum sinirden o da olmuyor.
Eşiniz sizi kaybetmekten korkuyorsa korksa bunları yapmaz gerçi ama benim eşim hiç korkmuyordu. Siz kararlı durun bosanicam deyin belki biraz kendini düzeltir bu durumda benim hiç durma şansım yoktu adamda çaba da yoktu.
 
Çok üzgün ve kırgınım kızlar. Daha önce de evliliğimle ilgili konular açmıştım. Tam her şey halloldu, bütün sorunlarımızı çözdük derken her şey başa sardı. Ben de artık kendi şehrime dönmek için biletimi aldım. Yazarken ağlayamıyorum bile.

Bizim en baştan beri tek bir sorunumuz vardı. Eşimin kendisini herkesin babası sanması. Geçen ay oturduk, çok uzun süre konuştuk, bir anlaşmaya vardık. "Senin ailen benim" dedim, anlar gibi oldu. Yalan yok, çabaladı, iyi de gitti bir ay. Ama yine başa döndük.

Geçen hafta eşim amcasının evini temizlemeye gitti ve 2 gün harcadı. Ev dediğime bakmayın, çöp ev arkadaşlar. Ocağın üstünde geçen seneden kalma bulaşıklar, duşta dağlarca kıyafet yığını, yatağın üzeri her tür eşyayla dolu. Neden sen temizliyorsun diyorum? Amcanın eli ayağı tutan 3 kardeşi, 5 tane yeğeni var diyorum. Ben yapmazsam kimse yapmaz diyor. Herkes para toplasın birini tutalım diyorum. Onu akıl edecek kapasiteleri yok diyor. Bunu misyon edindi, gitti, temizledi. Nolur kendini istismar ettirme bu kadar diyorum. Ben yardım etmeyi seviyorum diyor. Laf anlatamadım. O günden 1 gün sonra seyahat ettik.

Geldiğimiz yerde öteki amcasının yazlığı var. Daha önce de bu yazlık muhabbeti olduğu için katiyen başka bir yer kiralayalım dedim. Kiraladık. Amcasına biraz uzak. Birkaç gün başbaşa olacaktık. Peki ne oldu dersiniz? Görümcem amcasını ziyarete gelmiş, çünkü kuzeni yeni doğurdu. Ona hayırlı olsun demek için. Görümcemle aramda epeeeey bir mesafe var. Çünkü geçen sene bizi arabadan atmıştı. Ben o günden sonra onunla hiç konuşmamıştım. Anca bayramda seyranda denk geldik, o yüzüme güldü, ben sınırımı korudum.

Ta ki geçen gün amcasını ziyarete gelene kadar. Gece geri döneceğini düşünürken bir anda arabasıyla bizim kiraladığımız yere geldiğini gördüm. Eşime sordum, bu ne? Başbaşa olmayacak mıyız? Zaten 2 günümüz yok mu? "Sadece gece kalıp sabah gidecek, özür dilerim, hayır diyemedim" diyor. Orada bende kayış koptu. O günden beri konuşmuyoruz. Her şeyi saydım döktüm. Buradan artık bir dönüş olur mu, sanmam. Biletim birkaç gün sonraya. Gideceğim yer benim önceden yaşadığım bekar evim.

Sınır bilmeyen herkesten bıktım artık. Eyvallah kötü alışkanlığı yok, merhametli, aldatma şüphesi yok, yobaz değil, elinden her iş gelir, öfke kontrolü var. Ama ailesinin eteğinden kurtaramadım. İçim sıkışıyor. Fevri mi davranıyorum? Son bir defa konuşmaya değer mi?
Bence sınır bilmez derken sizde eşinize karşı sınır bilmezsiniz. Hani tablo şöyle olsa amcasının evini temizleyemeye sizi götürse zorlasa evet ama kendisini gidiyor kendi rızasıyla yapıyor adamı bu mutlu ediyor neden siz müdahale ediyorsunuz?
 
Çok uzun oldu farkındayım ama gerçekten üzüldüm ama ben hep şöyle derim Madem İpler koptu Madem son noktaya geldim benim Rahatımı bozanın rahatını bozarım o dişi gösterince herkes sopasını sakladı

Uzun yazmanız çok iyi olmuş tekrar okuyacağım. Ama bunu nasıl yapabilirim ki ben kimseyle yüz göz olmayı seven bir yapıda değilim :KK43: Direkt sınır çizip hayatımdan çıkarıyorum
Sınır çizip hayatımızdan çıkardığımız kişi bir arkadaşınız bir akrabanız iş yerinizde mesai yaptığımız herhangi biri olsa çok kolay ama bu kişi işinizse Maalesef öyle olmuyor hele Türkiye'de kadına da yatılan Mahalle baskısı bir yana bu baskıları Belli bir zaman sonra kendisinin hatası olarak zannetmek ve bununla kendisini değersiz hissetmek çok daha zor%95 çevremde şunu gördüm yatak değişiyor yastık değişiyor adres değişiyor ama Kader değişmiyor Tabii az Biz dilim olsa da ikinci evliliklerde el üstü tutuluyor karşınızda hangisini çıkacağı belli değil savaşmadan Pes etmeyin derim Sabır acıdır ama meyvesi tatlıdır
 
Bence sınır bilmez derken sizde eşinize karşı sınır bilmezsiniz. Hani tablo şöyle olsa amcasının evini temizleyemeye sizi götürse zorlasa evet ama kendisini gidiyor kendi rızasıyla yapıyor adamı bu mutlu ediyor neden siz müdahale ediyorsunuz?
O da böyle dedi biliyor musunuz? Neden müdahale ediyorsun dedi. Ben de seni istismar edilirken görmek beni üzüyor dedim. Çünkü o kurtlu böcekli yatak temizlerken Instagram'da diğer kuzenlerinin, amcalarının eğlence fotoğraflarını gördüm. Tek kuruşluk da temizlik malzemesi bile almadilar. Sizin içiniz acımaz mıydı?
 
Şimdi linç yiyeceğim ama eşin sevilmiyor arkadaşım. Çevresi bayağı insan yerine koymuyor. O da enayi gibi her işe gereksiz koşarak kendine yer edinmeye çalışıyor. Bunun adı eziklik. Kocan eziğin teki. Ayrıca belli ki aptal ve gurursuz da.

Kendine bunu mu layık görüyorsun?

Yoluna bak.
Sizce gerçekten böyle davranan kişiler var mi sevilmek için? Halbuki kendi olduğu haliyle de insanlar ondan hoşlanıyor ya. Neden parçalıyor kendini anlayamıyorum.
 
Eşin sen hariç herkese çok iyi kalpli. Ama seni hiç düşünmüyor. Herkesin yardımına koşuyor, ki anladığım kadarıyla isteyen olmasa bile koşuyor. Ama karısının hayatını kolaylaştıracak bir şey yapmıyor.

Eşinin millete yaptıkları iyilik değil afedersin enayilik oluyor.

Ayrıca görümce kişisiyle muhattap olmak istemeyeceğini bile bile " hayır" dememesi çok çok yanlış. Mesela görümceye "hayır" demek ayıpsa sana ayıp olmuyor mu?

Böyle insan düzelmez, sen son ana kadar mücadele etmişsin. Ama adam terapi teklifine bile " belki" diyor.

Adam daldakiler için eldekini kaçırıyor, yazık!
Ben de ayrı bir enayiyim. Uzun uzun konuşunca bir düzene girer sandım.
 
Çok üzgün ve kırgınım kızlar. Daha önce de evliliğimle ilgili konular açmıştım. Tam her şey halloldu, bütün sorunlarımızı çözdük derken her şey başa sardı. Ben de artık kendi şehrime dönmek için biletimi aldım. Yazarken ağlayamıyorum bile.

Bizim en baştan beri tek bir sorunumuz vardı. Eşimin kendisini herkesin babası sanması. Geçen ay oturduk, çok uzun süre konuştuk, bir anlaşmaya vardık. "Senin ailen benim" dedim, anlar gibi oldu. Yalan yok, çabaladı, iyi de gitti bir ay. Ama yine başa döndük.

Geçen hafta eşim amcasının evini temizlemeye gitti ve 2 gün harcadı. Ev dediğime bakmayın, çöp ev arkadaşlar. Ocağın üstünde geçen seneden kalma bulaşıklar, duşta dağlarca kıyafet yığını, yatağın üzeri her tür eşyayla dolu. Neden sen temizliyorsun diyorum? Amcanın eli ayağı tutan 3 kardeşi, 5 tane yeğeni var diyorum. Ben yapmazsam kimse yapmaz diyor. Herkes para toplasın birini tutalım diyorum. Onu akıl edecek kapasiteleri yok diyor. Bunu misyon edindi, gitti, temizledi. Nolur kendini istismar ettirme bu kadar diyorum. Ben yardım etmeyi seviyorum diyor. Laf anlatamadım. O günden 1 gün sonra seyahat ettik.

Geldiğimiz yerde öteki amcasının yazlığı var. Daha önce de bu yazlık muhabbeti olduğu için katiyen başka bir yer kiralayalım dedim. Kiraladık. Amcasına biraz uzak. Birkaç gün başbaşa olacaktık. Peki ne oldu dersiniz? Görümcem amcasını ziyarete gelmiş, çünkü kuzeni yeni doğurdu. Ona hayırlı olsun demek için. Görümcemle aramda epeeeey bir mesafe var. Çünkü geçen sene bizi arabadan atmıştı. Ben o günden sonra onunla hiç konuşmamıştım. Anca bayramda seyranda denk geldik, o yüzüme güldü, ben sınırımı korudum.

Ta ki geçen gün amcasını ziyarete gelene kadar. Gece geri döneceğini düşünürken bir anda arabasıyla bizim kiraladığımız yere geldiğini gördüm. Eşime sordum, bu ne? Başbaşa olmayacak mıyız? Zaten 2 günümüz yok mu? "Sadece gece kalıp sabah gidecek, özür dilerim, hayır diyemedim" diyor. Orada bende kayış koptu. O günden beri konuşmuyoruz. Her şeyi saydım döktüm. Buradan artık bir dönüş olur mu, sanmam. Biletim birkaç gün sonraya. Gideceğim yer benim önceden yaşadığım bekar evim.

Sınır bilmeyen herkesten bıktım artık. Eyvallah kötü alışkanlığı yok, merhametli, aldatma şüphesi yok, yobaz değil, elinden her iş gelir, öfke kontrolü var. Ama ailesinin eteğinden kurtaramadım. İçim sıkışıyor. Fevri mi davranıyorum? Son bir defa konuşmaya değer mi?
Amcaya yardımı normal gördüm ben.Benim de ihtiyacı olan bir akrabam olsa koşa koşa yardım ederim eşiniz gibi.Başkalarının yapıp yapmaması umurumda olmaz.Eşimin de böyle bir durumda karışmasını asla istemem.
Ama görümce olayı facia cidden.Asla kabul edilebilecek bir şey değil.
Eşiniz de adam olur da on yılınız gider.Kendiniz karar verin,çok iyi bir insansa sana karşı , boşanmak için acele karar vermeyin.İyi adamlar da böyle işte,herkese iyi.
 
O da böyle dedi biliyor musunuz? Neden müdahale ediyorsun dedi. Ben de seni istismar edilirken görmek beni üzüyor dedim. Çünkü o kurtlu böcekli yatak temizlerken Instagram'da diğer kuzenlerinin, amcalarının eğlence fotoğraflarını gördüm. Tek kuruşluk da temizlik malzemesi bile almadilar. Sizin içiniz acımaz mıydı?
Eşiniz mutlu? Kendi yapmak istiyor? Kimse zorlamıyor?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X