Artık bunu yaşamaktan bıktığım için içimi dökmek istedim. Eşimin işi sebebiyle ailelerimizden uzak farklı bir şehirde yaşıyoruz. Şuan olduğum şehirde tek yakınım benim teyzem. Teyzem 40 yaşında boyumca kızları olan biri. İlk buraya tayinimiz çıkınca çok sevinmiştik bereber hayaller kurmuştuk ama malesef aynı şehirde yaşamamız ikimiz için de eziyete dönüştü. 5 yıllık evliyim ama bu 5 yıl içinde teyzem sayesinde sayamayacım kadar fazla sorun yaşadık. Normal insanlar gibi hatalarımızdan ders alıp bize iyi gelmeyen insanlardan uzak duralım istiyoruz ama ne mümkün. Sürekli ama sürekli annemi arayıp bizi şikayet ediyor annem de bize oraya gitmemizi teyzemin gönlünü almamızı söylüyor. Her seferinde aynı şeyi yaşıyoruz. Ne zaman bir araya gelsek ya benimle ya kızımla yada eşimle alakalı laflarını dinliyorum. Bizi beğenmemesini geçtim çok fazla beklenti içinde. Her işi düştüğünde beni arayıp gelmemi istiyor gidiyorum bu sefer laflarıyla burnumdan getiriyor. Kızıma hamileyken ilk sorunlar patlak verdi beni arayan bir başka akrabam sayesinde gerçek yüzünü gördüm. Hamile halimle ne kadar ağladım ne kadar üzüldüm. Meğersem yüzümüze gülüp arkamızdan kuyumuzu kazıyor en basit sohbet konumuzdan bile sorun çıkarıp başkalarına anlatıyormuş. Eşimin bana harcadığı paradan bana yardımcı olmasından gezdiğimiz yerlerden bile dert yanıyormuş. Hamile halimle bir iki camı silemediğimi söylemiştim ( gelip evimi sürekli dikkatle incelediği için mahçup olarak pis ama silemiyorum eşim izin vermiyor demiştim) onun bile dedi kodusunu yapmış bana yapmam için söylüyor ama hayatta yapmam ben hizmetçimisiyim falan demiş. Ben bunları ve inanın çok saçma daha bir çok şeyi duyduktan sonra teyzemle arama mesafe koydum gidip gelmeyi kestim. Evime gelip ağladı sürekli sürekli arayı düzeltmek için bahaneler buldu. Güya o bizim için kendi evlatlarını bile siliyormuş bana ne emekler vermiş nasıl karşılık alıyormuş diye ağlarak beni bunaltıda bunaltı. Bende ona bana değil ailesine değer vermesini benim artık onunla görüşmek istemediğimi birbirbirimize iyi gelmediğimizi söyledim ( arkamdan konuştuğu şeyleri bir kere bile yüzüne söylemedim ) Buna rağmen sürekli inatla gidip geldi benim gitmem için bahaneler buldu. Şuana kadar ben bir kere bile yardım için çağırmadım hamileliklerim çok kötü geçiyor ama gel gör ki asla ben sorun sıkıntı yaşadığımda ortada yoklar aylarca aramaz sormazlar sonra ben iyi olunca gelmedin gitmedin hayırsızsın laflarıyla beni bunaltırlar. Çok şükür eşim çok anlayışlı yeri geldi peynir ekmek yedi asla kimseye derdimizi sıkıntımızı belli etmedik beklenti içine girmedik. Temizliğimi yemeğimi hep eşim yaptı derdimi sıkıntımı eşim çekti ona rağmen ben onların eşime laf söylemesine katlanamıyorum. Ben eşimden razıyım her konuda ama doğal olarak eşim biz zor durumdayken kaybolan sonra sorunlar sıkıntılar çözülünce ortaya çıkan beklentiye giren teyzemlerden çok bunaldı. Tavır almıyor ama samimide olmuyor ve bunun suçlusu olarakda yine beni görüyorlar sürekli niye böyle yapıyor niye böyle davranıyor diyorlar. Eşim haklı eşimi geçin ben bile artık bunaldım gidip gelmek istemiyorum ama arada annem olduğu için çok zorlanıyorum. Onun kardeşi olduğu için asla yaptığı şeyleri kabullenmek istemiyor her seferinde bak bu olmuş teyzen bekler gidin bak teyzen kötüymüş ayıp olur gidin. Şuan bunları yazmamın sebebiyse 2 aydır sadece sokakda karşılaştığım teyzemin eşinin yengesi vefat etmiş annem açmış ayıp olur gidin diyor. Cenaze evi başka bir şehirde teyzemlerde gidemedikleri için evdeler. Çok merak ediyorum bana ayıp olmuyor mu. Ben insan değilmiyim küçüğüm diye niye hep her şeyi benden eşimden bekliyorlar. Eşimi oraya götürmeyi bile saçma buluyorum çünkü asla hak etmiyorlar ( eşimin yediğini içtiğini bile laf yapıyor ) ama işte annem bu sefer hakkımı helal etmem yok sen ne biçim insansın hiç merhametin yok diyor. Diyorum teyzem bana her şeyi yapınca söyleyince iyi ben tavır alınca mı kötü o senin teyzen kötü gününde bir tek o seni düşünür diyor. Valla bana teyzelik değil resmen düşmanlık yapıyor yedi kat el ondan daha iyi davranıyor ilgileniyor benimle. Bıktım gerçekten bıktım. Akrabalarım resmen akbaba gibiler.
