Önce size şunu sormak istiyorum. Henüz eşi yeni vefat etmiş genç bir kadının evine birkaç ay sonra taşınıp yaşayabilir misiniz?
Biz eşimle 2 buçuk yıllık evliyiz esimin iş değişikliği dolayısıyla geldiğimiz yerden eski yaşadığımız yere geri dönüyoruz ve bu karardan çok memnunuz. Bir hevesle ev aramaya başladık eşyaların yarısını topladık hatta. Bir türlü gönlümüze gore ev bulamıyoruz illa bizim için önemli olan bir şey eksik oluyor ve vazgeçiyoruz neyse en sonunda bir ev baktık eşim çok beğendi aslında beğenilmeyecek gibi değildi ama benim içim ısınamadı bilmiyorum. Zaman da az kalınca elimizdeki alternatifler tek tek bitince en sonunda dedim tamam o evi tutalım. İçimden dedim ki aman ne olacak kiracısın almıyorsun ya bir kaç yıl sonra kendi evimizi alırız belki. Tanıdık birini bulduk evsahiplerinin indirim yapması konusunda yardımcı olması için emlakçıyı ikna etti. Herşey güzel buraya kadar. Sözleşme yapmak için gittik. Biz gerekli imzaları attık vs ev sahibi kadın abisi ve yengesi geldiler. Okadar iyi insanlar ki her konuda yardımcı oldular çok içimize sindi. Neyse gerekli işlemler yapıldı alındı verildi. O arada muhabbet ediyoruz biz dedim bir odası var koyu renge boyanmış sarı lacivert biz bjk lıyız işte o odayı boyarız espri yaptım yengesi dedi çocuğun rahmetli babası istemişti öyle olmasını işte. Hatta tüh dedim pot mu kırdım ne yaptım. Neyse evi anlatıyorlar barbeküsü var rahmetlinin adını söyleyerek bize çok mangal yapardı orada dedi böyle anılarından kopamamış gibiler. sonra ev sahibi hanım ve yengesi bir ara dışarı çıktılar abisi işte eşi vefat edince biz yardımcı oluyoruz birden kalp krizinden vefat etti 41 yaşındaydı dedi. Bir tuhaf oldum 2 kasımda da evden çıkmış ev sahibi neyse parmağında hala alyansı duruyor yani kadın için ne kadar zor Allah sabırlar versin. Hepberaber eve gittik ama ben hiç konuşmuyorum kafam karıştı çünkü. Eve girdik yerde halıfleks vardı işte babası çocuk üşümesin diye yaptırdı isterseniz atabilirsiniz dedi. barbeküyü gösterirken şöyle kapak yaptık eşim buranın içini kendi sıvadı yeniledi dedi. Altta da eşinin mangal eşyaları duruyor isterseniz kullanın siz bilirsiniz dedi. Banyoda sauna var dedim burası nasıl çalışıyor ben hiç girmedim eşim kullanıyor dedi kullanırdı demedi yani kadın bence hala kabullenebilmiş değil ki çok zor onun için ve üzüldüm ayrıca. Gittiler sonra biz evin içinde geziniyoruz ama ürperdim hadi onu geçtim aşılacak birşey ama adamcağız rahmetli çok titizmiş herşeyi ayrıntısıyla yaparmış yani cam kenarlarını yeni silikonlanmış tertemiz heryer.
Eşime dedim böyle böyleymiş benim eşim de pek dikkatli değildir sözleşme yaparken duymamış bunları tüh yaa dedi bilseydim tutmazdım çok üzüldüm dedi. Çünkü evin içinde birkaç eşyaları da duruyor kadın anılardan kaçmış belli gözü bir şey görür mü. Biz yola çıktık ama sus pusuz bir hafta oldu tam ben bir haftadır huzursuzum zaten en başında içim ısınmamıştı bir de çok şey malum oluyor bana. Yani o eve girince kokusu bile ev gibi değil ağırlık var.
Dün değil evvelki gün temizlik yapılacaktı malzemeleri bıraktık ertesi gün de elektrik su açılacaktı. Ben o gece uyuyamadım. Eşime en sonunda ben bu evi istemiyorum dedim. Evet gemileri yaktım istemiyorum çünkü şuan oturduğum yerde bir buçuk senedir hep sıkıntı yaşadım artık içime sinen bir evde kafama takmadan yaşamak istiyorum haksız mıyım? Biraz da hassas bir insanım(belki birazdan fazla) ama ben o evi kullanamam o banyoya girdikçe kimbilir şöyle miydi böyle miydi diye düşünmek istemem çocuğunun oyuncakları duruyor ne bileyim dolaplar vs. Rahatsız hissettim kendimi. Simdi bana hak veren de var çok abarttığımı düşünen de ha bir de yok eve oturunca alışırdın diyen de. E denesem iki üç ay sonra ben çıkmak istiyorum desem daha mı iyi olacak taşınmak zaten zor maddi manevi tüketti bizi sıkıntılı günler geçirdik birsürü.
Çok uzun oldu ama siz ne düşünüyorsunuz arkadaşlar evsiz de kaldık şuan nakliyeci bile hazırdı 2 bin lira da zararımız var emlakçı parası ve bir aylık kira ha belki kirayı geri verirler bilemiyorum ama yanlış mı yaptım gerçi içim rahatladı bu karardan sonra da yine de insanların tepkisi moralimi bozuyor.
Biz eşimle 2 buçuk yıllık evliyiz esimin iş değişikliği dolayısıyla geldiğimiz yerden eski yaşadığımız yere geri dönüyoruz ve bu karardan çok memnunuz. Bir hevesle ev aramaya başladık eşyaların yarısını topladık hatta. Bir türlü gönlümüze gore ev bulamıyoruz illa bizim için önemli olan bir şey eksik oluyor ve vazgeçiyoruz neyse en sonunda bir ev baktık eşim çok beğendi aslında beğenilmeyecek gibi değildi ama benim içim ısınamadı bilmiyorum. Zaman da az kalınca elimizdeki alternatifler tek tek bitince en sonunda dedim tamam o evi tutalım. İçimden dedim ki aman ne olacak kiracısın almıyorsun ya bir kaç yıl sonra kendi evimizi alırız belki. Tanıdık birini bulduk evsahiplerinin indirim yapması konusunda yardımcı olması için emlakçıyı ikna etti. Herşey güzel buraya kadar. Sözleşme yapmak için gittik. Biz gerekli imzaları attık vs ev sahibi kadın abisi ve yengesi geldiler. Okadar iyi insanlar ki her konuda yardımcı oldular çok içimize sindi. Neyse gerekli işlemler yapıldı alındı verildi. O arada muhabbet ediyoruz biz dedim bir odası var koyu renge boyanmış sarı lacivert biz bjk lıyız işte o odayı boyarız espri yaptım yengesi dedi çocuğun rahmetli babası istemişti öyle olmasını işte. Hatta tüh dedim pot mu kırdım ne yaptım. Neyse evi anlatıyorlar barbeküsü var rahmetlinin adını söyleyerek bize çok mangal yapardı orada dedi böyle anılarından kopamamış gibiler. sonra ev sahibi hanım ve yengesi bir ara dışarı çıktılar abisi işte eşi vefat edince biz yardımcı oluyoruz birden kalp krizinden vefat etti 41 yaşındaydı dedi. Bir tuhaf oldum 2 kasımda da evden çıkmış ev sahibi neyse parmağında hala alyansı duruyor yani kadın için ne kadar zor Allah sabırlar versin. Hepberaber eve gittik ama ben hiç konuşmuyorum kafam karıştı çünkü. Eve girdik yerde halıfleks vardı işte babası çocuk üşümesin diye yaptırdı isterseniz atabilirsiniz dedi. barbeküyü gösterirken şöyle kapak yaptık eşim buranın içini kendi sıvadı yeniledi dedi. Altta da eşinin mangal eşyaları duruyor isterseniz kullanın siz bilirsiniz dedi. Banyoda sauna var dedim burası nasıl çalışıyor ben hiç girmedim eşim kullanıyor dedi kullanırdı demedi yani kadın bence hala kabullenebilmiş değil ki çok zor onun için ve üzüldüm ayrıca. Gittiler sonra biz evin içinde geziniyoruz ama ürperdim hadi onu geçtim aşılacak birşey ama adamcağız rahmetli çok titizmiş herşeyi ayrıntısıyla yaparmış yani cam kenarlarını yeni silikonlanmış tertemiz heryer.
Eşime dedim böyle böyleymiş benim eşim de pek dikkatli değildir sözleşme yaparken duymamış bunları tüh yaa dedi bilseydim tutmazdım çok üzüldüm dedi. Çünkü evin içinde birkaç eşyaları da duruyor kadın anılardan kaçmış belli gözü bir şey görür mü. Biz yola çıktık ama sus pusuz bir hafta oldu tam ben bir haftadır huzursuzum zaten en başında içim ısınmamıştı bir de çok şey malum oluyor bana. Yani o eve girince kokusu bile ev gibi değil ağırlık var.
Dün değil evvelki gün temizlik yapılacaktı malzemeleri bıraktık ertesi gün de elektrik su açılacaktı. Ben o gece uyuyamadım. Eşime en sonunda ben bu evi istemiyorum dedim. Evet gemileri yaktım istemiyorum çünkü şuan oturduğum yerde bir buçuk senedir hep sıkıntı yaşadım artık içime sinen bir evde kafama takmadan yaşamak istiyorum haksız mıyım? Biraz da hassas bir insanım(belki birazdan fazla) ama ben o evi kullanamam o banyoya girdikçe kimbilir şöyle miydi böyle miydi diye düşünmek istemem çocuğunun oyuncakları duruyor ne bileyim dolaplar vs. Rahatsız hissettim kendimi. Simdi bana hak veren de var çok abarttığımı düşünen de ha bir de yok eve oturunca alışırdın diyen de. E denesem iki üç ay sonra ben çıkmak istiyorum desem daha mı iyi olacak taşınmak zaten zor maddi manevi tüketti bizi sıkıntılı günler geçirdik birsürü.
Çok uzun oldu ama siz ne düşünüyorsunuz arkadaşlar evsiz de kaldık şuan nakliyeci bile hazırdı 2 bin lira da zararımız var emlakçı parası ve bir aylık kira ha belki kirayı geri verirler bilemiyorum ama yanlış mı yaptım gerçi içim rahatladı bu karardan sonra da yine de insanların tepkisi moralimi bozuyor.
meğer hikaye yazmışlar ve dolandırıcıymışlar. herkesten kaporayı aldıktan sonra caydırmak için korkutuyorlarmış
